Wikingowie

?Wikingowie. Wężowe oko? to drugi tom cyklu Wikingowie autorstwa Sary Weber, autorka zabiera nas do Norwegii w czasach średniowiecznych, wtedy też władzę objął Halfdan Czarny. Byłam ciekawa, z jakimi bohaterami przyjdzie mi spędzić czas oraz co przygotuje dla nich przeznaczenie oraz bogowie. Wikingowie wierzyli w to, że przyszłość człowieka zapisana jest w niciach życia, które są tkane pod drzewem życia, czyli Yggdrasilem. Bardzo chciałam ponownie wkroczyć w ten świat, może spotkać Ingrid i Thorolfa, poznać nowe aspekty, których nie dostrzegłam w pierwszym tomie.
Główną bohaterką książki autorstwa Sary Weber pod tytułem ?Wikingowie. Wężowe oko? jest Solveig, to bardzo zdolna kobieta, która tworzyła tarcze, zupełnie jak jej ojciec. Z czasem była tak dobra, że można było o niej powiedzieć, że uczeń przerósł mistrza. Została wysłana do znanej nam z pierwszego tomu osady. Bjorn to syn Ingrid i Thorolfa, dzielny mężczyzna, który chce wiele pokazać i zrobić. Marzy o chwale, jest szanowany, dzięki czemu stał się przybocznym króla. Solveig zwraca na siebie jego uwagę, chociaż Bjorn może przebierać w kobietach, ona wydaje się go przyciągać. Czy ta dwójka zdecyduje się dać sobie szansę? Czy to pożądanie i ogień wystarczy, aby narodziła się miłość?
?Wikingowie. Wężowe oko? to drugi tom o przygodach walecznych wikingów z Trondheim, po raz kolejny wchodzę do świata średniowiecznej Skandynawii, przedzierałam się przez lasy. To świat brutalny, pełen okrucieństwa i walki. Magia i wierzenia, runy, społeczne normy, które nie do końca nam się dziś podobają. Główna bohaterka łamała kanony przyjętych zwyczajów, była silna, niezłomna, nie zajmowała się rzeczami, które, na co dzień wykonywały kobiety. Nie szyła, nie zajmowała domem, ale potrafiła wykonać najlepsze tarcze i potrafiła walczyć. Nie w głowie jej było małżeństwo, była zdeterminowana i radziła sobie. Mężczyźni niczego jej nie ułatwiali, ale czego się można się było spodziewać, w końcu takie to były czasy. ?Wikingowie. Wężowe oko? miało niezwykłą fabułę, bardzo zaskakującą i emocjonującą, którą pochłonęłam równie szybko, jak pierwszą część. Autorka potrafi w plastyczny i przyjemny sposób ukazać czytelnikowi jak ważne jest uczucie.

W tym tomie, poznamy historię najstarszego syna Thorolfa i Ingrid, Bjorna Wężowe oko, który swój przydomek zawdzięcza nietypowej skazie w oku, robiącej wrażenie nie tylko na wrogach, ale i spotykanych dziewkach. Mężczyzna od najmłodszych lat przygotowywany był do walki i służby królowi Halfdanowi Czarnemu. Kobiety, od których nie storni, są umileniem jego drogi do celu. Po latach szkolenia, trafia na królewski dwór, gdzie spotyka młodą Solveig. Dziewczyna pochodzi z biednej rodziny. Gdy do jej osady przybyła królewska delegacja, jej los się odmienił. Została zmuszona do pomoc rodzinie i podróży na królewski dwór. Jak potoczą się ich losy? Czy przeznaczenie połączy ich drogi?

Solveig to zbuntowana dusza, która pragnie podążać wybraną przez siebie ścieżką. Nie w głowie jej romanse, domowe pracy czy zajęcia, które typowo przypisuje się kobietom. Ona pragnie być wojowniczką i takie też ma serce ? prawdziwej wojowniczki, która łatwo nie ugnie się przed nikim. Talent odziedziczony po ojcu odmienia jej los, tylko pytanie czy faktycznie na lepsze? Gdy na jej drodze staje Bjorn, kobieta nie chce być jedną z jego dziewek, jednak trudno walczyć z przyciąganiem jakie między niemi występuje.

Po raz drugi miałam okazję wyruszyć w podróż po skąpanych w śniegu norweskich fiordach, z przyjemnością oddałam się tej krótkiej lekturze. Rywalizacja, grabieże, romanse, intrygi to tylko część wątków, które tu spotkacie. Nie zabraknie emocji, które podniosą zarówno poziom adrenaliny jak i wywołają rumieniec na policzkach. Proroctwa, tajemnicze sny podsycają ciekawość a zwroty akcji zaskakują czytelnika.

