W pogoni za losem

Recenzja

[?] Słowa zawsze ranią bardziej niż jakakolwiek broń. Mógłby dostać milion ciosów od niego i nie przejąłby się tym. Mógłby dostać kulą albo nożem- to nic. Jednak słowa zabijały od środka. Rana fizyczna się zagoi, serce jednak może krwawić całe życie[?]

Zgadzacie się z tymi słowami?

Alek bohater tej powieści, dostaje ważne zadanie. Zostaje przeniesiony do lat 40. aby moc zmienić losy Polski i wszystkich Polaków w tym czasie. W czasie w którym strach o własne życie i strach o bliskich był niewyobrażalny. Gdy zostaje przeniesiony do Warszawy od razu stara się wypełnić zadanie, robiąc błędy. Przez jeden błąd poznaje chłopka. Przez kolejny Niemca, który staje się jego? Czy uda się ta misja Alkowi? Co dalej się stanie? Tego musicie się sami przekonać.

Szczerze nie wiem sama jak mam ocenić tą powieść. Miałam bardzo duże problemy z wkręceniem się w całą historię, fabułę, zrozumienie akcji. Wątków było tak bardzo wiele, że kilka razy wracałam kilka kartek wstecz, aby tak naprawdę wiedzieć o co chodziło. Kolejna rzecz, która mnie męczyła to przeskakiwanie pomiędzy tymi latami. Ja wiem, że ten zabieg był potrzebny, ale wybijało to z rytmu czytania. Poza tym w pewnych momentach nie wiedziałam jaki bohater jest na tapecie, kto teraz przedstawia swoje uczucia lub myśli. Trochę taki misz masz. Jednakże z pozytywnych rzeczy, które sprawiły, że nie odłożyłam książki po pierwszym rozdziale, to znakomicie ujęte krajobrazy lat 40. Stara Warszawa w tym okresie, walkę Polaków o wolność, łapanki, getta. Widać, że autorka zrobiła mocny research w tej sprawie. A i jeszcze te wszystkie stroje, sprawiały że lektura była przyjemna.

?W pogoni za losem? ukazuje prawdziwa oblicza wojny, której my jako ludzie urodzeni w latach 20 XX wieku nie znamy. Pokazuje, że dla Niemców w tamtym okresie, my jako Polacy byliśmy ?świniami?, ?nieczystymi?. Że pod byle pretekstem mogli nas rozstrzelać lub wywieźć do obozu. To były smutne i straszne czasy. Ja byłam tym wszystkim przerażona. I dziękuję, że mogłam przeczytać o tym czasie.

Szczerze nie wiem czy polecam. Niech każdy sam przeczyta i oceni.

RECENZJA 

??"W POGONI ZA LOSEM"??

AUTOR: ANGELIKA GAWERSKA 

WYDAWNICTWO: NOVAE RES 

Gotowi jesteście razem z bohaterem książki przeżyć przygodę swojego życia? 

Czy przeszłość można zmienić i jakie będą tego konsekwencje? 

"Wyobraź sobie, że to, co robisz, jest tylko grą. Zasady są proste, a ty je znasz. A najgorszym wyzwaniem jest fakt, że masz tylko jedno życie." 

"W POGONI ZA LOSEM" to historia, w której cofamy się w czasie do czasów II wojny światowej do 1941 r. i zobaczymy oczami wyobraźni Warszawę z tamtych lat. To niezwykła opowieść napisana w bardzo autentyczny sposób. Autorka stworzyła niepowtarzalną fabułę, w której dosłownie przeniesiemy się razem z głównym bohaterem Arielem w czasie, to było bardzo ciekawe doświadczenie. Akcja książki dzieje się dwutorowo w latach 2020/21, po czym przeskakujemy do lat 1941.
Historia, w której zasady gry zmieniają się jak w kalejdoskopie. Przepełniona emocjami, bólem, cierpieniem, tajemnicami, pełna niebezpiecznych momentów. Przeżyjemy przyjaźnie, porywy serca, które trzeba trzymać w ryzach. W tej opowieści autorka wybornie pokazuje emocje, uczucia,  jakie wypełniają postacie. 
 To samo z klimatem tamtych czasów, myślę,  że pisarka bardzo dobrze nadała i  nakreśliła.
Wątek miłosny niezwykle subtelny, nienachalny i czekasz, obserwujesz, jak rozwijają się relacje pomiędzy bohaterami. Świetnie stworzony trójkąt miłosny. 
Wszystko płynie swoim rytmem, niczego nie było na siłę, za to bardzo płynnie i z wielkim zainteresowaniem czytałam każdą kolejną stronę, ciesząc się doskonałe nakreśloną fabułą. Całość dopracowana  dobrze przemyślana i pokazana. Dostajemy wiele  ciekawych plot twistów, dużo akcji. 
Znajdziecie w tej książce takie wątki jak:

