Władca pustyni

Gretchen postanawia wyjechać na wakacje do Maroka, aby odpocząć od codzienności.
Na miejscu kobieta poznaje Philippe, który jest szejkiem i władca Qawi. Mimo, że bohaterowie pochodzą z różnych światów nawiązuje się pomiędzy nimi więź.
Czy kobiecie grozi niebezpieczeństwo?
Czy Gretchen ma szansę na szczęście?

To już moje kolejne spotkanie z twórczością dianapalmer i naprawdę bardzo lubię historie jakie przedstawia w swoich książkach. Każda ma w sobie taką napowtarzalna sielskość. Historie Gretchen czyta się lekko i przyjemnie, spodobała mi się kreacja głównych bohaterów oraz wyjątkowe porozumienie między Gretchen i Phillipe. Mimo, że w książka jakoś szczególnie mnie nie zaskoczyła swoją fabuła i była dosyć przewidywalna, to i tak wyciągnęłam się w tą historię od pierwszych stron. Nie zabraknie tutaj tajemnic, kilku zwrotów akcji i intryg. Na plus oczywiście sceneria Maroka, która naprawdę bardzo mi się spodobała i nadaje pewnej wyjątkowości tej historii.
Jak każda książka autorki, ta również jest idealna na jeden wieczór z gorącą herbatką w ręku. Moja ocena to 6/10.

Diana Palmer to bestsellerowa pisarka, której raczej nie muszę nikomu przedstawiać. Dziś o ,,Władcy pustyni" słów kilka.

Książka to trzeci tom cyklu Hutton, jednak można czytać ją także jako samodzielną historię, ponieważ wszystkie ważniejsze wątki zostały przez autorkę przywołane. Tym razem poznajemy dwie przyjaciółki, przebojową Maggie Barton, która ma objąć posadę prywatnej sekretarki i specjalistki od public relations u szejka w Qawi. W podróży urlopowej towarzyszy jej Gretchen Brannon, wychowana w Teksasie, która niedawno pochowała toksyczną matkę oraz pożegnała partnera, któremu zależało tylko na jej pieniądzach. Okazuje się jednak, że Maggie nie może udać się na Bliski Wschód i wpada na genialny pomysł, by w jej zastępstwie pojechała tam Gretchen.

Kobieta nie jest przekonana do tego szalonego pomysłu, ponieważ nie lubi i nie umie kłamać, a szejk z pewnością szybko zorientuje się, że nie ma wymaganych kompetencji. Przypadkowo wpada jednak na mężczyznę, który wywiera na niej ogromne wrażenie. Philippe nie zdradza całej prawdy o sobie, jednak sprawia, że serce Gretchen po raz pierwszy bije mocniej. Czy bohaterka zdecyduje się podjąć pracę u szejka Qawi? Kim okaże się tajemniczy nieznajomy i jakie konsekwencje będzie to miało dla Brannon? Bardzo szybko wszystko stanie się jasne.

Muszę przyznać, że ,,Władca pustyni" to powieść lekka i niewymagająca zbyt dużego zaangażowania. Takie publikacje jednak także są potrzebne, żeby miło spędzić czas. Diana Palmer stworzyła powieść, która pokazuje nam co nieco na temat kultury Bliskiego Wschodu, pozwala lepiej wczuć się w tamten klimat. Autorka ma na koncie wiele powieści, a ta plasuje się w moim rankingu całkiem wysoko. Warto dać jej szansę, jeśli akurat ten tytuł wpadnie Ci w oczy w księgarni czy bibliotece.

Dwudziestotrzyletnia Gretchen Brannon wyrusza na wakacje w Maroku. Ma w planach odpoczynek i zwiedzanie. Nie wie tylko, że mężczyzna, na którego wpadnie zmieni jej życie.
Szejk Philippe Saban, władca Qawi, został oczarowany turystką, z którą przyjemnie spędza czas. Do tego stopnia, że nie zamierza wypuścić jej z rąk. A pojawiające się ryzyko niebezpieczeństwa staje się dodatkowym powodem, dla którego lepiej, aby Gretchen została, Philippem.
Jaki sekret skrywa szejk? Czy Gretchen zostanie z Philippe?

