Wilkołak

Przeczytałam do tej pory kilka książek Wojciecha Chmielarza, ale ta bez wątpienia jest z nich najlepsza. Detektyw Wolski na pogrzebie swojego ojca dostrzega z daleka swoją dawną miłość, która zginęła niemal dekadę temu. To nie daje mu spokoju. Rozkopuje jej grób, żeby się przekonać, czy na pogrzebie, w którym uczestniczył dawno temu pochowano na pewno jego dziewczynę. Okazuje się, że nie, a dalsze poszukiwania prowadzą na tropy innych zamordowanych i zaginionych dziewczyn. W dodatku ginie następna, a akcja książki ze strony na stronę coraz bardziej przyspiesza. Wciągająca fabuła, nieoczywiste rozwiązania poszczególnych wątków, niesztampowi bohaterowie oraz styl sprawia, że łyknęłam tę książkę na raz.

Detektyw Wolski powraca w najnowszej powieści Wojciecha Chmielarza, pt. ?Wilkołak?. Główny bohater na pogrzebie swojego ojca widzi osobę, która od lat uchodzi za martwą, a która kiedyś miała specjalne miejsce w jego sercu. Przeświadczony o tym, że Iga nie była jedynie przewidzeniem, razem z Adamem Górnikiem próbuje dociec prawdy w raczej nielegalny sposób. W międzyczasie musi się też uporać ze sprawami rodzinnymi.
Więcej akcji nie zdradzajmy, wątków jest wiele, każdy ciekawy i każdy prowadzi do tytułowego wilkołaka. Kto nim jest? Czego chce?
Nie tylko to jest zagadką w tej książce. Dla mnie równie interesująca była przeszłość nowo poznanych bohaterów. Pomimo iż jest to trzecia część serii, dla mnie była to pierwsza styczność z detektywem Wolskim i choć nie był on najsympatyczniejszą postacią (za to nadrabiał humorem i nieprzewidywalnością), to muszę się dowiedzieć co tam miało miejsce wcześniej.

Zakończenie trylogii gliwickiej niestety już za mną...

Wojciech Chmielarz jak zawsze nie zawiódł. Historia jest niezwykle wciągająca i zaskakująca, nie sposób się od niej oderwać. Książka w bardzo dobrym stylu podsumowała wszystkie wątki i naprawdę jest mi ogromnie przykro, że musimy się rozstać z Dawidem Wolskim...

Liczę jednak, że Chmielarz nie pozwoli swoim wielbicielom długo czekać na kolejną genialną powieść spod swojego pióra.

Pogrzeb któregokolwiek z rodziców to bolesne wydarzenie. Dawid stoi wśród żałobników i w jedej chwili dostrzega dziewczynę, która powinna byc w grobie od ośmiu lat. Iga-milosc jego życia jednak żyje? Tylko Wolski ją widział, nikt inny i nikt mu też w to może wierzy. Nawet Adam Górnik sceptycznie podchodzi do pomysłu...
Jest jeden sposób, żeby się przekonać czy Iga nie żyje. Trzeba odkopać zwłoki.
Wolski to detektyw z przypadku, albo raczej z przekory. Co by na złość zrobić innym, ale nie dostrzega, że krzywdę wyrządza tylko sobie a dla rodziców jest utrapieniem. Mężczyzna z psychiką dziecka, wariat z przebłyskami intelektu. Wkurzający i nie przyjemny, ale jednak powodujący uśmiech, że względu na tą swoją cechę nadwornego klowna.
Absurdalność pomysłów Dawida nie zna granic, facet potrafi zaskoczyć swoimi teoriami, któremu nawet zatwardziałemu zwolennikowi spisków nie przyszły by do głowy ???? niestety nie czytałam poprzednich części (co oczywiście postaram się jak najszybciej zmienić????), więc nie wiem jak od początku przebiegały losy Dawida, ale wydaje mi się, że jest on niesamowicie szalony.
Autora lubię za tą nieprzewidywalność. Każdy rozdział zaskakuje nieprzewidywalnym rozwojem akcji. Fabuła budzi niepokój i podekscytowanie. Zakończenie mkze nie jest bardzo spektakularne, ale i tak zaskakujące????