-Podróż w czasie 
-Druga wojna światowa 
-Queerowa reprezentacja 
-Klimat lat 40.
-Zakazany romans 
-Rasizm, śmierć, 
-New Adult 
-trójkąt miłosny 

Bohaterowie naprawdę świetnie wykreowani,  wyraziści, różnorodni, bardzo realnie nakreśleni. To postacie, które zwrócą waszą uwagę na dłużej, ponieważ intrygują, swoją odwagą, wielką potrzebą wykonania swojej misji dla dobra ludzkości, nawet narażając swoje życie dla dobra ogółu.
Poznamy postacie, które obdarzymy sympatią, na nie, które spojrzymy z przymrużeniem oka, ponieważ podejmują bardzo głupie decyzje, które ściągają niebezpieczeństwo. 

"Nie rozumiem. Mówiłem tyle razy, że kogoś kocham. Nie jestem jednak w stanie cię zrozumieć, Arielu. Mówisz, jakbyś pisał powieść, jakby to uczucie było wyjątkowe, cudowne, niewinne. A ja tego nie widzę. Nie widziałem tego w żadnym związku, więc naprawdę trudno uwierzyć mi w miłość i w dobre intencje."

Ariel Kwiatkowski ma dwadzieścia dwa lata, żyje w 2020 r. Znalazł ogłoszenie pracy, która zdawała się bardzo intrygująca i niezwykle tajemnicza. Idzie na rozmowę kwalifikacyjną, potem przechodzi kilkumiesięczne szkolenie, pełne testów i kolejnych etapów do przejścia, które jest obowiązkowe, aby podjąć tam  pracę. Tajna agencja, która prowadzi super tajny projekt. 
Na samym końcu tego wszystkiego czeka go praca marzeń i największa przygoda życia. Dostaje niezwykle ważne zadanie i musi się przenieść się w czasie do 1941 r. do Warszawy. Nowa tożsamość, 
Tylko jak sprawić, aby wróg stał się przyjacielem, ma stać się częścią ciebie od początku do samego końca. Poznać jego wady, zalety, ma stać się przyjacielem, a nawet kimś więcej. 
Musi wykonać zadanie, do którego został wyszkolony, przygotowany, chociaż dobrze wiedział, że wszystko może pójść nie tak jak trzeba. Ma cofnąć się w przeszłość i odmienić wojenne losy Polski. 
Przeszłość może się zmienić i to niekoniecznie na lepsze. 
Gdy nadchodzi, upragniony dzień i cofa się w czasie, od razu Ariel trafia w sam środek strzelaniny. Razem z młodą kobietą musi walczyć o przeżycie. Tak poznaje Zosię i Aleksandra, dzięki czemu zostaje wprowadzony do podziemia. Bardzo szybko nawiązuje znajomość z Hansem Engelem.
Zasady gry zmieniają się, a on wcale nie był na to przygotowany, a sprawy przybierają rozpędu i nieoczekiwany obrót sprawy. Do gry wkracza nieoczekiwanie miłość, przyjaźń, Arielowi ciężko emocje, które wdzierają się i 

-Czy Ariel poświęci  swojej dotychczasowe życie, i poświęcić się tajemniczej i jedynej pracy?
-Czy cofnie się w czasie i co go tam czeka?
-Czy odnajdzie się w nowej rzeczywistości? 
-Czy uda mu się osiągnąć swój cel i odmienić wojenne losy Polski? 
-Czy wykona misję idealnie? 
-Czy to jedynie niebezpieczna i ryzykowna zabawa, czy wręcz przeciwnie? 
-Komu będzie mógł zaufać? 
-Czy Hans zostanie sojusznikiem Ariela i znajdą wspólny język i wzajemne zaufanie?  
-Czy jego wybory były trafne? 
-Czy Ariela wykorzystania sytuację jak najlepiej? 
-Czy Ariel będzie mógł sobie pozwolić na miłość? 
-Czy miłość zmienić Ariela? 


