Wy(sz)czekana miłość

Czasami trafiają się takie książki, które stale pamiętam, mimo upływu czasu. Na myśl o nich od razu pokrzepia się serce, wyzwalają rozmaite pozytywne wibracje, ciepłe odczucia. Taką właśnie historią stała się ,,Wyszczekana miłość. Mimo przemijania, myśli o niej wywołują szeroki uśmiech na twarzy.

Pedro traci mieszkanie, swoją ulubioną pracę oraz wszystkie oszczędności z konta, przez co zmuszony jest zamieszkać z ciotką z kotem. Na czas jej wyjazdu zajmuje się jej pupilem o imieniu Terpentyna. Pewnego dnia niespodziewanie znika.

Alicja to dziewczyna, która chce dzielić się swoją pasją do ekosztuki. Niestety inni nie podzielają zachwytu nad jej robótkami. Na domiar złego nieustannie otrzymuje krytykę od najbliższych, a także przeświadczenie, że zostanie do końca życia starą panną. Ukojenie znajduje w schronisku. Tam odnajduje małego rudego ,,liska i postanawia się nim zająć, do czasu aż nie znajdzie się właściciel. Losy połączą tych dwojga ze sobą. Co z tego wyniknie?

Akcja przedstawiona jest z perspektywy Pedra, Alicji i samego czworonoga Terpentyny. Już kiedyś czytałam książkę przedstawioną oczami psa, ale nie przypadła mi do gustu, jak tego z początku oczekiwałam. Tutaj pokochałam tą małą kruszynkę i jej perypetie. Z zachwytem zaglądałam do jej główki i obserwowałam otoczenie jej koralikowymi oczami. Pies to najwierniejszy przyjaciel człowieka. Nigdy nie ocenia, zawsze jest przy swoim panu, kocha bezgranicznie, wspiera, gdy jest smutno i tym mokrym językiem potrafi rozweselić każdy dzień. Nikt tak się nie cieszy na twój widok, jak on, jest doskonałym budzikiem, postrachem sąsiadów, łobuzem w czystej postaci, ale kocha się go bez względu na wszystko. Dbamy o niego, troszczymy, a on odwzajemnia się nam swoją miłością.

Opowieść jest lekka, przyjemna, swoją historią otula niczym ciepła kołderka. Podnosi na duchu, autorka przemyca ważne wartości. Pokazuje, jaka jest miłość zwierzaka do człowieka i jak ona może zmienić czyjeś życie. Książka czyta się praktycznie sama, słowa przewijają się w zastraszającym tempie, a czytelnik płynie przez powieść, zapominając o mijającym czasie. Pojawiają się śmieszne perypetie, bohaterowie wplątują się w rozmaite tarapaty, przy których czytelnik uśmiecha się od ucha do ucha. Jeszcze nie raz wrócę do tej historii, gdy dopadną mnie smutne dni. To wyjątkowa opowieść, do której warto wracać. Gorąco polecam.

?Wy(sz)czekana miłość? Joanny Szarańskiej urzeka od pierwszego wejrzenia cudowną okładką. Psia dama o wdzięcznym imieniu Terpentyna zdecydowanie zachęca do sięgnięcia po powieść. Ponieważ serię tej autorki z Zojką w roli głównej wspominam bardzo dobrze, postanowiłam sięgnąć również po tę historię. Czy zawartość książki jest warta lektury?

Piotr, zwany Pedrem, ma wyjątkowo pechowy okres w życiu. Najpierw stracił pracę, którą bardzo lubił, a chwilę później mieszkanie. Jego sytuacja życiowa stała się w jednej chwili dość niewygodna. Skłania go to do podjęcia karkołomnej decyzji. Postanawia zacieśnić więzy rodzinne z Cioteczką z Kotem, która jednak nie ma kota, nie zdradzę dlaczego. Wątek jednakże przedni, musicie przeczytać sami!

Alicja mieszka z prababką i rodzicami, którzy ciosają jej zgodnie kołki na głowie z różnych powodów. A to brak pracy, bo te jej świecidełka handmade to nie to samo co porządne zatrudnienie, a to brak adoratora, a latka lecą? Kobieta ma naprawdę anielską cierpliwość, że to wszystko znosi w miarę spokojnie. Nadchodzi jednak dzień, w którym nie tylko rodzina zaczyna naciskać na znalezienie jej absztyfikanta, ale także najlepsze przyjaciółki postanawiają wziąć sprawy w swoje ręce. Co z tego wyniknie? Randka stulecia! Możecie mi wierzyć, że czegoś takiego jeszcze nie czytaliście.

Terpentyna to równoprawna bohaterka w tej historii. A może nawet powinnam umieścić ją na pierwszym miejscu. Jest wyjątkowa i niepowtarzalna. Chwilami nawet przejmuje narrację i wtedy możemy poznać jej zdanie na różne tematy. To ona spaja wątki i tworzy ciepły klimat w powieści. Czytając chce się po prostu przytulić Terpentynę, podrapać za uszkiem i spędzić z nią trochę czasu na spacerze i świetnej zabawie. Została opisana tak, że ma się wrażenie, iż to prawdziwy psiak z krwi i kości, a nie literacka przedstawicielka czworonogów.

Bardzo lubię pióro Asi Szarańskiej. Powieści, napisane pięknym językiem, czyta się płynnie, z ogromną przyjemnością, a do tego te dialogi! Humor iskrzy aż miło. Świetne gry słów i zabawne sytuacje sprawiają, że jest to powieść idealna na poprawę nastroju, relaks i miłe spędzenie czasu.

Jeśli zdecydujecie się na lekturę tej powieści, możecie spodziewać się świetnego humoru, optymizmu i przesłania mówiącego o tym, że zawsze jest nadzieja na to, że gorszy los odmieni się na lepsze, tylko potrzeba trochę zachodu i cierpliwości. Aha, no i, rzecz jasna, nigdy nie wiesz, co może Cię spotkać za rogiem. Jeśli zderzysz się tam z nieokiełznaną wyobraźnią autorki, zawsze dobrze na tym wyjdziesz. Polecam!