W twoją stronę

?Każdy ma tajemnice. Każdy ma czarne wspomnienia. I każdy ma wybór.?

Dwie siostry, Felicja i Łucja, zawsze mogły liczyć tylko na siebie, matka wolała zajmować się swoją karierą. To na barkach starszej o dziesięć lat Łucji spoczywał ciężar dbania o młodszą siostrę. Kochają się, ale nie potrafią dogadać. Za dużo między nimi zranionych uczuć, niedopowiedzeń i pretensji. Wkrótce po długiej nieobecności mają odwiedzić babcię Michalinę. Może w tym miejscu, przy kochającej i mądrej babci uda im się w końcu ze sobą porozmawiać?

Tak trudno czasami zdobyć się na szczerość? Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, fabuła ciekawie poprowadzona, niesie ogromną dawkę przeróżnych emocji. Pamiętnik pradziadków, ich niepokojące, trudne losy, podnosi walory powieści. Teraźniejszość idealnie współgra z przeszłością. Pani Dorota z łatwością, wnikliwością i szczyptą dobrego humoru ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca i bunty naszych bohaterów. A ci bardzo ciekawie, naturalnie ukazani, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności. Felicja i Łucja, siostry ? kochają się, ale zdecydowanie nie lubią się. Są zupełnie różne, inaczej patrzą na życie, czegoś innego od niego oczekują, grupy mur wzajemnych pretensji skutecznie je od siebie odgradza. Poczułam do nich sporą sympatię, potrafiłam zrozumieć i miałam ogromną nadzieję, że w końcu szczerze porozmawiają. Moje serce skradła babcia Michalina, mądrość, prostota i dobro biją od tej kobiety.

Rewelacyjnie napisana powieść obyczajowa, pomimo poruszanych trudnych problemów przez książkę się płynie, a ciekawość co jeszcze zgotuje los naszym bohaterom wzrasta w miarę czytania. Życie gna do przodu, ciągłe zmiany, nowe możliwości, nowe znajomości. Nie wszystko zawsze idzie po naszej myśli, a niewyjaśnione sprawy i żale z przeszłości, mają negatywny wpływ na teraźniejszość. Poczucie winy, smutek, rozczarowanie, samotność. Walka ze sobą, swoimi słabościami, miłość, która wpędzie codzienności gdzieś się zapodziała, niby razem, a jednak osobno. Zdrada. Czy jest szansa, aby to naprawić? Popełnione błędy, konsekwencje nietrafionych decyzji, szukanie swojego miejsca w życiu.

Wciągająca, ciepła, mądra życiowo, magiczna opowieść. Zmusza do refleksji, daje do myślenia, czasami wystarczy zwykła, szczera, wyjaśniająca rozmowa, a iskierka nadziei błyśnie. Wartości rodzinne, szukanie swojego miejsca w życiu, różne odcienie miłości. Było to moje pierwsze spotkanie z Autorką, jestem pewna, że nie ostatnie. Bardzo, bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

Felicji los nie oszczędzał, lata temu straciła ukochanego, a teraz pracę. Łucja właśnie przechodzi kryzys w małżeństwie. Życie kobiet ulega zmianie, za sprawą pamiętnika swoich pradziadków, którego otrzymała od matki Felicja. Kobiety wyjeżdżają na wieś do babci Michaliny. Jak ta podróż odmieni ich życie? Czy bohaterowie odnajdą szczęście?

