Wszyscy, którym ufam

Jest to komiks bardzo dziwaczny, zaskakujący w swojej formie, trochę chaotyczny a czasem nawet wulgarny.
Z jednej strony czułam się wrzucona w akcję gdzie mało zostało mi wyjaśnione i aż do końca starałam się szukać powiązań między kolejnymi scenami.
Czy mi się podobał?
Nie.
Czy mi się nie podobał?
Nie.
Czy mnie zawiódł?
Również nie.
Jest on swoistą opowiastką o życiu gdy wali się ono do stóp. Alkohol, próby S., problemy finansowe w związkach, rodzice, którzy nie rozumieją swoich dzieci.
Było tu parę pięknych zdań, które doceniłam i opatrzyłam znacznikiem, żeby móc do nich wrócić. Jednak trudno mi powiedzieć, że cały komiks był piękny i sprawiał, że odnajdowałam w nim siebie ? bo niestety (a może stety) tak nie było.
Zdecydowanie chętnie sięgnę po poprzedni komiks osoby autorskiej i przekonam się co ciekawego mogę tam odkryć.
W mojej ocenie zasługuje on na 5/10 gwiazdek, szybko i całkiem przyjemnie mi się go czytało mimo tego, że nie mogłam do końca się wczuć a czasem lekko gubiłam się w akcji. Jestem pewna, że część osób zakocha się w nim bez reszty a inni odbiorą go podobnie jak ja ? lekturę na jeden wieczór, która jest ciut dziwna i chaotyczna, ale koniec końców warta zapamiętania i posiadania jej na półce.
Jestem ciekawa czy np. za 5-10 lat odbiorę go zupełnie inaczej.