Wypychacz zwierząt

Ciekawy tytuł i okładka potrafią zwrócić na siebie uwagę i zainteresować potencjalnego czytelnika. Książka mimo że do cienkich nie należy czyta się ją dość szybko z uwagi na wielkość trzcionki jaką jest napisana i format strony na której nie mieści się dużo tekstu. Wydawnictwo dba by czytelnicy nie tracili wzroku lub że grubsza książka warta jest ceny sugerowanej, ale nie ma co narzekać zdrowie najważniejsze a i książka ładnie wydana.

Początek nie zachęca, ale już drugie opowiadanie ”Zegarmistrz i łowca motyli” gdy się rozkręci potrafi wciągnąć. Dalej jest tylko lepiej i lepiej. „Buran wieje z tamtej strony”- niejaki Korpałow przesiaduje w chacie na Syberii z człowiekiem którego ocalił i czekają na koniec burzy śnieżnej „Pocałunek Luisetty”- opowiadanie o kacie i jego pracy, „Farewell Blues”- „Tamci” przesiedlają ochotników na nową planetę. „Weekend w Spestreku”- strefy zwane Spestrekami jako państwa w państwie, odgrodzone od reszty świata z odmiennymi zasadami. ”Wilcza zamieć”- dzieje załogi U-Boota. Reszta to kilkustronne opowiadania które są wplecione między dłuższymi. Na końcu autor opisał skąd brał inspiracje do napisania poszczególnych opowiadań i ich drogę do publikacji.
Kupna książki nie żałuje, opowiadania dają do myślenia a także przedstawiają mroczny czy alternatywny świat który równie dobrze może stać się naszym.
Ogólnie książka bardzo dobra, zaskakujące światy i zakończenia . Zachęcam do jej przeczytania, naprawdę warto.

To było moje pierwsze spotkanie z autorem. Czy udane? Mys?le?, z?e tak a tym bardziej zmusiła mnie do wyte?z?enia głowy do takiego stopnia, do kto?rego rzadko, komu udało sie? wejs?c?. Pierwszy raz w swoim czytelniczym z?yciu przeczytałam cos? dwu, trzy krotnie i tu włas?nie mowa o niekto?rych opowiadaniach autora.
W ksia?z?ce znajdziemy 13 opowiadan? z działu fantastyki, historii, sci-fi, ale chyba kaz?dy odbierze i podepnie kto?ra?s? pod siebie wiec . Ksia?z?ka, kto?ra wymusza na czytelniku skupienia, bo wg. mnie nie jest łatwa wiec daruje sobie niedzielny wypad nad jezioro, bo chce? pochłona?c? ja? w całos?ci.
Z całego serca dzie?kuje wydawnictwu ...bo odkryłam cos? niesamowitego. Jestem s?wiadoma, z?e pojawi sie? ktos?, komu moz?e sie? nie spodobac? i tutaj szanuje oraz rozumie! Mnie tez nie pocia?gaja? romanse i niekto?re obyczajo?wki, ale to nie oznacza rezygnacji z tego działu.
Zawsze mo?wiono mi, z?eby odkrywac? nieodkryte, sie?gac? wyz?ej i tam gdzie bys?my nie sie?gne?li wiec tutaj to jest moja pierwsza duma, z?e mogłam czytac? te wspaniała? aczkolwiek czasem niezrozumiała antologie?. Jedna z ulubionych to ?Weekend w Spestreku? i tu przypominaja? produkty na kartki, bo tam tak jest! Ale co bys? powiedział jak dzisiejsza walka mniejszos?ci społecznych zamieniła sie? rolami i to teraz me?z?czyzna jest mniejszos?cia?, władza pod postacia? DOBRA NARODOWEGO zmusza Nas do rzeczy, kto?rych dzis? w XXI w nie przeszły by oboje?tnie, s?wiat, w kto?rym za długopis, baterie byłbys?, kims?, byłbys? zdolny skrzywdzic? lub zabezpieczyc? siebie, rodzine? o produkty, kto?re trudno wyczekiwac? na sklepowych po?łkach. Cukier, so?l to biała s?mierc?, kobieta jest ta? silna? jednostka itp. W kaz?dym z opowiadan? znalazłam cos? z realnego s?wiata i jak czytałam po raz drugi jaka?s? cze?s?c? skupiłam sie? na czyms? innym i wiecie, co? To s?wietne uczucie, kto?re chce na pewno powto?rzyc? czytaja?c tego autora.
Ksia?z?ka od pocza?tku do kon?ca dawała mi niedosyt i za to szacunek i che?c? sie?gnie?cia po raz enty. Polecam i zache?cam do poznania 13stu opowiadan?, kto?re moim zdaniem warto znac?.

