Wadliwy gen

Czytając tą książkę przed oczami miałam jesienną porę, kiedy na jednym drzewie, na tej samej gałęzi, rosną dwa liście i młode wypustki. Niby kołyszą się razem w rytm wiatru, ale coś sprawia, że jedno nie czuje obecności drugiego. Po czym jedno z nich spada, a drugie udaje, że tego nie widzi. Twierdzi, że nie miało na to wpływu i kolejnymi słowami jedynie dobija leżący na ziemi liść, któremu daleko jest do młodych wypustek, daleko do miejsca, gdzie wcześniej rósł i nie musiał się przejmować dniem jutrzejszym.
Czytałam ją jednym tchem. Serce mnie ściskało, kiedy mąż głównej postaci nie tyle przestał ją zauważać, co czepiał się wszystkiego, nakazywał zajmować się tylko domem i nic nie robił sobie z pragnień małżonki. Ona opowiada nam jak bardzo czuje się przez niego zaniedbana, jak z zazdrosnym wzrokiem otacza ludzi wokół siebie, którzy również z większym stażem małżeńskim, ale jednak potrafili patrzeć na siebie z czułością. Spędzali z sobą czas, rozmawiali i uśmiechali się do siebie. Nasza postać tego nie ma. Jej małżonek to twarda skała, która nie robi nic. Pracuje, tak tłumaczy i uważa, że reszta obowiązków spada na plecy małżonki. Potrafił obudzić ją w środku nocy i wypominać jaką jest wyrodną matką, ciskać słowami niczym karabinem, obdzierając ją z piękna bycia matka i kobietą, a później udawał, że niczego takiego nie było. Tęsknota aż pali w oczy, tak jej źle, tak niesprawiedliwie jest oceniana. Jest dojrzała, ma nastoletnie dzieci, ale i dba o siebie. Ćwiczy, biega, sprząta, ogarnia cały dom i co z tego ma?
Czy nie czasem wiele z nas tak właśnie się czuje? Niedoceniane, niekochane, niezauważane? Co musiało się stać w związku kobiety, by zapragnęła powiedzieć dość, tak nie można, nie masz prawa mnie tak traktować?
Bardzo polecam do przeczytania każdej osobie, której wydaje się, że coś w jej życiu jest nie tak. Opisana pięknym i ciepłym stylem, który wciąga od samego początku. Niejednokrotnie w oku zakręciła mi się łza, bo choć to książka, to jednak napisana tak prawdziwie i życiowo. Rozdziały są krótkie, a narrator jest głosem cierpiących. Bardzo wam ją polecam!

Wydawać by się mogło, że Magda ma wszystko - pracę, dom, męża i dwóch synów. Do szczęścia brakuje jej jednak najważniejszego - uwagi ze strony męża, który od lat nie zwraca uwagi na swoją żonę, nie docenia jej. Kobieta postanawia podjąć ryzyko i ułożyć swoje życie od nowa.

"Wadliwy gen" to tak naprawdę każdy z nas, nikt nie jest idealny. Każdy ma swoje wady i zalety, ale niezależnie od tego ile mamy wad, zasługujemy na to, aby inni nas doceniali i zauważali. Każdy z nas zasługuje na szczęście oraz na to, aby ułożyć życie po swojemu. Niestety po wielu latach będąc w związku coś się wypala, oddalamy się od siebie i już nic nie jest takie, jakie było na początku. Często mężczyźni nie doceniają nas, kobiet, nie widzą tego co dla nich robimy, ile w życiu dla nich poświęcamy, a wcale tak dużo od nich nie potrzebujemy. Miłe słówko, czy gest, odrobina bliskości to wcale przecież nie tak wiele. Niestety takie życie też wiodła nasza główna bohaterka Magda, która żyła z dnia na dzień, a w jej małżeństwie nie było nic tak jak powinno być. Była ignorowana przez swojego męża, w ogóle nie zauważana. W końcu coś w kobiecie pękło i postanawiła zmienić swoje życie zaczynając od wyprowadzki. Było mi przykro patrząc na to, jak wyglądało życie Magdy i wierzyłam, że się jej ułoży. Podziwiałam ją za to, że po tylu latach miała na tyle siły oraz odwagi na to, aby ułożyć swoje życie na nowo. Obawiała się oczywiście konsekwencji, które mogła ponieść swoją decyzją, ale również dzięki temu w końcu mogła pomyśleć tylko o sobie i zadbać o swój stan. Musiała także podjąć decyzję co dalej.
W tej historii nic nie jest pewne, samotna kobieta sama nie wie, co ma zrobić ze swoim życiem, ale jest pewna jednego - już nic nie będzie takie same. Ze smutkiem przyglądałam się jej losom, nigdy nie powinno dojść w ogóle do takiej sytuacji. Jej mąż był żałosny, nie zasługiwał na nią i wiele razy nam to udowodnił.
Autorka stworzyła historię dla kobiet, którą powinien poznać dosłownie każdy, nawet mężczyźni. Może wtedy spojrzą na nas od drugiej strony i zrozumieją nas. Może dzięki temu chociaż niektórym parom uda się uniknąć tego, co spotkało Magdę, a kobiety zbiorą w sobie na tyle dość odwagi, aby zawalczyć o siebie. Nie bójmy się mówić głośno o swoich uczuciach, nie duśmy ich w sobie.

