Wiedźma

"Wiedźma" Anny Sokalskiej to pierwszy tom serii Opowieści z Wieloświata. Książka opowiada o Jasnej - wiedźmie, która po pięciuset latach snu budzi się w nieznanym dla niej świecie. Młoda dziewczyna musi nagle odnaleźć się we współczesnych czasach, nie mając o nich kompletnie pojęcia. Na dodatek jej moce są uśpione, a ona musi za wszelką cenę zemścić się za krzywdy wyrządzone jej siostrze. W historii pojawia się również zmora Nina, Dawid - chłopak, który ma dar widzenia zmarłych, Szarak oraz Kris. Wszyscy bohaterowie są jednak dość nijacy i powiem szczerze, że jakoś nie zżyłam się za bardzo z żadnym z nich. Autorka nie rozwija ich charakterów oraz nie zdradza żadnych szczegółów z ich życia, co powoduje, że są oni płytcy i mało ciekawi. Co do fabuły, to jest ona interesująca, ale może zbyt chaotycznie i niespójnie skonstruowana przez autorkę. Czytając, czasami nie wiedziałam o co chodzi, a niektóre akcje kończyły się nagle i niespodziewanie, co było trochę denerwujące. Bywały też momenty nudnawe, przy których miałam ochotę odłożyć lekturę na bok i zająć się czymś innym. Książkę ratuje to, że pod koniec robi się dużo lepiej i wszystko nabiera tempa. A kiedy już zaczynamy być naprawdę zaciekawieni, co to dalej będzie i co się wydarzy, książka się kończy, a my zostajemy z dozą niepewności. Mam wrażenie (i w pewnym sensie nadzieję), że pierwszy tom serii był tylko wprowadzeniem do dalszej części historii, którą autorka zaserwuje nam w kolejnych tomach. I jeśli taki był zamysł, to można liczyć na to, że akcja w następnych częściach nabierze tempa. Byłoby dobrze, bo tak jak pisałam wcześniej, sam pomysł na fabułę jest ciekawy. Trzeba go tylko lepiej spożytkować. Podsumowując, książka nie jest zła, ale super porywająca również nie. Wychodzi więc na to, że jest to kolejna pozycja z cyklu "sprawdźcie sami".

Po latach snu dziewczyna w końcu się obudziła. Jednak nie poznawała miejsca, w którym się znalazła. Wszystko wydawało się inne, obce. Wiedziała, że minęło sporo czasu, ale nie spodziewała się, że przespała parę dobrych stuleci, by znaleźć się nagle w XXI wieku.
Jasna była czarownicą, na którą pewien czarownik nałożył klątwę. Została wyrwana ze swoich czasów i wrzucona do naszych, a dokładnie do 2016 roku, kiedy technologia panuje już w świecie. Wiedźma początkowo nie radzi sobie z takimi zmianami, ale dosyć szybko przyzwyczaja się do nowego stylu życia.
Wiedźma Anny Sokalskiej to książka z gatunku urban fantasy. Już parę razy miałam styczność z tym gatunkiem i wiem, że potrzebny jest talent, by napisać dobrą książkę, która będzie utrzymana w klimatach w fantasy, a jednocześnie nie odbiegnie zbytnio od rzeczywistości naszych czasów. Niektórym się to udaje, niektórym nie. Niestety tę lekturę raczej zaliczę do tej drugiej grupy. Może miałam za duże wymagania, może po prostu spodziewałam się czegoś innego. Jednak zacznijmy od początku.
W historię wkraczamy pod koniec średniowiecza, gdy Jasna żyje jeszcze w domu rodzinnym. Tam dorasta wśród komentarzy o swoich nadprzyrodzonych mocach. Nie jest zbyt lubiana, jak każda inna wiedźma. Któregoś dnia pewien czarnoksiężnik rzuca na nią klątwę i wiąże jej moc, a dziewczyna zapada w sen i budzi się dopiero w naszych czasach.
