Wilcze lato

Kolejna skandynawska pozycja z "Czarnej serii" za mną.

W lesie pod Haparandą, miastem na północy Szwecji, znaleziono martwego wilka, a w jego żołądku jeszcze nie strawione szczątki ludzkie. Policja dość szybko powiązała to ze sprawą krwawo zakończonej transakcji narkotykowej na granicy z Finlandią. Zwłoki to jedna sprawa, ale nikt nie wie gdzie podziały się pieniądze i towar. Sprawę do wyjaśnienia otrzymuje policjantka Hannah Wester. Ale jak łatwo się domyśleć, nie tylko policja jest zainteresowana odnalezieniem zguby. Po drugiej stronie barykady pojawia się Katia, tajemnicza zabójczyni z nietypowymi umiejętnościami.
Niestety to kolejna książka, która nie przypadła mi do gustu. Mam wrażenie takiego "naćkania", wszystkiego tu jest za dużo. Za dużo bohaterów, za dużo jakiś nie powiązanych wątków. Miałam wrażenie, jakby autor, do tej pory piszący z Michaelem Hjorthem, chciał udowodnić, że sam też potrafi stworzyć wciągający kryminał. Być może książki pisane w duecie są bardzo dobre, bo takie opinie czytałam, ale ta kompletnie mi nie podpasowała. Cieszyłam się że wreszcie ją skończyłam i na pewno nie sięgnę po kolejne części. To zdecydowanie nie moje klimaty, ale każdy musi sprawdzić sam.

Naprawdę dobra książka, chociaż nasze wspólne początki były trudne. Nie jest łatwo wgryźć się w styl pisarski autora, przyzwyczaić do klimatu książki. Jednak warto zadać sobie trochę trudu. W pewnym momencie następuję pstryk...przeskok i wszystko układa się na swoje miejsce, a lektura staje się fascynująca przygodą, od której trudno się oderwać.
Hans Rosenfeldt dotąd pisał kryminały w duecie z Michaelem Hjorthem. Tę parę i ich książki znam doskonale. Głównym bohaterem jest naprawdę wyjątkowy i mega bezczelny policjant Sebastian Bergman. Cała seria jest wspaniała. Jeżeli jeszcze jej nie znacie, polecam.
Wilcze lato okazało się równie dobre, choć nie tak łatwe w czytaniu, jak seria z Bergmanem.
Główną bohaterką jest policjantka Hannah Wester. Bezkompromisowa, ostra pani w średnim wieku, której służba ma miejsce w niewielkiej osadzie Haparanda, która znajduje się przy granicy Szwecji z Finlandią.
Miejsce w zasadzie zapomniane przez wszystkich. Zdawałoby się, że tam się nic nie dzieje. To niezwykle błędne założenie. Pewnego dnia spokojna egzystencja mieszkańców i policjantów zostaje zburzona, a do gry wchodzi prawdziwa mafia i jej porachunki. Oj zaczyna się dziać i to jak.
Pierwszy trup, który pojawia się niespodziewanie dla wszystkich, nie jest końcem, a dopiero początkiem dramatycznych i pędzących niczym kolejka górska wydarzeń.
Hannah i jej współpracownicy rozpoczynają zakrojone na szeroką skalę śledztwo. Jak im ono pójdzie? Jaki będzie efekt ich pracy? Tego dowiecie się z lektury tej naprawdę dobrej książki. Polecam.
Mroźny klimat, niepokojąca osada przygraniczna, odludne tereny, brutalne tereny, groza pogranicza, mafia i rodzinne kłopoty 54-letniej policjantki, do tego kłopoty z własną duszą, życiem, otoczeniem. Pisarz powołując na karty książki Hannah Wester stworzył naprawdę dobrą, ciekawie skonstruowaną i dająca się lubić postać. Brawo. Rosenfeldt doskonale wczuł się w duszę kobiety w wieku 50+.
Świetna bohaterka, mroczny klimat przygranicznej prowincji, surowy krajobraz, duszna atmosfera w miejscu, gdzie każdy zna każdego od kołyski...do tego spora porcja niezłych zbrodni i zadziwiająco dobrze prowadzone dochodzenie. Finał mocny. Polecam. Warto przeczytać.

W lesie zostaje odnaleziony martwy wilk, a w jego żołądku szczątki człowieka. Szczątki te szybko zostają powiązane ze strzelaniną na granicy z Finlandią. Policjantka Hannah Wester wraz ze współpracownikami próbuje dowiedzieć się jak ofiara znalazła się w lesie w Haparandzie oraz co się stało z narkotykami i pieniędzmi, które miał przy sobie. Ale w miasteczku pojawia się tajemnicza Katia, która również poszukuje zaginione narkotyki i pieniądze.

Niestety książka nie do końca spełniła moje oczekiwania. Miałam nadzieje na mocny kryminał od samego początku do końca. Niestety początek bardzo mi się dłużył. Zbyt duża ilość postaci powodował, że zaczęłam się gubić i nie wiedziałam kto jest kim i o co chodzi. Z czasem zaczęłam wszystko rozumieć i nawet trochę się wciągnęłam. Jednak nie tak, abym nie mogła się doczekać, kiedy w końcu będę mogła czytać dalej.

Pomysł na fabułę był naprawdę dobry. Szczątki człowieka w martwym zwierzęciu, chyba jeszcze nie spotkałam się z czymś takim w książce. Jednak znowu prowadzone śledztwo przez Hannah nie jest jakoś bardzo fascynujące.

I kurczę trochę się zawiodłam. Miałam nadzieję na bardzo dobrą książkę a dostałam średniaczka. Oczywiście takie jest tylko moje zdanie.

