Wybaczam Ci

Jaka jest Wasza ulubiona książka

WYBACZAM CI było (jeśli dobrze pamiętam) ostatnią książką, jaką przeczytałam w ramach podstawowej planszy wakacyjnego bingo - pewnie gdyby nie ta akcja, to ta książka czekałaby na swoją kolej jeszcze dłuuuugie miesiące ????

Jak to u Mroza bywa, już od samego początku dostajemy na tacy szokującą informację, coś, co sprawia, że gdzieś w środku nas czai się niepewność i spora doza wątpliwości. Co, dlaczego, jak się stało? Dlaczego wszystko wskazuje na tę jedną osobę, której niby powinniśmy ufać? Może ktoś próbuje go wrobić?????

Jak zwykle emocji było naprawdę dużo. Uwielbiam u autora te świetne zwroty akcji i chociaż czasami mogły być nieco przesadzone, to trzeba pamiętać, że jest to fikcja literacka i tam może zdarzyć się wszystko???? Dla mnie ważne jest to, bym świetnie się podczas czytania bawiła i by wyzwoliły się we mnie jakiekolwiek emocje - jeśli czytam i nie odczuwam kompletnie nic, to pojawia się problem...

Nie powiedziałabym, że to moja ulubiona książka Mroza, bo były takie powieści, które porwały mnie bardziej. WYBACZAM CI dostawało też dość różne opinie, ale dla mnie to naprawdę niezła historia, chociaż raczej nadaje się bardziej na jednotomówkę, dlatego nie wiem czy sięgnę po "Nie ufaj mu". Mimo to mogę Wam polecić WYBACZAM CI, bo autor jak zwykle obdarzył nas dużą dawką emocji, humoru i akcji, a to naprawdę świetna mieszkanka??

Książka interesująca, ma ciekawą fabułę i wartką akcję.Główna bohaterka, choć przewidywalna, uwikłana w intrygę pragnie poznać tajemnice męża..Współczesne realia sprawiają,że czytelnik angażuje i pragnie rozwikłać zagadkę kryminalną.Powieść idealna na długie wieczory!

Ina Kobryn odkrywa, że do jej męża napisała młoda dziewczyna. Wiadomość brzmiała: Wybaczam Ci. Rafał jednak twierdzi, że nie zna dziewczyny. Sprawa komplikuje się rano, gdy okazuje się, że właśnie ta nastolatka popełniła samobójstwo, a wiadomość znika. Ina przekonuje się, że jej mąż nie jest taki idealny jak się wydawało i ma niejedną tajemnicę. Jak poradzi sobie z tym kobieta?

Po przeczytaniu tej książki mogę stwierdzić, że za długo zwlekałam z sięgnięciem po książki Remigiusza Mroza.

?Wybaczam Ci? bardzo mi się podobała. Wciągnęła mnie od pierwszych stron. Byłam bardzo ciekawa co ukrywał Rafał i gdy wychodziło coś nowego, to byłam tak samo zszokowana jak Ina. A autor co chwila zrzucał nowe bomby.
Nie mogłam się oderwać od czytania, do tego styl autora jest bardzo przyjemny i książkę czyta się naprawdę szybko. ?Wybaczam Ci? ma ponad 400 stron, ale w ogóle nie czuć tego.

Książka napisana jest z perspektywy Iny i partnera jej siostry - Gracjana. Ten zabieg spowodował, że człowiek nie był pewny innych bohaterów. Potęgowało napięcie niepewności, co stanie się dalej.

Po raz kolejny przekonałam się, że w Polsce mamy świetnych autorów. A pomyśleć, że przed założeniem Instagrama czytałam w większości zagranicznych pisarzy. Teraz się przekonuję, jak wiele traciłam.

..Są winy na które nie ma sędziego... Mróz udowadnia, że czasami jedynym sprawiedliwym sędzią staje się...nasza własna pamięć i psychika.

