W cieniu Majdanka

Marcowie to rodzina wielodzietna. Mimo iż nie zawsze było jedzenia pod dostatkiem to miłości i szczęścia w tym domu nie brakowało. Trwająca wojna utrudniała im życie jeszcze bardziej, jednak nie poddawali się. Aż do pewnego niedzielnego dnia. To właśnie wtedy Niemieckie wojska wtargnęły do Tarnowoli aby wszystkich mieszkańców aresztować. W tym rodzinę Marców, która niestety została rozdzielona. Bowiem Eugenia i Kazimiera tego dnia pierwsze wyszły do kościoła. Efektem czego była ich przymusowa ucieczka do lasu, gdzie również zostały rozdzielone. A reszta rodziny Marców trafiła do obozu w Majdanu. Czy uda się im przetrwać i ujść z życiem z najgorszego miejsca na ziemi? Jak poradzi sobie Eugenia z Kazimierą w lesie? Czy dane będzie im się jeszcze spotkać całą rodziną? ,,W cieniu Majdanka" jest to książka, która pokazuje nam jak wyglądała rzeczywistość w trakcie trwania II wojny światowej. Pani Sylwia pisze piękne i uczuciowe książki, które ja czytam z zapartym tchem. Historia opisana w książce to autentyczne przeżycia sióstr. To okropne ile społeczeństwo musiało znosić każdego dnia. Ile cierpienia, okrucieństwa doświadczyli z rąk okupantów. Pozbawieni wszystkiego: majątków, własnych domów a także godności nie tracili nadzieji na to że ich los w końcu się odmieni. Miłość do rodziny oraz bliskich dawała im siłę aby wytrwać ten ciężki czas. Jest to książka, którą każdy powinien przeczytać aby zobaczyć jaki los zgotowano naszym rodakom.

,,Straciłam złudzenia.
Zobaczyłam, jak wygląda piekło.
Zobaczyłam to z bliska, dotknęłam zła?

Łzy same cisną się do oczu. Niezwykle ciężko jest mi oceniać książki, które tak naprawdę są brutalnym fragmentem historii. Historii, za którą stoją prawdziwi ludzie zarówno ci, którzy pragnęli jedynie spokojnie żyć i ci, którzy mieli się za panów ówczesnego świata. Nigdy nie zrozumiem tego bestialstwa jakiego człowiek na człowieku był w stanie się dopuścić w imię chorej ideologii. Jest to najtrudniejsza książka Sylwii jaką czytałam, pełna bólu i cierpienia. Jednocześnie jest ona świadectwem życia ludzi, którzy doznali tak ogromnej niesprawiedliwości.
,,Gieni i Frani {?} Byłyście dzielne. Przetrwałyście piekło?
Czerwiec 1943. Był piękny, słoneczny dzień i zupełnie nic nie zapowiadało koszmaru jaki lada chwila się rozpęta. Nagły harmider i krzyki, następnie wyganianie ludzi z ich własnych domów i ładowanie na wozy drabiniaste. Piekło właśnie rozwarło swe wrota na ziemi i z zapałem pochłania wszystkich winnych swego pochodzenia. Niesprawiedliwość i zło triumfuje śmiejąc się brutalnie swoim ofiarom w twarz.
Bolesna opowieść dwóch sióstr, Eugeni i Franciszki. Ta pierwsza cudem uniknęła obozowego piekła, Frania już tyle szczęścia nie miała. Jako dziecko wraz z rodzeństwem i mamą trafia do obozu w Majdanku. Każdy rozdział poświęcony jej wspomnieniom jest pełen niesamowitego bólu. Obdarta w okrutny sposób ze swojego dzieciństwa już nigdy nie będzie tą samą Franią co kiedyś. Beztroska zaginęła gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią. Eugenia trafia do wujostwa, u którego we względnych warunkach jest w stanie przetrwać ale tęsknota i strach o najbliższych powoli ją wykańcza i trzyma się tylko dzięki nadziei bo ona zawsze umiera ostatnia.
Marianna, kobieta niezwykła. Mama. Jestem pełna podziwu dla jej osoby. Dla siły, która w tych warunkach była czymś wręcz heroicznym a ona dla swoich dzieci była gotowa góry przenosić. Jej krótkie myśli zawarte w kilku zdaniach przedstawiają realia obozu. Śmierć wyglądająca z niemal każdego rogu jedynie czai się by znów pochylić się nad swoją kolejną duszą. Nad duszą, która niczego tak nie chciała jak życia.

W cieniu Majdanka to niezwykle poruszająca historia, która wyciska łzy z oczu. To historia, która pokazuje najbardziej okrutne oblicze wojny.
Ludzie żyjący w tamtych czasach każdego dnia musieli walczyć o życie, a kiedy tracili już wiarę i siły to przychodziła nadzieja, że wojna przecież kiedyś się skończy.
Głównymi bohaterami książki jest rodzina Marców. Liczne rodzeństwo oraz rodzice zostają rozdzieleni przez wojnę. Każdy ucieka w swoją stronę, kiedy Niemcy wkraczają na ich teren. Matka z najmłodszym rodzeństwem trafia do obozu w Majdanku. Opis tego co ludzie tam przeżyli jest przerażający. Akcja książki skupia się również na dwóch siostrach. Jedna trafia do kochającej babci, a druga do brata ojca, gdzie życie nie jest łatwe, ale cała rodzina ma jeden cel i tylko to trzyma ich przy życiu, że za chwilę na pewno będą znowu razem.
Obok tej książki nie da się przejść obojętnie.
Pomimo tego, że historia jest straszna i bolesna to polecam każdemu się z nią zmierzyć.

