Wiecznomrok.

Ross MacKenzie zabiera czytelnika w niesamowitą, najeżoną niebezpieczeństwami przygodę. Przygodę, w której spotkacie istoty, których jeszcze nigdzie nie było. Świat przedstawiony w książce jest niezwykle bogaty. Zamieszkują go między innymi pozbawione duszy białodzieje, które są na usługach diabolicznej pani Hester i jędzuchy ? znienawidzone przez mieszkańców miasta z powodu praktykowania nieokiełznanej magii. Fabuła książki jest tak naprawdę dość prosta. Głównym motywem napędzającym akcję jest walka dobra ze złem. To wokół niego rozgrywają się najważniejsze wątki. Po jednej stronie znajduje się pani Hester, zła wiedźma, która wypuściła na wolność Wiecznomrok, zło, które może pogrążyć świat w ciemności i chaosie, po drugiej magowie zwani jędzuchami. A pośrodku tego wszystkiego Larabelle, której rola nie do końca została wyjaśniona. Oprócz tego, że to ona ma wyzwolić świat z wiecznego mroku. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że to dopiero pierwszy tom serii, który skupia się w dużej mierze na poznawaniu nowego świata, systemu magicznego i bohaterów, myślę, że jeszcze wszystko przed nami.

Autor miał bardzo ciekawy pomysł na system magiczny, który stworzył całkowicie od podstaw. No może nie do końca, bo w użyciu są różdżki, jednak posługiwanie się nimi i w ogóle magią jest zdecydowanie niekonwencjonalne. Być może sposób ten nie jest najłatwiejszy w obsłudze, jednak duży plus otrzymuje książka ode mnie właśnie za niespotykaną dotąd magię. Autor stworzył nie tylko ciekawy, intrygujący świat i przemyślaną, konsekwentnie prowadzoną fabułę, ale też bohaterów, którzy czymś się wyróżniają i pozostają w pamięci czytelnika. Jak to na walkę dobra ze złem przystało, są postaci, które da się lubić i którym kibicujemy od samego początku i czarne charaktery, które wprawdzie polubić jest ciężko, ale mimo to chętnie się o nich czyta. Główna bohaterka powieści to bardzo barwna osóbka, jej kreacja najbardziej przypadła mi do gustu. Lara ma trzynaście lat i mimo bardzo młodego wieku, jest dojrzałą osobą. Potrafi podejmować dorosłe decyzje, nie waha się, kiedy wie, że komuś trzeba pomóc. Postawa nastolatki potrafi zaimponować. Dziewczyna z całych sił walczy o lepsze jutro, nie poddaje się, mimo licznych przeciwności prze odważnie do przodu. Bohaterowie drugoplanowi zostali równie dobrze przedstawieni. Są wyraziści i nie sposób ich z kimkolwiek pomylić i, co najważniejsze, obdarzeni zostali całą paletą wyróżniających ich cech. Nawet antybohater w postaci pani Hester to kolejny przykład doskonałej kreacji, chociaż wzbudza w czytelniku same negatywne odczucia.

Akcja powieści jest bardzo dynamiczna, dlatego książka wciąga od pierwszych stron. Jak zazwyczaj nie narzekam na szybkie tempo akcji, bo takie właśnie lubię, tutaj chciałam czasami, aby nieco zwolniło, żebym mogła złapać oddech. Dużo się w książce dzieje, nawet bardzo dużo. Tak dużo, że zdarzają się przeskoki czasowe. W jednej chwili jesteśmy w jednym miejscu, w kolejnej w innym. Czytając tę książkę, wpada się w pewnego rodzaju trans, w którym świat zewnętrzny nie istnieje. Zabieg z przeskakiwaniem nieco z tego transu wyrywa, dlatego o tym wspominam. Tak naprawdę nie mam jednak większych uwag odnośnie powieści. Podoba mi się w niej również klimat, a także (ale to chyba wynika z tłumaczenia) rozczulające imiona bohaterów, w połowie polskie, w połowie nie. Jak chociażby samej głównej bohaterki, której pełne imię brzmi Larabelle Lisica. Jest też w książce niemniej rozczulający niż owe imiona Joe Tyciastópka i nieprzewidywalny Cienisty Jack.

?Wiecznomrok? to książka kierowana do młodego czytelnika, ja jednak bawiłam się przy niej wyśmienicie, dlatego polecam ją każdemu, niezależnie od wieku. To naprawdę niesamowita historia! Zapiera dech w piesiach! Koniecznie musicie ją przeczytać.

? [...] zdawała sobie sprawę, że świat pełen jest magii, która tylko czeka na odkrycie?, czyli klasyczna młodzieżówka.

Wiecznomrok to pierwszy tom cyklu fantasy. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z książkami autora, a Wiecznomrok jest jego pierwszą przetłumaczoną u nas powieścią (sam MacKenzie ma już ich kilka na swoim koncie). Jestem sroką okładkową i od razu zauważyłam tę opowieść.

