Wstrząsy wtórne

"Wstrząsy wtórne" to pierwszy tom serii science fiction zwanej "Wojnami Palladowymi". W tej powieści pełnej skandynawskich nawiązań, choć to ewidentnie wstęp do większej historii, dużo się dzieje i nie można się nudzić. Tę książkę się wręcz pochłania - zanim się obejrzałam, byłam już w połowie, a po chwili przewróciłam ostatnią stronę.

Po przegranej wojnie, Gretejczycy stracili swoją planetę, a wszyscy ich żołnierze zostali jeńcami wojennymi. Jednak nie trafili do surowego więzienia, a do pełnego porządku i wojskowej dyscypliny , a mimo to dość luksusowego, ośrodka na planecie Rhodii. Jednak nie mają tam spędzić reszty swojego życia, a tylko pięć lat, i okres ten niedługo się kończy. Mimo to, świat nie zdążył się jeszcze ustabilizować po walkach sprzed lat i w wielu miejscach wciąż widać cienie wojny. I właśnie wtedy coś zaczyna rzucać wątpliwości na przyszłość tego trudem osiągniętego pokoju.

Akcja rozwija się powoli, ale metodycznie, i nic w niej nie jest przypadkowe. Widać, że autor ma porządny plan na fabułę tej serii, chociaż w tym tomie dostajemy prolog, intrygujące wprowadzenie do kolejnych wielowątkowych tomów. Poznajemy tu czwórkę bohaterów - byłego gretyjskiego żołnierza z wywiadu, Rhodyjską porucznik, kapitana statku bojowego "Minotaur" oraz młodą bizneswoman, dopiero co rozpoczynającą swoją karierę.

Przedstawienie postaci, ich zadań, oraz zarysowanie ogólnej intrygi zajmuje wiele stron, ale mimo to autor nie pozwala nam się nudzić, bo ciągle dużo się dzieje, a stworzony przez niego świat wydaje się być rozbudowany i skrywać przed nami mnóstwo tajemnic. Cały układ słoneczny intryguje, a akcja dzieje się na kilku bardzo zróżnicowanych planetach, co tworzy ciekawe tło dla akcji.

W dodatku od strony technicznej książka wydaje się bardzo przekonująca - statki kosmiczne, używany przez wojskowych sprzęt czy komtaby są ciekawie i dogłębnie opisane, widać logikę za ich działaniem. Ciekawym motywem jest także to, jak duży wpływ ma mitologia nordycka w stworzonym tu świecie. Znajdziemy tu mnóstwo nawiązujących do niej nazw okrętów, miejsc i innych, czego nie spotkałam w innych książkach. Tworzy co ciekawy klimat.

Bardzo spodobała mi się ta historia i jestem zaintrygowana jak dalej potoczą się losy bohaterów oraz co stoi za kilkoma wydarzeniami. Książkę czytało się lekko i szybko, mimo wielu technicznych wyjaśnień, no i cały czas coś się działo. Jedyną rzeczą do której mogłabym się lekko przyczepić, jest fakt, że mam wrażenie, że to dopiero wstęp do historii, a nie mam już pod ręką kolejnej części z jej rozwinięciem. Z wielką chęcią sięgnę po kolejne tomy, by odkryć resztę tajemnic kryjącą się w tym układzie słonecznym!

Kloos zabiera nas w swojej powieści do dalekiej przyszłości, w której ludzkość opuściła Układ Słoneczny i zamieszkała w systemie Gaja, składającym się z sześciu odmiennych planet. Najbliżej Słońca znajduje się Hades - jak sama nazwa wskazuje, miejsce tak gorące, że ludzie mogą mieszkać jedynie pod ziemią. Natomiast toksyczna atmosfera Archeonu zmusza jego mieszkańców do życia w podniebnych miastach, dryfujących na wysokości 50 km (taka ciekawostka - Archeon jest jak Wenus, w przypadku tej planety właśnie takie rozwiązanie kolonizacyjne jest brane pod uwagę). Oceania - pokryta niemal całkowicie wodą, z jednym tylko skrawkiem lądu, na którym powstało miasto. Rhodia, Pallas, no i Gretia, jak ziemia obiecana, jedyna planeta wręcz perfekcyjna i prawie identyczna do naszej macierzystej Ziemi.

Siedemnaście lat temu doszło do krwawej wojny, która zaczęła się od zajęcia przez Gretyjczyków Oceanii. Pozostałe planety zawarły sojusz i w końcu udało im się rozgromić siły wroga, jednak życie straciło pół miliona ludzi. Świat dalej nie podniósł się po długoletniej, wyniszczającej wojnie, ale wszystko wskazuje na to, że ktoś nie chce, by kruchy pokój trwał zbyt długo.