POLECAM ???????????????? 
Książka doskonale wpisała się w moje gusta czytelnicze. 

Po jej przeczytaniu nadal jestem w małym szoku. Nie spodziewałam się spotkać tutaj pomieszania tylu wątków i dziedzin literackich. Historia, fantastyka, obyczajówka i romans oraz homoseksualizm. Ktoś powie, że nic nowego go tu nie spotka, ale to nie prawda. Sam wątek postaci Ariela mnie bardzo zainteresował. Poznajemy go jako mężczyznę, który szuka dobrze płatnej pracy, a wychodzi na to, że pod koniec treningów i kursów, będąc gotową maszyną do zabijania, przejdzie podróż w czasie, by dokonać wyroku na wielu osobach. W momencie, kiedy wchodząc już w ten dawny czas poznaje pewną kobietę. Ukazana jest w sposób jakby to ona miała namieszać w życiu Ariela, jakby uczucie miało za jej pomocą się ukazać. Nic bardziej mylnego. Autorka zaserwowała nam tu zestaw zdziwienia i wiecznego zaskakiwania. Bardzo lubi iść drogą wyboistą i podsuwać nam tropy, które są jedynie zmyłką. Jeśli już bowiem jesteście pewni, że to się tutaj nie wydarzy, to jednak stanie się prawie napewno.
Autorka potrafi władać rozbieżnością stylów. W czasie współczesnym, postacie rozmawiają tak jak teraz. W przejściu do przeszłości widzimy, że porozumiewają się stylem i klimatem z dawnych lat. Tylko sam Ariel, choć wyszkolony, to nadal był nieco zbyt pewnym siebie współcześniakiem, który choć zakamuflowany, to bardzo odbiegał od dawnego klimatu. Miał zwracać na siebie naszą uwagę i mu się to udawało. Spodobała mi się też tutaj fascynacja Ariela innym mężczyzną, który od początku go we wszystkim podziwiał. Opowiadał nam o swoich myślach i spostrzeżeniach. Wiele rzeczy kalkulował, a nam to podejście się podobało. Nie było tu niczego na siłę. Bez przepychu, nerwowych wstawników, czy sytuacji, które dla nas wydawały by się nie na miejscu. Oczywiście jeśli lubi się wątki fascynacji osób tej samej płci. Napisana naprawdę lekko z nutką wyczekiwania i smakiem czegoś nowego. Jak nie lubię poruszania tematu hitlerowców, tak tutaj to podejście mi się podobało. Myślę, że nie zgrzeszę jeśli ją polecę:-) Chętnie przeczytam wszystko, co wyjdzie spod pióra autorki:-)

Kiedy zaczęłam czytać, miałam pewne obawy czy książka przypadnie mi do gustu. Raz z racji tego e fabuła obsadzona jest w innych realiach z nutą fantastyki w postaci przeniesienie się w czasie, mimo że do tego gatunku nie jest zaliczona, dwa książka jest dość spora ma ok. 420 stron. Czytając opis miałam świadomość, że ta książka będzie wymagająca. I muszę przyznać, że zaskoczyła mnie.

Ariel to młody mężczyzna, który studiuje. Pewnego razu trafia na bardzo intrygującą ofertę pracy. Już po rozmowie kwalifikacyjnej wie,że to nie będzie zwyczajna praca. Przechodzi szereg wirtualnych testów, które niejedną osobę by złamały. Rozpoczyna ciężkie i intensywne szkolenie, które mało który kandydat kończy. Arielowi udaje się zakończyć wszystkie etapy. Dostaje informacje co będzie jego zadaniem, nowa tożsamość i cofa się w czasie do 1941 roku. Już chwile po trafieniu w odpowiednie miejsce Ariel pakuje się w kłopoty. Czy odnajdzie się w nowej rzeczywistości? Czy jego szkolenie będzie skuteczne? Jakie kłopoty czekają naszego bohatera?

Fabuł świetnie poprowadzona, bohaterowie wyraźnie wykreowani, realnie opisani. Wydarzenia współczesne Arielowi mieszają się z tymi , w jakie trafił dzięki podróży w czasie. Poznajemy jego myśli, których ludzi poznaje i jego działania, które nie koniecznie są logiczne dla innych poza Arielem. W książce nie brakuje emocji, dramatycznym scen, rozważań, załamań głównego bohatera i jego rozterek. Czy wykonać ściśle rozkazy swoich mocodawców, czy zaufać sercu i uczuciom? Szybko przekonuje się, że to, czego doświadczył w roku 1941 nie jest takie proste jak było na szkoleniu. Rzeczywistość go przerasta.