Niepozorna okładka książki,kryje w sobie ogrom emocji i pragnienia miłości w życiu Magdy.Ta historia jest bardzo,ale to bardzo wiarygodna i jakże prawdziwa.Odnajdujemy w niej pewna siebie a zarazem niedoceniana przez najbliższe osoby bohaterkę,która w pewnym momencie zatraciła się w codziennym życiu.W pewnym momencie otwiera oczy i chce walczyć o swoje życie,by z uśmiechem iść przez świat.Niezrozumienie,niepewność i strach są powodem do rozmyśleń-czy warto tkwić w małżeństwie pozbawionym czułości i bliskości.Empatia,oschłość ze strony współmałżonka prowadzi do samotności?

Autorka chce nam pokazać postać kobiety,która pragnie tylko być kochana.Niestety nie może znaleźć tego w ramionach męża.Spotkania klasowe oraz spotkanie osób ze szkoły pomaga jej w oswojenie nowej rzeczywistości.Znajdujemy w tej powieści istotny temat roli kobiety jako żony,matki,przyjaciółki,znajomej...

Warto w swym życiu podjąć stanowcza decyzje,by nie żałować utraconych lat i chwil,które moglibyśmy przeżyć.Zaryzykować,aby odnaleźć spokój ducha i serca.A osoby niedoceniające kobiet powinny wreszcie zrozumieć,że o swoje partnerki trzeba dbać i im to pokazywać.
Książka niesie ze sobą przesłanie dla kobiet,które w związkach czuja się samotne oraz dla mężczyzn,którzy nie doceniają swoich kobiet.

Jestem pod wrażeniem wrażliwości bohaterki i opisania przez autorkę tych emocji.Czuć je podczas czytania i dlatego książka jest wyjątkowa!!!

Z przyjemnością poznałabym dalsze losy Magdy,która ciagle myśli o utraconej miłości sprzed lat.Jestem ciekawa,czy uda im się spotkać po latach

Z całego serca polecam wam tą książkę i czekam oczywiście na ciąg dalszy?

Bohaterką książki jest Magda. Kobita ma pięćdziesiąt lat, dwójkę synów i męża. Pewnego dnia postanowiła zadbać o swoją figurę i zaczęła chodzić na siłownię. W jej małżeństwie zaczęło się psuć. Cokolwiek by nie zaproponowała Rafałowi, ten nie był zainteresowany. Z każdym dniem czuje się bardziej samotna i zaniedbywana przez męża. Pomimo wszystko próbuje ratować swoje małżeństwo. Jest to jednak trudne jeśli tylko jeden osobie zależy. Rafał nie widzi problemu i o wszystko obwinia Magdę. Pewnego dnia w jej życiu na nowo pojawia się Grzegorz. Kim jest i coś więcej połączy tych dwoje? Przekonajcie się sami.
Historia Magdy może być historią wielu kobiet, które są nieszczęśliwe w małżeństwie, jednak nie potrafią zdecydować się na rozwód. Książka jest pełna emocji, rozterek, trudnych decyzji. Posiada również elementy, które wywołają uśmiech na twarzy. Nie zabraknie zaskakujących zwrotów akcji jak również ciekawego zakończenia, którego na pewno nikt nie domyśli się.
Czasami czytając tego typu powieści, zastanawiam się czy nie powinny ich przeczytać również mężczyźni. Książka daje nam kobietą na pewno wiele do myślenia i do zastanowienia się nad sobą. Myślę, że i nasi mężowie powinni czasami zatrzymać się i spojrzeć na małżeństwo z innej strony.
Książkę czyta się bardzo szybko. Nie jest ona ?grubaską?, wręcz przeciwne. Nie ma nawet 300 stron. Tępo akcji jest takie jakie lubię. Nie ma tutaj zbędnych i nudnych opisów. Jednak w tych niewielu stronach mieści się całe studium psychologiczne samotnej kobiety w małżeństwie.
Myślę, że warto sięgnąć po tę książkę i zatrzymać się na chwilę. Polecam!