Wojna jest kobietą

Mam dla Was propozycję kolejnej książki z kategorii literatura faktu / reportaż.

Autorka zebrała historie trzydziestu dziewięciu kobiet, które doświadczyły okrucieństwa II wojny światowej. Wszystkie historie są poruszające. Kobiety opowiadają, co przeżyły podczas wojny oraz jak wojna wpłynęła na ich losy. Wojna została z tymi kobietami po dzisiejszy dzień, bo jej piętno niosą ze sobą przez całe życie. Wojna zabrała im wszystko. Wspomnienia sprzed tylu lat są bardzo bolesne i nawet po tak długim czasie nie potrafią zapomnieć o tym, co je spotkało. Chociaż wojna skończyła się Ci ludzie musieli żyć z traumatycznymi doświadczeniami i wspomnieniami do końca swojego życia.
Te opowieści to prawdziwe historie widziane oczami małej dziewczynki, nastolatki czy młodej kobiety. Bohaterki tej książki opowiadają jak wyglądało ich życie w tamtym okrutnym czasie.
Te wszystkie kobiety tworzą historię, której my nie chcielibyśmy doświadczyć. Niestety one musiały sobie z tym poradzić.
Gwarantuję Wam, że jest to książka, która dostarczy Wam emocji i polecą Wam łzy.

Jeśli interesuje Was literatura faktu i reportaże to obowiązkowo przeczytajcie tę książkę.
Polecam tę książkę każdemu. Książka zmusza do przemyśleń oraz refleksji. Czytając te historie docenicie swoje życie.

"Wojna jest kobietą" jest autentyczną relacją kobiet, które przeżyły okrucieństwo II wojny światowej. Dodam, iż nie jest to książka brutalna ani drastyczna, więc jeśli boicie się takiej tematyki, możecie spokojnie czytać. Książka rozpoczyna się słowem od autorki na temat tego, jak będzie powstawać ta publikacja. Dopełnieniem są mapy z tamtego okresu oraz zdjęcia z lat młodości przedstawionych pań. 

Jestem pełna podziwu dla starań Moniki Fibic, że zechciała odnaleźć kobiety, które podzielą się z nią swoimi wspomnieniami. A jest ich całkiem niemało, bo trzydzieści dziewięć. Odnalazła je głównie w Domach Opieki i Domach Pomocy Społecznej. Nawet po tylu latach od zakończenia wojny w ich opowieściach czuć ból i cierpienie. O takich rzeczach przecież nigdy się nie zapomina. Tego nie można wyprzeć z głowy, z myśli. Tym bardziej że były wtedy jeszcze dziećmi, nastolatkami czy młodymi kobietami. Zabrano im beztroskie dzieciństwo. To zupełnie inny sposób spojrzenia na piekło wojny, niż ten widziany oczami mężczyzn. One widziały więcej. W przeciwieństwie do pań panowie szli walczyć na froncie, z kolei one zajmowały się wszystkim innym. Dom, który często był im zabierany, rozdzielanie rodzin, walka o jedzenie, oglądanie śmierci, gwałty, przemoc - to była ich codzienność. Dramatyczna, przerażająca codzienność.

Nie ma na świecie państwa, w którym wszyscy ludzie byliby dobrzy lub źli. Nawet wśród wrogów można odnaleźć pomocną dłoń i na odwrót. Zło może czaić się tam, gdzie się to nie spodziewamy. 

Wyraźnie da się wyczuć wrażliwość i serce, z jakimi powstał ten tytuł. Autorce udało się sprawić, że i moje wielokrotnie drgało. To niezwykle trudne i poruszające historie. Ogromnie smutno mi było, że jedenaście Pań już nie doczekały wydania książki. Nadzieją i pokrzepieniem jest to, że zdążyły przekazać to, co najważniejsze. Że coś po nich zostanie.

"Wojna jest kobietą" to reportaż, który powiem trafić w ręce każdego człowieka. W obliczu tego, co dzieje się na naszych oczach po wschodniej stronie granicy, ten tytuł powinien skłonić nas do refleksji i lepszego zrozumienia, co może czuć osoba, gdy jej życie jest zagrożone. Nie pozwólmy, by naszym życiem i sercami zawładnęła nienawiść. 

