W sidłach Parkerów

Dziś przyszła pora na kontynuację książki, którą miałam przyjemność recenzować w zeszłym roku. Przyznaję że zanim sięgnęłam po tom drugi, zmuszona byłam odświeżyć sobie fabułę poprzedniczki, bo cała akcja gdzieś mi się rozjechała i nie pamiętałam, jak potoczyły się losy bohaterów, na szczęście jestem już na bieżąco, więc możemy zaczynać...

Nie będę opisywać i spojlerować fabuły, bo już sam opis wydawcy sporo zdradza, ale szepnę tylko, że dzieje się sporo, nasza bohaterka dalej jest niestabilna emocjonalnie, chociaż naprawdę się stara, by ogarnąć życie, ale nadal sama nie wie czego (a może bardziej kogo), tak naprawdę chce. Irytująca jak poprzednio, a jej moralność nadal pozostawia wiele do życzenia, zresztą bracia Parkerowie dotrzymują jej idealnego kroku na tym polu. Muszę tu jednak zaznaczyć, że gorących scen jest mniej i są one jakby bardziej okiełznane, na pewno nie są opisywane tak dosadnie jak poprzednio.
Autorka w tym tomie zdecydowanie postawiła na akcję, i jest to naprawdę dobry pomysł, bo dzieje się sporo, intryga goni intrygę, a niebezpieczeństwo czyha na każdym kroku. Napięcie rośnie adekwatnie do sytuacji, zaskakuje i naprawdę wciąga.
Sama jestem w szoku, że tak dobrze mi się czytało tę część i szczerze się cieszę, że ostatni tom czeka już na półce, bo ten kończyłam z dużym niedosytem, i ciekawością jak to wszystko się rozwiąże.

Jedyny zarzut do tej części to zbyt duża ilość drobiazgowych i powtarzających się opisów, ale to taki mały szczególik.

Czy polecam?
Polecam. Zaznaczam jednak, że wymagana jest znajomość tomu pierwszego. Łatwa w odbiorze, niewymagająca zbyt wielkiego skupienia (sporo powtórzeń) lektura na wieczór.

POLECAM...

?????????????????????????????????????????????

Zawro?cił mi w głowie, omamił mnie, otruł moje serce i przywłaszczył je sobie. Nie mogłam i nie umiałam mu sie? przeciwstawic?. Byłam na kaz?de jego zawołanie. Az? wreszcie stało sie? nieodwracalne: pokochałam go."

Po kłótni z Alanem Nikola wraca do Polski. Wychodzi za mąż za Seweryna i wychowuje razem z nim dziecko, którego istnienie ukrywa przed Alanem. Jednak czy Seweryn zdaję sobie sprawę, czyje jest to dziecko? Co się stanie, kiedy prawda wyjdzie na jaw?

Alan mierzy się z demonami, które prowadzą burzliwe życie w jego wnętrzu. Uczęszcza na terapię i powoli układa sobie życie w Nowym Yorku. Jednak czy spokój może trwać wiecznie? Co się stanie, kiedy przeszłość da o sobie znać?

Spokój Alana i Nikoli trwał trzy lata. Po tym czasie wszystko zatoczy koło. Jak zakończy się ta relacja. Czy miłość w końcu zwycięży?

wsidłachparkerów jest to 2 tom książki Niebezpieczny trójkąt. Zachecam was do zapoznania się z poprzednim tomem, jeśli chcecie mieć przyjemność z czytania.

W dalszym ciągu jestem pod wrażeniem. Książki pisane przez autorkę są dla mnie odkryciem roku. Nie potrafię wyjść z podziwu tego, jak płynnie poprowadzona jest akcja. Bohaterowie są idealnie wykreowani, a każdy ich krok dokładnie przemyślany. Ilość tajemnic i niewiadomych sprawia, że historię tę pochłania się jednym tchem.

Jednak to zakończenie... Autorka przerwała w najbardziej kulminacyjnym momencie książki. Jak żyć, kiedy nie wiemy, co będzie dalej?

