Wyklęty

Czasami mam takie uczucie podczas czytania książki, że wręcz nie dowierzam w to, co się w niej dzieje. Dokładnie takie odczucia miałam podczas lektury "Wyklętego" Adama Radziszewskiego. Niby mój ulubiony gatunek literacki, bo to fantastyka, ale jednak zdecydowanie nie jest to nic, po co sięgnęła bym drugi raz. Chociaż zapowiadało się całkiem dobrze, a początek był ciekawy, choć momentami absurdalny, to autorowi nie udało się stworzyć hitu na miarę nowszej wersji bestselleru ,,Zmierzch" w wersji polskiej. Niestety, coś poszło nie tak, i to bardzo nie tak.

Pomysł na fabułę, w której istnieje więcej niż jeden wymiar, moim zdaniem, był jak najbardziej trafiony. Jednak przedstawienie jednego z wielu równoległych wymiarów okazało się zbyt trudne. Bohaterowie zachowywali się niedorzecznie, co mocno rzutowało na moją ocenę i wczucie się w akcję powieści. Jeśli miałabym podsumować "Wyklętego" jednym zdaniem, powiedziałabym, że jest to kiczowata parodia książek Stephenie Meyer.

Zacznę od tego, że bohaterowie i ich sposób myślenia to porażka. Nina nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości, w której jej rodzice nie żyją, a siostra bliźniaczka spędza czas na oddziale zamkniętym. Jedyną osobą z rodziny, której na niej zależy, jest starszy brat. Nie brzmi to pozytywnie, prawda? Nastolatka ma znajomych i przyjaciół, jednak nadal czegoś jej brakuje. Nadal coś jest nie tak. Dlatego prosi przyjaciół o pomoc w odprawieniu rytuału magicznego, który według opisu powinien przenieść ją do innego wymiaru rzeczywistości. I dokładnie tak się dzieje. Po takim wstępie wielu z was pewnie sięgnęłoby po tę pozycję, dlatego radzę zostać tu do końca recenzji.

Jej przewodnikiem po nowym wymiarze jest William, brat Patrici, z którą główna bohaterka przyjaźniła się w poprzednim świecie. O ile wcześniej Ninie nie udało się poznać brata swojej przyjaciółki - co wydaje się dość dziwne - w nowym wymiarze iskrzy między nimi od pierwszej sceny. Z niewiadomych przyczyn główna bohaterka praktycznie od razu ma dziwne rozmyślenia o wampirach... No coś takiego! Jakby od razu wiedziała! ????

Fabuła jest niedopracowana, a to spory błąd, jednak nie można oceniać tej książki zbyt surowo, bo jest to debiut literacki. A jak wiadomo, początki są trudne, ale mam nadzieję, że Autor wyciągnie wnioski i w następnych powieściach będzie starał się bardziej dopracować szczegóły. A kto wie, może nawet skorzysta z pomocy beta czytelników, którzy na bieżąco będą zwracać mu uwagę, co należałoby skorygować. Warto wspomnieć, że występuje tu narracja wieloosobowa, za którą niestety nie przepadam. Jednak, kiedy historia jest dobra, nie zwracam na to aż takiej uwagi. Tu, no cóż, nie było to dla mnie zbyt interesujące.

Podsumowując, autor ma potencjał, tylko potrzebuje nakierowania i drobnej pomocy. Trzymam kciuki za następna powieść!