W ciszy gór

?W ciszy gór? to książka, od której wiele wymagałam, po samym opisie fabularnym wiedziałam, że musi mieć w sobie ?to coś?. Nie czytałam wcześniej żadnej książki autorki, byłam ciekawa jej literackiego stylu i pomysłu, jaki chciała nam przedstawić. Okładka książki przyciąga wzrok i rozbudziła we mnie emocje, bohaterka musiała zmierzyć się ze stratą na własnych zasadach. Utrata miłości potrafi spaść na człowieka bez najmniejszego ostrzeżenia, rozedrzeć serce, pogruchotać życie, zniweczyć plany. Ból i cierpienie są nam zbyt dobrze znajome, dlatego też taka książka stanie się dla czytelnika autentyczna, życiowa i wyczekiwana. Czekałam na taką opowieść, piękny górski krajobraz, impuls i szybsze bicie serca. Mawiają, że pogoda w górach może się gwałtownie zmienić, zupełnie jak los, przeznaczenie, które nas dotyka.
Główną bohaterką książki autorstwa Natalii Klupińskiej pod tytułem ?W ciszy gór? jest Joanna May, kobieta, która doznała ogromnej straty. Nie jest w stanie sobie z nią poradzić, każda najmniejsza czynność sprawia, że czuła się na skraju. Dawna dziewczyna, którą była zniknęła wraz ze śmiercią ukochanego człowieka, który był dla niej wszystkim. On odszedł, a ona musiała z tym żyć. Mawiają, że czas leczy rany, w jej przypadku się to nie sprawdza, mija rok, a ona nadal tkwi w dołku, z którego nie dostrzega wyjścia. Joanna udaje, że wszystko jest w porządku przed rodziną i przyjaciółmi, nie chce być problemem, ani ciężarem dla nikogo. Czy wyprawa w góry zmieni jej światopogląd, czy zakończy wszystko? Podczas takiej wyprawy poznaje pewnego mężczyznę, który decyduje się jej towarzyszyć. Artur jest sympatyczny i przystojny, postanawia iść z nią do schroniska. Jego obecność, nawet chwilowa sprawia, że jej niepokojące plany nie zostają zrealizowane. Joanna jest pod wrażeniem jego przyjemnego, ciepłego spojrzenia i tego, że w końcu poczuła coś innego niż ból. Istnieją jednak pewne przeszkody, których przeskoczyć się nie da, prawda? Nie można przecież rozbić komuś związku, ani na siłę zapomnieć o stracie. Czy Joannie uda się otworzyć serce?
?W ciszy gór? to niesamowita historia, która zabrała mnie z najniższych partii ziemi prześnionych bólem, depresją i cierpieniem na sam szczyt, gdzie można było w końcu złapać zbawienny oddech. Natalia Klupińska oczarowała mnie tą powieścią, jest tak życiowa, emocjonalna, że ma się wrażenie, że przydarzyła się komuś bliskiemu. W życiu nie może być jedynie mrocznie, depresyjnie i ciężko, po prostu trzeba poczuć się gotowym na to, aby wpuścić do serca odrobinę światła. Myślę, że każdy z nas w różnym etapie swojego życia poczuł się źle, cierpiał i przeżywał negatywne emocje nie dostrzegając niczego poza mrokiem. Potrzebował kopniaka, iskry, bodźca, który sprawi, że na nowo chce się żyć, a czasami tak niewiele brakuje, aby dostrzec iskierkę dobra. ?W ciszy gór? to opowieść wartościowa, pochłaniająca, którą czyta się tak dobrze, że katorgą dla mnie była konieczność odłożenia jej na bok, by zająć się moją rzeczywistością i obowiązkami. Natalia Klupińska stworzyła niesamowitą książkę, która sprawiła, że płakałam, śmiałam się i przezywałam każde najmniejsze wydarzenie. Jestem przekonana, że sięgnę po kolejne książki autorki.