?Wilkołak? Wojciecha Chmielarza to trzeci i zarazem ostatni tom cyklu gliwickiego o detektywie Dawidzie Wolskim. Zakończenie, na które przyszło nam czekać aż cztery lata, jednak zdecydowanie było warto!
W tym tomie powracamy do sprawy, przez którą główny bohater postanowił zostać detektywem, a której nigdy nie udało mi się rozwiązać. Teraz w końcu pojawia się nowy trop, przez który na wszystkie wydarzenia, które doprowadziły go do tego mrocznego miejsca, w którym jest teraz, może spojrzeć z innej strony. Tym samym detektyw przechodzi dużą przemianę, a czytelnik w końcu lepiej rozumie jego zagubienie i wątpliwe moralnie wybory, których dopuścił się w tomach poprzednich. Oczywiście Dawid nie traci całkiem swojego charakteru, dalej jest impulsywny i nie podejmuje cały czas całkiem mądrych decyzji, jednak teraz wszystko w końcu zaczyna nabierać sensu. Pozostałe postacie też zachwycają rysem psychologicznym, a fabuła z początku jest dosyć tajemnicza, przez nagromadzenie kilku wydaje się że niepasujących do siebie wątków. Później, wraz z biegiem akcji, tak ciekawi, tak wciąga, mimo że może akcja nie jest mocno dynamiczna (choć oczywiście i tak w książce dużo się dzieje!), to książki nie chce się odkładać przez poznaniem zakończenia. Finalnie jest to naprawdę świetne zamknięcie cyklu, w którym może nie dla wszystkich sprawy kończą się całkiem pozytywnie, jednak jest te tak pożądane dla wszystkich zamknięcie, po którym można ruszyć z życiem dalej. Jestem lekturą naprawdę usatysfakcjonowana, to kawał dobrego, zajmującego i nieszablonowego kryminału!

Po początkowej irytacji wynikającej z nieznajomości poprzednich wydarzeń przepadłam! Schemat powieści jest znajomy z innych powieści autora, ale kompletnie nie przeszkadza to w odbiorze. Lubię Chmielarza za to, że swoich czytelników traktuje serio, jako ludzi myślących i nie wierzących w bajki. Autor stawia na jakość dopracowując w najdrobniejszych szczegółach swoje książki. Tutaj fabuła poprowadzona jest tak, że trzeba uruchomić szare komórki by wszystko wskoczyło na swoje miejsce. Ponadto w sposób niezwykle realistyczny pokazuje ludzką naturę oraz to do czego zdolny jest człowiek bez zahamowań, który kieruje się jedynie instynktem. Zdarzenia goniące zdarzenia, piętrzące się sytuacje i mnóstwo zagadek, szybkie zwroty akcji, a do tego irracjonalne i skrajnie nieodpowiedzialne zachowania pary głównych bohaterów są naprawdę dużym atutem tej książki.
Chmielarz to nie tylko autor, który rozwija swoje umiejętności pisarskie, ale też pisze by zadowolić czytelnika. Choć zakończenie lekko mnie rozczarowało, bo zabrakło w nim rozwinięcia wątku bestii to i tak ?Wilkołak? to powieść świetna, taka ?chmielarzowa?. Pozostają dwie kwestie ? Wydawnictwo Marginesy musi wydać poprzednie części o Dawidzie Wolskim by ładnie i spójnie prezentowały się na półce. A ja muszę nadrobić części cyklu ? tym razem w dobrej kolejności.

?Wilkołak? Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej? i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane.
Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w ?Wilkołaku? ich ?współpraca? jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty.
To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu
Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki.

?Wilkołak? Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej? i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane.
Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w ?Wilkołaku? ich ?współpraca? jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty.
To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu ????
Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki.

?Wilkołak? Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej? i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej ???? Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane.
Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w ?Wilkołaku? ich ?współpraca? jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty.
To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu ????
Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki.

Wilkołak Wojciecha Chmielarza to już trzeci tom serii gliwickiej? i kolejna książka przy czytaniu, której obiecuje sobie zacząć sprawdzać czy nie było czegoś wcześniej Mimo, że zaczęłam serię od końca nie czułam, że gubię wątki lub coś jest niedopowiedziane.
Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, który na pogrzebie własnego ojca dostrzega dawną miłość- Igę. Nie było by to zapewne nic dziwnego gdyby nie to, że Iga została zamordowana 8 lat temu! Dawid wbrew zdrowemu rozsądkowi postanawia odnaleźć dawną koleżankę i odpowiedzieć na pytanie co tak na prawdę się stało przed ośmioma laty w Gliwicach. W misji tej detektywowi pomaga prokurator Adam Górnik. Nie wiem jakie relacje łączyły tych dwóch w poprzednich częściach, ale w ?Wilkołaku? ich ?współpraca? jest jednym z ciekawszych elementów książki. Mimo delikatnie mówiąc szorstkiej przyjaźni razem podejmują coraz bardziej ryzykowne decyzje pakując się w coraz większe kłopoty.
To już trzecia książka Wojciecha Chmielarza, która czytałam i muszę przyznać, że czytało się je bardzo dobrze. Fabuła jest wciągająca, bohaterowie są normalnymi ludźmi,a nie plastikowymi ideałami i co dla mnie najważniejsze nie ma stu wątków pobocznych, w których człowiek gubi się już na prologu ????
Dodatkowym plusem dla mnie było to, że akcja dzieje, się na Śląsku, przez co teraz trochę bardziej będę bała się wychodzić po zmierzchu, ale fajnie było odnajdywać znajome miejsca na kartach książki.

