Weranda pachnąca lipami

Wiecie, co? To jedna z książek, którą powinien przeczytać każdy, kto:
1. Zastanawia się nad kupnem jakiejś posiadłości, ale nie ma nikogo, kto by mu doradził.
2. Niby jest pewien swojego związku- nie małżeńskiego- ale wciąż nie dostał żadnego potwierdzenia o byciu razem na zawsze.
3. Wciąż nie ma własnego zdania i każde swoje decyzje zostawia dla tej drugiej osoby.
4. Wciąż słucha swoich rodziców i nie potrafi wyrazić przy nich własnego zdania.
5. Nie wierzy w siebie ani swoje możliwości i wydaje mu się, że cokolwiek dotknie, to się rozpada.
6. Chciałby przeczytać jakąś motywacyjną pozycję, ale nie ma odwagi sięgnąć po poradniki.
7. Komu nagle rozpadł się związek i wydaje mu się, że to koniec świata.
8. A nawet ktoś, kto ma przyjaciół, bądź ich nie posiada, a chciałby mieć.
9. Kto ma drugą połówkę za granicą i rzadko się z nią widzi.

Takie wnioski nasunęły mi się podczas czytania tej książki. Ludzie bardzo często boją się sami decydować o różnych sprawach i tylko czekają aby ktoś ich w tym wyręczył, bądź boją się, że jeżeli zrobią coś sami, to druga strona się na nich zawiedzie i wyjdzie na to, że jest mniej ważna. Właśnie taki schemat dotyczył tutaj głównej postaci. To naprawdę mądra kobieta, uzyskująca spełnienie w pracy, lecz której czegoś brakuje. Jak sami wiecie czasami to o czym myślimy los nam zsyła, tylko my boimy się sięgnąć tam, gdzie w głębi serca byśmy chcieli być. To kolejna pozycja, która pokazuje, że tylko my sami siebie ograniczamy. Pozwalamy, by inni decydowali o naszym losie, a później dusimy się w sobie, bo nigdy nie dochodzi do decyzji, którą się chciało podjąć. Kobieta z książki postawiła wszystko na jedną kartę i wyszło na to, że nie bardzo znała tego z którym była. Dzięki przyjaciołom udało jej się podnieść i ułożyć życie na nowo. Mając w nich oparcie i słuchając szczerych porad, a nie takich, których ktoś oczekuje, doszła do momentu w którym poczuła, że jest na właściwym miejscu. Wy również możecie sprawić, że spełni się to o czym marzycie, tylko jedyne co trzeba, to czytać wpierw książki, które zmotywują was do drogi na przód. Które pozwolą wam wyjść ze swojej strefy komfortu i zobaczyć, że to za nią czeka was to o czym od dawna marzyliście. Właśnie taka jest ta książka. Da wam oparcie w najgorszych chwilach i pokaże, że da się żyć inaczej, lepiej. To niby powieść obyczajowa i ktoś może uznać ją za zwykłą historię totalnie wymyśloną, czyli nieprawdziwą. Ale inny ktoś weźmie przykład z postaci, bo zobaczy, że tak można, że to MY jesteśmy w tym świecie najważniejsi i zrobi pierwszy krok ku zmianie życia na lepsze, szczęśliwsze. Każdemu, kto czyta moje słowa życzę, by był tą drugą stroną ludzi, która potrafi otworzyć oczy i wyjść z letargu. Bo potraficie. Ja wraz z pisarką i wydawnictwem w was wierzę:-)

Lipy kojarzą mi się z domem , z miejscami, gdzie byłam bezwarunkowo kochana. To tam chcę mieć swoje życie i rodzinę.

Berenika Byrksy jest młodą graficzną, która stosunkowo nordawno założyła własną firmę rezygnując z bezpiecznego etatu.
Jej życie wygląda tak jak chciałaby tego większość kobiet - ma u swego boku ukochanego Patryka, mamę Teresę oraz dwójkę przyjaciół przebojową Ankę oraz empatycznego Konrada. Dziewczynę wspiera również mieszkający w Anglii, starszy o osiem lat brat, Arek.
Kobieta ma jednak jedną cechę mocno uprzykrzającą życie cechę - zwleka z podejmowaniem decyzji..

