W świetle nocy

"W świetle nocy" to komedia fantastyczna, która udowadnia, że życie po śmierci może być nie tylko wyzwaniem, ale też źródłem niekończących się komediowych sytuacji. Aśka Myszkowska, nasza główna bohaterka, budzi się w świecie, który wymaga od niej całkowitej zmiany perspektywy. Jest nie tylko martwa, ale przede wszystkim jest nowo przemienionym wampirem. W tej absurdalnej rzeczywistości próbuje się odnaleźć dzięki wsparciu Sabiny Piechoty, mistrzyni wampirzego BHP, która z humorem i doświadczeniem wprowadza ją w codzienność nieżycia.

Powieść oferuje świeże spojrzenie na znane motywy z literatury o wampirach. Chociaż pojawiają się klasyczne elementy, takie jak problem unikania słońca czy konieczność picia krwi, autorka nadaje im zupełnie inne barwy. Wampiry w tej historii uwielbiają boazerię, neonowe ozdoby i ekologiczną filozofię życia, co sprawia, że nawet klasyczne zagrożenia są pokazane w nietuzinkowy sposób. Oprócz wampirów świat w powieści zamieszkują inne nadnaturalne istoty, jak czupakabra czy strzyga. Jest więc różnorodnie. Narracja jest pełna dynamiki, z zabawnymi dialogami i nawiązaniami do popkultury, a dzięki temu książka jest lekka i przyjemna w odbiorze. Bohaterki często odnoszą się do filmów, seriali i książek o wampirach, traktując je jako źródło wiedzy, co jest trochę mrugnięciem okiem w stronę czytelnika. Humor jest wszechobecny, zarówno w kreacji postaci, jak i w opisie ich nietypowych przygód. Szczególną uwagę przykuwa Edek, czupakabra o nieprzewidywalnej osobowości, który staje się jedną z najbardziej zapadających w pamięć postaci.

Aśka to postać o wyrazistym charakterze. Jej determinacja i odwaga w obliczu nowych wyzwań sprawiają, że łatwo się z nią utożsamić, mimo że jej problemy są dalekie od tych, z którymi boryka się przeciętny czytelnik. Sabina jako jej mentorka wprowadza do historii nie tylko humor, ale i elementy dydaktyczne. Jej porady BHP są zarówno zabawne, jak i zaskakująco praktyczne w kontekście wampirzego życia. Tłem dla wydarzeń są okolice Wrocławia. Z łatwością można wyobrazić sobie, jak wśród polskich krajobrazów toczy się tajemnicze życie nocnych istot. Na drugim planie autorka subtelnie przemyca uniwersalne tematy, takie jak akceptacja siebie, odnajdywanie swojego miejsca w nowej rzeczywistości czy radzenie sobie ze zmianami.

?W świetle nocy? to nietuzinkowa opowieść, która bawi, wciąga i zaskakuje. Dzięki połączeniu urban fantasy z elementami groteski i humoru staje się idealną propozycją na relaksujący wieczór. Dynamiczna akcja, pełnokrwiste postacie i nietypowe spojrzenie na świat wampirów wyróżniają tę historię. Jeśli szukacie czegoś lekkiego, a zarazem oryginalnego, ta powieść się sprawdzi, bo dostarcza naprawdę wiele frajdy. Ja się bawiłam doskonale i polecam!

