Wędrowna aptekarka

Podzielę się dziś z Wami moją opinią o "Wędrownej aptekarce" autorstwa duetu piszącego pod pseudonimem Iny Lorentz. Jest to pierwszy tom serii. ????????

Fabuła osadzona jest w XVIII-wiecznej Turyngii. Poznajemy rodzinę Klary, której ojciec i wuj są wędrownymi aptekarzami. ??????????? Gdy pewnego razu ojciec i brat dziewczyny znikają w tajemniczych okolicznościach, ???? ta postanawia przejąć obowiązki, aby wyżywić rodzinę. Wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż do stolicy księstwa, aby prosić władcę o pomoc. ???? Klara dowiaduje się też o skarbie, ???? który przed laty znalazł ponoć jej ojciec. Na złoto czyha jednak jej stryj Alois. ???? Czy Klara pokona przeciwności losu i poradzi sobie wśród tylu niebezpieczeństw??

Ta książka jest powieścią historyczną opierającą się na realnych wydarzeniach, które miały miejsce w XVIII-wiecznej Turyngii, kiedy to wędrowni aptekarze parali się handlem przeróżnymi specyfikami. ??????????? W całą historię o podróżach i perypetiach Klary wpleciony został wątek walki o rodzinny skarb oraz wątek romantyczny. ???? Lektura obfituje w sporo przygód, ale brakuje tu zaskakujących zwrotów akcji. ??????? Każdy podjęty temat jest przewidywalny, co trochę psuje radość z czytania i nie pozwala na stuprocentowe wciągnięcie się w historię. ????

Plusem jest ciekawa kreacja bohaterów, fabuła stworzona z pomysłem i lekkość pióra autorów. ???? Bardzo podobała mi się też przemiana, jaka zaszła w Klarze. ???? Dobrze został też oddany klimat panujący w tamtejszych czasach, ???? kiedy to leki sprzedawane przez aptekarzy wydawały się być magią, a każdy, kto próbował je rozpowszechniać, uważany był za czarownika czy czarownicę. ???????

"Wędrowna aptekarka" to przygodowo-historyczna opowieść, którą czyta się lekko i przyjemnie. ???? Ma swoje wady, ??????? ale też zalety, ???? dlatego na pewno sięgnę po drugą część tej serii.

Czy, dzięki fabule książki, lubicie przenosić się w czasie? Odkrywać bardzo stare historie ludzi, wierzenia, które były wyznacznikiem ich życia? Ja bardzo to polubiłam i z prawdziwą ekscytacją i ciekawością przenoszę się w czasie...

Turyngia. XVIII wiek.
Klara to bardzo młodziutka, 18-letnia dziewczyna, która bardzo kocha swoją rodzinę. Jej ojciec, wędrowny aptekarz Martin, podróżuje po okolicznych krajach, by służyć pomocą ludziom, sprzedając im przeróżne zioła i medykamenty. W dniu, kiedy zarówno ojciec, jak i brat Klary giną na szlaku, dziewczyna postanawia ratować swoją rodzinę i pójść w ślady ojca, działając jako wędrowna aptekarka. Czy młodziutka dziewczyna, stojąca u progu dorosłego życia, poradzi sobie z trudami podróży, z zagrożeniem ze strony pazernego stryja, a także ludźmi, którzy wierzą w różnorakie legendy i bóstwa?

Cóż to była za podróż... Razem z Klarą, a także towarzyszami jej podróży, poznajemy świat tak zupełnie różny od tego, który nas otacza. Poznajemy historie ludzkie, które często wywołują szok i niedowierzanie, a także uśmiech na twarzy. Różnorakie drogi, różni ludzie, różne poglądy, ale łączy ich coś co nadaje sens życiu Klary- pomoc jej medykamentów.
Bardzo duże wrażenie zrobiły na mnie przemyślenia i rozmowy Klary o różnicach w statusie życiowym, które polegały na tym, że często debatowała nad tym, skąd u bogatych i wielmożnych bierze się okrucieństwo wobec poddanych. Dlaczego ludzie są karani za najmniejsze przewinienia, a niedoceniani za ciężką pracę, którą wykonują każdego dnia. Bohaterka bardzo często podkreślała to, że o wiele lepiej jest być biednym niż bogatym, ponieważ bieda podparta jest często dobrym sercem i empatią wobec innych. Więc, o czym tak naprawdę jest "Wędrowna aptekarka"? To powieść o przyjaźni, rodzinie, nienawiści, pazerności i wielkiej odwadze. Odwadze, by pokonać swoje lęki słabości, walczyć o to, co jest dobre dla samego siebie i rodziny. Jest tu także miłość, taka niepewna, może odrobinę zawstydzona, ale zwyczajnie piękna w swojej prostocie ??

Turyngia, XVIII wiek. Ojciec głównej bohaterki Klary, wędrowny aptekarz Martin, znika bez śladu. Dotąd wraz z bratem Aloisem dowoził lekarstwa w najdalsze zakątki kraj, pomagał ludziom. Teraz nagle znika w niewyjaśnionych okolicznościach. Jakby tego było mało rok później ten sam los spotyka jego najstarszego syna. Pozostawiona bez środków do życia rodzina znajduje się w krytycznej sytuacji, głoduje, grozi jej śmierć.
Klara zmuszona przez los postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Chce pójść w ślady ojca i utrzymać bliskich, działając jako wędrowna aptekarka. Jednak droga, która prowadzi do tego celu jest trudna i niebezpieczna, szczególnie dla młodej kobiety.
Lekka powieść, taka którą momentami należy traktować z przymróżeniem oka. Powieść odrobinę łotrzykowska, trochę historyczno- obyczajowa, na pewno w wielu miejscach wciągająca choć i też taka, o której tuż po zakończeniu lektury szybko zapomnimy. Ot taki miks. Iny Lorentz, znany duet pisarski, tworzy książki ciekawe, lekkie, nie będące co prawda wybitnymi dziełami literackimi, ale z pewnością działającymi na wyobrażnię i zapewniającymi kilka godzin niezłego relaksu. Taka właśnie jest Wędrowna aptekarka.
Czyta się nieźle, ale trochę razi pewna naiwność fabuły. Postaci są ciekawe, ale przedstawione tylko w barwach białych ktoś idealny, albo czarnych ktoś zły. Nie ma nikogo po środku.Ci dobrzy są aniołami w ludzkiej skórze, ci źli to diabły wcielone. To razi i to bardzo. I stereotypowość bohaterów. Każdy mężczyzna to zły, bez mała gwałcący kobiety człowiek, który myśli o jednym, a każda kobieta to niewinna istota, która jest ciemiężona i nic innego od życia nie dostaje.
Sama fabuła ok, ciekawa, chociaż nie ukrywam, w kilku miejscach można było przewidzieć zwroty akcji, a kilka spraw można było trochę inaczej, lepiej poprowadzić.
Do tego skarb, miłość, oskarżenie o czary i kilka innych spraw typowych dla akcji w tym okresie i miejscu oraz w tego typu powieści. Owszem, warto tę książkę przeczytać. W trakcie lektury nie będziecie zgrzytać ze złości zębami, nie stracicie na tę lekturę czasu, ale nie oczekujcie jakiejś wielkiej literackiej przygody, żadnego epokowego dzieła. Ot przewidywalne choć całkiem nie najgorsze (gdy przymknie się odrobinę oko) czytadło, powieść na złą pogodę, na lekkie spędzenie popołudnia. Liczyłam na coś więcej. Cóż, i tak nie było najgorzej.