Takie kryminały to ja lubię! Ale od początku!

Dawid Wolaki na pogrzebie swojego ojca dostrzega kobietę, która od wielu lat nie żyje! Rozpoznaje ją tylko on, ale to niszczy wszystko, w co do tej pory wierzył. Nie jest jednak w stanie rozwiązać zagadki sam, dlatego wciąga w nią prokuratora, Adama Górnika. Oboje wiele ryzykują, a ich prywatne śledztwo szybko zamienia się w coś więcej!

?Wilkołak? to już trzeci tom gliwickiego cyklu, i póki co, niestety ostatni. Czemu niestety? Ponieważ fantastycznie spędziłam przy nim czas i po raz kolejny zachwyciłam się piórem Wojciecha Chmielarza. Po rewelacyjnej ?Wyrwie? byłam pewna, że i tym razem się nie zawiodę i miałam rację. Powieść wciągnęła mnie w fascynującą, przerażającą intrygę i pozwoliła snuć rozważania na temat jej wyjaśnienia. To chyba najmocniejszy punkt całej opowieści. Zagadka Igi jest przemyślana i dobrze opowiedziana. Czytelnik ma autentyczną możliwość domyślenia się rozwiązania przed bohaterami, ponieważ razem z nimi poznaje wszystkie tropy. Całe szczęście autor unika typowej zagrywki, czyli ukrywania najważniejszych faktów tylko po to, by wywołać efekt zaskoczenia. Podejście Wojciecha Chmielarza jest bardziej uczciwe, jeśli uważnie czytasz książkę, możesz domyśleć się wyjaśnienia (co na swój sposób stanowi nagrodę). Sama zagadka jest na tyle intrygująca, że nie sposób nie snuć swoich domysłów, nawet po odłożeniu książki, a to już mówi samo za siebie.

?Nie ucieka się od kogoś, kto jest dla ciebie dobry. Nie ucieka się od kogoś, kto cię karze tylko za twoje własne przewinienia. Zawsze jej to powtarzał. Raz, drugi, trzeci, czwarty, do znudzenia, do zupełnego wyczerpania, żeby jej się utrwaliło, żeby zrozumiała, że nie musiałby tego robić, gdyby go do tego nie zmusiła?.

W przypadku sensacji często narzekam na wulgarność. Nie lubię jej w kryminałach, bo przyjęło się, że każdy porządny policjant/detektyw musi przeklinać. Ale wiecie co? W ?Wilkołaku? zupełnie mi to nie przeszkadzało. Powiem więcej, bez garści wulgaryzmów kreacja naszych bohaterów byłaby niepełna, a te kilka mocnych słów (bo nie jest ich też jakoś specjalnie dużo) pełni swoją funkcję albo zdradza nam emocje/charakter postaci, albo potęguję grozę sytuacji, czy atmosferę bezsilności. Gdyby osoby po takich przejściach zachowywały się inaczej, byłyby po prostu mało realne.

Bo umówmy się, w ?Wilkołaku? mamy do czynienia z ludzkimi ?wrakami?. Osobami, które los metaforycznie ugryzł, wymemłał i wypluł gdzieś na obrzeża ?przyzwoitego życia normalnych ludzi?. Problemy osobiste przeplatają się z tymi zawodowymi oraz skomplikowanym prywatnym śledztwem. A najlepsze, że chociaż wątki te pozornie wydają się niepowiązane, ostatecznie każda z poruszonych kwestii ma swoją rolę do odegrania i w jakiś sposób wpływa na główną opowieść.

Wszystko to zaś pozwala wczuć się w wyjątkowy klimat tej powieści. Miałam wrażenie, że atmosfera jest jednocześnie brutalna i mroczna, ale też nieoderwana od realiów. Zagrożenie, które kreuje autor, i którym tak chętnie obdarza bohaterów, nie jest czymś ?nie z tego świata?. Czytelnik zdaje sobie sprawę, że opisana historia mogła się wydarzyć, co dodatkowo potęguje klimat grozy.

