Wichry losu

Weronika jest w szczęśliwym związku z Marcinem, mieszkają razem i planują ślub. Główna bohaterka pracuje w czasopiśmie i zostaje oddelegowana do przeprowadzenia wywiadu z seniorką z czasów II wojny światowej oraz opisania jej historii. Niespodziewanie po kilku latach do kraju wraca przyjaciel z dzieciństwa Werki Filip, który dość mocno namiesza w życiu naszych bohaterów.

Losy Filipa i Weroniki bardzo mnie ciekawiły ale to głównie na rozdziały Neli czekałam najbardziej. Historia miłosna w niesamowicie trudnych czasach II wojny światowej to coś co zawsze chwyta mnie za serce. Do tego te emocje które autorka przekazuje w perfekcyjny sposób. Dawno nie wylałam aż tyłu łez i nie doznałam tyłu wzruszeń. Wspomnienia są ciekawe ale nie przytłaczają całości i są swego rodzaju dodatkiem. Nela opowiada swoją historię bardzo powoli, nie spieszy się, pozwala Weronice poznać ją i co najważniejsze zrozumieć. Starszej przyjaciółce  nie chodzi tylko o to aby Weronika napisała artykuł, ma ona ukryty głęboki motyw i misje dla Werki.

Jeśli chodzi o głównych bohaterów to mam mieszane uczucia zwłaszcza jeśli chodzi o mężczyzn. Filip zachował się dla mnie bardzo egoistycznie a Marcin to zwykły dupek. Nie zazdroszczę Weronice polubiłam ją to fajna i normalna dziewczyna ale bardzo zagubiona. 

W powieści widzimy bohaterów którzy szukają swojej drogi w życiu. Widzimy jak ciężko jest czasami nie dać się zmanipulować, trzymać własnych zasad i podążać za własnymi marzeniami. 

Książkę czyta się niesamowicie szybko mamy tutaj perspektywę kilku bohaterów dzięki czemu historia jest bardzo wyrazista dokładna i niesamowicie wciągająca.  Mamy tu kilka linii czasowych. Pierwsza to teraźniejszość druga to rozdziały poświęcone II wojnie światowej oraz wspomnienia z dzieciństwa naszych bohaterów. 

Polecam z całego serca cudowna wartościowa i bardzo wzruszająca opowieść o miłości poświęceniu i szukaniu własnej drogi.