W otchłani mroku

Książką "W otchłani mroku" Marek Krajewski rozpoczyna nowy etap w życiu komisarza Popielskiego. Nowy porządek świata - koniec II wojny światowej wprowadził na polskie ziemie radziecki totalitaryzm, nowe miasto - już nie Lwów, a Wrocław (który pojawia się już w poprzedniej części cyklu - "Rzeki Hadesu") i można by stwierdzić, że "nowy" główny bohater - Popielski zmienił się, zestarzał, zgorzkniał. Cierpienie jakie go dotknęło, mocno odcisnęło piętno nie tylko na jego wyglądzie zewnętrznym, ale również psychice. Nasz komisarz traci. Nie jest już tym pewnym siebie, przebiegłym detektywem, niestroniącym od alkoholu, dobrego jedzenia i pięknych dziewcząt, którego odwaga, dobry humor i błyskotliwość porażała od początku czytelnika. Postać jednak w pewien sposób zyskuje. Ta przemiana, która się w nim dokonała pozwala spojrzeć na niego z zupełnie innej strony, chłodnej, cierpiącej i mrocznej, bo otchłań mroku, otchłań zbrodni coraz bardziej ogarnia Popielskiego, próbując go wciągnąć. Czytelnik może tylko śledzić wydarzenia i czekać, czy to nastąpi czy nie. Jaki będzie finał tej historii? Przeczytaj, a się dowiesz. Uważaj jednak, bo "jeśli długo patrzysz w otchłań, to otchłań również wpatruje się w ciebie".

Kultowy autor, mroczny tytuł, mroczna prawda. Tylko która prawda? Trzy gwałty i trzy morderstwa. W tle działania UB i moralne bagno w które wpada profesor filozofii. Czysty nie wyjdzie. Komisarz Popielski też musi uważać - chwila nieuwagi i życie można stracić w takim brudzie. Ludzkie instynkty w mrocznej otchłani - twardym trzeba być, żeby przeżyć i żeby przeczytać. Polecam!

Bohaterowie W otchłani mroku. To jest to co mnie urzekło w tej opowieści. Niby stereotypowi, ale tak naprawdę zaplanowani w najdrobniejszych szczegółach i charakterni tak, że Brudny Harry jest nudniejszy. Popielski i Mock są przekozakami, typowi źli goście, ale idealnie przedstawieni. Sama fabuła i pomysł na powieść też ? wielki plus dla autora.

Krajewski ma jakiś niespotykany talent do opisywania świata i tworzenia pokręconych fabuł, który nie może być z tego świata. Fantastyczni bohaterowie to raz, a dwa mega klimatycznie oddane opisy scenerii i wydarzeń. Nie dałam rady, czytałam non stop, nie umiałem się zwyczajnie odkleić. Nie wiem co zrobić, ale zrobię wszystko żeby takich książek powstało więcej...

Polska literatura jak widać na tym przykładzie świetnie daje sobie radę i nadal może trzymać poziom. Cieszę się, że trafiło mi to w ręce, bo dawno nie czytałem takiej dobrej powieści. Autor naprawdę postarał się podczas pracy nad fabułą, bo jest dopracowana w najmniejszym szczególe. Fantastyczne scenerie, bardzo konkretne postaci, zaskakujące zwroty wydarzeń, innowacyjny pomysł na rozciągniętą, ale spójną fabułę... no wszystko na tak generalnie! Miłej lektury!

Czytałem poprzednie kryminały Krajewskiego, ale Otchłanią udowodnił, że wzbił się na totalny szczyt pisarstwa w tym gatunku. Dawno, podkreślam dawno nie przytrafiło mi się czytać tak dobrej i zawiłej lektury, której fabuła powstała na naprawdę dopracowanym i zaskakującym pomyśle. Kryminały najczęściej opierają się na morderstwie jednym lub drugim, by na końcu okazało się, że sprawcą jest najmniej podejrzany bohater, który jak cień przewijał się przez kartki całej książki. Jak jest u Krajewskiego? Po pierwsze autor łączy nie tylko porażająco dobre pomysły, ale przede wszystkim zabiera czytelnika do kilku różnych planów czasowych. Każdy z wątków dzieje się bowiem w innym roku, jednak?nie, nie pogubicie się obiecuję. Wszystkie wydarzenia ostatecznie się przeplatają i są ze sobą tak bardzo splątane, że uwierzcie - nie powstydziłby się tego sam King. Napięcie rośnie tutaj z akapitu na akapit, a piękny Wrocław jest z każdym krokiem coraz ciemniejszy i bardziej groźny. Krajewski naprawdę bajecznie opisuje to miasto, tylko, że poza stylem z bajką nie ma to nic wspólnego. Jest też morderstwo, oczywiście, w końcu to kryminał, ale nie martwcie się - daleko tej historii od typowego czytadła. Sprawdźcie zresztą sami.

Nie czytałam wcześniej żadnej książki Krajewskiego, ale po przeczytaniu W otchłani mroku sięgnę po jego inne pozycje z całą pewnością. Dawno żadnemu pisarzowi nie udało się wciągnąć mnie aż tak mocno w wir wydarzeń. Tak dobrze dobiera słowa, że momentalnie przeniosłam się do Wrocławia zaraz po wojnie. Czułam ten klimat i miałam wrażenie, że tam jestem. Szczególnie, że czytałam książkę z ciarkami na szyi, bo cała jest napisana w atmosferze grozy i mroku. Jest naprawdę strasznie. Bardzo dobrze oddane realia i przedstawiony świat powodują, że W otchłani ma niepowtarzalny klimat i nie sposób się od niej oderwać. Świetnie się czyta, napisana bardzo lekko pozwala skupić się na fabule i bardzo zwrotnej akcji. Poza tym podziwiam bardzo ciekawy pomysł na fabułę - morderstwa, które dzieją się w powojennym Wrocławiu mają szereg przyczyn, a prawda jest bardzo złożona i głęboko ukryta. Wciąga niesamowicie.

Muszę przyznać, że na początku ciężko było mi się wdrożyć w akcje powieści. Była masa informacji, nazwisk, wydarzeń. Już myślałam, że odłożę książkę i jej nie skończę. Postanowiłam jednak dać Krajewskiemu szanse. Po chwili nie mogłam się oderwać od tej powieści! Jest naprawdę niesamowita. Napięcie, które rośnie z każdą stroną, tajemnicza atmosfera. Kto jak kto ale Marek Krajewski potrafi tworzyć doskonałe kryminały. Polecam wszystkim!

Czyżbyśmy "W otchłani mroku" było najlepszym kryminałem pana Krajewskiego? :)
Od lat namiętnie czytam wszystko, co wyszło spod pióra tego autora. Niektóre książki czytałem nawet po kilka razy. Cały czas z takim samym zapałem i entuzjazmem. Jednak ta podobała mi się najbardziej. Zachęcam Państwa do lektury, będzie to bardzo dobrze wykorzystany czas. To intrygująca powieść, w której oprócz mrocznych wydarzeń opisane są rzeczy ważne.