To już moje kolejne spotkanie z piórem Pani Karoliny i poraz kolejny jestem mile zaskoczona jej pomysłowością na fabułę oraz tym jakich nad wyraz realnych bohaterów tworzy. To postaci z którymi każda z nas mógłaby się na spokojnie utożsamić - to kobiety doświadczone przez los, które popełniają błędy, jednak potrafią się do nich przyznać i wyciągać wnioski. Ta książka porusza wiele codziennych i zwyczajnych problemów z jakimi każdy z Nas boryka się każdego dnia i właśnie to jest w niej najpiękniejsze - realność.
W tej historii głównym tematem przewodnim są relacje międzyludzkie - głównie rodzinne, ale również małżeńskie oraz te na stopie przyjacielskiej. Autorka w świetny sposób pokazuje jak ważna w ralacjach jest szczera rozmowa, to ona jest tutaj znaczącym fundamentem.
Pani Karolina oprócz współczesnych losów dwóch sióstr - Felicji i Łucji, które zmagają się właśnie z problemami w sferze uczuciowej, wpłata w tą historię losy ich prababci Dobrosławy, którą los mocno doświadczył lata temu - mam jednocześnie nadzieję, że w drugim tomie dowiem się zdecydowanie więcej o tej kobiecie i jej dalszym życiu, bo niesamowicie ujęła mnie jej dobroduszność, ciepło i odwaga.
Nie mogę się doczekać kiedy poznam dalsze losy sióstr oraz dowiem się czegoś więcej o Dobrosławie i Michalinie, bo przyznam szczerze, że to ich historia najbardziej mnie zaintrygowała.
"W Twoją stronę" to opowieść przede wszystkim o odnajdywaniu swojego miejsca w życiu, wartościach rodzinnych oraz wielowymiarowej miłości. Polecam i czekam na więcej!

Niebanalna okładka książki skrywa pełną emocji i wzruszeń historię dwóch sióstr.
Nie zabraknie zaskakujących sytuacji,które rozśmieszą i zaskoczą czytelnika.
Bardzo podobało mi się w lekturze powrót do przeszłości-poznanie historii prababci Dobrosławy w czasie wojny.Dzięki temu autorka ukazała trudne czasu w której żyli ludzie w tych czasach.
Poruszony temat opuszczenia dzieci przez matkę,aby realizować swoje marzenia jest zaskakujące.Ukazuje ból dzieci,które tęsknią za matką i pragną jej miłości.

Książka porusza serce czytelnika.

Pozycja obowiązkowa dla osób,które kochają historie pełne emocji i wzruszeń.

Felicji i Łucji są przeciwieństwami? łączy je rodzina i przeszłość,która nie została w pełni odkryta.Oddaliły się od siebie,ponieważ w sercu maja żal o niewyjaśnione sprawy,które doświadczyły będąc młodsze.
Felicja to dziewczyna pełna energi,nie potrafiąca związać się z żadnym mężczyzna po utracie Wojtka.
Łucja ma męża i dwójkę dzieci.Czuje się samotna w małżeństwie popełniając niewybaczalny błąd .
Podróż do Rudawki na Podkarpacie w rodzinne miejsce gdzie mieszka ich babcia Michaliny będzie szansą na poprawę stosunków wobec siebie.Czy obie to wykorzystają?Do jakich wniosków dojdą?Jak babcia Michalina wpłynie na ich decyzje?

Autorka najwięcej miejsca w swojej powieści poświęciła rodzinnym relacjom. Nie od dziś wiadomo, że rodzina daje siłę, ale i niekiedy na jej idealnym obrazku mogą pojawić się rysy. Karolina Winiarska ukazuje więzi na linii siostra-siostra i matka-córka, w które wkradły się wzajemne pretensje, żale i niespełnione oczekiwania. Wszystko to wypada bardzo wiarygodnie. Jednocześnie nie sposób przejść obok tego bez emocjonalnego zaangażowania.

Mamy tu również motyw pamiętnika z 1930 roku. Zarówno współczesność, jak i tamten okres spaja rodzinna tajemnica. Wątek wojenny, choć spotykany przeze mnie często w książkach, wzbudził spore emocje. To wciąż szokujące i przejmujące wydarzenia.

Oprócz tego autorka porusza szereg innych ważnych tematów, problemów i myśli - przemijanie, odrzucenie, samotność, akceptacja, prawda, nadzieja, szczęście, pojęcie prawdziwej miłości, wpływ wychowania na dorosłe życie, dopasowywanie się do narzucanych ról czy wielozadaniowość. W zasadzie każdy z tych aspektów nas dotyczy lub prędzej czy później będzie dotyczył.