Z pewnością nie jest to wymagająca lektura, jednak spędziłam przy niej miło czas, a zakończenie rozłożyło na łopatki. Jeśli lubicie romanse historyczne a nie mieliście okazji dotąd przeczytać tych osadzonych w czasach i miejscach, w których królowali Wikingowie, to zachęcam do przeczytania tej serii.

Syn Thorolfa i Ingrid jest dorosłym mężczyzną. Zwą go Bjornem Wężowym Okiem. Wiking zostaje wojownikiem Jarla Urlafa. Swoje życie stara się podporządkować nauce i walce, pragnie sławy i chwały. Wszystko idzie po jego myśli do czasu, aż spotyka Solveig, ognistą piękność. Córka Alfa Baldersona z bardzo biednej osady. Życie pokazało kobiecie te gorsze oblicze, bieda i niedostatek na porządku dziennym. Jednak los i do dziewczyny potrafi się uśmiechnąć. Mając fach w rękach, którego nauczył ją ojciec zajdzie bardzo daleko. Tylko czy ta droga okaże się tą właściwą? "Wikingowie Wężowe Oko" jest drugą częścią "Wikingów" którą przeczytałam sama nie wiem kiedy, to był moment, chwila i musiała pożegnać się z bohaterami. Bardzo dobrze mi się czytało, przez historię przepłynęłam, cieszyłam się wspólnie z nimi oraz z nimi się smuciłam, a zakończenie doprowadziło mnie do łez, złamało moje serce. Po przemyśleniu i zastanowieniu się, to zakończenie nie mogło być lepsze. Nie zawsze oczekuje się, że będzie happy end. Autorka zrobiła bardzo duży progres, książka jest bardziej dopracowana, nie przeciągana na siłę. Dużo się dzieje tego dobrego jak i złego. Bohaterowie wykreowani na prawdziwych wikingów z krwi i kości, istni brutale. Podobał mi się bardzo język jaki został użyty w tej lekturze, tak jak bym się przeniosła do tamtych czasów. W świecie wikingów nie zabraknie siły, namiętności, żądzy, tęsknoty, pożądania, "chędożenia" oraz zazdrości, knucia, strachu, rozlewu krwi i o wiele, wiele więcej. Wężowe Oko opowiada dalsze losy Ingrid i Thorolfa lecz tu pierwsze skrzypce gra Bjorn, ich syn. Mężczyzna stara się udowodnić ojcu, że jest tak silny jak on. Między tym pragnie bliskości. Tak również jest w przypadku Solveig, kobieta nie zaznała miłości, strata matki, nowa żona ojca, głód. Obydwoje odnajdują się w najmniej oczekiwanym momencie. Tylko czy ich miłość potrafi pokonać przeszkody jakie zgotował im los. O tym już sami musicie się przekonać.