Dziękuję ... za napisanie książki, która sprawiła, że mój świat się zatrzymał, a rozpoczął się ten w życiu bohaterów. Czytając książkę, przeżywałam wszystko z nimi, a moje nerwy sięgały zenitu. Powinno być ostrzeżenie: przed czytaniem zalecana duża dawka melisy, gdyż książka wystawi wasze nerwy na próbę. Każdy kolejny tom wprawia mnie w osłupienie, więc ten ostatni wyślę mnie w kosmos. Czekam na ostatni tom z niecierpliwością. A wam Kochani polecam tę książkę z całego serca.

Można powiedzieć, że życie Nikoli wraca do normalności. Ale czy napewno? Bohaterka postanawia wrócić do Seweryna i wspólnie z nim wychować dziecko. Jednak po kilku latach spędzonych jako matka, daje się namówić przyjaciółce na wyjście do baru. To się nie mogło skończyć dobrze.. W chwilach upojenia alkoholowego wykonuje telefon do swojego byłego kochanka, a za razem szwagra. Mężczyzna jest przekonany, że dzieje się coś złego i natychmiast pojawia się w Szczecinie. Ponowne spotkanie po latach budzi w bohaterach przyćmione uczucia. Jak rozwinie się sytuacja? Czy wyniknie z tego katastrofa?

Pierwsza część ogromnie mi się podobała i ta również mnie nie zawiodła,a nawet nie mogłam usiedzieć w jednym miejscu czekając na to co się stanie. I przepraszam, ale co tu się wydarzyło? Autorka doskonalne wie jak zachęcić do czytania, zaskakując nas totalnym obrotem spraw. Nieźle mnie zaskoczyła, oczywiście w pozytywnym sensie. Tego się totalnie nie spodziewałam.W tej książce zaserwowano nam mnóstwo intryg i kłamstw, a sama fabuła budzi pełno emocji. Książka jest bardzo wciągająca przez co szybko się czyta. W sam raz na jesienny wieczór. Polecam!

"Czy tego chcieliśmy, czy nie, byliśmy na siebie skazani.
Ona na mnie - ja na nią.
Ja dla niej - ona dla mnie."



Nicola wiedze od trzech lat szczęśliwe życie u boku Seweryna. Mają syna, Roberta. Z tym, że tylko ona wie, że jego prawdziwym ojcem jest Alan. Pewnego dnia przyjaciółka Lucy namawia ją na wyjście do klubu. Jak wiadomo, alkohol rozwiązuje język. Już wkrótce, szybciej niż myśli, Nicola ponownie ponownie stanie oko w oko z mężczyzną, który wywrócił jej życie do góry nogami. A najlepsze jest to, że kolejny raz czeka ją potężna rewolucja. Tylko tym razem nie będzie tak miło, grzecznie i słodko, jak do tej pory...
Czy Nicola wyjawi Alanowi prawdę o Robercie? Co zrobi Seweryn? Co tym razem los przyszykował młodej kobiecie? Z czym i z kim przyjdzie jej teraz walczyć? Jak wielka i tragiczna w swych żniwach będzie nadchodzącą katastrofa?