Odkąd Wiecznomrok napadł na Srebrne Królestwo, pogrążając je w ciemności i chaosie, upłynęły tysiące lat. Wtedy garstka nieustraszonych Wiedźm zdołała przegnać zło. Jednak teraz Wiecznomrok, przebudzony przez diaboliczną panią Hester, znów daje o sobie znać. Powstrzymać go może jedynie starożytny czar, ukryty głęboko w podziemiach Królewskiego Gniazda.
Tajemnicza drewniana szkatułka wpada w ręce sieroty Larabelle Lisicy zupełnie przypadkiem, kiedy dziewczyna myszkuje po kanałach w poszukiwaniu wartościowych przedmiotów. Oczywiście Lara nie ma pojęcia, że to nieoczekiwane znalezisko wywróci jej życie do góry nogami ? zostanie wrzucona w wir przygód, będzie musiała stawić czoła dzikiej magii i śmiertelnemu niebezpieczeństwu. Po drodze spotka też pewnego jegomościa, który nie rzuca cienia?.

Wiecznomrok to powieść fantasy dla młodzieży. Zawiera wiele przygód i zwrotów akcji, dzięki czemu nie towarzyszy nam nuda. Nie brak tutaj także magii, która wylewa się w każdej strony tej książki. Spotkacie więc czarownice, mroczną siłę, która dąży do zniszczenia świata oraz ?jędzuchy?, które są dosyć szalone, a także silną kobiecą postać. Jest to klasyczna młodzieżówka, jakich wiele, ale napisana jest w na tyle przyjemnym stylu, że będzie na pewno dobrą rozgrywką.

Wiecznomrok jest dopiero początkiem serii, dlatego niektóre aspekty wydają się niedopracowane i po cichu liczę, że zostaną one poprawione w kolejnym tomie. Świat wykreowany przez autora także ma jeszcze wiele do powiedzenia i jestem ciekawa, jak będzie się on rozwijał. Początek zwiastował lekturę pełną akcji, ale później tempo nieco spada i całość się trochę wlecze. Autor miał naprawdę ciekawy pomysł na swoją książkę, ale mam wrażenie, że nie do końca wykorzystał ten potencjał. Bohaterów potraktował po macoszemu, przez co nie bardzo mamy szansę, aby się z nimi zapoznać, czy chociażby obdarzyć sympatią.

Nie znajdziecie tutaj zbędnych kwiecistych opisów, a sporo dialogów. Myślę, że książka jest skierowana do młodszej młodzieży. Mam nadzieję, że drugi tom naprawi te kilka rzeczy, które tutaj nie wyszły, ponieważ całość ma naprawdę potencjał i jestem ciekawa, jak Ross MacKenzie rozbuduje ten fantastyczny świat.

Cienisty Jack przeczesuje Diabła Wyspę w poszukiwaniu Jenny Zimy, noszącej Czar Sądnego Dnia. Wiedźma jednak nie poddaje się bez próby walki.
Larabelle Lisica, trzynastoletnia sierota i kanałowy szperacz, ratując znajomego Joe przed gangiem szperaczy, odkrywa niezwykłość znalezionego wisiorka. Joe z wdzięczności zaprasza ją na zupę i ciepłą herbatę. Jego babci, wróży Larze z fusów z wypitej herbaty, wpada w trans i przekazuje dziewczynie wizję związane z jej przyszłością. Od tego czasu zaczyna wyczuwać medalion. Ale to co dzieje się później jest znacznie bardziej fascynujące i przerażające jednocześnie.
Pani Hassler, czarodziejka przyboczna Srebrnego Króla dzięki młodej kobiecie, za pomocą czarów po raz kolejny ze starej pokraki staje się piękna i młoda czarodziejką. Gdy przychodzi do króla dowiaduje się o kolejnej ucieczce białodziejów, którym pomogły jędzuchy. Wraca do komnat zdenerwowana i zniecierpliwiona. Wzywa Cienistego Jacka, aby zdał jej raport o poszukiwaniach Czaru Sądnego Dnia. To za jego pomocą chce uratować ludzi od Wiecznomroku, uwięzionego pod powierzchnią skał, którego sama najpierw uwolni. Dzięki temu zostanie nazwana znawczynią świata, a całe Kwiecie i magia należeć będą tylko do niej.
Jak się okazuje Czar Sądnego Dnia trafia w ręce Lary.
Jak dziewczyna poradzi sobie ze swoim przeznaczeniem ciągle uciekając przed mężczyzna, który nie rzuca cienia?

Bardzo ciekawa książka. Mimo kilku miejsc wydarzeń, bardzo logicznie ułożona. Jak dla mnie bardzo na plus jest brak długich opisów miejsc i wyglądu różnych postaci. Świetne dozowanie akcji i różnorodność bohaterów, pod względem charakteru, wyglądu i podejmowanych decyzji.

Może będą kolejne przygody Larabelle Lisicy?