Dla mnie było to pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Na początku muszę wspomnieć, że książka ma naprawdę piękną i przyciągającą wzrok okładkę, a strony rozpoczynające każdy z rozdziałów wzbogacone o cytaty i górskie grafiki wyglądają po prostu cudownie! Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania! Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w świetny i bardzo prawdziwy sposób wykreowani. To postaci, które nie są krystaliczne, mają swoje wady i zalety, popełniają błędy czy postępują pod wpływem chwili, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne bolączki i dylematy moralne. Jestem pewna, że z powodzeniem moglibyśmy ich spotkać w rzeczywistości. Historia została przedstawiona z perspektywy Asi, co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się zmaga, jakie wydarzenia z przeszłości odcisnęły piętno na jej obecnym życiu, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Asia tak naprawdę od samego początku zaskarbiła sobie moją sympatię, zagłębiając się coraz bardziej w jej historię zaczynałam rozumieć dlaczego kobieta zachowywała się w taki, a nie inny sposób. Bardzo jej współczułam tego jak bardzo doświadczyło ją życie i jednoczenie z całych sił jej kibicowałam, bo jak nikt inny zasługiwała na szczęście i miłość. Bywały momenty, że miałam ochotę wejść do tej książki żeby przytulić, wesprzeć Asię i zapewnić, że jeszcze dla niej zaświeci słońce. Męski bohater - Artur również zyskał moją sympatię i naprawdę podobała mi się jego postawa. Muszę jeszcze wspomnieć o postaciach drugoplanowych, a głównie o przyjaciołach i rodzicach Asi, którzy mocno ją wspierają i troszczą się o nią. Mieć wokół siebie takich ludzi to skarb. Relacja bohaterów została w naprawdę genialny sposób poprowadzona, dało się wyczuć wyraźne przyciąganie między nimi, co dodatkowo potęgował fakt, że oboje kochają góry. Wszystko toczyło się swoim niespiesznym rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym bohaterom. A ja chłonęłam to wszystko całą sobą! Oboje musieli przejść naprawdę długą i kręta drogę, musieli pokonać wiele przeciwności losu żeby w końcu wspiąć się na upragniony szczyt. Autorka w bardzo plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób oddała niepowtarzalny klimat panujący w Tatrach, a także poszanowanie dla nich. Oczami wyobraźni przenosiłam się we wspomniane przez Natalię miejsca i chłonęłam ich surowe piękno. W życiu obojga bohaterów góry ogrywają bardzo ważną rolę, są ich pasją, nieodłącznym elementem ich egzystencji, co jest naprawdę piękne! Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą przytrafić się każdemu z nas. Mowa o depresji, stracie bliskiej osoby, radzeniu sobie z żałobą, które są ważnym elementem tej historii i wywołują w samych bohaterach jak Czytelniku wiele skrajnych emocji. Nie brakowało tutaj oczywiście genialnych plot twistów, które sprawiły, że moje serce na chwilę zgubiło rytm, łzy lały się strumieniami, a ja za nic w świecie nie mogłam ich opanować! Ta powieść to kopalnia uniwersalnych prawd i wartości, którymi powinniśmy kierować się w życiu. Autorka udowadnia, że wszystko dzieje się po coś, że nic nie jest dziełem przypadku, a ludzie pojawiający się "niespodziewanie" na naszej drodze znajdują się na niej nie bez przyczyny. Epilog jest idealnym zwieńczeniem, dopełnieniem tej historii! "W ciszy gór" zmusza do refleksji i zadumy, daje nadzieję na lepsze jutro. Cudownie spędziłam czas z tą książką i jej bohaterami! Ta historia już na zawsze zostanie w mojej pamięci i sercu! Nie mogę się już doczekać kolejnych powieści spod pióra autorki! Polecam!

Po tragicznej śmierci ukochanego Joanna May dotarła na skraj swojej rozpaczy. Stamtąd droga prowadzi tylko w jedną stronę... w przepaść. I właśnie ta sekunda z cytatu ratuje ją przed podjęciem ostatecznego kroku. Na jej szlaku w kierunku nicości staje niebieskooki wędrowiec. Kilka wspólnie spędzonych godzin w górach rozbudza w niej uczucia, o których dawno zapomniała. Artur wydaje się być jej bratnią duszą i mimo, to że widzieli się raptem kilka godzin Joanna nie potrafi przestać o nim myśleć.