Uwielbiam opowieści o Wikingach. Mam wrażenie, że poznaję wtedy dawne czasy, kulturę, wierzenia oraz sposób życia dawnych ludów, o których nie dowiem się ze szkolnych podręczników do historii. Dlatego oglądam z zaciekawieniem produkcje Netflixa o tej właśnie tematyce, a teraz, kiedy przyszło mi przeczytać opowieści z czasów wczesnego średniowiecza, nie zastanawiałam się ani chwili i sięgnęłam po książkę Sary Weber pt. "Węzowe oko", będącą drugim tomem serii "Wikingowie". Jest to historia, która nie do końca mnie zaskoczyła, ale to zapewne dlatego, że mam za sobą kilka seriali o podobnej tematyce, więc wiedziałam, czego mogę się spodziewać po lekturze "Wężowego oka". Poznajemy tutaj codziennie życie tego ludu wraz z ich żądzami, namiętnościami oraz wolą walki, która ? jak się okazuje ? jest ważniejsza od wszystkiego innego. Przeznaczenie naznacza każdego z żyjących tutaj ludzi. Nikt się temu nie sprzeciwia, gdyż wie, że los człowieka zapisany został pod drzewem Yggdrasil. W Norwegii trwają rządy króla Halfdana Czarnego. Poznajemy dwoje młodych ludzi ? Bjorna Wężowe Oko. Za wszelką cenę pragnie on zdobyć sławę, dlatego swoje życie podporządkował walce pod skrzydłami jarla Ulfara z Trondheim. Mężczyzna jeszcze nie wie, że gdzieś w wiosce czeka na niego kobieta o imieniu Solveig, która na zawsze zmieni jego życie. Jej losy zależą od króla. Pewnego dnia ich losy splotą się na zawsze. Czy jednak miłość tych dwojga zdoła przetrwać w tak okrutnych czasach? Autorka przenosi czytelnika do czasów nam bardzo odległych, pełnych okrucieństwa, krwi, podziałów społecznych oraz podporządkowanych wierzeniom, kiedy to wieszczka wyznacza kierunek działania. Z powieści dowiadujemy się na przykład, że kobieta była nikim innym jak towarem, kartą przetargową w rękach potężnych mężczyzn. Nie mogła decydować o niczym poza swoje domostwo, gdzie rodziła dzieci, prowadziła dom i szyła. Wobec tradycyjnie pojmowanych wartości Solveig była pojmowana jako niewdzięczna córka, którą nie dość, że nie pociągały typowo kobiece zajęcia, to dysponowała siłą pozwalającą samostanowić o sobie, co z oczywistych względów nie podobało się mężczyznom. Nie chciała wyjść za mąż za wybranego jej kandydata, robiła tarcze dla wojowników i razem z nimi walczyła. Ten obraz zupełnie nie przystawał do tradycyjnie pojmowanej roli kobiety w norweskiej społeczności tego wieku. Ona jednak zdawała się tym nie przejmować. Z całą stanowczością łamała powszechnie panujące stereotypy, czym wzbudzała jednocześnie szacunek i strach w oczach wszystkich. Nie można tej kobiecie odmówić odwagi, ale i determinacji w dążeniu do celu, czego nie ułatwiali jej mężczyźni, którzy chcą ją wykorzystać tylko do jednego celu. W "Wężowym oku" nie zabrakło więc emocji ? zarówno tych negatywnych, wzbudzających złość, jak i pozytywnych ? pełnych radości, uniesień czy szczęścia. Mamy tutaj więc wrogów, przyjaciół oraz tych, którym nie powinno się ufać. Społeczność pełna intryg, szalonych namiętności musi jakoś funkcjonować w tym niebezpiecznym kręgu. Pomagają im w tym bogowie, wieszczki, zabobony. Wszystko to wplecione w niezwykle ciekawą fabułę, pełną zaskakujących sytuacji oraz niezwykłych uczuć targających głównych bohaterów. Obrazowy język sprawia, że nie można oderwać się od tej książki ani na moment, aż do ostatniej strony. Są tu bowiem wzruszenia, wola przetrwania oraz oszczędne opisy walki, przez co książka nie ocieka krwią rodem z filmu. Czytelnik nie odczuwa więc zniechęcenia. Skupia się na czymś zupełnie innym, na historii dwojga młodych ludzi połączonych ze sobą miłością. Sara Weber, moim zdaniem, w sposób niezwykle plastyczny pokazała realia średniowiecznego życia. Dzięki czemu ta fabuła jest niesłychanie wciągająca, a czytelnik ma wrażenie uczestniczenia we wszystkich wydarzeniach, żyjąc wręcz emocjami bohaterów. Z całą pewnością polecam ten tytuł wszystkim zainteresowanym dziejami Wikingów. Co ciekawe, nie trzeba znać pierwszego tomu, aby doskonale odnaleźć się w fabule "Wężowego oka". Chętnie jednak z ciekawości doczytam "Zew Odyna" w wolnej chwili.

"Wikingowie. Wężowe oko" jest drugim tomem z cyklu "Wikingowie". W tej części otrzymałam jeszcze więcej emocji. Polały się łzy. I niestety nie były to łzy szczęścia.
Tym razem poznałam dalsze losy Thorolfa i Ingrid, jednak główną rolę tym razem odgrywają Bjorn Wężowe Oko (ich syn) oraz Solveig (niezwykła dziewczyna).
Bojrn jest jednym z wojowników jarla Ulfara z Trondheim. Jest odważny, uczy się, walczy i jak każdy młodzieniec zakochuje się i przeżywa swój pierwszy raz.
Solveig jest córką Alfa Baldersona. Przyglądała się pracy swojego ojca. Potrafi zrobić piękne i praktyczne tarcze, które przydają się w walkach. Nie jest typową kobietą. Nie potrafi sprzątać ani gotować, woli brać czynny udział w walkach. Jej losy zależą od zwierzchników króla Halfdana Czarnego. Jak obecnie wygląda jej życie? Czy jest szczęśliwa?
Losy tych dwóch bohaterów się przetną. Czy się w sobie zakochają? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w książce Sary Weber "Wikingowie. Wężowe oko".
Przenieście się razem z bohaterami do średniowiecznej Norwegii, w której grasują nie zawsze dobrzy ludzie. Każdy tutaj ma coś między uszami. Wszyscy coś kombinują. Kto okaże się przyjacielem a kto wrogiem? Czy miłość pokona prawdziwe przeszkody? Czy wszyscy przetrwają?
Końcówka książki to istny armagedon emocji. Poznając zakończenie, nie mogłam przestać płakać. Dotąd nie mogę pojąć, jak mogło do tego dojść. Pozostałam z pytaniem, czy powstanie kolejna część? Mam cichą nadzieję, że tak. Chciałabym poznać dalsze losy bohaterów.
Bardzo dobra akcja, która nie pozwoliła mi się oderwać od czytania. Idealna fabuła, która nie da o sobie zapomnieć. Część bohaterów jest godna naśladowania. Niektóre postacie w tej książce zasługują na śmierć w męczarniach.
Czy wiedźmy i szeptuchy zawsze mają rację? Przekonajcie się sami.
Autorka Sara Weber w idealny sposób oddała klimat tamtych czasów. Tak jak w poprzedniej książce, tak i tu miałam wrażenie, że czynnie uczestniczę w tej historii.
Czy lubicie klimat średniowiecznej Norwegii?
Niektórzy wikingowie zachowują się jak nieokrzesane dzikusy. Przeraża mnie ich zachowanie w stosunku do kobiet. Solveig nie będzie miała łatwego życia. Czy Wężowe Oko pójdzie w ślady swojego ojca? Czy stanie się nieokrzesanym dzikusem?
Książkę "Wikingowie. Wężowe Oko" można czytać bez znajomości pierwszego tomu, jednak ja zachęcam was do przeczytana "Wikingowie. Zew Odyna". Tutaj rodzi się prawdziwa historia.
Sara Weber ma ciekawą wyobraźnię. Podoba mi się jej styl pisania. Koniecznie musicie poznać jej dzieła.

