Wybrany

Lubię polską literaturę i to bardzo. Nasz kraj ma tak specyficzne cechy, że nawet nie patrząc na okładkę jestem w stanie powiedzieć, czy to twórczość rodzimego autora, czy też nie. Specyficzny nastrój i dobór słów powoduje, że czytelnik bez wątpliwości może stwierdzić że książka ta wyszła spod pióra nieszczęśnika zamieszkującego ten specyficzny kraj. "Wybrany" jest własnie taki - na wskroś "polski", zarówno w dobrym jak i złym tego słowa znaczeniu.
Kiedy poznajemy Staszka, jest on chyba w najgorszym punkcie swojego życia. Z dyplomem wyższej uczelni w kieszeni pracuje w hipermarkecie na podłym stanowisku, bez szansy na jakikolwiek rozwój czy też awans. Wraz z nim pracuje grupa ludzi tak samo jak On pogrążona w szarości dnia codziennego. Wszyscy młodzi, wykształceni i bez perspektyw na rozwój i samorealizację. Praca to jedno, życie prywatne to zupełnie co innego. Niestety w tej materii rzeczywistość również nie ma dla Staszka nic ciekawego do zaoferowania. Obskurne mieszkanko, (które dzieli wraz z kolegą będącym świetnym materiałem na alkoholika) i brak pieniędzy, zamienia jego życie prywatne w wegetację i koszmar. Staszek bardzo próbuje wyrwać się z marazmu i biedy, jednak z każdej strony napotyka ścianę. Nie może znaleźć sposobu na zmianę swojego życia ,postanawia więc ... no właśnie.
Powieść jest świetnie napisana. Autorka bardzo umiejętnie stopniuje napięcie. Zaczynamy od spokojnej, wręcz nudnej egzystencji Staszka, a kończymy z wypiekami na twarzy zastanawiając się, co dalej. Nie można też przejść obojętnie nad problemem, jaki porusza autorka. Taka szara egzystencja, bez perspektyw na zmianę, jest z pewnością udziałem wielu młodych ludzi w naszej wspaniałej ojczyźnie. Ilu z nich - podobnie jak Staszek - posunie się do desperackiego kroku? Ilu z nich po prostu nie zdzierży biedy i wyjedzie za granicę? "Wybrany" pokazuje pewien schemat, który jest udziałem wielu młodych ludzi przyjeżdżających do wielkiego miasta z nadzieją na poprawę swojego małomiasteczkowego życia.
Bardzo poruszyły mnie opisy codziennego życia Staszka i jego znajomych. Nie może kupić sobie puszki coca-coli, bo jeżeli to zrobi, to pewnego dnia zabraknie mu na bułkę i będzie głodował. Z drugiej strony w rodzinnym miasteczku i przed własną matką gra wielkiego karierowicza, któremu świat leży u stóp. Czytałam z zażenowaniem i zastanawiałam się, na ile krzywdę Staszkowi zrobiła jego własna przerośnięta ambicja. To Ona właśnie nie pozwala Staszkowi na zwykłe życie. Kiedy Staszek poszukuje pracy, albo kiedy odwiedza na imprezie znajomych widać wyraźnie, że stawia się w szeregu wyżej od innych. Pogardza osobami, które pracują razem z nim jakby zapominając, że przecież też tam pracuje. Wścieka się kiedy jego współlokator dostaje propozycje pracy ponieważ uważa, że to On zasługuje na lepsze życie - nikt inny. Wyraźnie widać przysłowiowy przerost ambicji nad treścią.
Urzekła mnie ta książka takim specyficznym polskim smaczkiem. Te bure osiedla, pracownicze ogródki działkowe, sprytny wujaszek będący idealnym przykładem "zaradnego krętaczka - Polaczka", nadopiekuńcza mamuśka... no smaczki polskiej rzeczywistości widoczne na każdym kroku. Mnie osobiście ten klimat urzekł, choć nie wątpię że są osoby, które za ten własnie nastrój rzucą powieścią w kąt.
Warto sięgnąć choćby po to, aby podziwiać wszędobylskie i spostrzegawcze oko autorki, które wyciągnie na światło dzienne nasze wszystkie narodowe wady, kompleksy czy też chore ambicje i pokaże, dokąd ta mieszkanka może nas zaprowadzić.

