W krainie snów

W historii, której częścią był między innymi Adaś Niezgódka, to dzieci wiodły prym. Niewielu było tam dorosłych, a świat mimo swoich problemów, sprawiał wrażenie miejsca prawie idealnego. W krainie snów to historia nastolatki pośród dorosłych. Tylko tu fabuła toczy się inaczej, a mimo wielu problemów i rys możemy spróbować odnaleźć w niej odrobinę magii i nadziei.

Matylda planowała spędzić lato ze swoją najlepszą przyjaciółką w domu nad jeziorem. Zamiast tego leci do znajomych mamy mieszkających w Stanach Zjednoczonych. Chciałoby się powiedzieć - raj i niezapomniana przygoda. Nasza bohaterka faktycznie dobrze się bawi, poznaje nową kulturę i ludzi. Coś jest jednak takiego, co ją uwiera. Może to ta sztuczność otoczenia i brak prawdziwych relacji? Okazuje się, że za pięknymi ulicami kryją się ludzkie tragedie, a za pięknymi ścianami domów samotność i rozczarowanie.

Jest to pozycja, która poruszyła we mnie czułe struny. Może to przez to, że nie spodziewałam się, że coś, co zacznie się tak cukierkowo i przyjemnie, rozwinie się na tak wielu płaszczyznach i zacznie wchodzić na smutniejsze tematy. Działo się to stopniowo i kurczę... tak się wciągnęłam, że posiedziałam trochę w nocy, żeby ją skończyć.
Matylda jest nastolatką, która mimo drobnych irytujących cech (które sama u siebie pamiętam z lat wcześniejszych), jest inteligentna i z wrażliwością zwraca uwagę na otoczenie. Nie w taki typowy sposób jak robią to turyści chcący zrobić najlepsze zdjęcia na social-media. Widzi mroczne strony, które na ogół staramy się wyretuszować i zepchnąć w odmęty naszych myśli. Dzięki nieodrealnionej wersji dostajemy taką, którą łatwiej nam kupić - egzotyczną, inną, ale na pewno nie rajską.
W każdym rozdziale dzieje się coś nowego i podoba mi się ta dynamika - zwłaszcza, że jest uzasadniona.
Opisy miejsc są zrównoważone z dialogami tak, żeby nie zanudzić, a jednocześnie uruchomić wyobraźnię czytelnika, jakby sam znalazł się w Kalifornii.

W Stanach Zjednoczonych mamy wiele rozdziałów, które nie są oddzielone długimi odstępami czasowymi w przeciwieństwie do tych z Polski, które pomagają nam lepiej dostrzec wszelkie zmiany w codzienności Matyldy.
Poruszane są tutaj problemy uzależnienia jednego z rodziców, rozwodu, sytuacji, gdy to dziecko wchodzi w postać opiekuna i zajmuje się dorosłym, oraz samotności, wstydu i braku zrozumienia. Autorka niepozornie zaczęła od przyjemnych wakacji, żeby potem zrzucać jedną emocjonalną bombę za drugą.
Żeby nie było - nie jest to wyłącznie równie pochyła w dół. Nasza Matylda ma przyjaciół, ma Artura, który nie jest jej obojętny i rodzinę, której pomoc przychodzi z najmniej oczekiwanej strony.
Nie można zapominać również o innej bohaterce jaką jest mama dziewczyny - zagubiona kobieta z problemami, która szuka miłości i akceptacji, nie widząc jednocześnie jak wiele tego wszystkiego otrzymuje od własnej córki.

Wciągnęłam się w historię Matyldy i świetnie się przy tym bawiłam. Mimo trudnych tematów, dopingowałam bohaterce przy podejmowaniu wyborów. Zdecydowanie warta polecenia.

Po prostu szok! To jest taka mądra i wciągająca książka jakich naprawdę mało. Po pierwszej stronie zastanawiałam się skąd ja znam to pióro, takie poetyckie, mądre, życiowe i ukazujące życie dorosłych ludzi z perspektywy nastolatki. Później zobaczyłam wewnątrz okładki tytuł ,,Stan splątania" i wszystko się wyjaśniło. Jeśli więc tej autorki tamta książka wam się spodobała, to koniecznie przeczytajcie tą! Wiecie, nam dorosłym wydaje się, że zawsze postępujemy właściwie i staramy się myśleć, mówić, a także zachowywać tak, jak to robią właśnie dorośli. Nie zauważamy tylko, że emocje potrafią nam się zmienić już w przypadku fascynacji drugą osobą. Wtedy wiek nie ma znaczenia, a jedynie motylki w brzuchu i myśli, by tym razem się udało. No ale co wtedy z naszymi dziećmi? Czy będąc po rozwodzie mamy prawo robić co nam się podoba o niczym ich nie informując? Czy wciąż potrafimy podejmować racjonalne decyzje?
Poznajcie nastoletnią Matyldę, która rozumem często wybiega ponad swoje prawe dorosłe życie. To wyjątkowa dziewczyna, która zauważa więcej niż inni. Obserwuje otoczenie i szuka w nim logiki. Bardzo chciała pojechać wraz ze swoją przyjaciółką na Kaszuby, jednak jej matka wyskoczyła z wylotem do jej dawnych przyjaciół do USA. Jej rodzice są po rozwodzie, ona została z matką, więc była zmuszona by polecieć z nią do miasta cudów, jak będą je nazywać. Opisuje nam tutaj swoją tęsknotę za psem oraz za przyjaciółką, która czuje, że się na nią obraziła. Początkowe zwiedzanie okolicznych zakątków wydaje się dla obu naprawdę takie nowe, świeże i kojące, jednak nie zawsze. Podczas zwiedzania bardzo bogatych miejsc ona widzi w nich biedaków bez domu. Niby wszystko głosi, że Hollywood jest miastem ze snów, że tam spełniają się marzenia, spożywa wytworne dania, które faktycznie przez jakiś czas je cieszą, tylko w całym tym szczęściu jest również czyhające na nich niebezpieczeństwo. Choćby niesamowicie pachnący kwiat, który okalał zmysły, lecz po dłuższym czasie zabija. Im fabuła gna dalej, my czytamy niemal z głowami w chmurach, Matylda zaczyna bacznie przyglądać się swojej matce. Łapie ją na drobnostkach, które sugerują, że nie zawsze była z nią szczera. Pozna również kogoś, kto zainspiruje ją do sięgnięcia po rzeczy, o których wcześniej nie śniła. Tylko, czy wyjdzie z tego coś dobrego? Czy warto robić czasami coś wbrew sobie?
Oj ogromnie polecam wam tą historię! Jest mądrzejsza od mędrca, piękniejsza od poezji i wciągająca niczym ruchome piaski, gdyż kiedy zauważycie spostrzegawczość Matyldy, przeczytacie jej rozważania, możliwe będzie tylko doczytanie jej do końca. Czułam się nią oczarowana i zahipnotyzowana. Często też ściskało mnie za serce wzruszenie. Nie ma tutaj najmniejszej rzeczy, która by mnie nie urzekła. Ogromnie ją wam polecam!