To było moje pierwsze spotkanie z autorem. Czy udane? Myślę, że tak a tym bardziej zmusiła mnie do wytężenia głowy do takiego stopnia, do którego rzadko, komu udało się wejść. Pierwszy raz w swoim czytelniczym życiu przeczytałam coś dwu, trzy krotnie i tu właśnie mowa o niektórych opowiadaniach autora.
W książce znajdziemy 13 opowiadań z działu fantastyki, historii, sci-fi, ale chyba każdy odbierze i podepnie którąś pod siebie wiec zapraszam. Książka, która wymusza na czytelniku skupienia, bo wg. mnie nie jest łatwa wiec daruje sobie niedzielny wypad nad jezioro, bo chcę pochłonąć ją w całości.
...., bo odkryłam coś niesamowitego. Jestem świadoma, że pojawi się ktoś, komu może się nie spodobać i tutaj szanuje oraz rozumie! Mnie tez nie pociągają romanse i niektóre obyczajówki, ale to nie oznacza rezygnacji z tego działu.
Zawsze mówiono mi, żeby odkrywać nieodkryte, sięgać wyżej i tam gdzie byśmy nie sięgnęli wiec tutaj to jest moja pierwsza duma, że mogłam czytać te wspaniałą aczkolwiek czasem niezrozumiała antologię. Jedna z ulubionych to ?Weekend w Spestreku? i tu przypominają produkty na kartki, bo tam tak jest! Ale co byś powiedział jak dzisiejsza walka mniejszości społecznych zamieniła się rolami i to teraz mężczyzna jest mniejszością, władza pod postacią DOBRA NARODOWEGO zmusza Nas do rzeczy, których dziś w XXI w nie przeszły by obojętnie, świat, w którym za długopis, baterie byłbyś, kimś, byłbyś zdolny skrzywdzić lub zabezpieczyć siebie, rodzinę o produkty, które trudno wyczekiwać na sklepowych półkach. Cukier, sól to biała śmierć, kobieta jest tą silną jednostka itp. W każdym z opowiadań znalazłam coś z realnego świata i jak czytałam po raz drugi jakąś część skupiłam się na czymś innym i wiecie, co? To świetne uczucie, które chce na pewno powtórzyć czytając tego autora.
Książka od początku do końca dawała mi niedosyt i za to szacunek i chęć sięgnięcia po raz enty. Polecam i zachęcam do poznania 13stu opowiadań, które moim zdaniem warto znać.

Nigdy wcześniej nie styknęłam się z twórczością Jarosława Grzędowicza, więc wszystkie prezentowane w zbiorze opowiadania były dla mnie zupełną nowością. Książka do czytania zachęca poprzez bardzo ładne wydanie - intrygująca okładka i świetne rysunki wewnątrz ilustrujące poszczególne opowiadania. Odpowiednio są też ułożone w zbiorze: długie formy przeplatane są krótkimi 3-4 stronicowymi, co narzuca określony rytm czytania. Pierwsze opowieści mogą trochę zawieść, ale im dalej się wgłębi w książkę, tym jest lepiej. Każde kolejne opowiadanie dokłada coś od siebie, sprawiając, że cały zbiór czyta się zaskakująco przyjemnie. Gorąco polecam!

Na początku niestety trzeba trochę ponarzekać. No chyba, że jest się zwolennikiem wydawnictw z gatunku „the best of...”, które od jakiegoś czasu sukcesywnie wypu[...] są na rynek przez Fabrykę Słów. Taką właśnie publikacją jest „Wypychacz zwierząt”, zbiór trzynastu opowiadań, które wcześniej zostały już zaprezentowane czytelnikom na łamach prasy oraz w różnorakich antologiach. I o ile w przypadku twórczości Jarosława Grzędowicza określenie „odgrzewane kluchy” byłoby raczej skrajnym nadużyciem, to jednak idea złożenia zbioru z samych opublikowanych już wcześniej tekstów, jest wobec czytelników na bieżąco śledzących działalność pisarską danego autora rzeczą przynajmniej nieelegancką.
Niewątpliwą zaletą „Wypychacza zwierząt” jest różnorodność prezentowanych w nim opowiadań. Odnajdziemy tu zarówno całą gamę nagminnie występujących w fantastyce lejtmotywów tematycznych, jak i kilka pomysłów nowych, z gruntu nieszablonowych. Opowiadania, jak zwykle zresztą w przypadku twórczości Grzędowicza, są znakomite warsztatowo. Autor udowadnia perfekcyjne opanowanie rzemiosła pisarskiego. Szczególnie widoczne jest to na przykładzie zamieszczonych w tomie miniatur literackich. Nie każdy wszak na przestrzeni kilku stron potrafi zawiązać fabułę, lapidarnie, acz nienagannie nakreślić sylwetki bohaterów, a następnie błyskotliwie spointować całość przewrotnym zakończeniem.
Rekapitulując, otrzymujemy zestaw trzynastu intrygujących i frapujących tekstów, z których każdy niesie z sobą większą lub mniejszą porcję przemyśleń, problemów, nad którymi czytelnik będzie miał możność pochylić się w trakcie lektury. A pochylić się nad tą książką doprawdy warto.