Jest to pierwszy tom nowej serii Autora. Na pewno sięgnę po kolejną część, ale nie będę na nią czekała z niecierpliwością.

Uwielbiam skandynawskie kryminały. ... do moich rąk trafiła niezwykła powieść Hansa Rosenfeldta ?Wilcze lato?. To pierwsza część nowego kryminalnego cyklu tego autora. Już na początku dodam, że z niecierpliwością czekam na kolejną książkę.
Akcja ?Wilczego lata? w idealny sposób nabiera tempa. Co do fabuły ? to autor ma całkiem niezłą wyobraźnię. W lesie znaleziono martwego wilka. W jego żołądku znajdywały się kawałki ciała człowieka. Czy już to nie brzmi intrygująco? Dalej będzie jeszcze lepiej. Policjantka Hannah Wester nie będzie miała łatwego i pięknego lata. Będzie za to miała ręce pełne roboty. Ktoś ukradł sporą gotówkę i mnóstwo narkotyków. Do tego ginie sporo osób. Kim jest morderca i kto ukradł narkotyki oraz szmal? Te zagadki będziecie musieli rozwiązać sami. Dodam tylko, że do akcji wkracza pewna zabójczo piękna i bardzo niebezpieczna Rosjanka. Czy uda jej się odnaleźć zaginiony towar? Czy prędzej wytropi ją nasza bohaterka Hannah?
W tej powieści dużo się dzieje, dlatego trzeba ją czytać w pełnym skupieniu. Historia ukryta na kartkach powieści ?Wilcze lato? wciągnęła mnie od samego początku. Byłam bardzo ciekawa zakończenia.
Czytając ten kryminał otrzymacie:
- morderstwa
- wartką akcję
- ciekawą fabułę
- niesamowitych bohaterów: jednych zabójczych, a innych sprytnych
- chrapkę na kolejną powieść tego autora
Czy warto czytać tą książkę?
Oczywiście, że warto. Lepiej nie traćcie czasu, tylko od razu ją przeczytajcie.
Czy jesteście gotowi, żeby poznać niezwykłą policjantkę i jeszcze lepszą zabójczynię? Oby dwie panie mają to coś w sobie. Jeżeli uwielbiacie skandynawskie kryminały to ten was nie rozczaruje.
Was odsyłam do przeczytania ?Wilczego lata?, a ja z niecierpliwością czekam na kolejną część.
...

W Haparandzie- niewielkim miasteczku szwedzkim zostają odnalezione szczątki ludzkie w żołądku martwego wilka, które tamtejsza policja szybko powiązuje z brutalną wymianą narkotykową na granicy z Finlandią. Problem w tym, że po transakcji nie ma ani pieniędzy, ani narkotyków, a w miasteczku pojawia się tajemnicza Katia?

Hans Rosenfeldt napisał książkę o dużym potencjale pomimo faktu, iż pomysł podobny był już wałkowany na stronicach książek na wiele rozmaitych sposobów. Scenariusze zawsze wyglądają niemal tak samo. Nie inaczej jest i w tym przypadku: przez długi czas towarzyszyła mi z tyłu głowy myśl, że już coś podobnego gdzieś czytałem. Tym, co jednak wyróżnia tę książkę jest z pewnością jej klimat, którego Szwedom może pozazdrościć wiele nacji na tym świecie. Całą historię czytało się przyjemnie. Nie bez znaczenia miał na to wpływ także sam styl autora. Akcja toczy się własnym tempem, dozując czytelnikowi emocje według z góry zdaje się założonych zamysłów autora i to znowu kolejny plus. Ale?

No właśnie, ale czegoś tutaj troszeczkę zabrakło. Czegoś, co na pierwszy rzut oka ciężko jednoznacznie zdefiniować. Jest to coś, co nie eliminuje tej pozycji z książek bardzo dobrych czy też dobrych, bo z takową mamy tutaj cały czas do czynienia. ?Wilcze lato? w moim przypadku okazało się na tyle dobrą pozycją, że z pewnością sięgnę po kolejne części i nie ma to nic wspólnego z dawaniem kolejnej szansy autorowi. Po prostu początek tej serii zwyczajnie na to zasługuje?

Współpraca z wydawnictwem Czarna Owca.

?Wilcze lato? to pierwsza część nowego cyklu kryminalnego Hansa Rosenfeldta. Początkowo myślałam, że moja przygoda z tą serią zakończy się na tej pierwszej części, jednak teraz, będąc po lekturze czekam na kolejne tomy.

Pierwsze rozdziały budziły moją ciekawość, jednak ilość pojawiających się postaci zaczynała mnie przytłaczać. Do tego pojawiające się wstawki o tym, co kogoś spotka za jakiś czas, gdy nawet nie kojarzyłam danej postaci, wywoływały we mnie pewną irytację. Wraz z kolejnymi rozdziałami, gdy już kojarzyłam coraz więcej osób, a akcja nabierała tempa, wciągnęłam się na dobre. I to do tego stopnia, że książkę przeczytałam w jeden dzień, co u mnie jest rzadkością. Zawiła fabuła z bardzo przemyślanymi wątkami, które w odpowiednim momencie łączą się w całość, jak przy układaniu puzzli. Autor nie ukrywa niczego przed czytelnikiem, jednak bohaterowie do wszystkiego muszą dojść sami, a to budziło we mnie dużo emocji i napięcia. Zakończenie sprawia, że chciałabym od razu mieć w rękach kolejną część. Muszę się więc uzbroić w cierpliwość, a Was zachęcam do sięgnięcia po tę książkę.