Bohaterowie stanowią ciekawy przekrój osobowości. Jednych polubimy bardziej, innych mniej. Każdy ma tu swoje miejsce i znaczenie dla fabuły. Każdy z innym bagażem doświadczeń i problemow, spojrzeniem na świat i podejściem do wartości rodzinnych. Szczególnie widać to na trzech kobietach: siostrach i matce. I niby wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że każda z nich na siłę próbuje przekonać pozostałe do swojej racji.

Postaci męskie stanowią tu tło, jednak i oni są nie bez znaczenia. Mamy tu interesująco przedstawiony wątek małżeństwa, które chyli się ku rozpadowi. Małżonkowie nie potrafią się porozumieć, w ich życie wkrada się rutyna, obojętność i marazm.

Autorka nie ocenia zachowania i wyborów swoich bohaterów. Zasiewa za to w czytelniku ziarno niepewności, pozwalając mu na ich własną ocenę.

Historia pokazuje jak wiele razy człowiek musi w życiu upaść, by odnaleźć to, na czym mu zależy, czego szuka. Nic bowiem w życiu nie dzieje się bez przyczyny, ale walczyć zawsze warto i trzeba.

Jedynym minusem, jaki tu dostrzegam był brak podziału na rozdziały. Taka jednostajna proza niekiedy potrafi zmęczyć. Jednak nie miało to jakiegoś większego znaczenia podczas lektury.

"W twoją stronę" to obraz zagmatwanych relacji rodzinnych z tajemnicą z przeszłości do odkrycia. To powieść prawdziwa, nostalgiczna, sentymentalna, zmuszająca do wielu życiowych i egzystencjalnych przemyśleń. Czy siostry zakopią topór wojenny i odnajdą szczęście? Sprawdźcie! Uwielbiam tę historię i Wam również ją polecam!...

Pamiętam, że gdy do moich rąk wpadła powieść Karoliny Winiarskiej, nie mogłam doczekać się, aż po nią sięgnę. Liczne obowiązki jednak skutecznie odciągały moją uwagę od tej książki. Teraz gdy już jestem po jej skończeniu, stwierdzam, że po prostu na tę historię musiał przyjść czas. No i właśnie nadszedł, a ja dzisiaj już mogę opowiedzieć Wam coś więcej na temat tej pozycji. Czy mnie zachwyciła? Przeczytacie o tym poniżej.

Felicja i Łucja są siostrami, ale tak naprawdę dzieli je wszystko. Sposób życia, podejście do ważnych spraw... Ponadto jedna z nich straciła swoją wielką miłość, a druga przeżywa kryzys małżeństwa. Kiedy jednak po namowach pewnej starszej pani wybierają się w podróż w rodzinne strony, ich relacja będzie musiała przejść ciężką drogę. Na dodatek za rogiem czyha przeszłość, która bardzo nie chce zostać zapomniana. Czy siostry zdobędą w sobie siłę i odbudują siostrzaną więź?

Pozwólcie, że na samym początku zacznę od plusów tej powieści, a ma ona ich naprawdę sporo. Przede wszystkim bardzo przypadła mi do gustu kreacja głównych bohaterek. Zarówno Felicja, jak i Łucja zostały stworzone w dopracowany sposób, nie wyidealizowany, ale też nieprzesadzony. Obie mają pewne doświadczenia, które wpłynęły na nie w dorosłym życiu i obie starają się jakoś poskładać swoje życia w jedną, zgrabną całość. Bardziej zżyłam się z Felicją, której wybuchowy charakter zdecydowanie jest mi bliższy, ale Łucji też nie skreślam i momentami również odczuwałam w stosunku do niej sympatię.

Kolejnym plusem książki jest styl pisania autorki. Uważam, że Karolina Winiarska ma bardzo lekkie i przyjemne pióro, dzięki któremu lektura tej pozycji była dla mnie po prostu relaksująca, nawet biorąc pod uwagę trudne wątki, jakie są tutaj poruszane. A skoro o nich wspomniałam, to muszę pochwalić również autorkę za to, jak świetnie oddała emocje swoich bohaterów. Wątek kryzysu małżeńskiego, który można spokojnie zażegnać przy pomocy rozmowy, ale tylko jeśli dwie osoby słuchają się wzajemnie, był dla mnie bardzo poruszający. Bardzo barwnie zostały tu oddane emocje i odczucia bohaterów oraz ich późniejsze rozterki związane z tym aspektem.

