Wieczny odpoczynek

?Requiem aeternam dona ei (eis), Domine.?
?Wieczny odpoczynek racz mu (im) dać Panie?

Usta wypowiadające słowa modlitwy. Powolne uwalnianie bólu, wieloletnia katorga. Jak to jest zabić własne dziecko?
Akta mówią wyraźnie, że skazany nie sprawiał żadnych kłopotów, a wręcz przeciwnie, odnotowano, że kilkakrotnie stanął w obronie słabszych. Składane przez osadzonego wyjaśnienia świadczą jasno o tym, że jest nieźle wykształcony i potrafi kontrolować własne emocje. Gdzieś tam jednak, głęboko pod skórą musi tkwić w nim prawdziwa bestia.....
Ścisły pancerz tajemnicy jednego tragicznego wydarzenia rozszczelnił się na tyle, że śledczy na nowo zagłębiają się w sprawie.....

?Et lux perpetua luceat ei (eis)?
?A światłość wiekuista niechaj mu (im) świeci?

Każda zbrodnia ma swój słaby punkt, czasami jednak pozostanie on na zawsze w cieniu. Czy brakujący fragment wskoczy na właściwe miejsce układanki nie zależy tylko od tych, którzy analizują fakty. Jeśli ten, który zabił nie zdradzi swoich motywów, nic nie będzie oczywiste. A może to nie on?
Czasami śledczy są tak blisko, że brakuje dosłownie sekundy do zakończenia sprawy. Szybko jednak cienka nić przypuszczeń pęka pod wpływem natłoku nowych wydarzeń. Od tego tragicznego wydarzenia minęło już przecież dziesięć lat...
Nowe życie starego zbrodniarza.
Idealnie gładka powierzchnia, pod którą być może kryje się siatka kryminalnych powiązań. Trudno stwierdzić, kim doprawdy jest ten starszy człowiek...
Moskwa u progu nowego wieku, milicjanci odziani w grube warstwy zimowej szarugi. Bardzo szybko przychodzi noc, bardzo szybko przychodzi strach.
Nie trzeba znać Anastazji Kamieńskiej wcześniej, aby lektura wciągnęła. Pierwszy tom przygód pani major i jej współpracowników z wydziału zabójstw powstał w 1992 roku (?Zbieg okoliczności?), a mimo to dwadzieścia siedem lat później czytam tę historię z ogromnym zainteresowaniem.
?Wieczny odpoczynek? trzyma czytelnika w napięciu i niepewności.
I tylko pozostało pytanie, KTO ostatni wypowie słowa:

?Requiescat (-ant) in pace?
?Niech odpoczywa (-ają) w pokoju?

Amen.

"Wieczny odpoczynek" to już 19 tom cyklu o Anastazji Kamieńskiej. Nie miałam okazji przeczytać nic wcześniej tej autorki, dlatego swoją opinie opieram tylko na tej części. Mimo tego, czytając tę książkę nie miałam wrażenia jakbym coś pominęła. Bardzo dobrze skonstruowany thriller. Autorka umiejętnie prowadzi nas strona po stronie do rozwiązania zagadki i poznania mordercy. Muszę przyznać,że fabuła tak mnie wciągnęła, że książkę przeczytałam w jeden dzień. Bardzo lekka i przyjemna książka, która składa się w większości z dialogów, co, jak dla mnie, jest jak najbardziej na plus, gdyż nie przepadam za zbednymi opisami. Do samego końca nie jesteśmy w stanie rozwikłać zagadki, bo autorka co chwilę podrzuca nam nowe smaczki ;) Jedyne, do czego mogę się przyczepić, to szybkie zakończenie całej fabuły... Jakieś takie.. bez emocji ;) Książke polecam. Z chęcią sięgnę po inne książki tej autorki :)


Nastia stawia pierwsze kroki w nowej pracy. Niestety,mimo wymarzonej posady, brakuje jej ludzi z wydziału zabójstw, z którymi pracowała wcześniej. Gdy nadarza się okazja na pracę z dawnymi współpracownikami, nie zastanawia się ani chwili.

Zostaje zamordowany młody policjant, a wszystkie poszlaki prowadzą do osoby, która wyszła niedawno z więzienia.W sprawę może być też wplątany sławny piosenkarz, jego menadżer i była narzeczona ofiary. Nastia jest odpowiedzialna za rozwiązanie sprawy od strony analitycznej.Tylko ona jest w stanie powiązać ze sobą wszystkie poszlaki i znaleźć wyjaśnienie.