Jak dla mnie trochę za dużo się tu zadziało, ale generalnie ta historia miała w sobie TO COŚ i trudno było ją odłożyć...Powieść pokazuje jak skomplikowana i złożona jest nasza psychika i jak genialnie radzi sobie z traumami których doświadczamy. ...Mamy tu też dramatyczne konsekwencje przemocy seksualnej wobec dzieckaż, które zniszczyły nie tylko samą ofiarę ale i doprowadziły do tragedii wielu niewinnych osób. Autor pokazał też jak niefajnie i nieudolnie działa nasz wymiar sprawiedliwości...
Książka kuje, boli a momentami powoduje, że sami chcielibyśmy wymierzyć sprawiedliwość... Daję mocną 9 bo troszkę tu za dużo wątków o mafii ????i sporo niedopodwiedzeń ale to drugie daje nadzieję na kontynuację
Autorowi dziękuję za emocje.

Nowy Mróz, nowa historia, ale oparta na starych, sprawdzonych, może trochę już oklepanych schematach. Czytałam tę powieść lekko przedpremierowo i z przykrością stwierdzam, że w dniu dzisiejszym pamiętam z niej zaledwie urywki... Nasuwa mi się teraz tylko jedno, zasadnicze pytanie: czy warto było czytać coś tak krótkoterminowego?

Warto! Takie jest moje zdanie.
Zawarłam z książkami Mroza pakt: ja je czytam, lubię i polecam, a one nie zagracają mi głowy. Mam ochotę odłączyć się od rzeczywistości na kilka godzin - sięgam po mrozową literaturę.

O fabule "Wybaczam ci" nie należy wiedzieć więcej, niż zdradza nam opis, a najlepiej wiedzieć jeszcze mniej. Historia wciąga od pierwszych stron i nie wypuszcza aż do samego finału. Zwroty akcji ścielą się tu gęsto, wręcz tak gęsto, że czasem człowiek nie nadąża. Nie chcę zdradzać żadnych faktów, powiem tylko, że jest to typowe dla tego autora mieszanie czytelnikom w głowach...

Znowu dałam się nabrać, znowu zostałam wyprowadzona w pole. To już norma, że zawsze, ale to zawsze daję się oszukać i moja wizja zakończenia drastycznie różni się od tej oficjalnej. Podobało mi się rozwiązanie akcji, może po drodze było nieco absurdalnie i nierealnie, ale jednak finalnie pomyślałam "to było dobre!".

"Wybaczam ci" to nie jest literatura wysokich lotów i wzniosłych metafor, to jest po prostu czysta rozrywka i relaks. Raczej na raz, chociaż biorąc pod uwagę, jak szybko powieści tego autora ulatują mi z pamięci... Być może jeszcze do niej wrócę.
Nie miej wygórowanych oczekiwań, a możesz się przyjemnie zaskoczyć. Osobiście polecam i czekam na kolejne książki Remigiusza Mroza!

Ja i Remigiusz Mróz to relacja pełna sprzeczności. Czasem pałam do niego miłością, czasem przewracam oczami podczas czytania. Każda nowa książka to sprawdzian dla naszego uczucia. Ale tym razem wyszło dobrze, serio dobrze.

Jak to u Mroza książka czyta się sama, kartki się przewracają, a my z wypiekami dążymi do tego momentu w którym autor wywróci wszystko do góry nogami. Bo to że tak się stanie, jest pewne. Porwania, zaginięcia, tajemnicze morderstwa, pedofilia - autor niczego się nie boi. Nie chcę tutaj streszczać fabuły bo jest tak poplątana, że ciężko to ogarnąć, a im mniej wiemy przed czytaniem, tym lepiej. Najważniejsze, że nie ma tutaj nieprawdopodobnych wątków. Te wydarzenia mogły stać się w rzeczywistości. A to jest dla mnie ogromny plus.

Fanów Mroza przekonywać nie muszę, a reszta czytelników również nie powinna być rozczarowana. Ja polecam.