Ogromną zaletą tej powieści jest też przedstawienie siostrzanej relacji, która nie jest łatwa i przyjemna, a ostra i dość chłodna. Ten wątek również mnie poruszył, ponieważ sama mam starsze siostry i nie wyobrażam sobie sytuacji, gdy żadna z nas nie potrafiłaby ze sobą rozmawiać i gdybyśmy ciągle się ze sobą sprzeczały. Cieszę się, że Karolina Winiarska wspomniała o takiej relacji w swojej powieści i pokazała, że nawet jeśli u nas trzaskają pioruny, to zaraz i tak wyjdzie słońce - a wszystkie problemy da się rozwiązać.

Przejdę teraz do minusów, które udało mi się wychwycić. Pierwszym z nich jest brak podziału treści na rozdziały. Ja tego nie cierpię i męczy mnie taka forma książki - nawet jeśli jest ona najprzyjemniejszą lekturą na świecie. Tutaj to niestety wystąpiło i niestety, chwilami odczuwałam takie znużenie faktem, że cała historia zapisana jest jednym ciągiem. Drugi minus bezpośrednio łączy się z tym, ponieważ w pewnym momencie autorka wplata do treści retrospekcję i wydarzenia z czasów wojny. Brak konkretnego oznaczania poskutkował tym, że nie wiedziałam, co się stało. Skąd się wziął ten fragment? Dlaczego akurat teraz? Może i jest to marudzenie, lecz jestem tu po to, by po prostu opisywać swoje wrażenia - a ten aspekt też się do tego zalicza.

Podsumowując całą recenzję, mogę śmiało napisać, że W twoją stronę to powieść naprawdę dobra. Zdarzyły się tutaj pewne wpadki, ale i tak uważam tę książkę za bardzo dobrą i przyjemną lekturę, która idealnie sprawdzi się na letni, długi wieczór lub po prostu jako lektura, która oderwie myśli czytelnika od codzienności. Jeśli literatura obyczajowa Wam nieobca - śmiało sięgajcie po ten tytuł.

Niestety, ale książka mnie rozczarowała. Owszem, nie oczekiwałam wielkiej literatury, ale mimo to....
Mamy tu zdarty, wyeksploatowany do bólu schemat, dwie siostry. Jedna szczęśliwa, druga nie. Jedna ma rodzinę, męża, dzieci, druga singielka, która goni za karierą i tylko ona się dla niej liczy. Do tego konflikt między siostrami i niezrozumienie.
Sami przyznacie, iż szkielet fabuły mało ciekawy, zero oddechu świeżości, zero zaciekawienia. Ile razy spotkaliście się z takim zarysem fabuły w książkach? Ja co najmniej kilka razy. W sumie nie mam nic przeciwko nawet bardo oklepanym schematom, fabułom jeżeli są one ciekawie, z ikrą, z dodatkiem czegoś nowego poprowadzone. Tutaj jednak tego brak.
Cala powieść sprawia wrażenie jakby autorka chciała złapać kilka przysłowiowych srok za jeden ogon.
W książce mamy wiele wątków, zbyt wiele moim zdaniem. Nie byłoby w tym nic złego gdyby autorka rzetelnie je poprowadziła i jakoś sensownie zakończyła, a nie pourywała w połowie.
Wątki naprawdę istotne dla opowieści są niedokończone. Za to dodano wątki całkowicie nic nie wnoszące do całej historii, jak np. historia babci Michaliny. To nie jedyny taki wątek. Jest ich kilka. Do tego okładka...litości, kto ją projektował. Nijak się ona ma do treści książki. Zdaje się być zdjęciem wyciągniętym na chybił trafił z darmowej puli fotografii.
Książka sprawia wrażenie, jakby autorka na siłę powkładała do niej co jej przyszło do głowy na zasadzie jakoś to będzie. No niestety, ale jest kiepsko.
Brak całkowity emocji. Niby opowieść o uczuciach, namiętnościach, wzajemnych relacjach, romansie, a jakby ich w ogóle nie było. Historia jest całkowicie bezbarwna, wyprana z jakichkolwiek emocji.
Do tego kiepsko narysowani, bezbarwni bohaterowie i nijakie zakończenie. Finał taki sam, jak i cała historia.
Rzadko książki aż tak nie przypadają mi do gustu, rzadko wystawiam im złą ocenę. Z reguły wtedy piszę, iż decyzję czytać czy nie, pozostawiam wam. Jeżeli chodzi o W twoją stronę nie polecam, nie zachęcam do lektury. Wierzcie mi, jest dużo o wiele ciekawszych książek. Ja przeczytałam całą tylko dlatego, że byłam na urlopie i nie miałam żadnej innej lektury przy sobie. Bardzo tego żałuję.