Podobała mi się też kreacja bohaterów. Każdy z nich ma bardzo pokaźny bagaż doświadczeń, wad, uprzedzeń, paskudnych uczynków. Żaden nie był idealny i żaden? nie wzbudził mojej niechęci. Jeśli chodzi o głównych bohaterów, to każdy z nich był na swój sposób przyzwoity, chociaż emocjonalnie pokaleczony. Ich wątki osobiste nadawały całej historii drugiego dna, dla czytelnika były chwilą wytchnienia i na swój sposób również przyczynkiem do niełatwej refleksji. Przy okazji rozwiązywania zagadki możemy obserwować, jak wpływa ona na relacje rodzinne naszych bohaterów, jak niszczy im życie. Praca, nawet samozwańcza, w wymiarze sprawiedliwości, nie jest łatwa. Nie bez powodu tak wielu policjantów nie wytrzymuje nerwowo. Ta książka czasami kpi z systemu, czasami stawia bohaterom moralne wyboru bez dobrego wyjścia, ale przy okazji pokazuje, że tej roboty nie kończy się o 16:00. Przynajmniej jeśli ma się w sobie odrobinę przyzwoitości.

Jedyna, jedyna, maleńka rzecz mi ?nie grała?. Zupełnie nie przemawiały do mnie sceny, w których bohater zakradał się do domu, a mieszkańcy nie zauważali jego obecności. Niby drobiazg, ale zupełnie tego ?nie kupiłam?.

?Wilkołak? to świetna, porywająca książka, fascynująca historia, świetnie wykreowana opowieść i bohaterzy z metaforycznymi jajami. Jestem urzeczona twórczością autora i z pewnością sięgnę po jego następną książkę.

...

Dawid Wolski jest prywatnym detektywem, którego życie wywraca się do góry nogami kiedy na pogrzebie ojca widzi Igę - dziewczynę bliską jego sercu zaginioną przed laty. Mimo iż nikt mu nie wierzy, Dawid postanawia przeprowadzić śledztwo na własną rękę, które wymyka się spod kontroli. W niebezpieczny ciąg wydarzeń zostaje wciągnięty Adam Górnik, który stara się by Wolski nie przekroczył prawa. Co wyniknie z ich wzajemnej współpracy?
Pierwszy raz miałam do czynienia z serialem audiowizualnym, w którym udział wzięło kilka osób. Do tej pory byłam przyzwyczajona do jednego lektora. Muszę przyznać, że początkowo trudno było mi wejść w historię. Zapewne jest to spowodowane brakiem znajomości poprzednich tomów. Później kiedy już się wkręciłam i dałam się ponieść fabule, zdałam sobie sprawę, że tego typu produkcje są wyjątkowe. Ten moment kiedy słyszysz jak bohater na przykład stąpa po podłodze a ona skrzypi i ty to słyszysz masz wrażenie, że stoisz tuż obok. Jeżeli chodzi o główny skład lektorski - strzał w 10. Czułam, że aktorzy utożsamiają się z granymi przez siebie postaciami, a to z pewnością wpływało na sposób ich prowadzenia. Ode mnie 9/10.

Najnowsza książka Wojciecha Chmielarza wciąga od pierwszych stron. Kryminały czytam raczej rzadko, a od tego nie mogłem się oderwać, dlatego tym bardziej ta powieść zasługuje na waszą uwagę. Co tu dużo mówić, jeśli czytaliście poprzednie tomy musicie sięgnąć po ten - nie zawiedziecie się. Istnieje jednak prawdopodobieństwo, że nie znacie jeszcze historii Wolskiego oraz Górnika (detektywa i prokuratora) - również i w tym przypadku polecam nadrobić zaległości. Co w niej znajdziecie? Tajemniczy początek, nieprzewidywalną fabułę oraz nieoczekiwane zakończenie. Emocje po przeczytanej lekturze powoli opadają i teraz czekam na nowości spod pióra tego autora.

Książkę czytałam bez znajomości poprzednich części cyklu gliwickiego, początek był dla mnie nieco trudny w zrozumieniu i ciężko było wgryźć się w fabułę. Wyrwa i Żmijowisko pana Chmielarza to jedne z moich ulubionych książek, które dostarczyły mi porządnej dawki przeżyć. A jak było z Wilkołakiem? To propozycja dla fanów gatunku sensacyjnego, opowieść nie zapadnie nam w pamięć, nie wywoła emocji. Dotrwałam do końca bo byłam ciekawa finału, jednak tym razem obyło się bez fajerwerków. Nie mniej uważam, że autor napisał dobrą powieść sensacyjną, potrafił; w znakomity sposób połączyć wszystkie wątki, sprytnie skomponował intrygę, a nawet pokusił się o wątek psychologiczny w relacji rodzice - dzieci. Ciężko mi było wykrzesać okruchy sympatii dla głównego bohatera - Dawid Wolski to niezwykle trudny człowiek, czarny charakter, choć pełen determinacji w dążeniu do celu. Książki Chmielarza zawsze trzymają wysoki poziom i tak też jest tym razem.