To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki ale z pewnością nie ostatnie. Dawno żadna książka nie wzbudziła we mnie takich emocji, nie potrafię Wam powiedzieć ile razy zdarzyło mi się zapłakać. Joanna Kulpińskia świetnie potrafi przenieść na papier uczucia, zarówno te złe i smutne jak i dobre. Bardzo podoba mi się sposób w jaki autorka kreuje bohaterów, są bardzo realni ze swoimi wadami, zaletami, lękami i problemami. To opowieść nie tylko o rodzącej się miłości ale także o przyjaźni, rodzinie, na którą można liczyć w trudnych chwilach i o pasji do gór. Tatry są nie tylko tłem ten historii ale nieodłącznym elementem fabuły. Każdy rozdział rozpoczyna się piękny cytatem związanym z górami i subtelną grafiką. A cała książka jest wydana z ogromną starannością.
"W ciszy gór" to znakomita i pełna emocji powieść, która przenosi nas w serce majestatycznych Tatr. Książka Natalii Kulpińskiej jest tak cudowna i niesamowicie wnikliwa, że nie będziecie w stanie jej odłożyć. Gwarantuję, że będziecie śmiać się i płakać poznając wzloty i upadki bohaterki.

Jeśli szukacie emocjonalnej książki, która udowodni Wam, że los nie bez powodu stawia na naszej drodze przypadkowe osoby to sięgnijcie po tę książkę.

"W ciszy gór" to poruszająca opowieść o Joannie May, która od roku opłakuje śmierć swojego ukochanego. Dziewczyna jest w totalnej rozsypce, ale codziennie zakłada na twarz maskę i udaje przed rodziną i przyjaciółmi, że wszystko jest dobrze. Pewnego dnia wybiera się w góry i podczas samotnej wędrówki na górskim szlaku poznaje Artura. Wspólna wędrówka z Arturem okazuje się bardzo przyjemna. Asia nie potrafi zapomnieć o błękitnookim przystojniaku. Jednak on jest w związku, a ona nie przepracowała jeszcze bólu po stracie ukochanego.
Czy Joanna będzie szczęśliwa?
Czy otworzy swoje serce dla innego mężczyzny?

Wciągająca fabuła tej książki nie pozwala odłożyć lektury dopóki nie poznamy finału. Autorka napisała wzruszającą opowieść o bólu po stracie ukochanej osoby, żałobie, górach z wielką pasją i namiętnością, sile przyjaźni. Gwarantowane wrażenia, emocje, niespodziewane zwroty akcji, elementy grozy i niebezpieczeństwa. Z każdą kolejną stroną przekonujemy się jak Joanna dochodzi do siebie po śmierci Szymona. Autorka idealnie pokazuje psychikę załamanej dziewczyny i przekonujemy się z czym musi zmierzyć się Joanna. Była w totalnej rozsypce, ale przekorny los postawił na jej drodze Artura w momencie, w którym straciła sens życia. Dzięki niemu uwierzyła, że życie może być jeszcze piękne. Czytając tę książkę przekonujemy się, że to co nas spotyka zawsze dzieje się z jakiegoś powodu. Nie można poddawać się, bo po każdej burzy wychodzi słońce. Pamiętajcie, żeby doceniać swoje życie. Zwracajcie uwagę na osoby , które los stawia na Waszej drodze. Nigdy nie wiadomo, czy ta osoba nie przeżyła jakiejś tragedii i nie planuje zrobić czegoś głupiego. Życie jest nieprzewidywalne i nigdy nie wiadomo, czy przypadkowo poznana osoba nie stanie się dla nas kimś bliskim.
Jeśli lubicie góry to przeczytajcie tę książkę, a będziecie czuli się jakbyście razem z bohaterami tam byli i spacerowali po górskich szlakach.
Książkę przeczytałam w błyskawicznym tempie. Spodobało mi się lekkie pióro i styl autorki więc chętnie sięgnę po jej kolejne powieści.
Będę wspominała tę książkę z sentymentem.

Gorąco polecam!

BRUNETTE BOOKS