Przed chwilą odłożyłam książkę na półkę i czuje mnóstwo pozytywnej energii, jaka wyszła z książki. Nie umiem opisać emocji, ale może tak po trochu opiszę własne emocje, zdanie na ten temat.
Tak jak w każdej rodzinie wszyscy mamy jakieś tajemnice, ale co z tymi, które ciągną się latami? Co kiedy kolejne pokolenie przeżywa to samo, co ty kiedyś? W książce spotkamy się z Felicja i Łucją, czyli dwie siostry, które są tak różne jak noc i dzień, ale.. Dziewczyny przeżyły coś, czego ja nie jestem w stanie sobie wyobrazić, ale tu uwieźcie będzie lepiej jak sami odkryjecie. Historie lubią się powtarzać i tutaj też miało miejsce, ale ciiiii już nic więcej nie powiem.
To jest jedna z tych książek, po których chcesz wstać i zacząć biegać, ściskać, przytulać się do domowników, bo wiesz, że będzie dobrze! Nie ma rzeczy, których nie da się naprawić, ale trzeba najpierw zacząć od siebie. W każdym związku no może, w co jakimś dochodzi do zdrady, ale teraz, co wtedy? Odejść? Zostawić to wszystko i iść dalej? Pomyślcie, przez wiele lat budowałaś/łeś z drugą osobą, a z tego zrodziły się owoce w postaci dzieci. Lata mijają a wy nagle zorientowaliście się, że odeszliście w jakąś stronę sami nie wiedząc gdzie i nagle wstajesz myślisz kurka wodna gdzie ja jestem? Co się stało?
Mnie uczono, że do tanga trzeba dwojga, a wina zawsze jest po środku. Oczywiście nie ma złotego środka na związek, rodzinę, ale uważam, że na pierwszy rzut idzie rozmowa! Nie taka w nerwach i wylewaniu na siebie pomyj, ale taka dojrzała na spokojnie i zobaczenie siebie, jakim się było. Nie jestem zwolennikiem odejść i koniec, ale porozmawiać i o ile to możliwe starać się odbudować to coś, co zostało zepsute. Oczywiście jest wiele sytuacji, które mogłyby mi powiedzieć, że czasem się nie da, czasem to nie możliwe etc., ale załóżmy, że w tym przypadku się da! Jaka byłaby wasza rada dla małżeństwa, które zbłądziło? On i Ona czują, że zawiedli.
Innym problemem jest pogubienie się w życiu, stracenie pracy, możliwe, że i stracenie mężczyzny swojego życia?! Do tego dorzuć traumę z dzieciństwa, jaką przeżyło się z siostrą. Jak żyć? Dokąd udać się żeby stanąć na nogi? W tym przypadku dom rodzinny na Podkarpaciu. Tam wszystko się zaczęło i skończyć się musiało. Mamy też historię rodziny tak gdzieś lata 20-40 rodzina, różne sytuacje, wojna oraz coś, co nie musiało się tak skończyć.
Tajemnice, decyzje podjęte z czasem pokazują nam czy były dobre czy nie, ale trafiają się takie, których nie da się zapomnieć, nie da się pogodzić. Zawsze trzeba pamiętać, że rodzina jest najważniejsza. Wszystko inne przemija, odchodzi, zmienia lokalizacje, ale brat-siostra to związek na wieki, o który powinno się walczyć (owszem są wyjątki)
Mam dwie młodsze siostry i to ile bitew ze sobą stoczyłyśmy to tylko my trzy wiemy, ale dziś po tylu latach gdzie każda ma własną rodzinie nie widzimy świata poza sobą i każdego dnia mamy kontakt oraz to zapewnienie, że jest się kochanym.
Nie ma ludzi idealnych, bez skazy, ale jest rozmowa, która w spokojny sposób może zdziałać cuda.
Dziękuję ...za możliwość zrecenzowania tej książki, a was kochani zachęcam całym moim sercem do przeczytania tej pozycji. To było moje pierwsze spotkanie z autorką i na pewno nie ostatnie.