Dość mocno zaintrygował mnie opis tej powieści. Zwykła turystka i szejk. Dwa całkiem różnie światy. Stwierdziłam, że to może być całkiem fajna odskocznia od zwyczajowych czytanych przeze mnie powieści.
Ledwie zaczęłam czytać i zaczęły pojawiać się przebłyski, że skądś znam tę historię. Nie pamiętałam bohaterów ale właśnie sekret szejka. Zanurkowałam w czeluściach internetu. I co odkryłam? Że tę książkę czytałam lata temu. Wtedy jeszcze pod szyldem innego wydawnictwa, a książka tak de facto doczekała się już piątego wydania. Ja czytałam to pierwsze, jeszcze jako nastolatka zauroczona ckliwymi romansami. Po odkryciu prawdy postanowiłam sprawdzić, jak po prawie dwudziestu latach odbiorę tę historię.
I niestety nie mam dobrej wiadomości. O ile właśnie dwie dekady wstecz tę książkę pamiętam jako bardzo dobrą, tak teraz ledwie dobrnęłam do końca. Okazała się być całkowicie nierealna. Oderwana od rzeczywistości. Będąca totalną abstrakcją i bajką dla dorosłych.
Główna bohaterka irytowała mnie swoim zachowaniem. Swoją łatwowiernością. A tym bardziej mnie zdrażniła w chwili, kiedy porwała się z motyką na słońce. No nie byłam w stanie jej zrozumieć. Nie pochwalałam jej decyzji.
Szejk z tamtych lat ma nie nijak do obecnego stanu rzeczy. Widać dosadnie, jak nikła w tamtych czasach była wiedza czy dostępność informacji odnośnie szejków i ich zwyczajów. Moje brwi co rusz szybowały do góry, gdy czytałam te wszystkie rewelacje, te niedorzeczne wątki. Ale to jest właśnie ta różnica. To co było kiedyś, od tego co jest teraz.
Autorka przedstawiła wątek ryzyka i niebezpieczeństwa. Ale i tutaj również mnie nie porwało.
Wymęczyłam się okrutnie. Doczytałam tylko dlatego, że nie zostawiam powieści nie doczytawszy jej do końca. I zawsze do ostatniego zdania staram się wyszukiwać plusów.
Tym razem niestety nie mogę wam polecić tej pozycji. No, chyba że jesteście fankami romansów rodem z Harlequina. Ale i tak zawsze zaznaczam, że warto sięgnąć i samemu się przekonać czy książka się spodoba. Wszak gusta są różne.
...

Maggie Barton z młodszą o trzy lata przyjaciółką Gretchen Brannon wyruszają na wakacje do Maroka. To mają być wspaniałe wakacje, bowiem po nich dwudziestotrzyletnia Gretchen samotnie wróci do Stanów Zjednoczonych, a Maggie ma rozpocząć pracę jako asystentka szejka Qawi. Wszystko jednak ulega zmianie, gdy Maggie dostaje wzbudzającą jej niepokój wiadomość i w trybie pilnym opuszcza Maroko. Za jej namową Gretchen postanawia kontynuować urlop, a następnie wyruszyć w stronę Qawi i odegrać rolę Maggie. Wakacje rzeczywiście stają się dla młodej Gretchen udane, gdy poznaje przystojnego Philippe?a Sabona. Wkrótce okazuje się, że pochodzą z dwóch odmiennych środowisk, a mimo to stają się pokrewnymi duszami. Zresztą serce nie sługa.
Gretchen Brannon to dziewczyna, która wychowywała się na ranczu. Świadoma jest tego, co oznacza opieka nad chorym rodzicem, ciężka praca i cierpienie wskutek zdrady doświadczonej od zachłannego mężczyzny. Obecnie jej jedyną rodziną jest brat pracujący w FBI, były strażnik Teksasu. Gretchen brakuje obeznania ze światem, jest otwarta na nowe znajomości, odważna, momentami brawurowa w działaniu, a jednocześnie naiwna. Niezaprzeczalnie ma jednak złote serce. Mimo wszystko zaczyna fascynować tajemniczego Philippe?a Sabona, który związany jest ze światem władzy i zagrażających życiu niebezpieczeństw. Kilka lat temu został ranny i trwale okaleczony. Sabon godzi się z opinią lekarzy i dopiero pojawienie się w jego życiu pięknej i żywiołowej Gretchen Brannon zmienia wszystko.
Jeżeli ktoś już czytał Pewnego razu w Paryżu, to odnajdzie w wizerunku Philippe?a Sabona tutaj nakreślonym,trochę niespójności i niekonsekwencji autorskiej w budowaniu cyklu oraz rzetelności dotyczącej w funkcjonowaniu świata arabskiego. Książka po raz pierwszy została wydana w 2000 roku. Bohaterów oczywiście można polubić, łącznie z tatą Philippe?a, który posiadał wspaniały ogród orchidei. Fabuła z wątkiem sensacyjnym i bohaterami poznanymi w innych częściach cyklu (m.in. Brianne Martin i Pierce Hutton) w tle, oczywiście przewidywalna i z happy endem. Zawsze jednak znakomicie bawię się podczas czytania książki Diany Palmer (wiem ? zero z mojej strony obiektywności).

Gretchen Brannon będąc na wakacjach w Maroku, poznaje intrygującego mężczyznę. Oboje są sobą zauroczeni. Szybko okazuje się, że jest to szejk Qawi, przyszły szef dziewczyny.
Zakochani biorą ślub a Pillippe Sabon zaczyna akceptować swoją ułomność. Pomimo, iż oczywiście kłócą się i godzą, razem walczą z wrogiem, a kalectwo szejka zostaje "uleczone" przez jego piękną, młodą żonę... historia nie porywa...
Diana Palmer potrafi pisać interesujące powieści... tym razem nie wyszło, a szkoda...