Wartało

To książka, która zaskakuje od pierwszych zdań. Swoją oryginalnością, świeżością i specyficznym stylem, zwartym, ale szalenie ekspresyjnym. Można odczuć, że operowanie językiem ojczystym sprawia autorowi niewysłowioną frajdę, bawi się nim, wręcz delektuje. Czy jednak efekt tych zabaw odbiorcy jego prozy nie stanie ością w gardle? Czy nazbyt nie trzeba skupiać się na formie, by zrozumieć treści? I przede wszystkim, czy warto?

Czytałam z przerwami. Nie byłam w stanie skupić się przez dłuższy czas na tyle, by moje myśli nie odpływały, a nie chciałam uronić ani słowa. To ambitna literacko lektura i z pewnością nie czyta się jej lekko i przyjemnie. Warto jednak poświęcić jej uwagę, bo porusza tematy, które każdy zna z własnego podwórka, z własnej okolicy. Autor w sposób przejaskrawiony i prześmiewczy punktuje ludzkie przywary. Naigrawa się z najniższych instynktów człowieka i jego egzystencji. To nie tylko opowieść o tych, którzy ?trzymali w ręku duszę, pieniądz i prawo?, ale o całym przekroju społeczeństwa w podupadającym miasteczku, z jego postępującym zepsuciem i degrengoladą.

Czasem uśmiech wypływał na moją twarz, czasem ogarniało mnie przerażenie, tak trafnie autor odwzorowuje naszą kulawą polską rzeczywistość. Warto zagłębić się w tej lekturze, śledząc każde słowo, nie pomijając żadnego zdania, by wyciągnąć z niej najlepsze smaczki.

Zostawię Was z kilkoma cytatami, małą próbką tego co możecie znaleźć w książce, choć można powiedzieć, że cała książka, to jeden wielki cytat:
?Miasteczkowi cenią tradycję, czyli potrzebują pana, który za nich myśli, przy okazji ich łupiąc.?
?Tak, zmowa milczenia. Owszem, kolesiostwo. Tak, rączka myła rączkę.?
?Masy zawsze były nawozem historii.?
?W newralgicznych czasach należy motywować ludzi do zaniechania działania. Żeby jak bydło nie wleźli historii w paradę.?
?Miały paść dalsze kluczowe deklaracje. Obiecywano też jeszcze więcej obietnic.?

A na koniec zapytam autora, tak z przymrużeniem oka. Czy jak kto pomidory hoduje, to już niechybnie na tamten świat czas mu się wybierać? To moje hobby od lat. I wybierać się nigdzie nie zamierzam ;).

?Wartało? specyficzna książka napisana specyficznym językiem. Krótkie zdania, pojedyncze słowa, które podkreślają duszną i ciężką atmosferę zatęchłego miasteczka. Władza należy do trzech osób lokalnego przedsiębiorcy, proboszcza oraz wybranego z ich ramienia burmistrza. Leniwie, spokojnie, książka po prostu się dzieje, opisuje, a czytając, mamy wrażenie, że autor wielu rzeczy nie dopowiada, urywa, być może zostawia czytelnikowi pole do tego, by sam znalazł resztę?

Jesień, zapomniane, ciemne i zimne miasteczko. Przesiąknięte starym porządkiem, który burzy pojawienie się tajemniczego człowieka. Lekarza, internisty, ternisty, figurki. Kim jest doktor Żur-Jadin i czy może zaszkodzić?

?Wartało? nie jest lekką książka. Autor ma wyjątkowy styl, pełen przejaskrawień, niedomówień, przenośni, kontrolowanego chaosu. Trochę czarnego humoru, dodatek politycznych rozgrywek niższego szczebla oraz człowiek z jego nieodgadnioną naturą. Kilka bardzo wyrazistych i określonych bohaterów, zamkniętych w ciasnej społeczności, którą tworzą, z którą się zlewają.

?Wartało? jest powieścią po trosze o każdym z nas, ale czy jest uniwersalna? Raczej nie, wymaga od czytelnika skupienia, przegryzania się przez słowa, szukania. ?Wartało? jest surowa i prosta, a zarazem wielowymiarowa i skomplikowana. Takie książki albo się czyta, albo nienawidzi i rzuca w kąt.