Wiedźmun (twarda)

Oj, pojechał autor, i to zdrowo. Kolorowo. Ileż tu odwołań i pastiszowych zagrań. Jak ktoś bardzo uparty i długo będzie szperał, to nie tylko Wiedźmina i Jaskra zobaczy, ale też drużynę pierścienia, a nawet sierotkę Marysię. Co prawda tatusiowie nie gęsi, lecz krasnoludek jak najbardziej jest. Nawet żubr Pompik mrugnie tu do nas okiem. A już lekcje on-line, bunkry i automatycznie włączający się program antydepresyjny, to prawdziwa wisienka na torcie. Nie wiem, czy młodociany czytelnik też tyle warstw spożyje, lecz mam nadzieję, że chociaż nie pogubi się w treści. A to dopiero początek. Marne zawiązanie akcji. Ja nie wiem, jak można tak czytelnika traktować. Pokazać mu ciasteczko komiksowe, dać powąchać, a na zjedzenie zaprosić za miesiąc? Rok? Kto to wie. No, po prostu frustracja pełna. Ale i tak polecam.

Wiedźmun 1 Słodki zapach potwora o zmierzchu to próba ugryzienia przez znanego rodzimego twórcę komiksowego Tomasza Samojlika znanej tematyki w troszkę innej formie. Próba mocno żartobliwa i niebywale udana, która potrafi zapewnić należytą dawkę rozrywki i śmiechu zarówno młodszemu, jak i starszemu czytelnikowi.

Cała historia zaczyna się w świecie, który stoi na granicy zagłady z powodu nieprzemyślanego działania człowieka. To właśnie na takiej planecie przyszło żyć małej Kiry, która mieszka wraz ze swoim ojcem ekscentrycznym naukowcem oraz robotem nianią. W jej życiu wiele się zmienia, kiedy pewnego dnia jej ojciec znika, pozostawiając ją samą. Od tego momentu mija pięć długich lat, dziewczynka cały czas tęskni i nadal wieży, że kiedyś jej ojciec się odnajdzie. W wyniku czystego przypadku udaje się jej uruchomić tajemniczą maszynę, która otwiera portal do innego świata. Fantazyjnej krainy pełnej wspaniałej przyrody oraz potworów, na które niestrudzenie (oczywiście za godziwą stawkę) poluje tytułowi Wiedźmuni.

Fantazyjna historia pełna świetnego humoru, czerpiąca pełnymi garściami ze znanego i lubianego dzieła. Tak w większym skrócie można określić recenzowany komiks i będzie to opis pasujący do niego idealnie. Podobnie jak w innych dziełach autora mamy tutaj do czynienia z prostą (z pozoru), ale bardzo przyjemną w odbiorze komiksową komedyjką dla każdego. W niektórych fragmentach twórca idzie tutaj o krok dalej, nie tylko czerpiąc inspirację z oryginału, co nawet dość mocno i prześmiewczo przerysowując niektóre elementy (szczególnie samego głównego bohatera Gierwalda).

Pan Andrzej S. nie powinien jednak odczuwać z tego powodu nadmiernych skoków ciśnienia. Komiks pod swoją wierzchnią żartobliwą warstwą skrywa bowiem poważniejszą treść, którą na pewno docenią i zauważą bardziej ?inteligentni? czytelnicy. Chodzi tutaj głównie o potwory, na które poluje Gierwald. Straszne poczwary, okazują się bardziej złożone niż można przypuszczać i nie są one tak bardzo krwiożercze, jak wszyscy sądzą. Szybko odbiorca zaczyna się więc zastanawiać, kto tak naprawdę robi tutaj za ?czarny charakter?? Całkiem dobrze i interesująco na przyszłość kreuje się tutaj również wątek młodej Kiry i jej zaginionego ojca, który w pierwszym tomie został tylko ledwie zarysowany.

Jeśli chodzi o oprawę graficzną tytułu, to każdy kto miał do czynienia z innymi dziełami Tomasza Samojlika, doskonale wie czego się spodziewać. Jeśli jednak będzie to dla kogoś pierwszy kontakt z jego pracami, to mamy tutaj do czynienia z mocno kolorowym i satyrycznym cartoonowym stylem, który potrafi zachwycić i co najważniejsze idealnie pasuje do treści komiksu.

Wiedźmun 1 Słodki zapach potwora o zmierzchu to naprawdę wyśmienita lektura łącząca w sobie elementy fantastyk, science fiction, dobrego humoru i głębszego przesłania. Jedyna wada pierwszego tomu to jego długość. Komiks jest bardzo krótki i pochłania się go błyskawicznie. Stanowi on jedynie mocno zachęcający aperitif do dalszej, miejmy nadzieję obszerniejszej treści.

Wiedź mu na chatę

Tomasz Samojlik powraca z nowym komiksem. Autor, który dał nam niezapomnianą Sagę o Ryjówce, przesycony popkulturowymi odniesieniami album To nie jest kraj dla starych wilków czy serię książeczek o Żubrze Pompiku, tym razem, porywa się na parodię Wiedźmina. Temat modny i chwytliwy, od lat zresztą, chociaż teraz znów będący na ustach ludzi, ze względu na nową ekranizację. Na szczęście Wiedźmun to nie odcinanie kuponików od znanej marki, a naprawdę dobry, zabawny i przede wszystkim serwujący najmłodszym (i nie tylko im) konkretne przesłanie komiks dla całej rodziny.

Przyszłość. Ziemia tonie pod stertami śmieci, ludzie za wszelką cenę starają się znaleźć ratunek, ale niezbyt im to wychodzi. Jeden z projektów, arka, która miała zabrać wybranych w komos, rozbija się o śmieci krążące na orbicie, inny ? próby odkrycia innych światów ? został przerwany, ocalały tylko tzw. bunkry, w których ludzie żyją odcięci od świata, a kiedy obniża się ich nastrój, faszerowani są antydepresantami. W takiej rzeczywistości egzystuje dziewczynka imieniem Kira, córka naukowca, który badał inne światy i nie wrócił. Pewnego dnia jednak dziewczynka przypadkiem przenosi się do tajemniczego świata fantasy, gdzie czeka na nią on, Girevald, polujący na potwory Wiedźmun. Od teraz Kira trafia w wir niesamowitych przygód, które? Właśnie, czym się dla niej skończą?