Król jest tylko jeden i nazywa się Wojciech Chmielarz !
Książki Wojciecha Chmielarza powoli przestają być kryminałami a zaczynają być powieściami z elementami kryminału. Co prawda akurat cykl gliwicki ma dużo wspólnego z kryminałami ale czytając Wyrwę czy Ranę już zapomina się o wątku kryminalnym.
Sądzę, że pewnego dnia książki Chmielarza staną się lekturami szkolnymi - autor bardzo obrazowo opisuje współczesne polskie społeczeństwo uwypuklając nasze najgorsze wady. Nie zdziwiłabym się gdyby jego twórczość została doceniona w szerszym aspekcie jakąś ogólnoświatową nagrodą tak moim zdaniem celnie obrazuje w swoich książkach aktualne dzieje świata.
Czas przy takiej lekturze jest jak najbardziej przyjemny!

Kolejna książka Chmielarza, którą miałam okazję przeczytać i kolejna bardzo dobra lektura.
Mimo, iż jest to kolejny tom przygód prywatnego detektywa Dawida Wolskiego i warto znać wszystkie części serii, to jednak bez znajomości poprzednich tomów czytelnik i tak odnajdzie się w Wilkołaku.
Wiele spraw jest przypomnianych, wiele razy wręcz wchodzimy w skomplikowaną psychikę głównego bohatera, poznajemy też różne aspekty jego niezbyt prostego życia. Zresztą przeszłość Wolskiego to bardzo ciekawa i świetnie skonstruowana sprawa. I mimo, iż Chmielarz wielokrotnie o niej w Wilkołaku przypomina, to jednak gorąco zachęcam do sięgnięcia po wcześniejsze tomy serii. Nie pożałujecie.
Sam Wolski, oś wszystkich trzech tomów Cyklu Gliwickiego, jest ostry, momentami dziwny, ot takie przerośnięte bobo nie do końca odnajdujące się w realnym świecie. Ale to tylko czasami. Są chwile gdy Wolski działa doskonale, jest mocny, konsekwentny, ma niewyparzony język i jest do bólu nieprzewidywalny, nieokiełznany. Często gra też zwykłego, niewzbudzającego sympatii cwaniaczka.
Ja mam w stosunku do niego mieszane uczucia i nie potrafię się jednoznacznie określić..lubię Wolskiego czy nie. Trudna postać, świetnie nakreślona, niewątpliwie ciekawa i inna od steranych życiem alkoholików, którzy zapełniają karty książek.
Jednak Chmielarz nie unika wątku psychologicznego. Niby Wolski taki cwaniaczek, wyluzowany, ale mroczne, mocno na niego oddziałujące stosunki z ojcem posiada. Ich trudną, w wielu momentach bardzo trudną relację autor świetnie nakreślił. Mocno ona rzutuje na wszystkie tomy serii.
Ale wracając do Wilkołaka....
I tu mam problem, co napisać o 3. tomie serii żeby nie spojlerować wcześniejszych... Trudna sprawa.
Napiszę tylko, iż po raz kolejny, jak to u Chmielarza bywa, powieść jest mocna, ostra i wielowątkowa. Co dla mnie najważniejsze, wszystkie wątki są umiejętnie doprowadzone do końca. W przeciwieństwie do wielu innych pisarzy nic się autorowi nie gubi, nic nie umyka. Chwała mu za to.
Bardzo ciekawie odmalowana jest sylwetka tego złego, czyli psychopatycznego mordercy. Chmielarz poszedł na całość i chwała mu za to. Niezwykła, niebanalna, zła do szpiku kości postać zdecydowanie dodająca mroku całej historii.
Trudne relacje, poplątane dni codzienne, przeszłość, która mocno wbija się w terażniejszość, zwodniczy spokój, doskonale prowadzone śledztwo i konfrontacja, do której dojdzie. Jak się to wszystko skończy? Sami się o tym przekonajcie w trakcie lektury Wilkołaka, a najlepiej całej serii czyli także - Wampira i Zombie. Wciągająca, ostra, intrygująca, może momentami irytująca, ale świetnie napisana trylogia.
Porcja doskonałego kryminału wymieszanego ze świetną powieścią psychologiczną.
Polecam.