Poza nią pojawia się również zmora, szaman, anioł śmierci czy demon. Jednak nie dajmy się zwieść, że nagle trafimy w słowiański świat. Takie nazwy jak zmora czy szaman to tylko nic nieznaczące tytuły i nijak mają się do mitologicznych stworów. Inaczej jest z pozostałą dwójką. Anioł zjawia się przy umierającym i jak na dobrego urzędnika z korporacji przystało, przedstawia mu całą procedurę, zbiera dane i odsyła w odpowiednie miejsce. Gdy pierwszy raz Nina spotyka się z Szarakiem-Aniołem, ten tytułuje ją per pani, ale przy następnym spotkaniu już jakoś nie przejmuje się takimi sprawami. Może za bardzo denerwowało go to, że została zmorą?
Szarak miał swoje zalety i wady. Pojawiały się sceny, w których przypominał prawdziwego anioła, a kiedy indziej był zwykłym urzędnikiem, niemal człowiekiem w niczym nieprzypominającym Niebieskiej Istoty. O wiele lepiej zarysowany był demon, który po prostu był demonem, czyli siał zamęt, zniszczenie i nawet jego pozornie dobra wola kryła w sobie prawdziwe, niecne czyny.
Po przeczytaniu opisu z tyłu książki oczekiwałam fali mitologii słowiańskiej niczym w Wiedźminie Sapkowskiego. Tam autor wrzuca nas w taki świat. W Wiedźmie natomiast brakowało mi tego. Zdecydowanie spodziewałam się więcej prawdziwych zmór, rusałek czy innych słowiańskich stworzeń. Może w kolejnych tomach to się zmieni.
Co do fabuły, to na początku zbyt szybko przeskakujemy z wątku na wątek. Sądzę, że mogły zostać bardziej opisane. Jednak im głębiej wchodziłam w lekturę, tym stawała się ciekawsza. Świetnym zabiegiem było np. używanie archaicznego języka przez Jasną, gdy zjawiła się w naszych czasach. Dawało to pewne poczucie groteski.
Jeśli chodzi o jeszcze kilka spraw, które nie spodobały mi się, to na pewno do tego można zaliczyć ciągłe sięganie bohaterów po alkohol czy papierosy. Nawet anioł w końcu poszedł w używki, czego za nic nie potrafię sobie wyobrazić. Inną sprawą było jeszcze mieszanie religii chrześcijańskiej z reinkarnacją i innymi teoriami Szaraka. Był to dla mnie ogromny zgrzyt w lekturze.
Wiedźma Anny Sokalskiej jest książką, po której oczekiwałam znacznie więcej. Spodziewałam się prawdziwego słowiańskiego świata wrzuconego w nasze czasy, a otrzymałam historię o młodych osobach mierzących się ze swoim życiem i jego problemami. Może po prostu to nie była lektura dla mnie.

Opowieści z Wieloświata zdecydowanie skradły moje serce! Książka myślę, że przypadnie do gustu osobom, które są fanami serii Kwiat Paproci, lub lubią książki z lekko fantastyczno-słowiańskim klimatem!
Na początek przenosimy się do XIV wieku, gdzie poznajemy Jasną. Uwielbiam jej wypowiedzi oraz archaiczną polszczyznę, jaką się ona posługuje. Następnie już w roku 2016 zjawia się na ziemi i... zdecydowanie musi odnaleźć się w obecnych realiach. W obecnym świecie pomaga jej się odnaleźć Nina, która jest zmorą oraz Dawid, który jest szamanem! Musicie przyznać, że to całkiem ciekawe trio i podczas ich przygód na pewno nie będziecie się nudzili.
Sporo postaci zarówno tych "normalnych", jak i fantastycznych, poznajemy np. anioła śmierci, chochliki, demony i wiele innych! Naprawdę sporo się tu dzieje i całość szybko się toczy. Podczas czytania tej książki nie ma ani chwili czasu na nudę.
Jasna ma jednak cel na ziemi. Czy uda się jej pomścić siostrę oraz zrzucić z siebie klątwę, która pozbawiła ją magii? Jak potoczy się historia Dawida i Niny?
