Wypiór

A jakbym powiedziała Wam, że Adam Mickiewicz siedzi w mojej szafie ?

Otrzymałam niekonwencjonalną książkę! "Wypiór" Grzegorza Uzdańskiego to pozycja zupełnie nieszablonowa, zarówno pod względem stylu literackiego, jak i samej historii.

Mogłoby się wydawać, że historia będzie dotyczyła dwojga trzydziestolatków, którzy nie mogą się ze sobą porozumieć pomimo wspólnego mieszkania i starają się odnieść sukces w karierze zawodowej.

Faktycznie, w większości opowiadania poznajemy ich losy, aczkolwiek w ich historię wplątany jest? wampir- Adam Mickiewicz! I to powoduje, że opowieść staje się niepowtarzalna. Główny bohater " wypiór " wtrąca swoje przemyślenia filozoficzne, nawiązując do swoich czasów - romantyzmu. Co jest naszą schedą, a czego już nie tolerujemy w dzisiejszym świecie?

Nie bójcie się, ponieważ kontekst filozoficzny, występuje w codziennym funkcjonowaniu bohaterów, a Autor dorzucił dużą dawkę humoru - także nie będziecie się nudzić, a myślę że nawet dobrze bawić.

To za co chciałabym wyróżnić jeszcze Autora, to styl opowiadania - zapisanego częściowo wierszem, ja i prozą. Znajdziemy tu również trzynastozgłoskowiec, niczym "Pan Tadeusz" "Sonety Krymskie" "Reduta Ordona"- oczywiście Adama Mickiewicza.

Jeśli lubicie oryginalne utwory to serdecznie polecam !

,,Wypiór" to historia pewnej pary, które mieszka z... Mickiewiczem. Tak, tak. Tym od ,,Pana Tadeusza". Sytuacji nie należy do najłatwiejszych. W zasadzie opiewa w absurdy, obrasta w fantastykę. Za to językowo to jest coś innego, coś nowego, coś co rzadko się zdarza. Mianowicie ,,wypiór" napisany jest trzynsastozgłoskowcem i choćby tylko z tego powodu zasługuje na uwagę. Jesli chodzi o bohaterów, są na miarę naszych czasów bardzo realno. Ich problemy są i prozaiczne i wielkie, bo kilkutelni, pełen fascynacji, związek wchodzi w fazę znudzenia. Cierpią na tym wszyscy, z Mickiewiczem włącznie.
Trochę ciężko mi ocenić tą lekturę. Nie jest nijaka, jest dobra. Językowo to majstersztyk i z tego względu mogę ja wam polecić.