Wyspa słońca

Dzisiejsza recenzja dotyczy książki Ewy Salwin pt. ,,Wyspa słońca". Michaił Aleksandrowicz wraz ze swoją małżonką Niną starają się odnaleźć w nowej porewolucyjnej rzeczywistości. Co niestety nie jest łatwe. On jako początkujący pisarz nie może niestety pisać o tym, o czym by pragnął. Musi dostosować się do panujących czasów i przestrzegać cenzury. Nina jako była pokojówka aktualnie pracuje w fabryce utrzymując siebie I męża. Po stracie dziecka oddalili się od siebie i każdego dnia zmagają się z problemami, głodem oraz brakiem pieniędzy. Między nimi dochodzi do coraz częstszych kłótni.

Czy uda im się odzyskać spokój i odnaleźć w nowej rzeczywistości? Czy Michaił spełni się jako pisarz? Czy ich małżeństwo przetrwa te ciężkie czasy?

,,Wyspa słońca" jest to książka bardzo wymagająca. Gdyż czytając ją musicie poświęcić jej sto procent swojej uwagi aby nie zagubić się między stronami książki. Towarzyszymy bohaterom w tych ciężkich czasach gdzie praktycznie każdy dzień jest walką o przetrwanie a nawet o własne życie. Z przykrością muszę stwierdzić że mnie osobiście ta książka do końca nie porwała choć czytało się ją naprawdę z przyjemnością. Jednak fani książek z historią w tle będą zachwyceni w związku z tym zachęcam do sięgnięcia po tą książkę.

Rewolucja nigdy nie jest łatwa, a po niej nastaje chaos, który jednych wynosi na szczyt a innych strąca z piedestału.

Michaił Aleksandrowicz Flisow wraz z żoną Niną mieszka w N-sku. Miejscowości zapomnianej przez Boga. Znalazł się wraz z żoną w tym dziwnym dla niego miejscu wwyniku życiowych zawirowań i nie potrafi się odnaleźć, a jego serce zżera tęsknota za tym, co minione.
Nina w nowej rzeczywistości funkcjonuje lepiej niż małżonek, a to dlatego, że wywodzi się z zupełnie innej warstwy społecznej.
Czy bohaterowie przetrwają w piekle które zesłał im los? Czy uda im się odzyskać to na czym im zależy? Czy w miejscu, gdzie ludzie znikają nagle bez słowa i bez śladu znajdzie się miejsce na miłość?

Tego dowiecie się czytając Wyspę Słońca.
To bardzo trudna książka. Pełna bólu, cierpienia i zagubienia.
Powieść o tym ,że niekiedy nie ma dobrych wyborów, a czasem trzeba zacząć życie na nowo.
W powieści autorka wyjątkowo realnie oddała klimat Rosji w trakcie rewolucji, panującą biedę i brak dostępu do podstawowych d?br.
Ponadto otrzymujemy złożoną fabułę o miłości, intrygach i sekretach.
Polecam miłośnikom ambitnej literatury.??

Czy związek pochodzącego z wyżyn społecznych niespełnionego artystycznie literata i prowincjonalnej robotniczki ma szansę się udać?
Jest 1917 rok. Michaił Aleksandrowicz wraz z żoną Niną z trudem znoszą ciężkie warunki życia, w jakich przyszło im egzystować. Tęsknota za utraconym dzieckiem, trudna sytuacja materialna, niespełnione nadzieje, stłamszone ambicje, z tym wszystkim muszą mierzyć się na co dzień ci młodzi ludzie. Podczas gdy w kraju panuje polityczna zawierucha, a stare zwyczaje odchodzą do lamusa, ich związek zostaje niejednokrotnie wystawiony na próbę. Czy Michaił i Nina wyjdą zwycięsko z każdej z prób, jakimi nieustannie poddaje ich los? Ja wam tego nie powiem, musicie przekonać się sami, sięgając po książkę.
.
Zapewne jesteście ciekawi czy książka mi się podobała? Warsztatowo jak najbardziej. Pełną piersią poczułam klimat tamtych czasów. Stałam się świadkiem politycznych przepychanek, a także zaangażowałam się emocjonalnie w skomplikowane relacje bohaterów. Autorka mistrzowsko posługuje się słowem pisanym. Jednak żeby nie było, że tylko chwalę i zachęcam, to powiem wam, że zakończenie nieco mnie zawiodło. Czułam taki niedosyt, bo mam wrażenie, że nie wszystko się wyjaśniło, a ja otrzymałam od autorki za mało wiedzy, aby dopowiedzieć sobie resztę. Tego typu literatura nie jest dla każdego, a ci, co liczyli na lekką i napisaną prostym językiem historyjkę mogą nie być usatysfakcjonowani. Fani literatury pięknej najwyższego gatunku będą zachwyceni, o ile jednak dadzą się całkowicie pochłonąć biegowi wydarzeń.
.

Nowy ład, jaki nastąpił po rewolucji 1917r. przyniósł ze sobą przemoc, chaos, niepewność jutra. Dla Michaiła świat w którym przyszło mu żyć, stał się niczym klatka bez wyjścia. Wraz z żoną egzystują w obcym mieście, wśród obcych ludzi z których każdy może okazać się wrogiem sprzyjającym władzy proletariatu. Trzeba uważać na słowa, na najmniejszy gest czy nawet spojrzenie. Mężczyzna dorastający w innej rzeczywistości, brutalnie z niej wyrwany, wciąż nie może poradzić sobie z tą absurdalną codziennością. Ucieczka we wspomnienia bywa bolesna, ale to jedyne miejsce do którego władza nie ma wstępu. Chociaż.. gdyby odkryto kim naprawdę jest, czy raczej kim był Michaił Aleksandrowicz...

"Wyspa słońca" autorstwa Ewy Salwin, to historia pełna smutku, bólu, niezgody na to, co jest i tęsknoty za tym, co było. Autorka otwiera przed nami umysł człowieka zagubionego w konfrontacji z życiem, jakie przyszło mu wieść. Rewolucja odebrała mu dom, najbliższych, a nawet tożsamość. Żyjąc w ciągłym napięciu, strachu, ze świadomością, że każdy dzień jest walką z wiatrakami, z nieludzkim systemem. W nieustannym poniżeniu przez warunki mieszkaniowe, głód czy uzależnienie od dobrej woli znienawidzonego Iwanowa. Przedstawiony przez autorkę obraz, uświadamia jaki wpływ na człowieka ma jego usytuowanie społeczne. Jaki wpływ na zachowanie może mieć nagły "awans" czy "spadek"na szczeblu klas społecznych. Jak, w nawet najbardziej upadlających sytuacjach, można zachować się po ludzku, można zachować twarz i godność. I co może przynieść moment, gdy postanowimy się poddać, nie mając już siły na walkę z przeciwnościami losu.

Książka pani Ewy, to bardzo mądre i z głęboką treścią egzystencjonalne przesłanie zapadające na długo w umysł czytelnika. Polecam !!!