Ja już tupię nóżkami na myśl o kolejnej części opowieści z Wieloświata!

"Wiedźma" to powieść Anny Sokalskiej, jej akcja rozgrywa się w dwóch czasach, całkowicie od siebie oddalonych. Początkowo akcja rozrywa się w XVI wieku gdzie poznajemy dorastającą wiedźmę ? Jasną. Druga płaszczyzna to rok 2016, tam spotykamy Ninę i Dawida. To postaci między którymi jest konflikt, który z dnia na dzień narasta.
Jasna budzi się po latach i trafia do rzeczywistości, w której żyją Dawid i Nina. Jasnie ciężko się odnaleźć w nowej rzeczywistości.
Archaiczna polszczyzna Jasny w kontraście z wszechobecną łaciną daje mocne wrażenie.
"Wiedźma" to bardzo lekka, współczesna powieść, która zawiera w sobie wątki słowiańskich wierzeń.

Gdy zobaczyłam opis "Wiedźmy", zapragnęłam przeczytać tę książkę. Zachęcona wzmianką o słowiańsko-fantastycznym kolorycie, którym powieść jest przesycona, uznałam, że to coś dla mnie. Ale czy po lekturze pierwszej części "Opowieści z Wieloświata" mam ochotę na kolejne tomy?
Zacznę może od tego, że ja tego słowiańskiego kolorytu tutaj za bardzo nie dostrzegłam. Nastawiłam się na postacie z mitologii słowiańskiej jako bohaterów książki i tego nie otrzymałam. Zdecydowanie bardziej podobał mi się prolog, gdzie rzeczywiście czuł było słowiańskim klimatem i jego uprzedzeniami, ale później to raczej fantastyka przejęła stery nad powieścią. Stąd moje rozczarowanie, bo nie tego oczekiwałam.
Byłam również zdziwiona szybkością dostosowania się Jasnej do nowych realiów. Wiedźma zbudziła się ze snu trwającego około 500 lat, ale doskonale radziła sobie z odróżnieniem szamponu od żelu do ciała. No chyba, że to te wiedźmowe zdolności.
Żałuję również, że autorka tak mało miejsca poświęciła wyrwom jakie pojawiły się pomiędzy światem żywych, a Międzyświatem. Z jednej z takich wyrw skorzystała Nina i miałam cichą nadzieję, że o wiele trudniej jej będzie powrócić z zaświatów. Ale oprócz ostrzeżenia, że jest to niezwykle niebezpieczne, autorka nie poświęciła temu wątkowi więcej miejsca.
Dobrą stroną książki są wykreowane przez autorkę postacie. Każda z nich jest dopracowana i ma swój charakter, który nie zmienia się nawet po śmierci. Mamy zadziorną zmorę Ninę, lojalnego szamana Dawida, racjonalnego anioła nazywanego Szarakiem i wiedźmę o imieniu Jasna, której moc uwięziona jest przez klątwę. I choć każdy z tych bohaterów ma inny cel, to działają razem i tworzą zabawną grupę, której dialogi dostarczają wiele rozrywki. Zabawnie jest obserwować, jak wprowadzają Jasną w obcy jej świat i pokazują jej zarówno przyjemne rzeczy jak i używki jakimi ludzie się zniewalają.
Choć na początku postać Szaraka, który został zdegradowany do roli anioła śmierci, była dla mnie czarnym charakterem, to dość szybko zmieniłam o nim zdanie i polubiłam go nawet bardziej od egoistycznej Niny. Ale i zmora przechodzi przemianę o jaką jej nie podejrzewałam.
Anna Sokalska wykreowała ciekawy świat, który współistnieje z naszym ziemskim. Poznajemy inne wymiary i odkrywamy, że śmierć nie jest wcale końcem. Poza tym dusza ma prawo wyboru, gdzie chce przebywać po zakończeniu swojego ziemskiego życia. Jednak czuję niedosyt w kwestii wyjaśnienia nazewnictwa istot trwających w Międzyświecie.
