Wróć do domu

Nieważne co się stanie- jeśli coś Ci w życiu nie wyjdzie , porzuci Cię chłopak, stracisz pracę , albo po prostu poczujesz ,że nie dajesz sobie rady po prostu wróć do domu.
W dniu zaginięcia Laura Majewska miała dwadzieścia dwa lata, była ambitną studentką i miała przed sobą dobrą przyszłość.
Nikt z jej bliskich nie ma pojęcia, że tego samego wieczoru pokłóciła się ze swoim chłopakiem, a nawet z nim zerwała.
Na młodego mężczyznę padają również pierwsze podejrzenia prowadzących śledztwo policjantów.
Co rzeczywiście spotkało młodą Majewską?

Sara i Robert poznali się trzy lata wcześniej i niedawno zdecydowali się sformalizować swój związek.
Para nie zdecydowała się na posiadanie dzieci skupiając się na podróżach i wzajemnej relacji.
Niestety pewnego dnia młoda fotografka odkrywa,że ukochany ją okłamuje.
Zaniepokojona jednak nie decyduje się na konfrontację z Robertem za to rozpoczyna własne dochodzenie mające na celu wyjaśnienie sprawy sprzed lat.
Kolejne tropy i rozmowy nie przynoszą jednak oczekiwanych rezultatów.
Do czasu pewnego rodzinnego obiadu..
Milewska za wszelką cenę chce ratować swoje małżeństwo.
Czy jej się to uda?

Szczerze mówiąc mam mieszane uczucia po przeczytaniu książki Aleksandry Polańskiej.
Sam pomysł na fabułę i całą historię bardzo mi się spodobał, język którym powieść została napisana jest lekki i sprawia ,że czytanie jest przyjemne.
Tym, co budzi moje zastrzeżenia są bohaterowie.
Doprawdy nie potrafiłam zrozumieć Milewskiej, która twierdziła, że kocha męża, a jednocześnie nie chciała z nim szczerze porozmawiać i po prostu stanąć oko w oko z wydarzeniami sprzed dekady.
Powiem wprost po prostu mnie ona wkurzała.
Robert z kolei nie potrafił sobie poradzić ze zniknięciem dawnej partnerki w związku z czym w mojej opinii nie powinien się angażować w nową relację.
Poza tym.. Sara zbyt łatwo uzyskiwała odpowiedzi na swoje pytania.
Zakończenie zdecydowanie mnie zaskoczyło..
Jeśli szukacie lekkiego kryminału zdecydowanie jest to lektura dla Was????????

Zdecydowanie autorka znajduje się u mnie w top pięciu najlepszych autorów thrillerów psychologicznych! Czytałam jej wcześniejsze książki i każda zasługiwała na ogromne uznanie. Najlepsze jest to, że jej utworów nie da się przewidzieć. Niby jakiś koniec książki kroi nam się w głowie, ale nigdy nie wychodzi to tak, jak się zakończyło. Ta historia dała mi do myślenia na tyle, że doszłam do bardzo odkrywczego wniosku. Tak jak w niektórych ludziach można czytać jak z książki, tak inni nigdy do końca życia nie będą szczerzy. Małżeństwo Sary i Roberta rozpoczęło się w momencie, kiedy oboje przechodzili swoje traumy. Lecząc wzajemne rany patrzyli na siebie przez ich pryzmat, więc szczerość gdzieś tam została spychana na dalszy plan. Wątek skupia się na traumie Roberta i jego zaginionej kiedyś dziewczyny. Wydawało mu się, że zaleczył swoje rany, jednak, kiedy tylko dostał wiadomość, że być może Laura żyje, od razu jego psychika zaczęła inaczej pracować. Coraz częściej okłamywał żonę, a opowieść z jej perspektywy pokazała nam, że zaczęła zauważać jego dziwne zachowanie. Niby robiła co mogła, żeby uratować ich małżeństwo, jednak jej postępowanie kierowane niesprawiedliwością i tajemnicami męża sprawiało, że stawała się coraz gorszym człowiekiem. Zaczęła mieć sekretów na pęczki i układów sporo, a na końcu jej słowa wyznawały tylko same kłamstwa. Niby kochała go, ale gdzieś tam z tyłu głowy wiedziała, że on zawsze najbardziej kocha Laurę. Odkrywała jego sekrety jeden po drugim, co mocno ją raniło. Takim twardym rozumem okazała się być jedna z jej przyjaciółek, która czasami dawała jej mądre porady. Tutaj tak naprawdę każdy grał na kilka frontów, pokutował za własne i czyjeś grzechy okłamując też swoją rodzinę. Tak naprawdę zauważyłam, że nikt nie był szczęśliwy. Szczęście było chwilowe i ulotne niczym dym z papierosa. Zemsta była słodka ale gorzkim kosztem. Nie zdradzę końca, ale powiem wam, że spijałam tutaj każde słowo, myślałam nad każdym zachowaniem i wysnuwałam własne wnioski. Gra postaci była w mocno psychologicznej fazie i dramatyzm scalała niepewność, obecna do samego końca. Zżyłam się z postaciami i stwierdzam, że niektórych ludzi nie da się wyleczyć z ich obsesji. Czasami to właśnie jest ich sposób na życie.
Ogromnie polecam, milion na sto!