Autorka stworzyła niebanalną historię, pełna emocji, dramatyzmu. Ariel ciągle musiał podejmować decyzje, które niekoniecznie odpowiadały temu, do czego został wyszkolony. Oprócz emocji głowy bohater przeżywał rozterki natury emocjonalne, dylematy co jest słuszne oraz wątek miłosny. Autorka pięknie opisała wątek uczuciowy między Arielem a Aleksandrem. Nie tylko Ariel przeżywał rozterki. Także Aleksander, który odkrył, że nie tylko Basia wzbudza w nim uczucia, których nie bardzo potrafił sprecyzować. Dylematy Hansa, nie tylko odnośnie do swojej orientacji, która w tamtych czasach równała się śmierci, ale także tych dotyczących emocji. Silnie przeżywał to, co robią Niemcy. Tak był jednym z nich ale za wszelką cenę próbował nie stracić człowieczeństwa. Czy Ariel wykona zadanie?

Książka jest świetnie napisana, bardzo ciekawym językiem literackim. Całość miesza w sobie wielowątkowe historie, które urzekają. Sam motyw orientacji homoseksualnej ujęty w kontekście II wojny światowej jest jakże aktualny i dziś. Nietolerancja, agresja, traktowanie jak zło itp. Jeśli szukacie niebanalnej historii, z motywem wojny i wielowątkowa fabuła to ta książka jest dla was. Jeśli jednak nie macie otwartego umysłu to poszukajcie innej książki, by nie oceniać jej przez pryzmat uprzedzeń. Ja polecam i gratuluje autorce odwagi.

Ariel Kwiatkowski długo szukał odpowiadającej mu pracy; to jedno ogłoszenie zaintrygowało go swoją tajemniczością, stwierdził więc, że nie ma nic do stracenia. Po kilku rozmowach jego pracodawcy zaczynają szkolić mężczyznę do zajęcia, o jakim nigdy mu się nawet nie śniło- ma zostać agentem specjalnym, działającym w czasach II wojny światowej. Musi dokładnie znać żyjące wówczas osobistości, poznać wszelkiego rodzaju plany. Choć brzmi to jak szaleństwo, jego pracodawcy przeniosą go w przeszłość, by odwrócił bieg wydarzeń. Tak oto zostaje Arielem von Winterfeldem- pół Polakiem, pół Niemcem.

Trafiając do miejsca docelowego, od razu nawiązuje znajomość z Aleksandrem Wiśniewskim, który ma wprowadzić go w struktury polskiego podziemia, oraz Niemcem Hansem Engelem, niosącym mu pomoc podczas problemów z nazistami. Szybko jednak okazuje się, iż obie relacje mieszają Arielowi w głowie i sam nie wie, co jest dobre, a co złe. Do walki ze złem wdziera się przyjaźń i miłość, zaś nasz bohater ma problemy z odłożeniem emocji na bok.

Czy Ariel Kwiatkowski vel. von Winterfeld zakończy swoją misję sukcesem, do jakiego szkolili go jego mocodawcy? A może wybierze zupełnie inną ścieżkę... ?

Muszę przyznać, że opis od wydawcy niezwykle mnie zaintrygował. Podróż w przeszłość, by naprawić niektóre błędy przodków? Jak najbardziej! A do tego nieobce żadnemu człowiekowi dylematy związane z relacjami międzyludzkimi, gdy nagle powierzone zadanie nie jest już takie oczywiste... Byłam ciekawa, co też kryje ta książka.