Dzięki uprzejmości Wydawnictwo Jaguar trafiła w moje ręce najnowsza powieść Karoliny Winiarskiej. Zostawiam Wam recenzję i mam nadzieję, że skusicie się po nią sięgnąć.

RECENZJA

Czy dostajemy od życia to, na co zasługujemy? Wpływ na to ma wiele czynników. Jednak jedną z najważniejszych walorów jest poczucie własnej wartości i istnienie w zgodzie z własnymi uczuciami. Wszyscy w pewnym momencie naszego życia dochodzimy do ściany, przecieramy oczy i uświadamiamy sobie, że największy wpływ na nie mamy my sami. Nie geny, nie przeszłość naszych przodków, nie trudy, jakie przyszło nam pokonać, ale to jak sobie z nimi poradziliśmy. Popełnianie błędów ma nas uczyć, czego oczekujemy od siebie i życia, i musimy pamiętać, iż mamy je tylko jedno.
"W twoją stronę" to książka pełna emocji, wzruszeń, rodzinnych animozji rzutujących na życie bohaterek - sióstr Lucji i Felicji. Zupełnie różnych, prowadzących odmienny tryb życia, połączonych jedynie więzami krwi, ponieważ więź uczuciową została przerwana dawno temu i muszą ją odbudować na nowo. By to zrobić są zmuszone skonfrontować się ze sobą oraz przeszłością, sięgającą nawet czasów II wojny światowej, w otoczeniu podkarpackiej wsi.
Powieść porywa czytelnika niczym nurt rzeki, tak wartki, że nie wiadomo, kiedy dociera do wybrzeża.
Nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej lekturze, ponieważ to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, ale jestem bardzo miłe zaskoczona. Książka, a raczej jej przekaz daje nam poczucie, że wszyscy mamy możliwość dokonywania wolnych wyborów i to od nas zależy, czy weźniemy stery życia w swoje ręce, czy będziemy się chować pod pokładem bojąc się przyznać do własnych uczuć. Nie wiem, kiedy ostatnio zaznaczyłam w czytanej powieści aż tyle cytatów. Mówię Wam, lektura robi wrażenie.

Karolina Winiarska nakreśliła niezwykle przejmującą, okrutnie prawdziwą opowieść, która porusza najciemniejsze zakamarki serca. Znajdziemy tu wszystko, czego oczekujemy od pasjonującej lektury, autentyczną, pełną ludzkich namiętności historię, intensywne, zakłócające spokój dylematy, zranione serca, mroczne tajemnice oraz intrygujące, wielowymiarowe, głębokie postacie, z którymi nie sposób się nie utożsamić. Sugestywne, przyjemne pióro autorki sprawia, że kartki same przelatują przez palce, poznawaną historię odbieramy, niczym swoją własną, a emocje bohaterów błyskawicznie i nadzwyczaj silnie bombardują naszą duszę. Tak, to zdecydowanie pozycja, o jakiej niełatwo będzie zapomnieć.

