Wyszedł z domu i nie wrócił

?Podwójny nieboszczyk? Czemu nie...?

?WYSZEDŁ Z DOMU I NIE WRÓCIŁ?

AUTOR: IWONA MEJZA

WYDAWNICTWO: OFICYNKA

Lubicie rozwiązywać zagadki? Zastanawiacie się co się stało i kto jest kim?

Autorka zaprasza nas do rozwiązania najnowszej sprawy komisarza Sławomira Ożegalskiego.

Upalny dzień nie zapowiadał nic nadzwyczajnego. Policjanci z Komendy Powiatowej w Oświęcimiu nie spodziewali się, że ten dzień będzie inny niż zazwyczaj. Posterunkowy Bućka po powrocie na komendę przywóz nowości zasłyszane od dwóch starszych kobiet. Okazało się, że na parafialnym cmentarzu w jednym z grobowców znaleziono nieboszczyka, nic by w tym nie było dziwnego ale?! no właśnie bo jak się okazało grobowiec powinien być pusty, a do tego znaleziono jeszcze jednego nieboszczyka. Kto tak naprawdę leży w grobowcu? Kto jest tak naprawdę właścicielem krypty? I dlaczego tyle osób się nim interesuje?
Po wnikliwiej analizie przez ekipę policjantów okazuje się tropy prowadzą do wydarzeń sprzed dwudziestu lat.
Kim jest Amelia, która pojawia się po kilku latach ponownie w Oświęcimiu? Sebastian Kloc nałogowy alkoholik i z powołania poeta jaką ma tajemnicę?

?Wyszedł z domu i nie wrócił? mogę śmiało powiedzieć, że jest to lekki kryminał z dawką humoru. Nie zmrozi was krew w żyłach i nie będziecie się bać. Bardzo mi się podobała i chociaż na początku troszkę powoli się rozkręca, to z czasem coraz bardziej i nie można się od niej oderwać. Czyta się lekko z ciekawością i zastanowieniem się kto jest kim i co się wydarzyło. Dopóki nie odkryłam co się wydarzyło nie mogłam odłożyć książki na bok.

Policjanci, mieszkańcy i pracownicy cmentarza nadają bardzo ciekawą pełną tajemnic historię.
Przeskok czasowy wyciąga na światło dzienne coraz to nowe fakty i tajemnice. Mamy tutaj połączenie zupełnie obcych osób ze sobą i do końca nie wiemy co się wydarzy. Bohaterowie są świetnie wykreowani, których możemy sobie wyobrazić. Posterunkowy Bućka jego herbatki i ziółka, którymi raczy swoich kolegów rozbawił mnie do łez :):):)

Wciągnęła mnie niesamowicie i chociaż było to moje pierwsze spotkanie z autorką mogę śmiało powiedzieć że sięgnę po kolejne książki autorki. Podoba mi się lekkość pióra autorki oraz styl pisania.

wszystkich serdecznie do sięgnięcia po książkę która umili wam wieczór z lekką i ciekawą fabułą z którą warto spędzić czas.

Iwona Mejza prowadzi nas przez Oświęcim od strony, której nie znałam. Przybliża nam obiekty zabytkowe, ulice, sklepy kawiarnie oraz Plantami nad rzeką Sołą możemy poczuć jakbyśmy się przechadzali po nim razem z mieszkańcami.

Bardzo polecam nie pożałujecie. Skusicie się? Do zaczytania...:)
...

Zaskoczyła mnie ta książka. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Mejzy, ale jest ono bardzo udane. Spodziewałam się mrocznego i ciężkiego klimatu, a dostałam całkiem fajny i lekki kryminał z mocno zarysowanymi wątkami obyczajowymi. Naprawdę dobrze się przy nim bawiłam.

Autorka doskonale buduje napięcie, podrzuca nowe tropy, które odkrywają głęboko ukryte tajemnice ludzi zamieszkujących Oświęcim- na pierwszy rzut oka, niemające nic wspólnego z główną osią powieści. Autorka doskonale oddała klimat małej miejscowości, w której każdy z każdym się zna lub jest w jakiś sposób spowinowacony.
Pomysł na fabułę w moim odczuciu po prostu świetny, doskonale skonstruowany i poprowadzony, niezwykle intrygujący i pobudzający wyobraźnię. Zbudowana podczas lektury pewność kto jest drugim nieboszczykiem (pierwszy zostaje dość szybko zidentyfikowany) sypie się niczym domek z kart- co najmniej kilka razy.
Autorka niczego nie zostawiła przypadkowi, a napięcie, które rośnie z każdą stroną, zmusiło mnie do nieodkładania książki do momentu rozwikłania zagadki, która sięga wiele lat wstecz. Zakończenie może przewidywalne, ale jednak dałam się podejść i zaskoczyć. Miesza i intryguje, nie pozwala na odłożenie książki aż do końca. Jedyne co mnie trochę irytowało, to to, że panowie policjanci dowiadywali się o wszystkim na samym końcu, ale z drugiej strony wprowadzało to pewien komiczny smaczek.
Bohaterowie są bardzo fajnie wykreowani, wzbudzają wiele emocji, potrafią niesamowicie rozbawić.
Dialogi są nie wymuszone, dostosowane do sytuacji, momentami bardzo zabawne (kilka razy parskłam niepohamowanym śmiechem), ale dzięki temu bardzo rozluźniają napięcie związane z główną osią historii.

