Wyznaczanie granic

Od czasu do czasu lubię czytać poradniki. Jedne mnie interesują bardziej, a drugie niestety mniej. Najnowsza książka Melissy Urban "Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym?" stoi gdzieś pośrodku. Miejscami było interesująco, ale zdarzały się również i takie momenty, przez które chciałam odstawić ten poradnik na półkę. Jednak nie byłabym sobą, gdybym jej nie przeczytała do końca.
Autorka daje dobre rady, dotyczące stawiania granic w relacjach z rodzicami, dziećmi, partnerami i dziadkami. Nie brakuje również wyznaczania granic w miłości, pracy i w życiu towarzyskim. Swoją drogą Melissa Urban ma ciekawe poglądy.
Autorka w swojej książce "Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym?" podaje dużo informacji o swoim prywatnym życiu, dzięki temu możemy ją lepiej poznać.
Cieszę się, że wyszła ze swojego nawyku. Czy teraz potrafi wyznaczać jasne granice?
Najpierw poznajemy teorię, a potem przechodzimy do praktyki. Autorka podaje przykłady, a potem trzy warianty odpowiedzi (zielona ? jest lekka, żółta ? już bardziej stanowcza i czerwona ? po której każdy człowiek powinien odpuścić, ponieważ ta odpowiedź jest taka, że aż w pięty idzie), które powinniśmy stosować w życiu.
Na początku każdy z nas powinien wiedzieć, czego chce. Później powinniśmy stawiać granice, których nikt nie powinien przekraczać, a gdy ją przekroczy, powinien zostać o tym poinformowany.
Czy wy w swoim życiu czujecie się wolni, czy raczej osaczeni? Czy możecie robić, to co chcecie, czy raczej macie nad sobą kata i to jego życzenia realizujecie?
Żeby czuć się wolnym, trzeba pamiętać o swoich uczuciach i wyznaczyć granice, których nikt nie może przekroczyć.
Warto przyjrzeć się z bliska temu poradnikowi, a złote rady w nim zawarte wziąć sobie do serca.
Zachęcam do przeczytania, o ile lubicie poradniki. Każdy tutaj powinien znaleźć coś dla siebie.

Wyznaczanie granic. Dla jednych rzecz intuicyjna, dla innych zaś zgoła odmienna.
Zaliczam się do tej drugiej grupy, zatem widząc poradnik "Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym" wiedziałam, że to pozycja dla mnie.
Będąc po jej lekturze, muszę przyznać, że moje granice niemalże nie istnieją. Kolokwialnie mówiąc, daję sobie wchodzić na głowę wszystkim. Niby byłam tego świadoma, jednak autorka dzięki licznym przykładom zaciągniętym z życia uświadomiła mi to jeszcze dobitniej. Książka ta zaczyna się od wprowadzenia, które moim zdaniem jest niesamowicie ważne, bo poznajemy bliżej Melissę. Widzimy, że też jest człowiekiem, jak każdy z nas. Śledzimy jej drogę, niesamowicie z resztą wyboistą, od młodej, zagubionej dziewczyny do kobiety zarządzającej swoimi granicami i pomagającej w owej dziedzinie innym.
Pozycja ta porusza wiele oczywistych obszarów naszego życia takich jak praca, rozmowy z rodzicami, granice w kontaktach byłymi, jest nawet cały rozdział poświęcony relacjom małżeńskim. Autorka przytacza tak wiele przykładów, że nie sposób je wszystkie spamiętać. By było nam jeszcze łatwiej stosuje kolorystyczny podział granic (niczym przy sygnalizacji drogowej). Co ważne, sytuacje przywołane w książkach są normalne, takie, z którymi śmiało możemy się identyfikować.
Szczerze mówiąc, nie wiem ile ta pozycja wniesie do mojego życia, a może już to zrobiła, bo dostrzegam wiele sytuacji, w których pomimo mojego dyskomfortu godzę się na coś wbrew sobie?
Myślę, że będę wracać do poszczególnych rozdziałów. Zacznę eksperymentować z wyznaczaniem granic, nie stracę nic a zyskać mogę naprawdę wiele. Po lekturze uświadomiłam sobie, że brak owych granic wpływa diametralnie na moje poczucie własnej wartości. O ile łatwiej by było, gdybym bez skrępowania i wyrzutów sumienia komunikowała innym, że ich zachowanie narusza moją przestrzeń osobistą bądź moje poczucie wartości?
Jeśli macie podobnie do mnie zdecydowanie polecam przeczytać parę przykładów, może i wam uda się utrzeć nosa teściowej dzięki pomocy Melissy!