Własną drogą

Książka "Własną drogą" Izabeli Skrzypiec-Dagnan jest moim kolejnym spotkaniem z ta autorką powieści obyczajowych, w których uwagę zwracają bohaterowie, tacy zwyczajnie-niezwyczajni i piękne opisy przyrody stanowiące urokliwe tło rozgrywających się wydarzeń.

"Własną drogą" to poruszająca powieść obyczajowa, która w subtelny sposób ukazuje złożoność ludzkich relacji i trudne wybory życiowe. Książka opowiada historię Melanii, młodej kobiety, przeżywającej życiowy kryzys po zdradzie swojego narzeczonego. Melania, zamiast załamać się pod ciężarem emocji, wybiera ucieczkę - dosłowną i metaforyczną. Wyrusza w podróż na motocyklu, właściwie bez planu i celu, zdając się na przypadek. Poszukuje spokoju i próbuje znaleźć wyjście z tej niekomfortowej sytuacji, w której się znalazła. W trakcie swojej podróży spotyka Mirona, który pomaga jej w naprawie motocykla i liczy na coś więcej ze strony Melanii. Ta jednak nie angażuje się w dalszą znajomość z tym młodym mężczyzną i kontynuuje motocyklową przygodę. Nieoczekiwanie spotyka Piotra, swoją pierwszą, młodzieńczą miłość i ...
Książka zaskoczyła mnie mocno, nie spodziewałam się, że autorka poprowadzi fabułę powieści w tak niekonwencjonalny sposób, jaki - przeczytajcie! Oczywiście, jest ona zgrabnie skonstruowana, wątki miłosne zręcznie przeplatają się z głębszymi tematami psychologicznymi. Trzy miłości, które przewijają się przez życie Melanii, to nie tylko romantyczne zauroczenia, ale także symboliczne przedstawienia różnych dróg, jakie może wybrać człowiek, stojąc na rozdrożu. Skrzypiec-Dagnan stawia przed bohaterką trudne wybory, jednocześnie pokazując, że czasami to los podejmuje decyzje za nas.
Jednym z największych atutów tej powieści jest sposób, w jaki autorka kreuje postacie. Melania to postać, z którą łatwo się utożsamić - jest silna, a jednocześnie wrażliwa, zmagająca się z bólem zdrady, ale szukająca swojej drogi do szczęścia. Wzruszyła mnie historia Melanii i ta dotycząca jej pierwszej miłości, którą poznajemy dokładnie poprzez liczne retrospekcje, i jej późniejsze już losy, bo wtedy determinacja i siła walki Melanii wywołała mój podziw. Za serce chwyciła mnie postać Justyny, samotnej matki Małego Filipa, zmagającej się z jego niepełnosprawnością. Spodobała mi się też Aneta, ?współczesna wiedźma?, która w dojrzałym wieku poszła własną drogą, zaczęła żyć po swojemu i dla siebie. Inne postaci drugoplanowe, takie jak Miron i Piotr, również przykuły moją uwagę swoją autentycznością. Wszystko to sprawiło, że głęboko weszłam w klimat tej powieści i zaangażowałam się emocjonalnie w losy bohaterów.
Dodatkowym atutem książki Izabeli Skrzypiec-Dagnan jest to, że nie boi się ona poruszać trudnych i bolesnych tematów. Pozornie banalny temat, jakim jest zdrada, stał się dla autorki pretekstem do snucia rozważań o trudnych, rodzinnych relacjach, o przeżywaniu żałoby po stracie najbliższej osoby, nieprzerobionych traumach, o poczuciu samotności, braku wsparcia, nierównej walce z niepełnosprawnością, bezsilności wobec losu, na który nie mamy wpływu. To także opowieść o walce z demonami przeszłości, poszukiwaniu sensu życia i próbie odnalezienia siebie na nowo.
Tłem dla rozgrywających się wydarzeń jest piękno natury, które stanowi kontrapunkt dla wewnętrznych rozterek bohaterów. Duże wrażenie zrobiły na mnie urzekające opisy tworzonego przez bohaterów powieści ogrodu sensorycznego. Opisy pełne różnorodnych roślin, intensywne w kolorach, przesycone zapachami ziół: macierzanki, rumianku, lawendy; opisy zachwycające i zniewalające. To właśnie w kontakcie z przyrodą Melania odnajduje spokój i siłę, by zmierzyć się ze swoimi problemami, a mały Filip ma możliwość doświadczenia hortiterapii czyli terapii w specjalnym, terapeutycznym ogrodzie.
"Własną drogą" to książka, która zaskakuje i wzrusza. Jest pełna życiowej mądrości, a jednocześnie ukazuje, że nie zawsze wszystko jest takie, jak nam się wydaje. Zakończenie przynosi nadzieję i optymizm, sugerując, że nawet po najtrudniejszych doświadczeniach można znaleźć swoją ścieżkę ku lepszemu. Polecam tę książkę, to wartościowa, emocjonująca lektura, z wyrazistymi bohaterami, czarującymi opisami przyrody i wciągającą fabułą. To idealna lektura dla każdego, kto szuka literatury skłaniającej do refleksji nad sensem życia i miłości.

"Własną drogą" to książka, którą musicie przeczytać. Ciężko jest opisać tutaj ilu emocji dostarczyła mi historia Melani, która po zdradzie ukochanego wsiada na motocykl i wyrusza w samotną podróż bez większego celu. Gdzieś na trasie psuje się jej jednoślad i wtedy poznaje Mirona. Po naprawie usterki mężczyzna proponuje jej spotkanie, ale Mel w pewnym momencie stwierdza, że pora ruszyć dalej. I tak trafia do domku nad jeziorem gdzie spotyka swoją dawną miłość, Piotra. Czy życie dało im drugą szansę?
Wraz z Mel przeżyłam niezwykłą podróż. Była to podróż bardzo refleksyjna. Mknąć wraz z bohaterką na motocyklu widziałam jej życie i uczucia, ale również swoje. Przygoda ta dostarczyła mi wielu emocji i była czasem gdy spojrzałam na swoje własne życie.
W książce znajdziemy motyw drugiej szansy oraz motyw spotkania po latach. Oba bardzo lubię i gdy tylko przeczytałam opis na okładce wiedziałam, że ta książka jest czymś czego szukam. I nie pomyliłam się. Lektura przerosła moje oczekiwania. Autorka zrobiła coś niesamowitego. Zamieniła życie zranionej przez mężczyznę kobiety w coś co trudno ubrać w słowa. Końców książki zaskakuje i to mocno. Czegoś takiego nie spodziewałam się i jestem pod wielkim wrażeniem.
"Własną drogą" jest również kopalnią pięknych cytatów. I jeśli lubicie zaznaczać cytat w książkach to bardzo polecam ten tytuł.