W czerwonej sieci

?Nie mamy szans! Kraj potrzebuje cię żywego! Musimy uciekać!?

Intrygująco wciągnęłam się w książkę, dałam się ponieść ciekawie rozbudowanemu scenariuszowi zdarzeń, chętnie śledziłam losy bohaterów, a przede wszystkim doceniałam barwne opisy symbolicznych miejsc i realiów życia w Europie w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, w tym nastroje narodowe, charakter środowiska i relacje rodzinne. ?W czerwonej sieci? sympatycznie podkręcało atmosferę niepokoju i napięcia, naznaczało ją szpiegowskim kolorytem, odwoływało się do funkcjonowania państwowych wywiadów, obrazowało kulisy ówczesnej walki Wschodu z Zachodem. Autorzy sprytnie utkali fikcyjną sieć okoliczności prowadzących do zamachu na Jana Pawła II. Niewygodny dla radzieckiej władzy polski papież musiał zniknąć ze sceny społecznej i politycznej. Zawiązał się spisek, którego ramiona sięgały kilku państw, uruchamiały tajnych agentów, wpływały bezpośrednio na ludzkie życie.

Najpierw otrzymałam wprowadzenie do profili osób, które mogły liczyć się z perspektywy skuteczności zamachu. Poznawałam źródła ich uwikłania w planowane akcje. Zwykłe pionki pozyskane w różnorodny sposób, potwierdzały, że w odpowiednich okolicznościach każdego można było kupić, zaszantażować, zmanipulować, zmusić. Każdy mógł okazać się przydatny w roli przynęty lub rozgrywającego. Później intryga nabierała kolorytu, rozkręcała się, dochodziło do przełomowych momentów w życiu bohaterów, krzyżowały się ścieżki losów. Mnóstwo powiązań i zależności, reżyserowanych przypadków i zbiegów okoliczności, zgubnych i fatalnych decyzji. W tle finansowy skandal w Watykanie. Miło spędziłam czas z powieścią, atrakcyjnie wypełniła wieczór czytelniczy, dałam się ponieść klimatowi i incydentom, chętnie śledziłam postawy bohaterów. Nieco rozczarowało zakończenie, liczyłam na większy splendor akcji i silniejsze emocje, ale wszystko do siebie pasowało, elementy układanki odnalazły właściwe miejsca.