Wiatr wspomnień

"Wiatr wspomnień" to książka o ludziach takich jak my, z ich większymi i mniejszymi marzeniami oraz problemami dnia codziennego. Autorka wskazuje na bardzo istotne tematy i kwestie, o których często zdarza się nam zapominać - bezinteresowna pomoc, tolerancja czy druga szansa. Przyjemnie było przeżywać wraz z bohaterami ich osobiste większe i mniejsze dramaty, rozczarowania, lęki, niepewność, stawiać czoło życiowym przeciwnościom losu oraz walczyć z nimi szukając dobrych rozwiązań i odpowiedzi na nurtujące ich pytania, a także marzyć. Ciekawe było również odkrywanie tajemnic kilku bohaterów, m.in. wątek przeszłości tajemniczej Anny, wątek dżentelmena w białych rękawiczkach i wątek pana Stanisława i jego żony Marysi, który zrobił na mnie największe wrażenie. Więcej nie będę zdradzać, aby nie popsuć Wam zabawy. Tu każdy z bohaterów jest wyrazisty, pokazuje swoje żywe emocje, a ich losy są w doskonały sposób splecione. Niejako płyniemy przez ich wspomnienia okraszone tęsknotą, marzeniami, planami i nadziejami. Postaci są tacy jak my, łatwo się z nimi utożsamić i polubić. Autorka pozwala popełniać im błędy, mieć słabości, z drugiej zaś strony pokazuje, że z każdej porażki można wyciągnąć wnioski i spróbować osiągnąć sukces. "Jak to jest, że stają nam na drodze nieoczekiwane osoby, z którymi w jakiś sposób łączy nas potem los? To, co dajemy, powraca." Tym razem mamy tu przyjaźń, miłość, umiejętność przebaczania, a nawet intrygi i haniebne czyny - więc naprawdę dzieje się sporo. Kolejny raz przekonałam się, że pani Dorota ma niezwykły zmysł obserwacji tego, co się wokół niej dzieje, co przekłada się na KARTY powieści. Tu wszystko jest wyważone, dobrze przemyślane, wszystkie wątki zostają zakończone. Książka bawi, wzrusza, skłania do refleksji, a nawet złości. Pełno w niej ciepła i życiowej mądrości. To powieść o sile wiary, nadziei i miłości, o wartości przyjaźni i wierności, o tym, że pozory czasami mylą. Zajrzyjcie do tętniącego turystycznym życiem Pobierowa, na pewno nie będziecie się nudzić. ...

Są takie książki, które czytamy dla odprężenia, z dużą przyjemnością i zainteresowaniem. Spotykamy w nich bohaterów, których bardzo szybko zaczynamy traktować jako naszych znajomych, czy nawet przyjaciół. Jesteśmy ciekawi jak układa im się życie prywatne i zawodowe, czy zaznali przykrości, czy też szczęście się do nich uśmiechnęło. Do takich książek na pewno należy cykl ?Horyzonty uczuć? Doroty Schramek. Pobierowska trylogia to jedna z tych pozycji, których bohaterowie zapadają nam głęboko w pamięć, przykuwają naszą uwagę a ich losy niby zwyczajne, lecz przez to prawdziwe, są czytelnikowi bardzo bliskie. Ostatni tom ?Horyzontów uczuć? przedstawiają nam historie postaci już nam znanych, jak i zupełnie nowych. Chętnie gościmy w ich domach, zarówno tych tylko wakacyjnych jak i tych, których gospodarze mieszkają tu z dziada pradziada. Matylda stara się, po ogromnie trudnych zakrętach życiowych, wyjść na prostą. Jej pensjonat z powrotem zaczyna tętnić życiem, a ona sama zajmuje ważne stanowisko. Nie zapomina jednak o przyjaciołach i bliskich a nowi wczasowicze, nie dają jej ani chwili wytchnienia. Jedni nie stanowią problemu ,inni chcą wypoczywać jak najmniejszym kosztem, dodatkowo stresując właścicielkę. Tak jak w życiu, są tacy, którzy cieszą się każdą chwilką, umieją zająć się sami sobą i inni, którzy nie umieją żyć bez skupionej na nich uwagi i pewnego poklasku. Ze znanych nam postaci spotkamy na przykład Dorotę, w drugiej już ciąży, która odpoczywa w Pobierowie, jej przyjaciółkę Aldonę, zmuszoną po perypetiach życiowych do szukania zarobku i zajmującej się rękodziełem. Antoni Woźnica, specjalista od donosów i psucia wszystkim krwi, bezustannie marzy o wygraniu wyborów, czy ma na to szansę ?
Nowymi, ogromnie barwnymi bohaterami są bracia ? ksiądz i ginekolog, każdy budzący szacunek z innego powodu, lecz obydwoje silnie przyciągający płeć przeciwną. Niezwykle tajemniczą postacią jest pucybut mieszkający w przyczepie kempingowej, walczący o zaistnienie w miasteczku i o docenienie jego pracy.
Autorka proponuje nam powieść ogromnie ciepłą i refleksyjną, gdzie bezpieczeństwo jest towarem ogromnie poszukiwanym. Bohaterów łączy wiara w lepsze jutro, a poszukiwanie szczęścia jest dla nich priorytetem. Szum fal, zachody słońca, wspaniały wakacyjny klimat w połączeniu z ciekawymi zbiegami okoliczności, tworzą cudowne tło do wydarzeń, które momentami całkowicie zaskakują .Autorka napisała powieść lekką, pełną codziennych problemów i dylematów, lecz ogromnie wciągającą. To duża sztuka stworzyć takich bohaterów, z którymi mamy ochotę popolemizować, czy nawet pokłócić się, a równocześnie darzyć ich ogromną sympatią. Spędzać z nimi czas i tak ogromnie żałować, że nie można do nich zadzwonić i zapytać, jak mija im dzień. Osobiście będzie mi ich brakować, dlatego na pewno w niedługim czasie powrócę jeszcze raz do tej lektury.
e.