Uwielbiam, gdy w powieści akcja dzieje się dwutorowo, teraźniejszość przeplata się z niełatwą przeszłością, tworząc spójną, choć przecież zapętloną i szokującą całość. Takie zestawienie wielokrotnie skłania do zadumy, pozwala spojrzeć na obecne chwile z innej perspektywy, potrząsa i udowadnia, jak wielu rzeczy nie doceniamy. I choć naszkicowana przez pisarkę rodzina niczym nie przypomina tej z idealnego obrazka, to jednak nie można zaprzeczyć, że pewne więzi na zawsze pozostają nierozerwalne i jedyne w swoim rodzaju. Gwarantuję, że historia Łucji i Felicji zakradnie się do waszej duszy, wywoła potok emocji, o jakich istnieniu nawet nie mieliście pojęcia, a po tym wszystkim wywoła lawinę refleksji, mających silny wpływ na wasze życie.

"W twoją stronę" jest niezwykłą, wielopokoleniową, nostalgiczną, przejmującą opowieścią nie tylko o przewrotności losu czy niełatwych wyborach, ale także pełną kontrastów historią, ukazującą wyczerpującą drogę, której celem jest odnalezienie siebie i jakże szeroko rozumianego szczęścia. Głęboka, sentymentalna, dotykająca duszy, lecz zarazem przeszywająca na wskroś, silnie potrząsająca bohaterami, jak i zaintrygowanym czytelnikiem, słodko-gorzka, autentyczna, ale w dużym stopniu nasączona magicznym, baśniowym klimatem, subtelna i piękna, ale nie można przecież odmówić jej brutalności, będącej domeną ludzkiej egzystencji. Ta wyjątkowa historia o skomplikowanych relacjach rodzinnych, odmiennym spojrzeniu na życie i przemilczanych, wyniszczających od środka problemach, zafunduje wam cały wachlarz emocji i przemyśleń, wielokrotnie poturbuje serce i zatrząśnie waszym światem. Dla tak wciągającej, misternie skonstruowanej, nadzwyczaj przemyślanej, wzruszającej opowieści zdecydowanie warto zarwać noc. Polecam całym sercem!

Witam, dziś mam dla was recenzję książki W Twoją stronę autorki Karoliny Winiarskiej.

?Emocje, które ranią. Więzi, które dają siłę. Czy da się uciec od przeszłości??.

W Twoją stronę to książka, która pokazuje jak mogą podzielić się losy własnej rodziny. Felicja i Łucja dwie kobiety, które pogubiły się w swoim życiu. W dzieciństwie pozostawione przez własną matkę, niosą za sobą traumę i wiele gniewnych emocji do chwili, kiedy postanowią w końcu dać upust emocją. Jedna z nich straciła wielką miłość, drugiej sypie się małżeństwo. Czy to w końcu połączy ich więzy rodzinne? Czy kobiety zaznają spokój i poukładają swoje życie?

Autorka porusza tutaj bardzo dużo tematów, które wcale nie są takie proste niestety nie raz nie mamy wpływu, jak potoczy się nasze życie. Małe dzieci pozostawione przez własnych rodziców nie mają łatwego życia, niewiedzą dlaczego tak się stało, zastanawiają się co też zrobili źle i jakie błędy popełniły. Taka sytuacja zostawia w takich dzieciach bardzo dużo pytań, które nie raz zostają bez odpowiedzi.

Kolejnym tematem jest to, że małżeństwo nie jest łatwym zadaniem. Bardzo często przychodzi rutyna, wzajemne mijanie się, czy po prostu żal do drugiej osoby. Kobiety pochłania codzienność, gdzie muszą radzić sobie z obowiązkami domowymi, ale nie tylko, a mężczyzna ucieka w wir pracy, gdzie nikt mu nie przeszkadza. Niestety zapomina się w życiu o różnych rzeczach, takich małych, które cieszą i wtedy wszystko zaczyna się sypać. Życie jest krótkie, więc trzeba brać garściami to, co się ma i nie oglądać się za siebie.