Przyznam szczerze, że bardzo ostrożnie podeszłam do tej książki, ponieważ nie znam tej autorki, więc nie wiedziałam, czego się mogę spodziewać, po drugie nie znalazłam ani jednej opinii na lubimyczytac.pl i po trzecie, okładka ani trochę nie zachęciła mnie do przeczytania tej książki. Ale podobno nie należy oceniać książki po okładce, więc jak tam z zawartością?

Autorka zdecydowała się na podział książki na dwie części, w pierwszej poznajemy Staszka, pracownika supermarketu, który cierpi na wyraźny przerost ambicji nad możliwości. Z tą częścią książki miałam problem, ponieważ brakło mi jakiejś iskry, akcji, czegoś, co rozbudziłoby moje zainteresowanie. Niestety, opis pracy w markecie, gdzie nie ma możliwości na rozwój czy podwyżkę, strasznie mnie nudził. Główny bohater należy do tych wiecznie nieszczęśliwych, którzy sami nie potrafią pchnąć swego życia w dobrym kierunku, ku poprawie warunków życia. Staszek uważał się za lepszego od pozostałych pracowników marketu, nie chciał nawiązywać z nimi żadnych relacji, skrycie nimi gardził, choć był jednym z nich, czy tego chciał, czy nie. Każdą wolną chwilę zajmuje mu rozmyślanie o przyszłości i o jego wielkim sukcesie, który ma zamiar osiągnąć, choć nie ma jednak na niego żadnego pomysłu. Coraz bardziej zdołowany brakiem perspektyw, decyduje się na krok, który sprowadza na niego wyrok, w postaci pewnego mężczyzny o dziwnych zainteresowaniach. I tu zaczyna się druga część książki, zdecydowanie lepsza, bardziej interesująca i wciągająca. Autorka bardzo zaskoczyła mnie tym zwrotem w akcji, ponieważ na chwilę przed poznaniem drugiego bohatera książki, miałam ochotę ją rzucić w kąt i podziękować za recenzję. Urszula Sowińska w swojej książce zostawia nam wskazówki, po których niczym po okruszkach, zmierzamy do finału książki, gdzie, jak możemy zgadywać, dokona się sprawiedliwość. Nie zdradzę wam, co takiego się wydarzy, aby się tego dowiedzieć musicie przeczytać tę książkę.

Wybrany to powieść, przez początek, właściwie przez pierwszą jej część, ciężko było mi przebrnąć, ale im dalej, tym autorka coraz lepsze wywierała na mnie wrażenie. Bohaterowie tak zwykli, że bardzo autentyczni, tak bierni i pogrążeni w szarości dnia codziennego, że aż przykro było o tym czytać. Bo to, o czym Urszula Sowińska przypomina nam w swojej książce, jest to, by cieszyć się każdym dniem, wszystkim, co posiadamy, bo najważniejsze jest to, by po prostu żyć w zgodzie ze sobą.

Do czego może nas doprowadzić brak perspektyw i myśl, że nas źle potraktowano i należy zrobić wszystko aby to odzyskać? Nasze frustracje mogą nas zaprowadzić na manowce, z których nie będzie już powrotu. Zmagamy się ciągle z potworami, niczym rycerze ze smokami. Jednak nasza kopia, nie zawsze jest w stanie pokonać potwora.

Staszek, to człowiek, który z małej miejscowości wyrwał się do dużego miasta. Jednak brak perspektyw, myśl, że będzie musiał-być może wrócić do do siebie skłania go do podjęcia kroków ostatecznych. Postanawia dokonać kradzieży-który to rabunek, w jego przekonaniu pozwoli mu wrócić na prostą drogę. Wkrótce zaczyna realizować swój plan, a konsekwencje znacznie przerosną jego przewidywania. Zachęcam do lektury.