To moja pierwsza przeczytana książka tego autora i muszę przyznać, że zostanę jego fanką. Odpowiada mi styl pisarza, jego umiejętne żonglowanie tropami i poszlakami oraz genialne tworzenie napięcia w czytelniku. Ta historia wciągnęła mnie bez reszty, kartka za kartką szukałam wyjaśnienia zagadki, jednak wszystkie moje domysły i przypuszczenia okazałymi się mylne. Zakończenie to prawdziwy majstersztyk. Mróz totalnie mnie zaskoczył, naprawdę nie idzie tego przewidzieć. Akcja jest naszpikowana wartkimi wątkami, trefnymi wskazówkami oraz te urwane rozdziały w najciekawszym momencie. Umieramy z ciekawości, nasza wyobraźnia pracuje na najwyższych obrotach, myśli się w głowie kotłują a emocje pobudzają wyobraźnię.
Były momenty, że śmiałam się w głos, czytając rozmowy pomiędzy Gracjanem i Iną. Och, tych dwoje ma niewyparzony jęzor i wie jak go używać by był ostrzejszy od brzytwy.
Od czego zaczęła się ta historia? Od pewnego wieczoru, kiedy główna bohaterka spędzała samotny wieczór w domu a jej małżonek zrobił sobie alkoholowy maraton z partnerem jej siostry. Ina przeglądając fb na laptopie zauważa wiadomość. Rafał zapomniał się wylogować ze swojego konta a ciekawość kobiety zwyciężyła. Po chwili odczytała krótkie dwa słowa: ?Wybaczam ci?. To zdanie rozbudziło wyobraźnię dziewczyny do tego stopnia, że nie mogła o tym zapomnieć. Dodatkowo, okazało się, że ta sama nastolatka, która napisała wiadomość, tej właśnie nocy popełniła samobójstwo i to na parkingu obok lokalu, w którym przebywał jej ukochany. Jakby tego było mało, następnego dnia Rafał znika bez słowa wyjaśnienia zabierając wszystkie swoje rzeczy.
No co byście sobie pomyśleli na miejscu bohaterki? Czy jej facet ma coś wspólnego z denatką? Czy jest winny jej śmierci? Kim naprawdę jest człowiek, z którym żyła pod jednym dachem? Czy prawda wyjdzie na jaw?
Powiem wam, że powieść jest tak tajemnicza i ciekawa, iż trudno byłoby się przy niej nudzić. Autor porusza tu trudny temat ale niezwykle ważny i obecny w życiu. Jaki, nie mogę zdradzić, by niespoilerować. Podczas czytania sami domyślicie się, o co mi chodziło. Ze swej strony mogę tylko polecić tę książkę i zapewnić, że uprzyjemni ona czas jaki jej poświęcicie.

O panie nasz Remigiuszu! Ładnie to tak zwodzić czytelnika do ostatniej strony i zmuszać go do zarywania nocy? ????

Wyobraźcie sobie, że Wasz małżonek nie wylogował się z Facebooka i znajdujecie w jego skrzynce wiadomość o treści "Wybaczam ci". Niby nic podejrzanego, partner twierdzi, że nie zna nadawcy, a wiadomość na pewno została wysłana pomyłkowo. Następnego dnia jednak okazuje się, że ta osoba popełniła samobójstwo nocą, w pobliżu miejsca, w którym imprezował małżonek. Lampka ostrzegawcza ponownie się zapala, jednak nie otrzymujecie żadnych wyjaśnień, bo zarówno tajemnicza wiadomość, jak i Wasz partner znikają bez śladu. Żeby nie było zbyt prosto, okazuje się że osoba o personaliach Waszego wybranka nie istnieje. Co robicie? No nie wiem jak Wy, ale bohaterka najnowszej książki Mroza rozpoczyna prywatne śledztwo i zaczyna grzebać w przeszłości męża.

Książka wzbudza zmienne uczucia. Szybko się rozkręca i już po kilkunastu stronach zaczyna intrygować. Później akcja nieco zwalnia, a gdy zaczyna nam się wydawać, że wiemy jakie jest rozwiązanie zagadki i mamy ochotę nazwać fabułę przewidywalną, autor ciągnie za sznurki w taki sposób, że wszystko wywraca się do góry nogami, a my znów znajdujemy się w punkcie wyjścia.