Muszę powiedzieć, że po lekturze mam mieszane uczucia. Z jednej strony ogromny plus dla autorki za to, że nie prowadziła tej historii wąskotorowo, skupiając się wyłącznie na misji Ariela. Dała nam idealny popis, jak powinno się pisać o emocjach, które odczuwamy na różnych etapach życia (i względem różnych osób, oczywiście). Tutaj mamy przykład naszego głównego bohatera, który teoretycznie powinien widzieć w Hansie wroga, a z drugiej strony nie do końca go za takowego uważał. W grę wchodziły naprawdę silne uczucia. Z drugiej strony główny bohater i jego niezdecydowanie czasami dość mocno mnie irytowały. Rozumiem, że niektóre decyzje mogły zaważyć nie tylko na jego życiu, ale i współtowarzyszy, lecz czasami miałam wrażenie, że czytam o przemyśleniach nastolatka, nie zaś mężczyzny, który podjął się naprawdę trudnej misji i był do niej szkolony, zaś mocodawcy uznali go za idealnego kandydata. Momentami wydawało się, że Ariel bardziej skupił się na prowadzeniu miłosnej gry (lub ogólnie rzecz ujmując: uczuciowej stronie zadania) niż na faktycznej realizacji celów. I to nie to, że homoseksualizm w tej książce w jakiś sposób burzy moje postrzeganie świata, bo tak po prostu nie jest, aczkolwiek czasami bawiło mnie to, jak bohater starał się odgrywać przed Hansem kokietkę. To jakoś nie pasowało mi do ogólnego zamysłu książki.

W pogoni za losem jest o tyle ciekawą historią, że wręcz niespotykaną, oryginalną- przyznam szczerze, że dotychczas nie spotkałam się z taką fabułą (albo było to tak dawno, że zupełnie o tym zapomniałam). Autorka bardzo dobrze włada piórem, skupiając się na detalach, dzięki czemu i my możemy odbyć swego rodzaju podróż w czasie. Właściwie jedynym, co mnie delikatnie uwierało, było wspomniane zachowanie Ariela właśnie. Niemniej jednak nie wpływa to zbyt mocno na całościowy odbiór lektury- uważam, że można przy niej całkiem dobrze spędzić czas.

Jesteście gotowi na tak nietuzinkową opowieść?

"W pogoni za losem" to przede wszystkim książka z fascynującym pomysłem na fabułę. Autorka osadziła historię w czasach drugiej wojny światowej i umieściła tam bohatera ze współczesności. Śledzenie jego prób odnalezienia się w nowej rzeczywistości bardzo mnie zaangażowało.

Ariel Kwiatkowski bierze udział w rekrutacji do bardzo tajemniczej pracy i po serii brutalnych szkoleń, tajemnica opiewająca tę posadę się rozwiewa. Okazuje się, że ma zostać wysłany do czasów drugiej wojny światowej i wpłynąć na jej przebieg, aby zwiększyć szansę Polaków na wygraną. Aby tego dokonać, musi wniknąć w szeregi podziemia, ale jednocześnie cały czas trzymać po swojej stronie również Niemców, by zdobyć ich zaufanie. Kiedy w grę zaczynają jednak wchodzić uczucia, stawka rośnie, a chłopak musi podjąć naprawdę ciężkie decyzje.

Do książki podchodziłam z dużym entuzjazmem przede wszystkim dlatego, że pomysł na fabułę wydawał mi się fascynujący. Autorka przybliżyła nam czasy drugiej wojny światowej, a jednocześnie wrzuciła w nie bohatera, który wiedzę o tym okresie czerpał wcześniej głównie z książek. Wraz z nim mogliśmy zestawiać teoretyczne wydarzenia z realnym cierpieniem ludzi, co sprawiało, że dotykało nas ono jeszcze mocniej.

Charaktery postaci są dość dobrze rozpisane a każdy z bohaterów różni się od siebie. Mamy więc Ariela- ryzykanta, zafascynowanego światem, ale jednocześnie będącego pod dużą presją i lekko niezręcznego. Mamy Aleksandra- początkowo nieufnego, ale też bardzo lojalnego i Hansa, człowieka, za którego surową fasadą kryje się dobro i chęć pomocy innym. Każdego z nich polubiłam.

Akcja płynie naprawdę szybko i w książce nie ma miejsca na nudę, czy znużenie. Jeśli dodamy do tego lekki styl autorki, dostaniemy książkę, dla której naprawdę łatwo zarwać kilka godzin. Jednocześnie nie oszczędza ona w środkach i Warszawę lat czterdziestych przedstawia realistycznie i brutalnie.

Gdybym miała wskazać pewne nieco słabsze elementy, zwróciłabym uwagę na przeskoki czasowe. Na początku książki autorka stosuje ich dość dużo, co sprawiało, że akcja wydawała mi się nieco chaotyczna (liczyłam też na głębsze opisy pierwszych dni Ariela w Warszawie w 1941 roku i powolne zdobywanie zaufania rodaków), ale z czasem wszystko zostało wyrównane i na powrót mogłam cieszyć się lekturą.