Wojna to nie tylko szereg bitew wagą losów kraju. To także ból, cierpienie i straty - ludzi, miłości, domów. To zmiana świata, czasem na gorsze, czasem, na lepsze.

Rok 1943 - rodzina Marców liczy dziesięć osób, wszyscy mieszkają w niewielkiej wiosce Tarnowola na Zamojszczyźnie.
Żyją jednak w cieniu wojny licząc,że żadne z nich nie straci życia.
Najstarszy syn Marianny i Marcina jest Partyzantem ,a rodzice wspierają go jam tylko moją.
Niestety pewnego dnia na spokojną wieś napadają naziści i dokonują pacyfikacji. Marianna wraz z mężem i sześciorgiem dzieci trafiają na Majdanek , do obozu pracy, gdzie kobiety i dzieci zostają zabrane od ojców mężów i braci.
Kazia i Gienia zostają jednak rozdzielone i muszą radzić sobie same, a ich los jest niepewny.
Czy rodzina odnajdzie się w wojennej zawierusze?
Szczerze mówiąc pisząc tę recenzję wciąż mam w głowie urywki zdań i obrazy stworzone przez Panią Sylwię.
Autorka w niezwykle działających na wyobraźnię słowach ukazała piekło zgotowane Polakom przez Niemców.
W cieniu Majdanka to książka bardzo trudna i wstrząsająca.
To opowieść o bólu, cierpieniu , o odarciu z godności, lecz również o sile woli, o nadziei i miłości.
Historia prowadzona jest z perspektywy trzech narratorek- Marianny , Franciszki i Eugenii, co pozwala zrozumieć targające bohaterkami emocje.
Przepiękna, choć trudna historia.
Polecam gorąco.

W ten deszczowy dzień przychodzę ze słonecznym zdjęciem choć treść jest wręcz idealna na pochmurne dni.

Już nie jeden raz widzieliście książki autorki sylwia.kubik_pisarka na moim profilu więc sięgając po ten tytuł, który z resztą by mnie przyciągnął samą nazwą byłego obozu koncentracyjnego, wiedziałam, że się nie zawiodę.

I tak było, styl pisania autorki jest tak przyjemny jak balsam chłodzący po zbyt długim pobycie na słońcu.

Mimo, że tematy są trudne, bolesne, smutne i nie rzadko tragiczne to bardzo dobrze się je czyta, bo autorka potrafi nam przekazać emocje.

Zarówno swoje własne jak i bohaterów swoich powieści.
Umiejętnie wplata fakty w swoje powieści, byśmy otrzymali pełen obraz życia tamtych czasów.

Po dylogii Wpatrzeni w niebo, W cieniu Majdanka to kolejna książka, która jest oparta na autentycznych wydarzeniach, wsparta wspomnieniami prawdziwych ludzi, którzy przeżyli piekło wojny.

Historia sióstr rozdzielonych podczas łapanki i wysiedlania wsi, które zostały rozdzielone.
Dwie z nich uciekły, kolejna wraz z resztą wielodzietnej rodziny trafiła na wywózkę do Majdanka...

Nie myślcie sobie, że tylko ta część rodziny, która trafiła do obozu miała źle, o nie.
Chociaż z pewnością można stwierdzić, że mieli najtrudniejsze warunki to jednak całą rodzina cierpiała, niezależnie od miejsc do których trafili.

Eugenia dzięki pomocy partyzantów dotarła do wsi swojej babci, gdzie oczekiwała jej stryjenka.
Kobieta była jednak bardzo apodyktyczna, wyniosła i traktowała Gienię jak osobę gorszego sortu, wykorzystując ją do pracy za niewielkie porcje jedzenia i pozwalając jej zajmować stodołę.

Franciszka będąc jeszcze całkiem małą dziewczynką, została wywieziona z rodzicami do Majdanka.
Droga była nieziemsko trudna, warunki uwłaczające godności, katorżniczy marsz i niepowetowana strata rodziny Marców, podczas tej sceny zdarzyło mi się uronić łzę.

Wzruszająca, pełna cierpienia, bólu ale także miłości historia rodziny Marców, pokazana z perspektywy kilku członków tej licznej familii, wzbogacona nieco wspaniałą wyobraźnią i wiedzą autorki.

Sylwia Kubik skradła moje serce bardzo emocjonującą historią ?Zimowe Żuławy?. W tamtym momencie, odkładając książkę na półkę, wiedziałam, że jeszcze kiedyś powrócę do twórczości autorki. Dzisiaj, choć nie mogę poszczycić się znajomością wszystkich powieści pani Sylwii, wiem, że każda historia, jaka wyjdzie spod jej pióra, musi trafić w moje ręce.