"Wilkołak" jest trzecią i ostanią częścią cyklu gliwickiego, ja czytałam go nie znając wcześniejszych tomów, jednak odnalazłam się bez problemu. Główny bohater, detektyw Wolski, ma trochę na sumieniu, a dążenie do odkrycia prawdy nie ma dla niego tematów tabu. Nielegalna ekshumacja, porwanie lekarza, włamanie z kradzieżą? Czego się nie robi, aby odnaleźć Igę. A przede wszystkim dopaść tego, kto od lat poluje i morduje młode dziewczyny, odnaleźć wilkołaka i zakończyć czarną serię... Świetna książka, pełna zaskakujących zwrotów akcji, która od początku do końca wciąga w wir wydarzeń, niczym dobry film sensacyjny. Warto przeczytać!

Po książki Wojciech Chmielarza mogę sięgać w ciemno. Ucieszyłam się, kiedy w ręce wpadła mi jego najnowsza powieść. Tylko nie spodziewałam się, że to trzecia część o detektywie Dawidzie Wolskim. I trochę przeszkadzało mi to, że nie znałam wcześniejszych części Wiem, że mam troszkę do nadrobienia.. Ale książkę czytało mi się bardzo dobrze. Postacie są wyraźne, z ogromem wad Na pewno nie ma ideału.. Dawida można nie polubić, jego postać jest kontrowersyjna. Czasami denerwująca, ale ma swoje wady jak każdy z nas. Jego podejmowane decyzje również nie do końca są słuszne, czasami przerażające. Książka wciąga, akcja pędzi szybko. Miłośnicy Wojciecha Chmielarza będą na pewno zadowoleni. Polecam:)

"Był wilkiem. Wilki nie wstydzą się tego, że polują. Wilki są dumne."

"Wilkołak" to trzecia część trylogii gliwickiej. Informacja dla tych, którzy nie znają poprzednich tytułów - uważam że trzeba się z nimi zapoznać. Tutaj autor nie tylko przedstawia nowe śledztwo, w którym bierze udział znany detektyw Wolski, ale zostają też wyjaśnione sprawy z poprzednich książek. Pisarz często nawiązuje do przeszłości bohaterów. Jeśli ktoś nie zna książek "Zombi" i "Wampir" może się gubić w fabule.

Akcja toczy się w takich miastach jak Gliwice, Ruda Śląska oraz moje rodzinne Tarnowskie Góry. Pisarz dobrze oddał klimat Górnego Śląska. W książce pojawiły się znane mi miejsca, a to sprawiło, że fabuła stała się bardziej autentyczna. Odnosiłam wrażenie, że nie czytam fikcji, a opisane zdarzenia mogły mieć miejsce.

Na pogrzebie swojego ojca, D. Wolski widzi kobietę, która zaginęła przed laty. Jest starsza, zmieniona, ale Wolski jest pewny, że to Iga. Sprawa nie daje mu spokoju i z pomocą prokuratora, A.Górnika, postanawia ją odnaleźć. Szybko okazuje się, że w sprawę może być zamieszany seryjny morderca. Śledztwo nabiera tempa, wychodzą na jaw dawne sprawy. W kręgu podejrzanych jest kilka osób. Pojawiają się informacje o dawnych ofiarach. Początkowo trudno mi było rozwikłać zagadkę. Czułam narastające napięcie, nie chciałam odłożyć książki. A jeśli nie mogłam czytać, ciągle zastanawiałam się, kto jest zabójcą, kto porwał Igę i czy dziewczyna faktycznie żyje?

W książce jest też dobrze zarysowane tło obyczajowe. Bohaterzy mają rodzinne problemy, a ich rozwiązań szukają min.u księdza. Postaci wyraziste, można dostrzec sporo negatywnych cech. Bardzo trudno kogoś polubić. Wolski zaskakuje na każdym kroku. Jego pomysły i przemyślenia wywołują zażenowanie.

Jeśli chodzi o zakończenie, to choć sprawca był w kręgu moich podejrzanych, to i tak pewnych zdarzeń nie udało mi się przewidzieć. Jedna rzecz ciągle mnie nurtuje i mam żal, że nie została wyjaśniona.

Kryminał czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Postaci wyraziste, płynna akcja. Jestem zadowolona z poświęconego czasu i trochę żałuję, że to już koniec serii. Książkę polecam fanom kryminału, ale jak już wczesniej wspomniałam, zachęcam najpierw do przeczytania poprzednich części.

Ciekawa

Za każdym razem autor mnie zaskakuje. Każda książka to niesamowitą moc wrażeń, teraz ich też nie zabrakło. Jeśli jeszcze zastanawiacie się czy przeczytać tę lekturę to chcę rozwiać wasze wątpliwości. Warto po nią sięgnąć, nie pożałujecie.