Aden, major owianej złą sławą Czarnej Gwardii, najbardziej krwawej gretyjskiej jednostki, po pięciu latach w rhodyjskiej arkologii penitencjarnej zostaje wypuszczony na wolność. Jego planeta przegrała wojnę, jego armia już nie istnieje, a każdy obywatel Sojuszu żywi do niego same negatywne uczucia. Były major musi ułożyć sobie życie na nowo, odnaleźć się w nieznanej sytuacji (w końcu przez prawie połowę życia był oddany przegranej wojnie), a na rodzinnej planecie nie czeka go nic dobrego.

Jednak Aden nie jest naszym jedynym bohaterem. Kloos postawił na przedstawienie konfliktu i bieżących wydarzeń z punktu widzenia różnych postaci, stojących po obydwu stronach barykady. Poznamy więc także Idinę, sierżanta sił okupacyjnych Pallas, które pilnują porządku na Gretii, kapitana statku należącego do rhodyjskiej marynarki - Dustana, i Solveig, córkę jednego z gretyjskich potentatów zbrojeniowych, na którego spadły reperkusje za wywołanie wojny.

Zabieg ten jest zdecydowanie ciekawszy, niż gdybyśmy obserwowali świat jedynie oczami Adena (chociaż naprawdę fajny z niego facet, a jego fragmenty na pewno są interesujące) - urozmaica akcję, pozwala nam poznać dużo więcej miejsc, a także postawić się na miejscu zarówno najeźdźcy, który zapoczątkował wojnę, jak i obrońców.

Podoba mi się fakt, że akcja powieści rozgrywa się w jednym tylko systemie, w którym planety są bardzo zróżnicowane pod względem panujących na nich warunków i muszą pozostawać ze sobą w ścisłej zależności, prowadząc rozwiniętą gospodarkę międzyplanetarną. Wydaje mi się, że jest to najbardziej prawdopodobny rozwój wypadków w przypadku naszej faktycznej ekspansji kosmicznej. No i kocham te nawiązania do greckiej mitologii!

Kloos pisze w bardzo przyjemny i nieskomplikowany sposób. Wszystkie zjawiska natury fizycznej (takie jak ruch poszczególnych planet po ich orbitach), politycznej i technologicznej wyłuszcza nam przystępnie, chociaż w niektórych przypadkach, na mój gust, trochę zbyt pobieżnie. Nie skupia się na przykład szczególnie na naukowych aspektach takich jak podróż między planetami, co dla mnie jest ogromnym minusem. Brakowało mi też historycznego zarysu tego, jak ludzkość zawędrowała do systemu Gaja. Co prawda Kloos wspomina coś o pierwotnych osadnikach i ziarnach, które przywieźli z Ziemi, ale jest tego niewiele.

Akcja powieści zawiązuje się raczej powoli, widać, że "Wstrząsy" są tak naprawdę dopiero wprowadzeniem do historii właściwej. Obserwujemy już jednak, jak losy pojedynczych bohaterów splatają się ze sobą i jak nieznacznie zarysowuje się główny wątek fabuły. Nie oznacza to też wcale, że książka jest nudna - ile tam się dzieje! I to zarówno w przestrzeni kosmicznej, jak i na powierzchni!

Zakończenie na pewno zachęca do niecierpliwego oczekiwania na kolejne tomy. Sama po ostatniej stronie długo nie mogłam otrząsnąć się z potrzeby, żeby od razu sięgać po kolejną część, na którą niestety trzeba jeszcze trochę poczekać!

Wszystko dzieje się w systemie Gaja, w skład którego wchodzi 6 planet. Autor opisuje planety i prawa na nich rządzące. Nie brakuje potyczek w przestrzeni kosmicznej, intryg, walki o przetrwanie. Poznajemy kilku bohaterów, którzy żyją w tym świecie i walczą z trudnościami jakie pojawiają się w ich życiu. Bardzo ciekawe opisy planet, statków kosmicznych, technologii. Pobudza to nasza wyobraźnie i czeka się na więcej i więcej.
Trudno zapanować nad porządkiem i pokojem w tym systemie planetarnym. Wojna się skończyła, ale nadal powstają bunty, powstania mające na celu destabilizację. Zamachy, ataki, agresje tłumione są przez siły zbroje. Jednak komuś wciąż zależy na wznieceniu chaosu i rozwiązaniu sojuszu, który utworzył się do ratowaniu gospodarki, zasobów i populacji.
Jest to początek serii, dlatego nie ma w książce końca historii. Autor przekazuje nam jasno, że trzeba przeczytać kolejną książkę, żeby dowiedzieć się jak potoczą się dalsze losy bohaterów i całego systemu Gaja.