Co odkryje Nadia? Czy uda jej się rozwiązać zagadkę śmierci policjanta?

?Requiem aeternam dona eis, Domine*?, czyli powrót carycy rosyjskiego kryminału.


Wieczny odpoczynek to już 19. tom z major Kamieńską. W tym roku czytałam poprzednią część ? Śmierć nadeszła wczoraj, w tamtym roku czytałam Niebezpieczną sekwencję oraz Sprawiedliwego oprawcę, więc można powiedzieć, że jestem na bieżąco.

W Moskwie w tajemniczych okolicznościach ginie młody milicjant, Sasza Barsukow. W trakcie śledztwa okazuje się, że Sasza spotykał się z Lerą. Dziewczyna mieszka z dziadkiem, który dziesięć lat temu zabił jej rodziców. Dopiero niedawno wyszedł z więzienia, a na domiar złego wydaje się zamieszany w sprawę morderstwa Barsukowa. Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, że Lera nosi na palcu wystawny pierścionek z brylantem. Pierścionek ten zaś łudząco przypomina biżuterię skradzioną przed dziesięciu laty podczas zabójstwa żony wysoko postawionego rosyjskiego urzędnika.

Anastazja Kamieńska oraz jej koledzy z wydziału zabójstw odnajdują kolejne tropy i przekonują się, że muszą znaleźć klucz do rozwiązania wszystkich zagadek, zanim będzie za późno?

Anastazja musi odnaleźć się w nowej pracy. Nowi ludzie, nowe wyzwania. Teraz jako analityczka będzie pomagać w rozwiązaniu morderstwa milicjanta. Jednocześnie trochę tęskni za swoją starą pracą.

Dobrze zbudowany kryminał, który krok po kroku prowadzi do sprawcy. Co mnie zdziwiło to na pewno ilość stron. Autorka przyzwyczaiła nas do tego, że jej książki to ?cegiełki?, a ta ma tylko 364 strony. Lubię kryminały z tej serii i zawsze z przyjemnością sięgam po kolejne tomy. Niestety w Polsce nie są one wydawane po kolei, dlatego nie ma szans być na bieżąco z dziewiętnastoma tomami.

Język jest lekki, a rosyjskie nazwy i nazwiska raczej nie będą stwarzać większych problemów. Historia jest naprawdę wciągająca i nie sposób się od niej oderwać. Różnorodni bohaterowie i ich historie nadają autentyczności tej opowieści. Sporo dialogów i ciekawe opisy sprawiają, czytanie nie dłuży się, a wręcz przeciwnie idzie bardzo szybko i płynnie. Fani tego cyklu nie będą rozczarowani.

* Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.

To już 19. tom z serii kryminałów z major Kamieńską, którą niezmiennie się zachwycam. Szkoda jednak, że nie są tłumaczone w kolejności, kiedyś będzie trzeba do nich wrócić i przeczytać chronologicznie

Nastia nie pracuje już w wydziale kryminalnym. U nowego szefa, który przyciąga ją swoją osobowością i w ukochanej pracy analitycznej z wizją szybkiego awansu, brakuje jej jednak ludzi, z którymi dotychczas pracowała. Nawet byłego szefa, Pączka.

Gdy więc nadarza się okazja do współpracy korzysta z niej z radością. Nastia prowadzi sprawę od strony analitycznej, a koledzy odpowiadają za wyjaśnienie morderstwa młodego milicjanta.

Co może łączyć sławnego piosenkarza, którego wizerunek, kreowany przez jego menadżera, znacznie odbiega od rzeczywistości, z młodą dziewczyną, której zamordowano narzeczonego, a przed laty rodziców?

Tylko Nastia jest w stanie powiązać te luźne nici i spleść z nich fascynującą historię odnajdując sens w chaosie. Wyjaśnienie szokuje bardziej niż wszystkie dotychczasowe hipotezy.

Jak każdy kryminał z major Anastazją Kamieńską i ten czytało się znakomicie. Jeżeli szukacie zajmującej lektury na jesienne wieczory z nietuzinkową bohaterką i intrygującą sprawą kryminalną to sięgnijcie po tę książkę.