"Jak to jest, że stają nam na drodze nieoczekiwane osoby, z którymi w jakiś sposób łączy nas potem los? To, co dajemy, powraca."

Wyjątkowo ciepła i sympatyczna lektura, z wielką wrażliwością przybliżająca losy zwykłych wydawałoby się ludzi, a jednak w szczególny sposób bliskich czytelniczym sercom. Fascynująca mieszanka różnorodnych scenariuszy życia, z jednej strony nieprzewidywalnych i zależnych od zaskakujących splotów okoliczności, a z drugiej strony w znacznym stopniu wynikających ze świadomie podejmowanych decyzji i działań. Tym, co je łączy jest silna intensywność różnych emocji, nawiązywanie nici przyjaźni, scalanie więzów miłości czy poszukiwanie prawdziwego spełnienia. Wciągający styl narracji sugestywnie przekonuje do opisywanych historii, wysoko oceniamy prawdopodobieństwo zdarzeń, świetnie odnajdując się w ich klimacie. Podobało mi się to nieco humorystyczne spojrzenie na bohaterów, ich charaktery i zachowania. Życzliwie podążałam tropem ich niby typowych, lecz jakże interesujących życiowych przygód. Tak swobodnie i rodzinnie czujemy się w towarzystwie książki, odpowiada nam wytworzony w niej nastrój, ujmuje naturalność i lekkość prowadzenia fabuły.

Pobierowo, malownicza nadmorska miejscowość wypoczynkowa, w sezonie letnim plaże wypełnione turystami, a gdzieś między nimi odnajdujemy stałych mieszkańców, ze swoimi problemami, sekretami, troskami, zmartwieniami i obawami, czasem zawiedzeniem, niezrozumieniem i znużeniem, ale również z pragnieniami, marzeniami, wiarą w lepsze jutro i nadzieją na szczęście. Każdy z bogatym i urozmaiconym doświadczeniem życiowym, mniej lub bardziej udanymi związkami z bliskimi, większą lub mniejszą serdecznością w sercu, normalną codziennością złamaną naprzemiennie łzami smutku i radości. Bardzo przyjemna i refleksyjna lektura, idealna na potwierdzenie najważniejszych wartości w życiu człowieka, konieczności przyjrzeniu się sobie z innej perspektywy, jakby trochę z boku, być może przedefiniowaniu pewnych motywów działań czy zmobilizowaniu się do dokonania korzystnych zmian. Nie znam wcześniejszych tomów, jednak nie przeszkadzało mi to w serdecznym odbiorze "Wiatru wspomnień", z chęcią sięgnę zatem po wcześniejsze części cyklu, które pomogą mi nawiązać jeszcze bliższą znajomość z jego bohaterami.