Zakończenia nie sposób się domyślić dzięki temu, że autor świadomie nakierowuje nas na fałszywy trop. A przynajmniej mnie się nie udało, może ktoś inny rozgryzł tajemnicę? Przyznajcie się!

W każdym razie polecam przeczytać, tylko uwaga - od tekstu ciężko się oderwać. Podczas lektury często wracałam myślami do innej książki autora, "Nieodnalezionej" - przy niej też towarzyszyło mi to uczucie złości na samą siebie za to, że mam w życiu inne obowiązki i muszę niekiedy książkę odłożyć ????

dobra książka

Remigiusz Mróz należy do moich ulubionych pisarzy. Przeczytałam większość jego książek i za każdym razem, gdy zaczynam kolejną, mam naiwną nadzieję, że rozszyfruję intrygę autora i będę mogła publicznie obwieścić, że rozgryzłam mistrza. Mróz nie przestaje mnie jednak zadziwiać swoimi pomysłami i zawsze pozostawia mnie w całkowitym osłupieniu.

"WYBACZAM CI" to książka łącząca amnezję psychogenną, molestowanie, morderstwo, zemstę, pranie brudnych pieniędzy i mafijne porachunki.
Główną bohaterkę - Inę Kobryn polubiłam od razu i do końca kibicowałam jej w odkrywaniu prawdy. Zaimponowała mi swoją odwagą, uporem i ciętą ripostą.

Uległam wrażeniu, że Ina od początku, aż po ostatnią kropkę, walczyła z Remigiuszem Mrozem. Autor celowo podsuwał jej mylne tropy, zatajał prawdę, bawił się jej emocjami i nie pozwalał zaufać innym. W końcu okazał dobrą wolę i na ostatnich stronach udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania.

Remigiusz Mróz jak zwykle urzekł mnie swoim wyszukanym słownictwem, odwagą w poruszaniu trudnych tematów i znajomością prawa.

Polecam kolejną mrożącą krew w żyłach podróż.

Co byście zrobili/pomyśleli znajdując przypadkowo na koncie drugiej połówki wiadomość o treści "Wybaczam Ci"?


Ina Kobryn pewnego dnia znajduje właśnie taką wiadomość na Facebookowym koncie męża, który zapomniał się wylogować. Pewnie nie przejęłaby się tą wiadomością, gdyby nie okazało się, że kobieta która ją napisała, krótko potem popełniła samobójstwo.

Mąż Iny twierdzi, że nie zna kobiety i nie wie dlaczego zostawiła mu wiadomość. Tajemnicza wiadomość znika bez śladu. A Ina odkrywa, że mąż nie był z nią do końca szczery. Jej życie, dotychczas spokojne i uporządkowane, zmienia się diametralnie. Zaczyna w nim rządzić chaos, tajemnice i odkrywanie sekretów męża.


Ci co mnie znają, wiedzą, że uwielbiam książki Remigiusz Mróz. Musiałam więc sięgnąć po jego najnowsze dzieło. I po raz kolejny zbieram szczękę z podłogi.

Ta książka jest niesamowicie wciągająca. Akcja goni akcje. Ciągle pojawiają się nowe tropy, nowe wydarzenia, które rodzą kolejne pytania i wątpliwości. Teorii miałam wiele, jednak wszystkie nietrafione. Zakończenie jest rewelacyjne. Po prostu wbija w fotel i nigdy bym na coś takiego nie wpadła.

"Wybaczam Ci" pisane jest z perspektywy Iny oraz jej przyjaciela Gracjana. Ich przeżycia przeplatane są wpisami ze znalezionego przez nich pamiętnika. Bardzo lubię takie zabiegi, które urozmaicają akcje i wprowadzają dodatkowe pytania.

Bohaterowie są wyraziści i ciekawi. Od razu można ich polubić. Chociaż i na nich padał cień moich podejrzeń.