W świetle nocy Mileny Wójtowicz to doskonała porcja fantastyki, która rozśmiesza aż do łez. Wampiry, czupakabra i inni nienormatywni z olbrzymią dawką humoru. Czas chyba na nowy gatunek komedii fantastycznej, bo jak Autorka pokazała, można połączyć śmiech z dobrą porcją fantastyki.
Mamy nadrzędną zasadę: przestrzegaj BHP! Bo inaczej strzyga cię zje.
Mysza dowiaduje się, że zakończyła swój żywot i została wampirem. W tajniki (nie)życia wprowadza ją najlepsza ze specjalistek od "behape" Sabina Piechota. Wyobraźcie sobie, że nagle lądujecie w ?nietuzinkowym? gnieździe wampirów i musicie przystosować się do codzienności w świetle nocy. Jak połączyć studia z "alergią na słońce"? Jak znaleźć pracę, żeby mieć na te wszystkie witaminki i suplementy? Jak nie stracić radości z (nie)życia? Dodajmy do tego biegającą po polach czupakabrę, niefortunne zbiegi wydarzeń i (nie)szczęśliwy los nieśmiertelnego wampira! Niby przestrzeganie BHP uchroni przed wypadkami, ale... Musicie dowiedzieć się sami.
"Słońce nie chce dla nas świecić, ale my jesteśmy od niego mądrzejsi. Pętamy jego blask i pławimy się w nim!"
Trudno porównać "W świetle nocy" do jakiejkolwiek książki. Łączy ona humor bez trzymanki z cudowną wampirzą fantastyką. To wielkie wyzwanie, aby połączyć komedię z fantastyką, żeby koniec końców nie wyszło przaśnie. Zdecydowanie nie czytajcie tej książki w środkach komunikacji, bo wybuchy śmiechu i ten oceniający wzrok są gwarantowane. Przez tę książkę się płynie, ktoś na pewno rzucił czar, bo strony się same przewracają. Ten humor i nagłe zwroty akcji nadają W świetle nocy lekkości. Autorka umiejętnie rozbudza apetyt czytelnika na więcej, a opowiadania, w których wystąpiła Sabina Piechota, nie są dla mnie wystarczające. Koniecznie chcę kolejne książki w wampirzym światku!
"Wiadomo, Polak głodny to zły, za to osoba, której przysmaczki podsuwa się pod nos, może odkryć w sobie pokłady życzliwości do świata."
W książkach Mileny Wójtowicz uwielbiam to, że od razu wyruszam na przygodę, przeżywam i nie przejmuje się? niczym. To idealna książka na jesień, aby poczuć ten spooky season w pełni, ale w zasadzie pora roku tu nie ma znaczenia. Będziemy się doskonale bawić podczas czytania i w gorące dni, i w te, gdzie schowamy się pod kocem. Te dynamiczne zwroty akcji są uzależniające, a z głównymi bohaterami trzyma się od razu sztamę. Jestem zakochana w Sabinie Piechocie, charakternej strzydze, która nie da sobie w kaszę dmuchać. Przemycanie zasad BHP w świecie nienormatywnych jest nietuzinkowym pomysłem, co zdecydowanie wyróżnia twórczość Mileny Wójtowicz na rynku. Mysza i Edek też od razu zapadają w pamięć, ale najbardziej rezonowała we mnie Sabinka. Z nią to nic nie jest straszne. W końcu wszystko zgodnie z zasadami "behape".
Przepadłam bez pamięci, wyczekuję kolejnej książki z wampirami w tle i wydaję postulat: więcej Sabiny Piechoty! Polecam Wam z całego serca, bo dawno mnie tak brzuch nie bolał od śmiechu.

Wampiry hot czy nie bardzo?

Ja od lat hołduje wampiry, bardzo lubię i za każdym razem doceniam ten wątek, nawet jeśli książka mnie rozczaruje.

Tym razem trafiamy do naszej rzeczywistej Polski i to bardzo zamkniętej i dziwnej społeczności, która przez wieki zrzesza wampirów. Gniazdo, bo oni mowa najpierw siebie je gryzie, bez ich zgody a później pierze mózgi tak bardzo, że są wiezione w jednym miejscu przez setki lat, nawet jeżeli nie zgadzają się z rządzącymi tam zasadami.

Niestety ten proceder trafia na Aśkę, dziewczyna nie zgadza się z tym co zostało jej zrobione i robi wszystko, aby udowodnić, że wampir może żyć wśród ludzi w ciągu dnia.

I dzięki pomocy strzygi i czupakabry stara się żyć, jak tylko potrafi, a w międzyczasie jest również eksperymentem, na którym strzyga od bhp się uczyć i pozyskuje informacje, które są jej skąpione.

Książka do mnie trafiła, miała humor taki jaki lubię, duże abstrakcyjnych rzeczy i takich, które dla wielu będą za bardzo odklejona, żeby doczytać ją do końca, natomiast mnie bawiły. Jeśli lubicie humor Pilipiuka, to będzie to strzał w 10!
Oczywiście ja widziałam nawiązanie, chociażby do zmierzchu, czyli elegancki wampir, dziewczyna w opałach, które nagle stała się wampirem i czupakabra, który jest bardzo podobny do wilkołaka. Ale nie zmienia to faktu, że byłam wciągnięta i książkę przeczytałam na raz.

Aśka jest śmieszną postacią, która na siłę pokazuje, że jest samowystarczalna i może to przytłaczać i wydawać takim nachalne, ale w kontekście całej książki naprawdę spoko to wybrzmiewa.
Książkę napisana jest dobrze, styl pisani sprawny i lekki. Ja nie mam, do czego w tym kontekście się przeczepić.

Natomiast to, co uważam za ogromny minus to niemówienie, że o tych wampirach jest cały cykl książek i że nie po raz pierwszy Sabina z BHP występowała! Liczę na dodruk całego cyklu, bo bardzo chętnie przeczytam! Bo nie ukrywam, że jest to jedna z tych książek, która bardzo poprawiła mi humor. Owszem niektóre żarty żenujące, ale mnie dalej bawiły.