Miecz i krzyż

Masza, Dasza i Katia to trzy mieszkanki Kijowa, które spotykają się przez przypadek, dokładnie w chwili śmierci kijowskiej wiedźmy, której moce przejmują. Bycie wiedźmą z początku przeraża, później fascynuje, ale wiąże się też z ogromną presją. Kiedy dochodzi do tajemniczych morderstw, nowe trio wiedźm będzie musiało stawić czoła prawdziwym demonom i uratować miasto.

Katia to kobieta wyniosła, bizneswoman dążąca do ideału.
Dasza lekko zakręcona piosenkarka. Prowokatorka chaosu.
Masza to nieśmiała studentka, miłośniczka historii.

Los stawia te trzy różne kobiety, z różnych światów o różnych charakterach na swojej drodze. Kobiety zyskują na tym spotkaniu coś jeszcze, a wszystkie wierzenia i legendy nabierają realnych kształtów.
Muszą połączyć siły i stawić czoła rzeczom nierealnym i nadprzyrodzonym. Bardzo dużo dzieje się wokół nich, a w dodatku na mieście dochodzi do zagadkowych morderstw. Kto jest za nie odpowiedzialny? W książce będziemy towarzyszyć trzem wiedźmom w ich przygodzie. Będziemy razem z nimi odkrywać ich moce, latać na miotłach, przenosić się w czasie, robić eliksiry, wdawać się w dyskusje z artystami, demonami, czy zwierzętami.

Narrator łamie czwartą ścianę i snuje swoją opowieść jako obserwator wszystkich zdarzeń.
Dziewczyny z każdą spędzoną godziną poznają się bardziej, jednak z czasem dochodzi do rozłamu, kiedy jedna z nich zapragnie mocy tylko dla siebie.

Charakterystyczna narracja, dialogi i charakterystyczny styl pisania, oddają wschodniego klimatu całej historii. Taki styl narracji spotkałam już we wschodniej literaturze. Autorka zabierze nas do malowniczego Kijowa, a pod względem magicznych miejsc poznamy go wzdłuż i wszerz. Bohaterowie zapoznają nas z legendami dotyczącymi Kijowa, pokażą nam zakamarki miasta i ważne historycznie miejsca. Dużo będzie też nawiązań do literatury, np. do Mistrza i Małgorzaty, którą bardzo lubiła Masza.
Książka jest ciekawa, z ciekawą wschodnią narracją, sporą dawką humoru i intrygującymi bohaterkami. Przyjemnie się czyta, a do tego możemy przenieść się do malowniczego Kijowa i spędzić czas z trzema wiedźmami. Fantastyka przeniesiona wprost do współczesnego świata.

Oto przed wami Kijów ? stolica Ukrainy, to właśnie tam toczą się z dala od siebie losy trzech naszych bohaterek. Masza jest nieśmiałą studentką historii, zafascynowaną literaturą dawnych pisarzy jak Bułhakow. Dasza to typowa artystka, nieco roztrzepana ? spełniająca swoje marzenie o śpiewaniu na deskach nocnego klubu. No i jest jeszcze Katia ? współczesna ociekająca sexappelem bizneswoman. Przewrotny Los chce, aby nasze bohaterki spotkały się na wizycie u Szeptuchy ? która ponoć potrafi nakładać klątwy, zdejmować uroki staropanieństwa oraz spełniać marzenia. Żadna z nich nie podejrzewa, że ta wizyta wywróci ich życie do góry nogami, bezpowrotnie łącząc ich losy oraz wciągając je do świata magii. Tak oto bowiem Dasza, Masza i Katia zostaną wyznaczone na nowe trzy Kijowskie wiedźmy.

Największą zaletą książki jest wspaniałe przedstawienie folkloru Ukrainy i tamtejszych wierzeń. Na terytoriach wschodniej słowiańszczyzny wiara w mistycyzm, moc szeptuch i dawne obyczaje jest nadal silna. Całość dodatkowo doprawiona jest bardzo mocno historią dawnych tamtejszych terenów. Łada Łuzina przekonuje, że Kijów właściwie od zawsze pozostawał miastem symbolicznym, funkcjonował na przecięciu różnych tradycji, wierzeń i kultur. Język, którym pisze autorka jest przystępny, a czasem nawet bardzo poetycki.

Niestety nie obyło się bez wad. Świat opisany książce jest z oczu trzech bohaterek. Autorka za wszelką cenę chce nam ukazać motywację, uczucia i pragnienia każdej z nich. Czasem więc zbyt dużo czasu poświęca właśnie temu zagadnieniu, zamiast rozwijaniu akcji. Dodatkowym minusem jest to, że mamy mnogość imion, nazwisk postaci i ich pseudonimów. Raz używane jest nazwisko, innym razem imię odojcowskie. Sprawia to, że zaczynamy się po prostu gubić. Jeżeli dołożymy do tego bardzo dużą ilość wiadomości historycznych, to pojawia się niemały chaos.

"Wiedźmy Kijowa. Miecz i krzyż" to z tego co kojarzę, moja pierwsza styczność z literaturą ukraińską. Zastanawiałem się czy będzie ona podobna klimatem do twórczości rosyjskich autorów, po których już zdarzyło mi się sięgać. Muszę przyznać, że tak, literatura wschodnia jest specyficzna, przez co nie każdemu może ona podpasować.

Chyba zbyt dawno jednak sięgałem po twórczość z tych rejonów, ponieważ spodziewałem się czegoś innego, choć nie znaczy to, że powieść jest zła. Osobom, które często czytają książki pisarzy rosyjskich czy ukraińskich, ?Wiedźmy Kijowa? pewnie od samego początku się spodobają.

Bohaterki jakoś nie przypadły mi bardzo do gustu, choć jeśli już miałbym którąś z nich wyróżnić to byłaby to młoda Masza. Podobała mi się jednak ich historia, nie mamy tutaj co prawda jakichś wielkich pojedynków magicznych czy bardzo dynamicznych wydarzeń i zwrotów akcji. Muszę jednak przyznać, że brakowało mi czasem przyspieszenie akcji, bo niektóre momenty były przeciągnięte i nieco nudnawe. Do tego brakowało mi mocnego finału.

Widać, że Łada Łuzina, autorka książki, ma dużą wiedzę o kulturze, historii Kijowa i malarstwie, co przekłada się na książkę. Podczas lektury, sam nieraz sprawdzałem konkretny obraz, o którym rozmawiały bohaterki lub budynki, na które natrafiły podczas swojej przygody. Ponadto, nie da się ukryć satysfakcji autorki Michaiłem Bułhakowem i jego dziełami. Wspominam o tym, ponieważ "Wiedźmy Kijowa" klimatem przypominały mi nieco "Mistrza i Małgorzatę" (innych dzieł Bułhakowa nie czytałem), choć wiem, że takie porównanie jest nieco na wyrost.

Muszę poruszyć jeszcze jedną kwestię, choć akcja książki toczy się we współczesnym Kijowie, to przez większą część fabuły tego nie odczuwałem. Czasem czułem się jakby bohaterki żyły w XIX wieku.

"Wiedźmy Kijowa. Miecz i krzyż" polecam, choć trzeba pamiętać, że na pewno nie spodoba się ona każdemu. Pomimo tego, polecam.

...