?W cieniu Majdanka?, powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, w której autorka zabiera nas do najokrutniejszych czasów w dziejach ludzkości. Do lat, kiedy każdy dzień był naznaczony strachem i niewyobrażalnym cierpieniem, ale również nadzieją, że kiedyś w końcu zza chmur wyjrzy słońce, a życie pogrążonych w rozpaczy ludzi wróci do normalności.
Na kartach powieści poznajemy historię dwóch sióstr, które rozdzieliła akcja pacyfikacyjna przeprowadzona przez Niemców w Tarnowoli. Jedna z nich trafiła do partyzantów, druga zaś z resztą rodziny do obozu na Majdanku.
Powieści z literatury wojennej, jak można się domyślić, nie należą do łatwych, szczególnie te, których fabuła oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Historia, którą na kartach swojej powieści snuje Sylwia Kubik to opowieść pełna bólu i cierpienia będąca niepodważalnym świadectwem okrucieństwa, jakiego doświadczyli ludzie w czasach drugiej wojny światowej. Autorka z niezwykłą skrupulatnością i dokładnością, ale również z empatią i delikatnością kreśli przed nami losy dwóch sióstr rozdzielonych przez wojnę. Niezwykle obrazowo przedstawia nam brutalność i bestialstwo, jakie panowały w obozie na Majdanku.
Za każdym razem, kiedy sięgam po powieść, której fabuła oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, wiem, że to nie będzie łatwa lektura. Historia, którą oddała w nasze ręce Sylwia Kubik, mocno mną wstrząsnęła i wywołała we mnie mnóstwo emocji. Powieść czytałam z zapartym tchem i łzami w oczach. Ból i cierpienie, jakiego doświadczyły, odczuwałam na własnej skórze. Kartkowałam kolejne strony z przerażeniem, doskonale, zdając sobie sprawę z tego, że historia spisana na kartach nie jest fikcją literacką, która powstała w głowie autorki, lecz prawdziwą opowieścią o ludziach, którzy żyli w tak trudnych i przerażających czasach, i mimo wszystko walczyli o to, by przeżyć i zapewnić, choć namiastkę człowieczeństwa swoim bliskim. Takich historii, jak ta z kart powieści Sylwii Kubik jest wiele, każda z nich jest pełna emocji, jednak już dawno w moje ręce nie trafiła opowieść, w której opisane wydarzenia wręcz przerażają.
?W cieniu Majdanka? to jedna z najbardziej poruszających książek z literatury wojennej, jakie czytałam w ostatnim czasie. Cieszę się, że mogłam poznać tę historię i dziękuję autorce, że zdecydowała się nią podzielić ze swoimi czytelnikami. To przepiękna, przepełniona wieloma emocjami opowieść, która na długo pozostanie w mojej pamięci i sercu. Polecam.

Franciszka i Eugenia Marzec to dwie siostry, które rozdzieliła wojenna zawierucha. Jedna wraz z rodziną trafiła do obozu w Majdanku, drugą zaś przygarnęli dalecy krewni. Obie dziewczyny dotkliwie odczują czas rozłąki. Głód, tęsknota za bliskimi i ludzka podłość będą im towarzyszyć każdego dnia. Zdane na łaskę i niełaskę okrutnego losu zrobią wszystko, aby odnaleźć swoich bliskich. Czy rodzinie Marców uda się przetrwać ciężkie chwile i ocalić życie?
Mogę śmiało powiedzieć, że książki pani Kubik biorę w ciemno. Wpisują się idealnie w tematykę, jaka jest mi szczególnie bliska. Pisarka ma swój charakterystyczny styl, który niezmiennie mnie zachwyca. Co prawda ?W cieniu Majdanka? nie wywołała u mnie aż tyle emocji co np. ?Leśny cud? czy cykl ?Pod obcym niebem?. Nie przeżyłam szoku, nie wylałam morza łez ani nie reagowałam niedowierzaniem. Wydaje mi się też, że większa część tej historii poświęcona została Eugenii, a o Franciszce autorka prawie zapomniała skupiając się na jej rodzicach i rodzeństwu. Zastanawia mnie też skąd u Kubik tak negatywny stosunek do narodowości ukraińskiej. Nie posiadam rozległej wiedzy historycznej, jednak uważam, że tyle samo jest ludzi dobrych co i złych i dotyczy to każdej narodowości.
.
Nie dajcie się zwieść okładce ? nie jest to słodka opowieść o słodkim życiu. Książka porusza niezwykle ważną i jednocześnie trudną tematykę. Autorka jak zawsze doskonale przygotowała się do tematu. Opis warunków panujących w obozie na Majdanku jest przerażająco autentyczny. Jeśli pojawiają się jakieś nieścisłości czy błędy, to wynikają one jedynie z tego, że nie są to pamiętniki a powieść fikcyjna oparta na prawdziwych wydarzeniach. Polecam :)