Wołyń. Bez litości

Piotr Tymiński swoją książką "Wołyń. Bez litości" przybliża czytelnikowi historię znaną głównie z opowieści, telewizji i filmu. Wołyń - makabryczne ludobójstwo, skutek eksterminacji Ludności Polskiej z Ukrainy. Wątek ten, przynajmniej w moim przypadku, na lekcji historii nie był szczegółowo poruszany, o ile w ogóle był. To co przeczytałam, upewniło mnie tylko w przekonaniu, że brakuje w szkołach obowiązkowych lektur tego typu.
Jak wszyscy wiemy Historia Polski jest równie piękna, co okrutna i bestialska. Zawsze, kiedy w grę wchodzi polityka, wojna i pieniądze, niektórzy ludzie tracą głowę i potrafią robić niewyobrażalne rzeczy. Piotr Tymiński w powieści "Wołyń. Bez litości" ukazuje dramat Polaków, którzy starali się przetrwać Rzeź wołyńską i odeprzeć ataki ukraińskich nacjonalistów. 22 kwietnia 1943r. - Wielki Czwartek, ten dzień na zawsze zapamiętał główny bohater - Stanisław Mrozowski o pseudonimie "Len". To właśnie do jego domu wkroczyli "sąsiedzi" i z zimną krwią zabili jego bliskich, jak i okolicznych mieszkańców. Ci, którzy przeżyli postanowili nie poddać się bez walki i z odwagą ruszyli na pomoc pozostałym Polakom. Wkroczyli w szeregi Armii Krajowej i starali się godnie chować poległych cywilów, którzy zginęli z rąk Ukraińskiej Powstańczej Armii, tworzyli zasadzki, w których odbijali jeńców, zazwyczaj młode kobiety, z rąk potworów. Zbierali broń, amunicję i zaciągali coraz większą liczbę mężczyzn, którzy byli gotowi do walki. W ich szeregach można było spotkać nie tylko dojrzałych, dorosłych żołnierzy. Byli tam też młodzi chłopcy i nastolatkowie, wszyscy gotowi do tego aby walczyć o swoją Ojczyznę.
To bardzo wartościowa książka, powinien ją przeczytać każdy Polak. Pokazuje w dosadny sposób różne ludzkie oblicza. Jak w każdej narodowości pojawiają się nacjonaliści, którzy w brutalny sposób próbują pokazać swoją wyższość nad innymi, jednak to nie jest reguła. W tej powieści również pojawiali się tacy bohaterowie. Ukrainiec, który ratuje zmasakrowane ciało Polskiego dziecka, któremu nie podoba się to co aktualnie dzieje się w kraju, albo Niemiec, który dołącza do żołnierzy "Lena" i ratuje polską ludność. To pokazuje, że nie każdy jest potworem nawet pod wpływem ogromnej presji. To wspaniała opowieść, o ile można tak powiedzieć o bestialskich zachowaniach. Wprowadza czytelnika w osłupienie, zdziwienie aż pojawia się pytanie "Czy to się rzeczywiście działo?". Dlatego ważne jest aby o tym nie zapominać. Zakończenie książki również wprawiło mnie w zdumienie, i mam nadzieję, że pojawi się następna książka dotykająca tego tematu.
Powieść ta ujawnia najgorszą stronę człowieka. Pokazuje jak wojna potrafi przeobrazić ludzi w prawdziwych potworów, oraz przedstawia tych, którzy nie zatracili swojego człowieczeństwa i honoru. To właśnie Ci drudzy zasługują na pamięć i szacunek.

Biorąc tę książkę do ręki nachodzi nas pytanie ?nie za dużo Wołynia? Co nowego mi powiedzą??. Jednak warto się przemóc. ?Wołyń bez litości? jest obrazem ludzi. Ludzi, a nie walk i rzezi. Powieść oparta na faktach. To najbardziej sprawia, że łapie nas przerażenie z każdą stroną. Z tym, że tak jak wspomniałam wcześniej, ten tytuł różni się od innych. Mówi o ludziach, nie postaciach. O prawdziwym człowieku, którego możemy polubić, zaprzyjaźnić się z nim, współczuć mu i pocieszać go. Oczywiście jest tu również tło historyczne i polityczne ale nie ono dominuje.

Piotr Tymiński spisał historie Pana Stanisława. Niezwykle odważnego człowieka. Odważnego przede wszystkim wewnętrznie. Los go bardzo doświadczał, a on się nie poddał. Walczył. Cały czas walczył. Jego postawa niesie nadzieje, że gdy bardzo się chce, to się wygra. Daje wiarę.

O Wołyniu i tym co tam się stało słyszał każdy. Każdy wie, że była to wielka tragedia. Jednak pomimo niej, a może dzięki niej, ludzie byli silni. Silniejsi niż teraz. Potrafili znieść bardzo wiele. Książka świetnie to obrazuje. Owszem jest brutalna. Taki to był świat. Czytając ją jest nam momentami smutno. Przez resztę czasu jest nam mimo wszystko przyjemnie. Dlaczego? Głównie dzięki ludziom, którzy nam towarzyszą. Oczywiście nie tylko. Autor popisał się też wspaniałymi opisami przyrody. Nasza wyobraźnia działa na pełnych obrotach i robi nam się przyjemnie. W końcu od lat wiadomo, że zieleń i przyroda działają kojąco.

Książka jest trudna. Jest też wzruszająca. Dająca nadzieje. Dobrze napisana. Ze świetną okładką. Jest taka jaka powinna być dobra książka.

Chciałabym się na końcu zwrócić jeszcze do Pana Piotra Tymińskiego. Drogi autorze, wiem że jest pan historykiem. Ja proszę jednak aby dalej pan pisał powieści. Wyszukiwał dla nas ciekawych opowieści, takich o prawdziwych ludziach. Polska literatura potrzebuje właśnie takich osób jak Pan.

Na samym już końcu podkreślę ponownie! Czytajcie polskich autorów!


Moja ocena: ******

Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca

...