"W pogoni za losem" zdecydowanie polecam osobom zainteresowanym książkami z niebanalnymi postaciami o intrygujących charakterach, z fabułą osadzoną w czasach historycznych i z dużą dawką przygód i emocji. Ja sama spędziłam przy niej wiele angażujących chwil i muszę przyznać, że z niecierpliwością będę wyczekiwała na kontynuację losów Ariela i reszty bohaterów.

?W pogoni za losem? to książka, jakiej jeszcze nie było. Wiecie, że uwielbiam zabawy gatunkami i łączenie ze sobą tych na pozór najbardziej odległych. Ta mieszanka science fiction, powieści historycznej, młodzieżówki oraz zakazanego romansu zapewnia mnóstwo wrażeń i sprawia, że trudno się od niej oderwać.

Książka Angeliki Gawerskiej otwiera oczy na wojenne okrucieństwa, jest brutalna, bolesna i - szczególnie w obecnych czasach - działa na wyobraźnię. Ale jednocześnie daje nadzieję na odrobinę radości, nawet w tych najgorszych, najokropniejszych chwilach.

Ariel to bohater z charakterem - młody, czasem porywczy, ale zawsze stający w obronie tego, co słuszne. Jego relacje z Hansem oraz Aleksandrem zostały świetnie przedstawione - bardzo zaangażowałam się emocjonalnie w tę historię i śledziłam z zapartym tchem losy zakazanej miłości między mężczyznami.

Chociaż zwykle nie sięgam po powieści, w których poruszana jest tematyka drugiej wojny światowej, ani trochę nie żałuję, że skusiłam się na ?W pogoni za losem?. Takie wyjście z czytelniczej strefy komfortu okazało się naprawdę fajnym doświadczeniem!

Książkę polecam i mam nadzieję, że Wam się spodoba! Przygotujcie się na szybsze bicie serca, uszykujcie sobie paczkę chusteczek i bądźcie gotowi na całe mnóstwo emocji - od tych totalnie pozytywnych, do maksymalnie negatywnych (takich jak porażająca złość na niesprawiedliwość tego świata i na wszelkie okrutne wojny, których nie powinno w ogóle być).

Książki młodzieżowe, w których ważną rolę odgrywają podróże w czasie nie są niczym nadzwyczajnym. Stworzenie powieści dla nastolatków, w której jeden z bohaterów przeniesie się w czasie do trwania II wojny światowej jest już nietypowym zabiegiem. ,,W pogoni za losem" Angeliki Gawerskiej pod tym względem okazało się naprawdę świetnym rozwiązaniem. Młodsi odbiorcy, ale także dojrzali czytelnicy mogą razem z głównym bohaterem tego wydania odbyć podróż w czasie. Nie zawsze będzie ona jednak łatwa i przyjemna. Należy pamiętać o tym, że trwała wojna, a autorka nie chciała pomijać niewygodnych faktów, jak tortury, czy prześladowania.

Ariel Kwiatkowski, główny bohater książki w ramach nowej pracy miał wcielić się w postać pół-Niemca oraz pół-Polaka i przenieść się w czasie. Tak też się stało, jednak po jego przybyciu na miejsce na koniec czasowej podróży nie wszystko poszło zgodnie z planem. Czy możliwe było zakończenie tego powrotu sukcesem? Jak napisała autorka, ta książka powstawała wiele lat. Ze względu na obszerność konspektu zostanie ona podzielona na dwie części. ,,W pogoni za losem" Angeliki Gawerskiej jest dopiero pierwszą z nich.

Jest to debiut literacki autorki. Twórczyni starała się oddać prawdę historyczną, nie zamieszczając jednak w treści zbyt wielu osób, które istniały naprawdę. Nie chcę zdradzać zbyt wiele, jednak jestem przekonana, że wprowadzenie do niej niektórych postaci będzie miało dla młodzieży bardzo duże znaczenie. ,,W pogoni za losem" Angeliki Gawerskeij jest lekturą, dzięki której nastoletni odbiorcy mogą dowiedzieć się jak wyglądały czasy wojenne. Informacje są podane w przystępnej formie i podane w sposób zrozumiały dla czytelników właśnie w tym wieku.