Nie czytałam poprzednich części tego cyklu i już wiem, że koniecznie muszę je nadrobić. Nie przeszkodziło mi to w czytaniu "Wilkołaka", choć początkowo ilość bohaterów nieco mnie przytłaczała. To jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam w tym roku. Wciąga od pierwszych kartek i naprawdę trudno ją odłożyć. Wątek seryjnego mordercy interesujący, tym bardziej osadzony w naszych polskich realiach. Jasne, może trudno lubić detektywa Dawida Wolskiego, ale nie budzi on jednocześnie mojej niechęci a w zespole z prokuratorem Adamem Górnikiem tworzy niezły duet.
Już się nie mogę doczekać filmu na podstawie tej książki.

Książki Wojciecha Chmielarza biorę w ciemno ! Poprzednich książek o detektywie Dawidzie Wolskim nie czytałam, ale nie przeszkadzało mi to przy czytaniu " Wilkołaka" czyli trzeciego tomu.


Na pogrzebie swojego ojca, Dawid przez jedną chwilę widzi Igę. Tę Igę. Dziewczynę, która zaginęła osiem lat temu i uznano ją za zmarłą. Nikt mu nie wierzy, że ją widział, więc postanawia na własną rękę poprowadzić śledztwo i odnaleźć ją. W niebezpieczną grę wciąga swojego jedynego przyjaciela i wspólnika, prokuratora Adama Górnika. Mężczyźni zaczynają swoje poszukiwania od wykopania ciała Igi z grobu.

W tym samym czasie ktoś zaczyna " polowanie " na młode, bezbronne dziewczyny.

"Wilkołak" tak jak i pozostałe książki Wojciecha Chmielarza trzyma wysoki poziom. Tutaj każde słowo, każdy czyn bohatera ma znaczenia. A bohaterowie to nie jakieś płaskie, bezbarwne postacie, przy czytaniu książki można poczuć się, jakby to były osoby z krwi i kości.

Wspaniałe dialogi, wartka akcja i zaskakujące zakończenie, wszystko to znajdzie w tej książce.

Detektyw Dawid Wolski na pogrzebie ojca widzi na cmentarzu Igę, która? została zamordowana 8 lat wcześniej. Nikt mu nie wierzy. Razem z prokuratorem Adamem Górnikiem profanują grób. Zaczyna się niebezpieczna gra. Detektyw nie spocznie, dopóki nie odnajdzie kobiety.
Wolski i Górnik to zupełnie inne postacie niż sądziłam. Podziwiałam umiejętność kłamania Dawida, jego upór i zaciętość. Jednak jego działanie pod wpływem emocji, brak skrupułów, łamanie prawa i postępowanie wbrew zasadom moralnym, do tego szaleństwo, nieprzewidywalność nie przysparzało mu chwały. Prokurator intrygował mnie swoją przeszłością. Kilka razy zdumiał mnie swoim zachowaniem. Pozostali bohaterowie zostali dobrze wykreowani, są prawdziwi, naturalni.
Powieść można czytać bez znajomości poprzednich tomów. Skupiłam się na bieżących wydarzeniach i wielotorowej akcji, którą autor nieźle zagmatwał. Początkowo dominują wątki obyczajowe związane z relacjami w rodzinach, codziennym życiem bohaterów. Małe, osobiste dochodzenie w sprawie zaginięcia Igi rozwija się w wielowątkowe śledztwo, które zatacza coraz szersze kręgi. Autor stworzył postacie połączone często skomplikowanymi relacjami, zdarzeniami, emocjami. Wszystko po to, by czytelnik zbyt szybko nie rozgryzł głównej zagadki. Śledztwo toczy się niemrawo, a detektyw z prokuratorem skaczą sobie do oczu.
Akcja trwa kilka dni. Dużo się dzieje. Fabuła jest dopracowana. Dopiero pod koniec czytelnik dowiaduje się, kim jest Wilkołak i jakie są jego motywy postępowania. Finał zaskakujący, jednak bez efektu ?wow?. Poczułam niedosyt. Zabrakło mi emocji, choć sam wydźwięk sprawy jest przerażający. Dobrym zabiegiem fabularnym było oddanie głosu Wilkołakowi, by zobaczyć jego metody działania, polowanie na ofiarę.
To kolejna powieść, w której autor rozbudowuje wątek społeczno-obyczajowy i pochyla się nad kondycją polskiej rodziny. Słodko nie jest. Kłótnie, krzyki, wulgaryzmy, oskarżenia, alkoholizm ? to sprawia, że opisane historie współtworzą atmosferę napiętą i mroczną.
?Wilkołak? to dobra powieść z wartką akcją, z którą nuda nam nie grozi. Realność i naturalność oraz skomplikowana sprawa kryminalna sprawiają, że tak łatwo nie da się od niej oderwać. Kontrowersyjna postać detektywa Wolskiego wzbudza skrajne emocje. Jak w lustrze odbijają się w książce relacje rodzinne Polaków i ich codzienne problemy.