"Wikingowie. Wężowe oko" jest drugim tomem z cyklu "Wikingowie". W tej części otrzymałam jeszcze więcej emocji. Polały się łzy. I niestety nie były to łzy szczęścia.
Tym razem poznałam dalsze losy Thorolfa i Ingrid, jednak główną rolę tym razem odgrywają Bjorn Wężowe Oko (ich syn) oraz Solveig (niezwykła dziewczyna).
Bojrn jest jednym z wojowników jarla Ulfara z Trondheim. Jest odważny, uczy się, walczy i jak każdy młodzieniec zakochuje się i przeżywa swój pierwszy raz.
Solveig jest córką Alfa Baldersona. Przyglądała się pracy swojego ojca. Potrafi zrobić piękne i praktyczne tarcze, które przydają się w walkach. Nie jest typową kobietą. Nie potrafi sprzątać ani gotować, woli brać czynny udział w walkach. Jej losy zależą od zwierzchników króla Halfdana Czarnego. Jak obecnie wygląda jej życie? Czy jest szczęśliwa?
Losy tych dwóch bohaterów się przetną. Czy się w sobie zakochają? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w książce Sary Weber "Wikingowie. Wężowe oko".
Przenieście się razem z bohaterami do średniowiecznej Norwegii, w której grasują nie zawsze dobrzy ludzie. Każdy tutaj ma coś między uszami. Wszyscy coś kombinują. Kto okaże się przyjacielem a kto wrogiem? Czy miłość pokona prawdziwe przeszkody? Czy wszyscy przetrwają?
Końcówka książki to istny armagedon emocji. Poznając zakończenie, nie mogłam przestać płakać. Dotąd nie mogę pojąć, jak mogło do tego dojść. Pozostałam z pytaniem, czy powstanie kolejna część? Mam cichą nadzieję, że tak. Chciałabym poznać dalsze losy bohaterów.
Bardzo dobra akcja, która nie pozwoliła mi się oderwać od czytania. Idealna fabuła, która nie da o sobie zapomnieć. Część bohaterów jest godna naśladowania. Niektóre postacie w tej książce zasługują na śmierć w męczarniach.
Czy wiedźmy i szeptuchy zawsze mają rację? Przekonajcie się sami.
Autorka Sara Weber w idealny sposób oddała klimat tamtych czasów. Tak jak w poprzedniej książce, tak i tu miałam wrażenie, że czynnie uczestniczę w tej historii.
Czy lubicie klimat średniowiecznej Norwegii?
Niektórzy wikingowie zachowują się jak nieokrzesani dzikusy. Przeraża mnie ich zachowanie w stosunku do kobiet. Solveig nie będzie miała łatwego życia. Czy Wężowe Oko pójdzie w ślady swojego ojca? Czy stanie się nieokrzesanym dzikusem?
Książkę "Wikingowie. Wężowe Oko" można czytać bez znajomości pierwszego tomu, jednak ja zachęcam was do przeczytana "Wikingowie. Zew Odyna". Tutaj rodzi się prawdziwa historia.
Sara Weber ma ciekawą wyobraźnię. Podoba mi się jej styl pisania. Koniecznie musicie poznać jej dzieła.