Lubicie sięgać po książki, które poruszają tematykę drugiej wojny światowej? Jeśli tak, to z czyjego punktu widzenia są zazwyczaj przedstawione te historie? Częściej poznajecie całą powieść z wizji mężczyzny, czy też kobiety?

?Wojna jest kobietą? autorstwa Moniki Fibic, stanowi reportaż, o którym zbyt szybko nie zapomnę. Tytuł ten stanowi zbiór rozmów z trzydziestoma dziewięcioma kobietami, które będąc w różnym wieku i mieszkając w innych rejonach zmuszone były przeżyć piekło, które niósł za sobą wybuch drugiej wojny światowej.

?Trzydzieści dziewięć kobiet i II wojna światowa widziana przez pryzmat ich doświadczeń.
Osiem dekad wstecz, w najgorszą z wojen w historii ludzkości zostały wrzucone bohaterki mojej książki, a tryby machiny wojennej roztarły ich marzenia w pył. Opowiadają o historii takiej, jaką była naprawdę.
Bez wybielania, bez pomijania i bez wybaczania...
Opowiadają o zbrodniach, które nigdy nie zostały potępione i rozliczone. Prawda historyczna nie obroni się sama, jeśli głośno o niej nie powiemy i nie spiszemy; tylko wtedy pamięć o niej będzie żywa.?

Czuję się zagubiona... Nie wiem od czego powinnam zacząć - reportaż ten tak bardzo chwycił mnie za serce, że nie potrafię pozbierać myśli. Może zacznę od tego, że na samym początku swojej książki pani Monika przedstawia nam zdjęcie oraz krótki fragment pamiętnika jej nieżyjącej już babci. Ten element nadał pewnego rodzaju realizmu całej powieści, a sama historia jej babci oraz miłości jej życia spowodowała moje wzruszenie - po przeczytaniu tego pierwszego ?rozdziału? czułam, że będzie to mocna pozycja.

Jak już wspomniałam, Fibic przybliża nam historie trzydziestu dziewięciu kobiet, które pomimo tego iż opowiadały o tym samym okresie czasu, to jednak zrobiły to na swój, zupełnie inny sposób. Do tej pory jestem zaskoczona z jakim spokojem każda z tych pań opowiadała o gwałtach, czy też przemocy, którą stosowała obca władza - z własnego doświadczenia wiem, że osoby starsze wolą o tym zapomnieć, jednak te bohaterki chciały podzielić się z nami swoją przeszłością, za co im dziękuję.

Może i ?Wojna jest kobietą? nie zawiera krwawych scen, to jednak autorce udało się ukazać okrutne realia, w których musiały odnaleźć się poszczególne kobiety. Możliwe, że pani Monika jest ostatnią osobą, której udało się uwiecznić te smutne oraz czasami radosne wspomnienia, które powinna poznać jak największa liczba czytelników.

Dużym atutem tej książki są zdjęcia z lat młodości niektórych pań oraz język, którym posługuje się autorka. (Jak pewnie zdążyliście się domyślić, autorka zmuszona była jeździć po całej Polsce by odbyć wywiad z każdą z bohaterek tej pozycji.) Jestem zaskoczona, że Pani Monika nie zmieniła/poprawiła żadnej z prowadzonych rozmów, tylko napisała słowo w słowo to co powiedziała dana osoba - nie powiem w jednym wywiadzie język narratorki był dla mnie sporym wyzwaniem, jednak ten manewr sprawił, że czułam się jakbym siedziała obok danej kobiety i razem z autorką słuchała historii jej życia.

Czy książkę polecam? Bardzo dziękuję autorce za stworzenie tej książki - dała mi ona sporo do myślenia oraz zapewniła mi więcej emocji niż niejeden kryminał, czy też thriller. Tytuł ten jest pewnego rodzaju ostrzeżeniem dla władz, jak i dla zwykłego obywatela przed wybuchem konfliktu zbrojnego - ?Wojna jest kobietą? w pełni oddaje nowe realia, w których musieli odnaleźć się zwykli cywile w czasie kilku lat wojny.