?Wilkołak? to trzecia część serii z detektywem Dawidem Wolskim. Trochę obawiałam się sięgać po niego, bo jeszcze niw czytałam dwóch poprzednich części, ale kiedy widzę nową powieść Wojciecha Chmielarza, nie mogę przejść obojętnie obok niej. Do tego ta świetna okładka, która od razu wpadła mi w oko.

W tej części prywatny detektyw Dawid Wolski musi zmierzyć się z duchami swojej przeszłości i to dosłownie. Na pogrzebie swojego ojca, wziętego adwokata, widzi swoją dawną miłość Igę. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że dziewczyna została zamordowana osiem lat wcześniej. Zanim Wolski zdąży do niej podejść, dziewczyna ucieka. Od tego momentu Wolski stara się na różne sposoby, często nielegalne i pozbawione skrupułów, odkryć prawdę dotyczącą Igi. We wszystkim pomaga mu prokurator Adam Górnik, z którym łączą go sprawy z życia zawodowego, jak i prywatnego.

Cieszę się, że miałam okazję poznać detektywa Dawida Wolskiego. Chociaż nie wszystkie jego cechy i zachowanie nadawały się do lubienia. Okazał się on nietypowym, poturbowanym przez los facetem, który nie boi się dociekać prawdy, nawet gdy sytuacja jest niebezpieczna. Wolski jest uparty, niepokorny, zawzięty, często działający pod wpływem emocji, niezgodnie z prawem i wbrew zasadom moralnym. Autor świetnie go scharakteryzował, podobnie, jak resztę postaci. Każda z nich ma różne problemy i wnosi coś nowego do historii. Fabuła, jak zawsze w przypadku powieści Chmielarza, jest bardzo dopracowana. Najpierw autor serwuje nam strzępki informacji, by z czasem, rozdział za rozdziałem, odkrywać nowe fakty, które na końcu tworzą zaskakujący finał. ?Wilkołak? okazał się wciągającą, mocną i konkretną powieścią, z gorzkim zakończeniem.

?Wilkołak? to powieść, którą czyta się z zapartym tchem. Cały wątek kryminalny jest pełen niejasności do samego końca. Niby sprawa sprzed wielu lat, ale nadal aktualna i niosąca swoje żniwo. Znajdziemy w niej profanację zwłok, śledztwo prowadzone na własną rękę, wiele intryg i manipulacji. Historia w nie zawarta jest mroczna, tajemnicza i czasami przerażająca. Nie można się przy tej książce nudzić, nie ma tu zbędnych opisów, każdy wątek jest ważny i ma swoje znaczenie.
Jest to moja pierwsza przeczytana książka tego autora i mimo, że jest to trzecia książka o losach Dawida Wolskiego to nie przeszkadza to w czytaniu i odnalezieniu się w fabule.

Wojciech Chmielarz i jego "Wilkołak" to książka, na którą warto było poczekać. Codziennie z niecierpliwością oczekiwałam kuriera, który gdy tylko przyniósł przesyłkę, zaraz ją otworzyłam i zaczęłam czytać, do rana i miałam już lekturę za sobą. Od książki nie można się oderwać. Czytając "Wilkołaka" ma się wrażenie, że faktycznie takie zdarzenia mogły mieć miejsce, choć zbieżność wydarzeń to czysta fikcja literacka, która jest kontynuacją losów bohaterów z poprzednich książek tego autora. W "Wilkołaku" musimy dojść praktycznie do końca, żeby, dowiedzieć się kto więzi, zabija i dlaczego. Autor w tej części świetnie po zakańczał wszystkie wątki z poprzednich książek, wiemy, że już nic na temat tych bohaterów więcej nie napisze. Myślę, że dla czytelnika to dobry znak, trzeba czekać na coś nowego, a zapewne będzie tak dobre jak wszystkie poprzednie jego lektury. Ja uwielbiam czytać pana Chmielarza i za tę książkę daję 10/10, okładka też jest jedyna w swoim rodzaju, charakterystyczna dla książek pana Wojciecha. Zachęcam do lektury, na pewno nikt nie pożałuje spędzonego czasu poświęconego czytaniu.