World of Warcraft: Cisza przed burzą

"Cisza przed burzą" to kolejna książka z serii World of Warcraft fascynująca i wciągającą książka. Zdecydowanie jest to historia barwna i pełna niesamowitych wydarzeń. Nic tu nie nudzi czytelnika, jest tutaj dużo opisów, a akcja ciągle brnie do przodu. Ciekawie opisane postaci i ich mocne charaktery według mnie górują nad tą powieścią. Książkę czyta się z przyjemnością, momentami ciężko się od niej oderwać. I nawet taka ja, która nie miała pojęcia o świecie przedstawionym w grze, a porwała się na książkę zrozumiała o co w tej historii chodzi. Da się? Da. Wszystko zależy od sposobu przedstawienia całej historii. A tutaj jest to naprawdę świetne. Może trochę przerastały mnie imiona i inne nazwy, ale całość była bardzo wciągającą. Historia o odwadze, waleczności, braterstwie i odwadze. Porywająca, zawierająca dech w piersiach. I napisze to chyba kolejny raz, ale naprawdę jestem zachwycona opisami, które są bardzo szczegółowe. W tym wypadku muszę także pochwalić okładkę, ponieważ jest graficznie bardzo ładna i przyciągająca wzrok. Podsumowując całość uważam, że to warta uwagi pozycja, która zachwyci nie tylko fanów gry, lecz także osoby, które nie miały z nim nic wspólnego.

Azeroth umiera. A zjednoczone siły Hordy i Przymierza muszą zmierzyć się z jeszcze większą grozą niż ta, którą rozpętał Płonący Legion. Głęboko pod ziemią, w samym sercu Azeroth, zieje śmiercionośna rana, zadana przez upadłego tytana Sargerasa w ostatnim akcie okrucieństwa.

Władca Anduin, król Wichrogrodu, Sylwana, wódz Hordy oraz królowa Porzuconych nie mają czasu na odbudowę tego, co zniszczyła wojna i opłakiwanie zmarłych. Rana, zadana Azeroth sprawiła, że na powierzchnię wydostał się materiał zwany azerytem. Ma ona niezwykłe właściwości, które mogą być zarówno dobre jak i doprowadzić do niewyobrażalnych zniszczeń.

Tymczasem Anduin próbuje za wszelką cenę zachować pokój, jaki został zawarty między nim a Hordą, lecz Mroczna Pani ma inne plany. By trwały pokój był możliwy, lata waśni i wzajemnej nienawiści musiałyby pójść w niepamięć. Zarówno Horda jak i Przymierze próbują ujarzmić potęgę azerytu, lecz ich własna pycha i żądza władzy może doprowadzić do ostatecznego upadku Azeroth, które i tak umiera?

W tej części, duży nacisk jest położony na relacje między Hordą a Przymierzem, które były od zawsze bardzo napięte. Teraz, z racji pojawienia się nowej substancji, mogącej przeważyć władzę na jedną ze stron, konflikt między tymczasowymi sprzymierzeńcami narasta, a los pokoju wisi na włosku?

Dla mnie, jako laika w dziedzinie gry, ta książka to epicka powieść fantasy, która porywa, trzyma w napięciu i pozostawia czytelnika z pewnego rodzaju niedosytem. I bardzo dużą dawką niedomówień, spowodowaną nie znajomością gry czy świata.

Jest to moja druga książka z uniwersum World of Warcraft i po raz kolejny jestem pod wielkim wrażeniem jak ogromny i rozbudowany jest ten świat . Jego złożoność i mitologia wręcz przytłacza, choć historia jest poprowadzona w sposób bardzo ciekawy, to czytelnik, który nie ma zbyt dużego obeznania w całości historii, może mieć uprzejme: ? ale o co chodzi??, gdyż wiele rzeczy pozostaje nie wyjaśniochych dla tych, którzy gier nie znają lub wcześniej nie sięgali po inne książki z uniwersum WoW.

Jednak mimo to, bardzo podobała mi się ta książka i zachęcia mnie by zagłębić się w świat Azeroth i jego mitologii jeszcze bardziej. Na pewno fani serii będą bardzo zadowoleni, bo głównie jest to książka dla nich.

Lata mijają, a World of Warcraft wciąż nie traci swojej, nie oszukujmy się, ogromnej popularności. Niedługo na rynku pojawi się Battle for Azeroth, zupełnie nowy, duży dodatek do gry. Z tej właśnie okazji pojawiła się Cisza przed burzą ? książka, mająca za zadanie wypełnić lukę fabularną między dodatkami, Legionem i wspomnianym przed chwilą Battle for Azeroth. Zresztą, nie jest to pierwszy raz, gdy Blizzard w ten sposób przedstawia graczom historię Wowa. I bardzo dobrze, gdyż jest to uniwersum niezwykle ciekawe i rozbudowane. W sumie Cisza przed burzą była moim pierwszym, lecz na pewno nie ostatnim, spotkaniem z tym fantastycznym światem.

Horda i Przymierze razem pokonały Płonący Legion, jednak wciąż nie oznacza to pokoju. Wręcz przeciwnie, rana zadana ciosem miecza Sargerasa osłabiła Azeroth. Na powierzchnię wypływa tajemnicza substancja zwana azerytem. Może ona leczyć rany i przywrócić to, co zniszczone, lecz w niewłaściwych rękach staje się wielkim zagrożeniem dla świata i śmiertelną bronią. Każdy chciałby ją posiadać, lecz nie każdy do czynienia dobra.
Wydarzenia opisane są z perspektywy Anduina Wrynna, młodego króla Przymierza, który próbuje pogodzić się ze śmiercią ojca, a także Sylwany Bieżywiatr, wodza Hordy. Chcąc nie chcąc, ta pierwsza jakoś bardziej przypadła mi do gustu. Przeżycia władcy Wichrogrodu były też dominującym wątkiem w książce i to na tej postaci najbardziej skupiła się autorka. No cóż, niestety miłośnicy Hordy mogą poczuć się odrobinę zaniedbani.
Historia opowiedziana jest w sposób lekki i interesujący. Wręcz nie mogłam odłożyć książki!
Christie Golden świetnie opisała intrygi Sylwany oraz politykę prowadzoną przez młodego króla. Nic dziwnego, przecież dla niej Azeroth jest drugim domem!
Bohaterowie są prawdziwi, a ich motywacje są, w większym lub mniejszym stopniu, zrozumiałe. Starali się pogodzić ze stratą tak bliskich dla siebie osób. To właśnie strata i nadzieja grają ogromną rolę w Ciszy przed burzą. Scena, w której Anduin żegna się ze swoim starym przyjacielem... wzruszająca.
W pewnym momencie fabuły pojawili się Porzuceni, nieumarli mieszkający w Podmieście. Własnie w nich Anduin zauważa coś, co mogłoby sprowokować do pokoju między Hordą i Przymierzem, jednak wszystko zależy od Sylwany. A ona jest nieprzewidywalna i zdolna do poświęceń dla dobra swoich poddanych.
Napięcie w książce coraz bardziej rosło, by w końcu doszło do niespodziewanego i pełnego emocji finału... A reszty dowiemy się dopiero w grze!

Dla kogoś, kto nie miał wcześniej styczności z uniwersum World of Warcraft, (tak jak ja) książka może się na początku wydać trochę skomplikowana, jednak po jakimś czasie zaczyna się wszystko rozjaśniać i czytanie Ciszy przed burzą staje się przyjemnością. Jest to bowiem kawał dobrego fantasy! Polecam każdemu, zwłaszcza fanom Warcrafta. Dla nich ta lektura jest obowiązkowa.