"Nie ma kar ani nagród, są jedynie konsekwencje..."

"Wróć do domu" autorstwa Aleksandry Polańskiej to wciągający thriller psychologiczny, który porusza takie kwestie jak: zaufanie w związku, sekrety z przeszłości i mroczne intrygi. Tym razem autorka serwuje nam powieść pełną napięcia, w której bohaterowie nie są tym, kim się wydają, a każda nowa strona odkrywa przed czytelnikiem kolejne zaskakujące szczegóły.

Sara i Robert Milewscy to młode, szczęśliwe małżeństwo. Wszystko wydaje się idealne, aż do momentu, kiedy Sara zaczyna dostrzegać, że Robert coraz częściej ją okłamuje. Początkowo stara się racjonalizować jego zachowanie, jednak z biegiem czasu odkrywa niepokojące szczegóły z przeszłości męża. Kluczowym momentem staje się dla niej informacja o zaginięciu Laury ? dawnej dziewczyny Roberta, która zniknęła dziesięć lat temu. Co gorsza, to właśnie Robert był ostatnią osobą, która ją widziała.

Z biegiem czasu Sara zaczyna coraz bardziej wątpić w swojego męża i jego uczciwość. Czy Robert mógł być odpowiedzialny za zaginięcie Laury? A jeśli nie, co stało się z nią naprawdę? Sara balansuje na granicy rozpadu swojego związku, próbując odkryć prawdę o mrocznej przeszłości męża i uratować małżeństwo. W miarę rozwoju fabuły, jej zaufanie do Roberta słabnie, a tajemnice stają się coraz bardziej niepokojące.

Polańska stworzyła thriller o dobrze skonstruowanej fabule, który od pierwszych stron wciąga czytelnika w świat pełen zagadek. Książka jest pełna napięcia i niepewności, które stopniowo narastają wraz z odkrywaniem kolejnych tajemnic z życia bohaterów. Autorka z wprawą buduje atmosferę niepokoju, sprawiając, że czytelnik zastanawia się, komu może ufać i kto tak naprawdę mówi prawdę.

Jednym z atutów powieści jest umiejętne prowadzenie narracji ? Polańska pozwala nam powoli odkrywać kłamstwa, którymi owiana jest relacja Sary i Roberta. Mimo że początkowo wydają się być idealnym małżeństwem, z każdą kolejną stroną bohaterowie odsłaniają swoje wady i ukrywane sekrety.

Sara to postać, z którą wielu czytelników może się utożsamiać. Jej podejrzenia wobec męża stopniowo narastają, a wraz z nimi jej niepewność co do przyszłości ich związku. To silna, ale zarazem zagubiona kobieta, która pragnie prawdy, jednocześnie bojąc się tego, co może odkryć.

Robert natomiast od samego początku jest postacią, której nie można w pełni zaufać. Jego tajemniczość i mroczna przeszłość rzucają cień na ich związek, a każda kolejna odkryta informacja sprawia, że staje się coraz bardziej podejrzany. W miarę rozwoju fabuły czytelnik zaczyna się zastanawiać, czy Robert jest winny, czy może padł ofiarą nieporozumień.