Bardzo się cieszę, że "Wyszedł z domu i nie wrócił" trafiło w moje ręce. Z wielką ciekawością sięgnę po poprzednie książki autorki. Bardzo przypadł mi do gustu jej styl i lekkie pióro. Książka wciąga, buduje napięcie, ale i zaskakuje, czyta się ją szybko, choć początkowo może wydawać się inaczej.

Czy polecam?
Zdecydowanie, to ciekawa i wciągająca lektura na wieczór. Zagłębiając się w lekturę, przepadniecie w niej na kilka dobrych chwil.

Ostatnio chwaliłam się Wam, że trafiam na same dobre kryminały, czy thrillery, jednak do tej powieści mam dość mieszane uczucia. Liczyłam na mroczny kryminał, jednak to co dostałam - według mnie - można zaliczyć do obyczajówki z nutką wątku sensacyjnego. Do sięgnięcia po tę książkę zachęciła mnie kolorystyka okładki. Jest ona strasznie ładna, spodobał mi się odcień fioletu, który został w niej użyty. Niestety pomimo pięknego opakowania, wnętrze pozostawia wiele do życzenia - to oczywiście nie znaczy, że nie posiada żadnych zalet, ale o tym za chwilkę.

Grupa policjantów z urokliwego Oświęcimia, przyjmuje sprawę dziwnego znaleziska na pobliskim cmentarzu. Podczas renowacji grobu, w jednej z trumien zostają odnalezione ciała dwóch trupów... Może nie byłoby to tak dziwne, gdyby nie fakt, że grób ten powinien być pusty. Policjanci rozpoczynają śledztwo, które niestety nie należy do najprostszych - szybko wychodzi na jaw, że sprawa ta powiązana jest z wydarzeniami sprzed dwudziestu lat. Co tak naprawdę się wydarzyło? Skąd wzięły się tajemnicze trupy?

Na początku muszę wspomnieć, że jestem zmuszona przeczytać raz jeszcze ?Wyszedł z domu i nie wrócił?. Autorka stworzyła tak realistyczne opisy Oświęcimia, że chętnie podczas czytania, przeszłabym się po tle całej sprawy, by móc lepiej wczuć się w klimat książki. Pani Iwona zrobiła kawał dobrej roboty, jeśli chodzi o tę kwestię, ponieważ wszystko zostało opisane z najdrobniejszymi szczegółami.
Niestety po raz kolejny miałam problem z wczuciem się w fabułę. Na początku strasznie się męczyłam - miałam wrażenie, że fabuła strasznie się ciągnie, dopiero później akcja nabiera rozpędu. Co tu dużo mówić, ta lektura potrzebuje czasu, więc nie zniechęcajcie się zbyt nijakim początkiem, ponieważ czym więcej rozdziałów przeczytacie, tym trudniej będzie Wam się od książki oderwać.

Jeśli chodzi o styl pisania autorki, to on również sprawił mi pewnego rodzaju kłopot. Był on po prostu inny od tych, do których przywykłam sięgać. Na koniec kilka słów o wątku kryminalnym - na plus zasługuje fakt, że pisarka zarzuca - stopniowo - czytelnika nowymi faktami, dzięki czemu on sam może zostać detektywem i towarzyszyć głównym bohaterom, podczas rozwiązywania całej sprawy. Mimo mojej dedukcji zakończenie lekko mnie zaskoczyło, jak i również znużyło - przepraszam za spojler -nie spodobał mi się fakt, że nam sam koniec winni wyszli z ukrycia i sami przyznali się do winy. Szczerze liczyłam na coś więcej, na większy zwrot akcji....

Czy polecam ?Wyszedł z domu i nie wrócił?? Jeśli są wśród nas osoby, które chcą zacząć swoją przygodę z kryminałem, to mam coś dla Was. Dla bardziej wymagających czytelników jest to zbyt powolna historia. Owszem, przy samym końcu możecie mieć ciarki na plecach, jednak nie mogę Wam obiecać dużego zwrotu akcji, który większość z nas uwielbia. Książka Iwony Mejzy jest lekką powieścią, którą polecam na długie, leniwe wieczory.