Jesteśmy świadkami także wielkiej młodzieńczej miłości, gdzie w chwili nieporozumienia można stracić coś, na co zależy nam najbardziej. Nie raz można zdać sobie sprawę z tego, że kochało się całym sercem, ale niestety może być na to za późno.

Bardzo podobało mi się, iż autorka powiązała życie teraźniejsze z życiem sprzed i po wojnie. Jak to wszystko się odbywało i jakie konsekwencje ze sobą poniosło. Przyjemna lektura na wieczór, gwarantowane emocje i bardzo dużo życiowych problemów.

Felicja to bohaterka która wydaje się być typem kobiety wyzwolonej, spełniająca się zawodowo, luźno podchodząca do relacji damsko-męskich, robiąca to na co w danej chwili ma ochotę. Z kolei jej siostra ? Łucja ? to przykład idealnej żony, matki i pani domu, całkowicie poświęconej swojej rodzinie i odnajdującej szczęście w przytulnym zaciszu własnych czterech ścian w otoczeniu najbliższych. Obie kobiety, choć tak różne, z boku zdają się wieść szczęśliwe życie. Jednak i w jednym i w drugim przypadku jest to obraz daleki od rzeczywistości. Każda z tych bohaterek niesie za sobą własny bagaż doświadczeń i problemów, a ich wzajemne relacje są delikatnie mówiąc napięte. Jakby tego było mało obie zmuszone są zająć się pewnymi, dawno zapomnianymi sprawami rodzinnymi, które niespodziewanie wypływają na światło dzienne. Tym samym popychając je do konfrontacji z narastającymi wokół przeszkodami i podjęcia decyzji co tak naprawdę jest dla nich w życiu ważne.

,,W twoją stronę? to kawał dobrej obyczajówki. Mamy tutaj praktycznie wszystko za co można lubić ten gatunek literacki ? podczas lektury nie brakuje całej gamy emocji, zamkniętych w licznych wątkach fabularnych. Nie ma tutaj także dwóch takich samych bohaterów. Każdy z nich cechuje się własnym spojrzeniem na świat, a starcie owych światopoglądów niekiedy prowadzi do naprawdę napiętych sytuacji. Idealnym przykładem jest tutaj chociażby rodzina głównych bohaterek ? Felicji i Łucji. Już same siostry różnią się tak bardzo jak to tylko możliwe, a ich matka jak się przekonamy w trakcie lektury, także stanowi nietypowy przypadek. Trzy kobiety, trzy różne podejścia do życia i wartości rodzinnych, a co gorsza każda próbująca na siłę udowodnić, że to ona ma rację i wyszarpać odrobinę szczęścia, której każdej z nich brakuje w życiu.

W najnowszej książce Karoliny Winiarskiej poprzez wykreowanych przez nią bohaterów i sytuacje w jakie zostali wplątani przed czytelnikiem rysowany jest naprawdę bogaty zestaw tematów wartych przemyśleń. Poczynając od ról które każdy z nas gra w życiu ? i to zarówno tych wybranych przez nas samych jak i narzuconych nam przez innych, poprzez odrzucanie własnych potrzeb by dopasować się do nich. W książce mowa jest również o samotności, wartościach rodzinnych, wpływie wychowania i tego w jakich warunkach dorastamy oraz jak to rzutuje na nasze dorosłe życie, relacjach z innymi osobami, tego jak płynne jest pojęcie szczęścia i podejścia do pewnych wartości, które teoretycznie uważa się obecnie za uniwersalne. Pisać można by sporo, bo i książka kryje w sobie naprawdę wiele.

Muszę przyznać, że choć dopiero skończyłam lekturę ,,W twoją stronę? to najchętniej od razu sięgnęłabym po dalsze losy poznanych bohaterów. Niektórych z nich polubiłam, innych mniej, jednak niezależnie od moich sympatii ich dzieje czytałam z prawdziwym zainteresowaniem i książkę przeczytałam praktycznie jednym tchem. Dlatego już teraz wypatruję drugiego tomu dylogii, który ma pojawić się na jesień, a Wam życzę miłej lektury i mam nadzieję, że ,,W twoją stronę? również trafi w Wasze gusta.