Wrzaskun Piękna i brzydal

Album Wrzaskun 1: Piękna i brzydal to coś więcej niż kolejna komiksowa bajka dla grzecznych dzieci, gdzie pojawiają się stereotypowe księżniczki, piękni królewicze i dzielni rycerze. Tytuł co prawda pojawił się w ramach wydawnictwa Krótkie Gatki, tym razem jest on jednak głównie kierowany do tych ?starszych dzieciaków?, które czasem potrzebują odrobiny prostej i szalonej rozrywki. Czyli tego, co wypełnia komiks po brzegi i wylewa się dosłownie z każdej jego strony.

Zaprezentowany tutaj fantazyjny świat pełny jest magicznych bestii, zaklętych potworów, dziwacznych smoków, krwiożerczych zombiaków, uczuciowych wampirów, niebezpiecznych świń, leniwych książąt i oczywiście potrzebujących ratunku księżniczek. W takich realiach żyje tytułowy Wrzaskun, który obronną ręką wychodzi z każdego zagrożenia, siekając swoich oponentów na drobne kawałeczki (dosłownie). Niezwykłe zdolności bojowe oraz odwaga niestety nie idą w parze z urodą. Pomimo swojej waleczności nie jest on wymarzonym księciem na białym koniu. Jest to raczej szpetna bestia na nędznie wyglądającej chabecie, która w zamian za ratunek pragnie pocałunku.

Tebo w swoim dziele sięga więc po pewne sprawdzone bajkowo/baśniowe elementy, miesza je z szalonym humorem i dodatkowo doprawia latającymi na prawo i lewo częściami ciała. Mocne tempo fabuły miesza on tutaj z odrobiną tajemniczości, która głównie powiązana jest z wyglądem i przeszłością głównego bohatera. Wszystko to podane jest w odpowiednich proporcjach, tak aby zaintrygować i rozbawić czytelnika.

Żywiołowość historii przejawia się również w oprawie graficznej. Proste kolorowe rysunki emanują albo jakimiś emocjami, albo pokazują mocno przerysowaną przemoc. Wszystko to jest odpowiednio ?ugładzone? i podane w takiej formie, aby przede wszystkim bawić. W kilku miejscach artysta pokusił się o dodanie kilku wizualnych smaczków, które powinny być zauważone przez kogoś dorosłego.

DORWAĆ KSIĘŻNICZKĘ

?Wrzaskun? to kolejna bardzo dobra seria dla dzieci od ?Kultury Gniewu?. Szalona i absurdalna, pełna akcji i przygód, bawi i dostarcza naprawdę niegłupiej rozrywki na poziomie. Bo i fabuła, choć typowa, i rysunki, choć równie typowe, sprawdzają się tu znakomicie i nikomu nie pozwalają poczuć się rozczarowanym.

Wrzaskun chce księżniczkę. Dorwać, pocałować. No chce. I nie zawaha się przed niczym, by dopiąć swojego, więc wędruje, walczy, niszczy, zabija wszystko, co stanie mu na drodze. Bywa. Ale szybko odkrywa, że księżniczki mogą nie być takie wspaniałe, na jakie liczył, gdy w jego ręce trafia wyjątkowo kapryśna dziewoja. Dalej, z kolejną, jest lepiej, ale do czasu. Czy jego poszukiwania mają jakiekolwiek szanse powodzenia?

O ile w literaturze za humorystycznym fantasy zwyczajnie nie przepadam ? może poza takimi wyjątkami, jak proza Pratchetta, ale one jedynie potwierdzają owa regułę ? o tyle w komiksach natrafiłem na tak wiele dobrych historii tego typu, że chętnie do nich wracam. Z rzeczy dla dorosłych najbardziej kupiły mnie chyba wszystkie serie z ?Troy? w tytule, z tych dziecięcych w ostatnich latach urzekł mnie na przykład ?Przygody Claudette?. A teraz moją sympatię zjednał sobie jakże udany ?Wrzasukn?.

Na pierwszy rzut oka seria ta, przynajmniej graficznie, wygląda tak, jakby Piotr Nowacki, którego znacie pewnie m.in. z ?Detektywa misa Zbysia na tropie?, chciał narysować coś w stylu wspomnianej już ?Claudette?. Oczywiście podobieństwa można by mnożyć, w szacie graficznej tej serii pobrzmiewa sporo znajomych nut, ale ma ona też swój własny charakter, klimat i nastrój panujący na stronach. I bardzo przyjemną ekspresję, która podkręca tylko humorystyczny ton całości, czyli najmocniejsza stronę opowieści.

Bo ?Wrzaskun? to album złożony z dobrze znanych nam schematów. Błąd? Nic bardziej mylnego. Dobre humorystyczne fantasy musi opierać się na pastiszu, musi redefiniować schematy, bawić się nimi i nawet jeśli nie wyciska z nich czegoś świeżego, to przynajmniej zabawnego. I dokładnie to robi Tebo, autor serii. I na dodatek robi to we wdzięczny wręcz sposób, dzięki czemu nie zawodzi oczekiwań zarówno młodych odbiorców, jak i starszych, bardziej obeznanych z tematyką, którym rzecz mogłaby wpaść w ręce.

W skrócie, przyjemna rzecz dla małych ciałem, jak i duchem. Sympatyczna wyprawa do zabawnej rzeczywistości fantasy, a jednocześnie przyjemny hołd dla gatunku. Z nutą trafnej satyry.