Wiersze zrozumiałe same przez się

Za treść niniejszego tomu poezji, w zasadzie, mówi sam tytuł - "Wiersze zrozumiałe same przez się" są po prostu zrozumiałe same przez się. Było by jednak nietaktem czy zwykłym uproszczeniem, sprowadzać książkę Guya Benetta do prostoty treści i czytać ją na tylko jednym poziomie.

Pierwszy poziom odczytania dzieła to po prostu wiersze, choć konserwatywni czytelnicy mogą odmawiać tego miana niniejszemu tomikowi. Nie znajdziemy tu bowiem ani rymów, ani paradoksalnie "poetyckości" (z kilkoma małymi wyjątkami). Jeśli jednak odłożymy uprzedzenia na bok "Wiersze zrozumiałe same przez się" od razu zachwycą nas swoją prostotą i jasnością, a przede wszystkim pomysłowością.

Po drugie książka napisana przez Guya Benetta to zabawna, pełna humoru, inteligenta podróż przez meandry poezji, dzięki czemu na pierwszy rzut oka hermetyczny pomysł zmienia się w niezwykle przyjemną i dającą radość lekturę. Lekkość z jaką autor podejmuje kolejne tematy i rozwikłuje zawiłości budzi podziw.

Po trzecie mamy tu do czynienia z wspaniałą grą literacką, wyszukanym komentarzem do twórczego rzemiosła. Pojedyncze wiersze jak i cały tom stanowią namysł nad tym jak powstaje dzieło literackie. Autor nawiązuje tu do twórczości eksperymentalnej grupy OuLiPo, gdzie tacy pisarze jak Italo Calvino czy Georges Perec pisali książki balansujące między przyjemnością czytania a potencjałem literackiej formy.

Największą zaletą "Wierszy zrozumiałych samych przez się" jest połączenie przystępności z eksperymentem poetyckim. Każdy poziom literackiej drogi został skomponowany z odpowiednich składników, co daje nam harmonijny efekt finalny.