Miałam trochę wrażenie, że autorka za szybko pędzi by przejść do kolejnych wydarzeń. A szkoda, bo w wielu miejscach czytelnik czuje spory zawód i brakuje mu rozwinięcia pewnych kwestii, by w pełni zrozumieć zamiary Jasnej, czy reguły panujące w Międzyświecie.
Całość jednak oceniam dobrze. Książkę się przyjemnie czyta, a wielobarwni bohaterowie nadają powieści lekkości i dostarczają czytelnikowi wiele rozrywki. Dobrze przedstawione są ludzkie uczucia, z którymi muszą się zmagać w codziennym życiu. Nie jest to może najlepsza książka jaką czytałam, i czegoś innego się po niej spodziewałam, ale jestem na tyle zainteresowana dalszymi losami Jasnej, że z chęcią sięgnę po pozostałe części.
Książkę odebrałam za punkty w portalu [...].

Słowiańskie wierzenia wciąż są inspiracją dla wielu autorów, w tym przypadku Anna Sokalska przemyca legendy do urban fantasy i tworzy kawał dobrej książki!
FABUŁA:
Wiedźma o imieniu - Jasna, budzi się przesunięta w czasoprzestrzeni o około 500 lat do przodu. Wiedźma we współczesnym świecie - niemożliwe? Tutaj wszystko jest możliwe. Nie pojmuje jeszcze co tak naprawdę się stało i dlaczego. Okazuje się, że cofając się o pół wieku do tyłu Jasna miała siostrę, którą kochała ponad wszystko. Silna więź między siostrami została zerwana w momencie śmierci jednej z nich. Jasna z kolei została w tym samym czasie obrzucona klątwą, która zapowiadała, że nigdy nie będzie w stanie pogodzić się ze śmiercią ukochanej siostry. Wiedźma budzi się w teraźniejszym świecie, Wrocławiu i ma za zadanie - przeżyć. Nie wszystko będzie proste, a raczej bardzo skomplikowane. Jedno jest pewne - Jasna, ma wiele samozaparcia i wiary w siebie. Przy pomocy Niny, która jest niezwykle zadziorną i charyzmatyczną osobą postara się dojść prawdy. Nie będzie chciała popuścić osobie, która sprawiła, że znalazła się w takiej sytuacji...
MOIM ZDANIEM:
Nie od początku się polubiłyśmy! O nie! Muszę przyznać z ręką na sercu, że nasz początek był burzliwy. Pierwsze 10 stron i została odłożona na bok. Nie mam zwyczaju nie dokańczać książek, więc wiedziałam, że do niej powrócę. Druga szansa. Kolejne kilkanaście stron. Odkładam na bok. Podejście trzecie - strzał w moje serce. Książka jest pierwszym tomem z serii Opowieści z Wieloświata, a ja już czekam na drugi!
Nie czytałam wcześniej książek ze słowiańskim klimatem w tle, ale przyznam, że tutaj autorka mnie zachwyciła. Wiele barwnych postaci, pogranicze współczesności i fantastyki tworzy cudowną aurę, Jasna jest niesamowicie intrygującą bohaterką - całość na wielki plus! Gdyby ktoś dał mi tą książkę bez nazwy autora, pomyślałabym, że to jakaś bestsellerowa książka zagranicznego autora. Anna Sokalska dała popis swoich umiejętności, język, fabuła, postacie, akcja - tutaj wszystko gra. Nie każdy lubi fantastykę, ale tą pokochają na pewno setki osób! Nie braknie wątku miłości - a ta wiele namiesza :)
Autorka zdecydowanie ma talent pisarski, zaciekawia fabułą. Warto przebrnąć początek, żeby móc przeczytać tak ciekawą książkę! Nie byłabym oczywiście SOBĄ gdybym nie wspomniała o tej pięknej okładce! Hipnotyzuje! Sami zresztą oceńcie. Wydawnictwo Lira kolejny raz się spisało!
Dzwoneczek na zdjęciach nie jest przypadkowy! Ale Ciiiiii.... Sami się przekonajcie czytając "Wiedźmę"