Naprawdę podoba mi się to, jak pisze autorka. Tak tworzy kolejne wątki. Jak stopniuje napięcie. Podgrzewa atmosferę gdy trzeba i mrozi, gdy wypada. Pierwszy tom wciągnął mnie w tą spiralę. Dlatego nie wahałam się ani chwili czy sięgnąć po kontynuację. Bardzo chciałam się dowiedzieć co teraz będzie się działo w życiu bohaterów, których zdążyłam polubić.
Od samego początku jestem alanteam. Zdecydowanie bardziej przypadł mi do gustu, niż jego brat. Seweryn to fajna postać. Troskliwy, stateczny, ambitny. Opanowany i mający wszystko pod kontrolą. Ideał mężczyzny. Z tym, że ja zdecydowanie bardziej wolę bohaterów w typie nad boy. Zresztą kto ich nie lubi, hihi. Alan to wybuchowy chodzący testosteron. Gwałtowny, ostry, pewny siebie. Trochę w gorącej wodzie kąpany. Odrobinę niebezpieczny i nieobliczalny. Waleczny. Dwiema scenami mnie zbulwersował. Ale mi skoczyło ciśnienie. Posiada również ognisty temperament. W scenach łóżkowych wychodzi z niego ten zwierz. Taki tygrys łasy na wszelkiego typu mizianki. Lubi dostawać rozkosz a tym bardziej dawać. Szczególnie tym kobietom, które są dla niego w jakiś sposób ważne. Niezwykle charyzmatyczna osobowość. Pod względem łóżkowym autorka odpowiednio podgrzewała temperaturę. Rozpaliła ogień, który dosłownie spalał. Temperatura niebezpiecznie wzrastała. Momentami wrzała. W historii znajdziemy również bezmiar cierpienia. Smutek, łzy, bezsilność oraz żal. W tym klimacie autorka również sobie poradziła bardzo dobrze. Oddała te emocje. Te sceny ściskały moje serce. I mi się łzy kręciły w oczach a to samo już najlepiej świadczy o tym, jak dobrze zostało wszystko opisane. Realnie, rzetelnie. Spirala kłamstw natomiast doskonale trzymała mnie w napięcie. W nerwowości. W niepewności co do dalszych wydarzeń. Tajemnice, kłamstwa, spiski na piątkę z plusem. Finałowymi wydarzeniami zostałam wbitą w fotel. Zbierałam szczękę z podłogi. Takich rewoltę życiu nie wzięłabym pod uwagę. Autorce udało się mnie totalnie zaskoczyć. Jeju, tym razem to już koniecznie muszę poznać ciąg dalszy. Ba, on powinien już czekać na to, bym mogła po niego sięgnąć. To oczekiwanie mnie kiedyś wykończy, hihi...
Drugi tom okazał się być jeszcze bardziej zagmatwany niż pierwszy. O wiele bardziej ryzykowny i odważny. Trzymał w napięciu i dostarczył mi skrajnych emocji. Bawiłam się przy nim wyśmienicie. Autorce udało się cały czas trzymać moją odwagę. Wielowątkowość wyszła bardzo dobrze. Tak jak kreacja bohaterów. Widać postęp, jaki uczyniła autorka. To, jak się rozwija pod względem pisarskim. Czaruje słowami i wychodzi jej to bardzo dobrze. Jeśli czytaliście początek historii Nicoli i braci Parkerów i podobała się Wam, to ciąg dalszy was zmiecie. Świetna, pasjonująca lektura.

Polecam.

"W sidłach Parkerów" jest drugim tomem cyklu Niebezpieczny trójkąt. Byłam bardzo ciekawa jak autorka poradzi sobie po tak dobrym debiucie, jakim była pierwsza część oraz co jeszcze przygotowała dla swoich bohaterów. 

Kamila Andrzejak-Wasilewska stworzyła bohaterów nieidealnych. Tu w zasadzie każdy miał swoje za uszami, co jednocześnie czyniło go bardzo realnym. Postaci ewoluowały, to nie są już ci sami bohaterowie co w pierwszej części. Teraz mają inne priorytety, muszą czegoś się wyrzec, opanowują ich inne emocje i uczucia.

Urzekła mnie relacja jaką miała Nikola z babcią Sabiną i przyjaciółką Lucy. Kobiety nie oceniały naszej bohaterki, były dla niej wsparciem, wykazały się zrozumieniem i dobrą radą. Zupełnym przeciwieństwem okazała się matka Nikoli, ale to już musicie sami sprawdzić. 

Zagłębiając się w tę historię, w pewnym momencie czułam jakbym została wrzucona do jakiejś maszynki i przymielona na papkę. Gdy już myślałam, że wszystko zmierza ku dobremu, autorka robi jedno wielkie bum! Dokłada nowych problemów, intryg, napięcie się potęguje, nic nie jest pewne.