Dom w Starych Lipach pod Poznaniem należał do Jadwigi i Tadeusza - dziadków panny Byrksy.
Gdy pewnego dnia dziewczyna dostaje wiadomość ze zdjęciami z dawnych czasów natychmiast odżywają w niej dawne emocje i z sentymentu zaczyna przeglądać lokalne wiadomości.
Ku jej zdumieniu dawny dom jej bliskich został wystawiony na sprzedaż, co Berenika uznaje za znak od losu.
Patryk choć niechętnie zgadza się wystąpić wraz z partnerką o kredyt hipoteczny , jednak paradoksalnie wspólna codzienność i wizja zajęcia nowego lokum oddala ich od siebie..
Para nie może dojść do porozumienia i po dwóch tygodniach mężczyzna postanawia zakończyć kilkuletni związek i wyjechać do Londynu , a to dopiero początek komplikacji.
Czy bohaterce uda się zamieszkać w miejscu, którym zostało jej serce?
Kogo jeszcze nieoczekiwanie spotka na swojej drodze? Kto jeszcze się zakocha?

Przeczytałam tę książkę z ogromną przyjemnością i w ekspresowym tempie. Bardzo szybko polubiłam zarówno narratorkę tej opowieści jak i jej najbliższych, którzy są bardzo realistyczni.
Fabuła powieści jest bardzo ciekawa I niesamowicie przyjemna w odbiorze. Niesie też ze sobą dużą dawkę nadziei i wiary we własne siły.
Z niecierpliwością czekam na kontynuację serii Agi Sotor i oczywiście serdecznie polecam Werandę jako idealną na trwające wakacje.

"- Weranda - westchnęłam. Łzy wzruszenia popłynęły mi po policzkach, mieszając się z kroplami deszczu. Pachnąca lipami weranda babci."

Marzenia...
Każdy je ma.
Czasami są przyziemne, innym razem dość wygórowane.
Ale człowiek bez nich jest pusty w środku.
Dlatego warto marzyć i mieć marzenia.

Berenika także je ma.
Dom w Starych Lipach, należący niegdyś do jej dziadków, jest teraz niemal na wyciągnięcie ręki.
Niemal, bo jego wartość to pół miliona złotych.
Berenika nie wie, skąd ma wziąć takie pieniądze, ale bardzo chce zostać właścicielem posiadłości w Starych Lipach.
Kiedy mówi o swoich marzeniach Patrykowi - swojemu partnerowi - wspólnie postanawiają wziąć kredyt. Niestety ich plany nie dochodzą do skutku. Patryk postanawia wyjechać, zostawiając dziewczynę na lodzie.

W trudnych chwilach Berenikę wspierają przyjaciele.
Anka i Konrad są takimi ludźmi, których każdy z nas powinien mieć przy sobie.
Kiedy trzeba - pocieszą.
I kiedy trzeba - potrząsną.
To naprawdę przyjaciele na schwał.
Ogromnie ich polubiłam.
Są tacy realni, prawdziwi.
Berenika ma ogromne szczęście, że ma ich blisko siebie. Zawsze może na nich liczyć. Są dla niej opoką. Stoją za nią murem i popychają do działania.
Bez nich by sobie nie poradziła.
A z ich pomocą niemal udaje jej się spełnić swoje marzenie.
Tak znowu to niemal... Bo oto dom w Starych Lipach zostaje sprzedany Jankowi - pierwszej miłości Bereniki...
Paradoks. A miała już wszystko na wyciągnięcie ręki.
Miała pieniądze.
Miała plany i marzenia, które dosłownie przeszły jej obok nosa.
Czyżby jednak posiadłość w Starych Lipach nie była jej pisana?
A może uda jej się dogadać z Jankiem i wspólnie dojdą do porozumienia?

Ohh Aga Sotor zabiera nas w miejsce pachnące lipami. Zabiera w miejsce pełne wspomnień, minionych lat. Miejsce, z którym bohaterkę łączy przeszłość, i z którym ona bardzo pragnie związać przyszłość. Miejsce, gdzie można się wyciszyć, odpocząć. Miejsce pełne sielskości, lekkości, doskonałości. Miejsce, które może stać się oazą od miejkiego, szalonego życia.

"Weranda pachnąca lipami" jest naprawdę piękną powieścią. Powieścią nie tylko o marzeniach, ale także o przyjaźni. Przyjaźni pięknej, prawdziwej, trwałej. Która dodaje skrzydeł. Pociesza. Wspiera.

Już nie mogę doczekać się kontynuacji.
Także mam nadzieję, że autorka nie pozwoli nam długo czekać.