Każdy człowiek jest inny. W związku z tym każdy w inny sposób radzi sobie z traumatycznymi doświadczeniami. Jedni zamykają się w sobie, inni, mając świadomość kruchości życia, korzystają z niego na wiele sposobów, a jeszcze inni zaczynają przejawiać zapędy autodestrukcyjne. A przecież najistotniejszym jest, by poradzić sobie z wydarzeniami, które tak mocno nas dotknęły i nie zamykać się na świat. Ale też, stojąc z boku i obserwując walczących ze swoimi demonami ludzi należy zawsze pamiętać o tym, by ich nie oceniać. Dać potrzebną przestrzeń lub całkowite wsparcie ale nigdy nie ferować wyroków, podczas gdy sami nie mamy pojęcia jak byśmy się zachowali będąc na ich miejscu.
Maggie była wesołym dzieckiem. Wygadana, jej buzia nigdy się nie zamykała, z szalonymi pomysłami i planami na przyszłość. Niezwykle otwarta do ludzi i szybko zaskarbiająca sobie ich sympatię. Lecz z tej beztroskiej dziewczyny nie zostało zupełnie nic, a wszystko to przez jedno wydarzenie, które kompletnie zmieniło jej życie. Choć ma bezgraniczne wsparcie ojca i przyrodniego brata, to najwięcej otuchy i poczucia bezpieczeństwa daje jej przyjaciel. I pomimo tego, że prawdziwe życie zdaje się ją omijać, to dzięki Brooksowi ma muzykę, namiastkę normalności i najlepszego towarzysza rozmów, który nigdy jej nie oceniał. A reszta świata otwiera się dla niej w licznych książkach, które czyta. Jednak czy da się przejść przez całe życie z demonami przeszłości przejmującymi absolutną władzę nad człowiekiem?
Brooks to chłopak z sąsiedztwa i najlepszy przyjaciel brata Maggie, który większość czasu spędza właśnie w domu obok. Choć z początku nie do końca akceptował szaloną dziewczynkę, która go uwielbiała, tak z czasem nie potrafił obyć się bez jej towarzystwa. Wielokrotnie, nawet jako dziecko, pokazał, że jest prawdziwym przyjacielem, na którego można liczyć. A ta przyjaźń z czasem ewoluowała. Brooks przez większość swojego życia miał dwie miłości- muzykę i Maggie. Niestety, te dwie, z uwagi na okoliczności, nie mogły iść ze sobą w parze...
"Woda, która niesie ciszę" to w mojej opinii najlepsza część serii. Nie mogłam się od niej oderwać, pochłonęłam ją w kilka godzin i wielokrotnie miałam łzy w oczach podczas lektury. Kompletnie nie spodziewałam się tematyki, którą porusza tu Autorka, wydarzeń, które serwuje i tak świetnej kreacji postaci. Bowiem każdy w przykrej, wystawiającej na wiele prób sytuacji zachowuje się inaczej i jest to tu doskonale odzwierciedlone. To, jak i związana z nim ewolucja postaci, także tych pobocznych, które również mają nam wiele do powiedzenia. Z jednej strony to szalenie smutna opowieść, która chwyta za gardło i ściska serce ogromną ilość razy. Z drugiej zaś jest to jedna z najpiękniejszych opowieści o miłości i to nie tylko tej w znaczeniu romantycznym ale także rodzinnym. Przeprowadza nas przez wloty i upadki, szczęście i łzy wielu osób, a wszystko to w bardzo realistyczny sposób, który mocno trafia do czytelnika. Genialne jest także posłowie Autorki, które daje do myślenia tak samo jak i cała książka. Brittainy tworzy postaci, z którymi możemy się utożsamiać, historie, które zostają w czytelniku na długo po odłożeniu lektury i pokazuje miłość, której każdy z nas powinien szukać, choć nie zawsze jest łatwa i też musi pokonać wiele przeszkód. Ja jestem zachwycona tym tomem i gorąco zachęcam do sięgnięcia po niego, zwłaszcza, że pióro Autorki jest wspaniałe i naprawdę warto je poznać!
Opinia bierze udział w konkursie