"Wróć do domu" porusza temat zaufania w związku oraz tego, jak sekrety z przeszłości mogą wpłynąć na teraźniejszość. Sara, próbując odkryć prawdę o mężu, musi zmierzyć się z własnymi lękami i wątpliwościami. Powieść podkreśla również, jak cienka jest granica między miłością a nieufnością, oraz jak łatwo można ją przekroczyć.

Zaginiona Laura staje się symbolicznym punktem odniesienia dla całej fabuły - jej zniknięcie reprezentuje nie tylko tajemnicę, ale także zagrożenie, które wisi nad związkiem Milewskich. Każdy z bohaterów skrywa swoje tajemnice, a to, co na początku wydaje się być zwykłym nieporozumieniem, przeradza się w sieć kłamstw i intryg.

Chociaż niektórzy czytelnicy mogą domyślić się finału, autorka umiejętnie prowadzi intrygę, sprawiając, że wciąż pozostajemy z wieloma pytaniami aż do ostatnich stron. To zakończenie, które wywołuje mieszane uczucia - z jednej strony satysfakcjonuje, ale z drugiej pozostawia pewien niedosyt.

"Wróć do domu" Aleksandry Polańskiej to wciągający thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu i zaskakuje. Choć zakończenie może być przewidywalne dla niektórych czytelników, autorka świetnie buduje atmosferę i tworzy postacie, które zmuszają do refleksji nad zaufaniem, prawdą i kłamstwem w relacjach. Polańska udowadnia, że potrafi skonstruować skomplikowaną intrygę, która angażuje od pierwszej do ostatniej strony.

Dziesięć lat temu zaginęła dziewczyna Roberta, który jako ostatni ją widział. Mężczyzna wciąż o niej nie zapomniał i ciągle jej szuka.
Sara, żona Robera przyłapuje go na coraz liczniejszych kłamstwach, co sprawia, że przestaje mu ufać.

Szczerość i zaufanie w związku to podstawa, bez tego nie idzie funkcjonować. W małżeństwie Sary i Roberta właśnie tego zabrakło, co sprawiło, że kobieta zaczęła podejrzewać swojego męża o najgorsze. Całą historię poznajemy z jej perspektywy i obserwujemy w jaki sposób zmienia się jej związek oraz ona sama. Kobieta przyłapuje Roberta na coraz większych kłamstwach, które się tylko mnożą i na dodatek odkrywa coś, co sprawia, że jej życie odwraca się bezpowrotnie do góry nogami. Już nigdy nie spojrzy na swojego męża w taki sam sposób co wcześniej. Sara zaczyna prowadzić własne śledztwo i razem z nią odkrywamy mroczne intrygi. Oszustwa mężczyzny sprawiły, że Sara również zaczęła zatracać się w swoich kłamstwach. Żyli razem, ale jakby oddzielnie. Cała sytuacja ogromnie na nich wpłynęła i można powiedzieć, że ich zniszczyła, w szczególności naszą główną bohaterkę. Sara niegdyś spokojna, przyjacielska i pomocna, zaczęła odsuwać się od swoich przyjaciółek i stała się agresywna. Była nie do poznania. Trochę się dziwiłam, że zamiast rozmówić się ze swoim mężem, zaczęła robić dokładnie to samo co on.
Autorka ma lekki styl pisania, przyjemny dla czytelnika, dzięki czemu wczułam się jeszcze bardziej w przedstawioną przez nią historię. Najbardziej zaciekawił mnie wątek zaginionej lata temu Laury i sposób w jaki zostało to połączone z teraźniejszością. Byłam przygotowana na każdą możliwość, miałam swoje podejrzenia, które okazały się być dalekie od prawdy. Nasi bohaterowie są pełni wad, ale kto ich nie ma? Niektóre sytuacje były dla mnie zaskoczeniem, a właściwie było nie możliwe, żeby się faktycznie wydarzyły, co jedynie może świadczyć o naiwności bohaterów i ich głupocie, bo innego wyjaśnienia nie widzę. Jest to dla mnie drobny minus, jednak najważniejsze, że fabuła mnie porwała i mogę "Wróć do domu" polecić dalej.