Kłamstwa, rodzinne tajemnice, intrygi, obezwładniająca namiętność, fascynacja, miłość, ból, cierpienie, nienawiść, zemsta - tu nie ma miejsca na choćby chwilę nudy. Nie tak łatwo odłożyć książkę na później nie poznawszy finału. A ten... co tu dużo mówić, dosłownie wbija w fotel!

Historia ta pokazuje, że nie powinno się w życiu kierować jedynie rozumem, wchodzić w związek bez miłości. Decyzja o tym, czy z kimś się zwiążemy powinna być podyktowana naprawdę z przekonania serca.

"W sidłach Parkerów" to pełna emocji powieść, która chwyta czytelnika w sieć kłamstw i długo nie chce wypuścić. Ja już bym chciała wiedzieć co dalej. Tym bardziej, że pojawia się nowy... Nie będę kończyć, nutka niedopowiedzenia będzie zdecydowanie lepsza.

...

Czytałam tom I do którego miałam do niego mieszane uczucia. Moja recenzja TU . Nie byłam przekonana do niego ale na tyle zaintrygował, że musiałam przeczytać tom drugi. I to była bardzo dobra decyzja. Bohaterowie w dalszym ciągu tak samą irytuja jak i fascynują.

Mija trzy lata. Nikola zostaje żoną Seweryna i ma dziecko. Jednak ukrywa to, że jego ojcem jest Alan. Pierwsze co to mnie zaskoczyło to jak to żoną Seweryna? Przecież te ciepłe kluchy pokazały swoje prawdziwe oblicze na koniec części pierwszej. A to takie coś. Wydaje się, że Nikola jest szczęśliwa a Seweryn jednak jest tym dobrym. Nic bardziej mylnego. Mały epizod sprawia, że Alan wraca i wszystko, co Nikola sobie pokładała wali się jak domek z piasku. W dodatku Alan dowiaduje się , że ma syna, po czym jego samolot rozbija się ....

Seweryn początkowo wydawał się w porządku, taki kochający mąż i ojciec. Z czasem pokazał jednak ta swoją prawdziwą twarz ta z końcówki tomu I. Tyle że teraz to już nie jest ten spokojny, ciepły facet. Muszę przyznać, że go od początku nie lubiłam, było coś w nim coś mi nie pasował, teraz wiem co. Ale autorka jak już nam go przedstawiła w prawdziwej odsłonie to z przytupem.

Nikola to nadal dziewczyna, która jest jak chorągiewka na wietrze. Przykładna matka i żona zmienia się w kobietę, która idzie do łóżka ze szwagrem bez wyrzutów sumienia, gdy tylko ten się pojawi. Rozchwiana emocjonalnie, bez wsparcia bliskich, jest idealna osóbka do manipulacji. Mimo wszystko ją rozumiem. Stanowiła łatwy cel dla Seweryna. Uczucie, jakim darzyła Alana ze wzajemnością nie było proste...

Alan po trzech latach odnalazł spokój i równowagę, Terapia dął efekty ale wystarczył jeden telefon, by wszystko zburzyć. I muszę przyznać, że Alan choć zachowuje się jak dupek to jest w tej całej historii najlepszą postacią. Polubiłam go i w tej całej pomylonej rzeczywistości to on jest pozytywną postacią.

O ile tom I mi nie przypadł do gustu, choć dałam taka mocna 7/10, o tyle tom II jest o niebo lepszy. Sama akcja nie skupia się na scenach erotycznych. W zasadzie ich tu mało. Za to rywalizacja między braćmi nabiera zupełnie innego wymiaru. Sama końcówka książki to akcja, po której jeszcze nie doszłam do siebie. Dość mocno, niebezpiecznie i tak intrygująco, że aż otwieram szeroko oczy ze zdumienia. Dodatkowo autorka skończyła książkę w takim momencie. Nie to się tak nie mogło skończyć . Musi być kontynuacja, a "w sidłach Parkerów" nabiera zupełnie innego znaczenia....