Przede wszystkim zwraca uwagę główny bohater, tutaj przedstawiony jako mężczyzna z przerosłymi ambicjami, który uważa, że coś mu się należy od społeczeństwa. Biedny i nieszczęśliwy nie potrafi poprawić swojej sytuacji, jednocześnie mając nadzieję na jej poprawę. Spogląda w przyszłość, jednak to co tam widzi, nie jest zbyt budujące.

Bardzo ciekawa książka, z popularnego ostatnio gatunku psychologicznych podróży głównego bohatera. Zazwyczaj jest to człowiek głęboko zraniony przez społeczeństwo, który stawia wszystko na szali, aby poprawić swoją sytuację.
Nie czuje się zbyt pewnie czytając takie powieści, jednak czasami i takie publikacje czytam. Polecam, zachęcam do lektury.

Chociaż postać głównego bohatera została przedstawiona z perspektywy narratora trzecioosobowego, autorka pozostawiła czytelnikowi otwartą bramę do jego umysłu, dzięki czemu jesteśmy w stanie poznać każdą jego myśl i przeanalizować schemat działania. Urszula Sowińska uczyniła z człowieka przeciętnego postać nietuzinkową, mocno zaznaczającą swoją obecność. Zrozpaczony i nieszczęśliwy Staszek to człowiek niepotrafiący żyć teraźniejszością, bardziej niż inni spoglądający w przyszłość, liczący na pomoc otoczenia w wyrwaniu się ze szponów biedy. To człowiek ambitny, chociaż może trochę niezaradny. Zimny, a jednak ostatecznie wrażliwy.

Na tło powieści, oprócz znienawidzonego przez głównego bohatera supermarketu i jego mieszkania, składają się postaci drugoplanowe, mające swój udział w rozwoju wydarzeń. Jest młody ochroniarz Mirek, którego pomysłowość z pewnością zaskakuje, jego "asystent", niechlujny współlokator Staszka ? Rafał czy miła pracownica sklepu Ania. Mieszanka charakterów z pewnością urozmaica akcję, która, no cóż, jest kwestią sporną i wywołującą różnorakie emocje.

Przyznam, że przebrnąwszy przez przeszło połowę powieści zastanawiałam się nad tym, gdzie podziewa się napięcie wspomniane w okładkowym streszczeniu tego wydania. Nakładające się na siebie pokłady frustracji, coraz głębsza depresja? Owszem, autorka w doskonały sposób odsłania coraz czarniejsze zakątki ludzkiej natury, ale ileż można czytać o zamartwianiu się?! Poza tym, nie działo się prawie nic. Już powątpiewałam w sens czytania tej książki, kiedy nagle, w pobliżu 200 strony wszystko nabrało zawrotnego tempa tak, jakby pani Sowińska chciała uśpić czujność czytelnika budząc go mocnym kopniakiem. Byłam zdziwiona tempem rozegranych wydarzeń i nietypowym ich rozplanowaniem i już myślałam, że nic dziwaczniejszego mnie nie spotka, kiedy nadeszło zakończenie z pewnością wymagające dopowiedzenia i refleksji. Co więc mogę powiedzieć o akcji tej powieści? W skrócie na pewno to, że jest bardzo nietypowa.

Oprócz bardzo naturalnej kreacji głównego bohatera, na pochwałę zasługują wiarygodne dialogi oraz opisy. Widać potencjał autorki, która w końcowej fazie pozytywnie mnie zaskoczyła. Dziwna ta jej powieść, wymykająca się spoza ram jednego gatunku, trochę nieokiełznana i dzika, nudna i ciekawa, fajna i nie fajna. Nie wszystko mnie tutaj zachwyciło, więc nie będę na siłę polecać Wam jej treści. Niemniej jednak jeżeli szukacie czegoś nietuzinkowego bądź macie ochotę na dobrze wykreowany portret człowieka sfrustrowanego, powieść z świetnie nakreśloną stroną psychologiczną ? macie naprawdę dobry materiał. Wszystko zależy od tego, czego szukacie.