Wilki

Jeśli lubicie duszne kryminały, których akcja dzieje się w małym miasteczku, gdzie każdy każdego zna i obrzuca oskarżeniami - "Wilki" będą naprawdę dobrym wyborem.

Coś, co początkowo wydaje się być krucjatą przeciwko myśliwym, z czasem okazuje się być czymś więcej - czymś mroczniejszym, bardziej zagadkowym i niepokojącym. Komisarz Orłowiec musi poradzić sobie nie tylko z pasmem zbrodni, ale także starą legendą o Bestii - groźnym wilku grasującym w okolicznych lasach od kilkuset lat. Z każdym rozdziałem coraz wyraźniej wychodzi na jaw, że Kotlina Kłodzka skrywa więcej mrocznych sekretów, niż mogłoby się wydawać...

Ciekawa intryga, całkiem nieźle wykreowani bohaterowie, wartka akcja i naprawdę niepokojący klimat - to wszystko sprawia, że dobrze bawiłam się podczas lektury "Wilków". Lubię kryminały, w których nie jest wiadomo, komu można zaufać - a tutaj wątpliwości napadały na mnie z każdej strony, siejąc wszędzie wokół ziarno podejrzeń. Kolejne wychodzące na jaw poszlaki sprawiały, że śledziłam tę historię z coraz większym zaangażowaniem. Autorowi nie raz udało się mnie porządnie zaskoczyć, co w tym gatunku szczególnie cenię. Niestety zakończenie trochę mnie rozczarowało - obiektywnie było dobre, szokujące i niespodziewane, ale chyba liczyłam na coś odrobinę innego.

Książkę polecam, ale głównie koneserom gatunku. Jeśli nie przepadacie za kryminałami, ta historia nie sprawi, że nagle zapłacie do nich miłością. Zdecydowanie jednak jest w niej coś wyjątkowego, jakaś cząstka, która może i nie trafiła prosto do mojego serca, ale jestem pewna, że do niektórych bez problemu znajdzie drogę.

Jeśli jesteś fanem szybkiej akcji, dobrego kryminału i legend, które zdobią małe wioski, to powinieneś ją przeczytać. Trzyma w napięciu do ostatniej strony, bo autor pozostawiał dla nas zmyłki, których strach wciąż podkręca. Nie można być pewnym żadnej postaci, ani wierzyć żadnemu słowu. Mocno mnie nastraszyła, dlatego bardzo ją polecam:-)

"Każde prze­słu­cha­nie skła­da­ło się z dzie­sią­tek drob­nych, nie­wie­le zna­czą­cych ele­men­tów, z któ­rych po­wo­li ukła­da­ło się obraz zda­rze­nia. Żad­nych eks­cy­tu­ją­cych epi­zo­dów, dra­ma­tycz­nych zwro­tów akcji czy szer­mier­ki słow­nej. Tylko mo­zol­ne po­twier­dza­nie hi­po­tez w ryt­mie wy­zna­cza­nym stu­ko­tem kla­wia­tu­ry".

Sprawa zamordowanego myśliwego składała się z wielu takich rozrzuconych, mniej lub bardziej istotnych elementów. Naznaczona krwawym krzyżem niemal rytualna zbrodnia wszczyna śledztwo, które już na wstępie komplikuje makabryczne znalezisko goprowców. Do głosu dochodzą stare legendy o krwiożerczym wilku, który budził postrach, grasując pośród sudeckich szczytów blisko trzysta lat temu. Przed prowadzącym sprawę komisarzem Orłowskim trudne zadanie, bo w Wilkach zderza się nie tylko ze ścianą milczenia, ale również sekretami, które stopniowo wydzierają się na zewnątrz.

Twórczość autora znałam do tej pory tylko z fantastycznej odsłony, więc z ciekawością podeszłam do lektury Wilków. Początek skupił uwagę mocnym akcentem, jednak w kolejnych rozdziałach akcja zwolniła, koncentrując się na toczącym śledztwie. Stopniowo wnikałam w niewielką, zwartą społeczność Wilków, czując, jak wielkie emocje targają bohaterami. Autor umiejętnie podrzucał strzępki informacji i wskazówki, wzbudzając coraz to nowe wątpliwości i domysły. W pewnym momencie mnogość wątków, powiązań i zwrotów akcji, sprawiły, że byłam ciekawa czy uda się połączyć wszystko w logiczną całość. I muszę przyznać, że udało się to doskonale. Zakończenie nieprzewidywalne i zaskakujace. Dodam jeszcze, że ciekawym pomysłem było rozpoczęcie każdego z rozdziałów cytatem za­czerp­nię­tym z Sum­mu­la chro­ni­cae Glo­ciu­mae ? kro­ni­ki je­zu­itów. Wzmacniało to klimat podszyty legendami o siejącej postrach bestii.
Polecam serdecznie.

Dawno nie czytałam tak świetnego kryminału. Wciągnęłam się w tą historię od pierwszych stron. Akcja cały czas się dzieje, jednak jest ona w dobrym tempie utrzymana. Dodatkowo w dialogach można znaleźć trochę humoru. A zakończenia autorowi to ja wybaczyć nie mogę. No jak żeś autorze mógł to zrobić. Przeczytałam aż dwa razy zakończenie czy aby napewno wszystko zrozumiałam. Bohaterowie zostali świetnie wykreowani, nikt z nikim mi się nie mylił. Polecam!

Fenomenalny klimat tej historii od pierwszych stron wywołuje dreszcze. Autor świetnie gra słowem, tworząc barwne, oddziaływujące na wyobraźnię opisy. Atmosfera łączy w sobie intrygujące, kryminalne śledztwo i powiew niepokoju rodem z horrorów. To wszystko zapewnia mocne emocje w czasie lektury i solidną dawkę czytelniczej adrenaliny. Gorąco polecam!

Grzegorza Wielgusa kojarzę z jego bardzo dobrej fantastycznej serii. Dlatego z chęcią zabrałam się za ?Wilki?. Byłam bardzo ciekawa, czy i w kryminale autor się sprawdzi. Na szczęście okazało się, że tak. Bardzo podobał mi się sam pomysł na fabułę. Połączenie wierzeń ludowych, z tajemnicami małych miejscowości, to coś, co bardzo lubię. W książce nie brakuje krwawych opisów, co chwilę mamy do czynienia z nowym morderstwem. W ?Wilkach? mamy dobrze skonstruowaną zagadkę, której rozwiązanie zaskakuje. Co jak na kryminał jest wielkim plusem. Bo po co czytać kryminał jeśli od początku zna się motyw i mordercę? Dużym atutem książki, są również dobrze wykreowani bohaterowie. Podsumowując, książkę polecam każdemu, kto lubi kryminały z zaskakującym zakończeniem.

Niezwykle wciągająca powieść, od której nie sposób się oderwać nim nie dotrzemy do ostatniej strony. Bardzo fajny klimat małego miasteczka i ciekawa kreacja postaci. Jedna z tych książek, które aż chce się polecać każdemu, nie tylko miłośnikom kryminałów.