Lubicie sięgać po książki, które poruszają tematykę drugiej wojny światowej? Jeśli tak, to z czyjego punktu widzenia są zazwyczaj przedstawione te historie? Częściej poznajecie całą powieść z wizji mężczyzny, czy też kobiety?

?Wojna jest kobietą? autorstwa Moniki Fibic, stanowi reportaż, o którym zbyt szybko nie zapomnę. Tytuł ten stanowi zbiór rozmów z trzydziestoma dziewięcioma kobietami, które będąc w różnym wieku i mieszkając w innych rejonach zmuszone były przeżyć piekło, które niósł za sobą wybuch drugiej wojny światowej.

?Trzydzieści dziewięć kobiet i II wojna światowa widziana przez pryzmat ich doświadczeń.
Osiem dekad wstecz, w najgorszą z wojen w historii ludzkości zostały wrzucone bohaterki mojej książki, a tryby machiny wojennej roztarły ich marzenia w pył. Opowiadają o historii takiej, jaką była naprawdę.
Bez wybielania, bez pomijania i bez wybaczania...
Opowiadają o zbrodniach, które nigdy nie zostały potępione i rozliczone. Prawda historyczna nie obroni się sama, jeśli głośno o niej nie powiemy i nie spiszemy; tylko wtedy pamięć o niej będzie żywa.?

Czuję się zagubiona... Nie wiem od czego powinnam zacząć - reportaż ten tak bardzo chwycił mnie za serce, że nie potrafię pozbierać myśli. Może zacznę od tego, że na samym początku swojej książki pani Monika przedstawia nam zdjęcie oraz krótki fragment pamiętnika jej nieżyjącej już babci. Ten element nadał pewnego rodzaju realizmu całej powieści, a sama historia jej babci oraz miłości jej życia spowodowała moje wzruszenie - po przeczytaniu tego pierwszego ?rozdziału? czułam, że będzie to mocna pozycja.

Jak już wspomniałam, Fibic przybliża nam historie trzydziestu dziewięciu kobiet, które pomimo tego iż opowiadały o tym samym okresie czasu, to jednak zrobiły to na swój, zupełnie inny sposób. Do tej pory jestem zaskoczona z jakim spokojem każda z tych pań opowiadała o gwałtach, czy też przemocy, którą stosowała obca władza - z własnego doświadczenia wiem, że osoby starsze wolą o tym zapomnieć, jednak te bohaterki chciały podzielić się z nami swoją przeszłością, za co im dziękuję.

Może i ?Wojna jest kobietą? nie zawiera krwawych scen, to jednak autorce udało się ukazać okrutne realia, w których musiały odnaleźć się poszczególne kobiety. Możliwe, że pani Monika jest ostatnią osobą, której udało się uwiecznić te smutne oraz czasami radosne wspomnienia, które powinna poznać jak największa liczba czytelników.

Dużym atutem tej książki są zdjęcia z lat młodości niektórych pań oraz język, którym posługuje się autorka. (Jak pewnie zdążyliście się domyślić, autorka zmuszona była jeździć po całej Polsce by odbyć wywiad z każdą z bohaterek tej pozycji.) Jestem zaskoczona, że Pani Monika nie zmieniła/poprawiła żadnej z prowadzonych rozmów, tylko napisała słowo w słowo to co powiedziała dana osoba - nie powiem w jednym wywiadzie język narratorki był dla mnie sporym wyzwaniem, jednak ten manewr sprawił, że czułam się jakbym siedziała obok danej kobiety i razem z autorką słuchała historii jej życia.

Czy książkę polecam? Bardzo dziękuję autorce za stworzenie tej książki - dała mi ona sporo do myślenia oraz zapewniła mi więcej emocji niż niejeden kryminał, czy też thriller. Tytuł ten jest pewnego rodzaju ostrzeżeniem dla władz, jak i dla zwykłego obywatela przed wybuchem konfliktu zbrojnego - ?Wojna jest kobietą? w pełni oddaje nowe realia, w których musieli odnaleźć się zwykli cywile w czasie kilku lat wojny.