Wzgórze Niezapominajek

Każda rodzina ma swoje mroczne tajemnice. Niektóre latami czekają na to, by ujrzeć światło dzienne. Inne zaś nigdy nie zostaną ujawnione i na zawsze pozostaną ukryte głęboko w ludzkich sercach. Jeśli chcecie się dowiedzieć jakie sekrety skrywa ?Wzgórze niezapominajek? Anny Bichalskiej??
.
Lena, 32-latka po zdradzie narzeczonego ucieka w rodzinne strony, by tam odnaleźć spokój i uspokoić zranione serce. Podróż na wieś jest dla niej jednocześnie podróżą w przeszłość, która całkowicie i niezaprzeczalnie odmieni jej dotychczasowe życie. Przyznam się, że na początku bałam się, że będzie to kolejna przeciętna obyczajówka z elementami romansu, ale autorka poprowadziła tę historię w zupełnie nieoczekiwaną stronę. ?Wzgórze niezapominajek? to ciepła i wzruszająca opowieść o miłości, przyjaźni i konsekwencjach niewłaściwych decyzji. Ta historia najpierw ogrzała moje serce, a potem rozdarła je na kawałki. Przepiękna, wzruszająca, przepełniona interesującymi postaciami i urokliwymi miejscami. Momentami miałam ochotę zamknąć oczy i przenieść się na wieś, spróbować wypieków babci Leny, pójść wraz z Driadą i małą Adą na spacer, zachwycać się tamtejszą urokliwą przyrodą. Co najważniejsze, każda z nas może w tej opowieści odnaleźć siebie. Któż z nas nie marzy o prawdziwej miłości, o która przyjaźni przetrwa próbę czasu, czy o szczęśliwym i bezpiecznym domu rodzinnym? Wbrew pozorom nie różnimy się od siebie aż tak bardzo i wszyscy pragniemy tego samego.
.
Z tej historii wręcz bije dojrzałość pisarska autorki, jej czuły zmysł obserwacji i talent do przelewania emocji na papier. Powiem wam w tajemnicy, że to jak dotychczas najlepsza książka z gatunku literatury obyczajowej, jaką dane mi było recenzować. Perfekcyjnie napisana, znajdziecie tu wszystkie emocje świata, wylejecie hektolitry łez i obgryziecie paznokcie aż do skórek w oczekiwaniu na finał. Mam szczerą nadzieję, że ?Wzgórze niezapominajek? doczeka się ekranizacji, bo naprawdę na nią zasługuje.
.
Ta książka to samo życie. Rodzinne tajemnice skrywane głęboko w ludzkich sercach przez długie lata, strach, który nie pozwala ujawnić prawdy aż wreszcie zakończenie, które uczy i daje nadzieję. Niektórzy mogliby, by powiedzieć, że za dużo tu tajemnic, osobistych tragedii i szczęśliwych lub mniej szczęśliwych zbiegów okoliczności. Ja powiem, że jest ich tyle, ile być powinno. Nasze życie także, jeśli popatrzymy na nie z dłuższej perspektywy, też przepełnione jest cierpieniem, trudnymi decyzjami i rozstaniami z osobami, które były nam bliskie.
Ps. Agnieszka Postrzygacz ? uwielbiam twój głos.
.

Dwa lata temu sięgnęłam po swoją pierwszą książkę autorstwa Anny Bichalskiej. Lubię czytać obyczajówki polskich autorek i ta także przypadła mi do gustu. Zainteresowała mnie tym, że pojawiła się w niej pewna zagadka. Później się przekonałam, że w pozostałych książkach autorki także się pojawiają różne niewiadome, tajemnice do odkrycia. Przeczytałam drugą i trzecią część serii, więc pora była, aby w końcu poznać się z pierwszą, czyli ?Wzgórzem Niezapominajek?.
?Wzgórze Niezapominajek? to był dla mnie taki powrót do znanych już mi trochę bohaterów. Poznałam jednak ich przeszłość. W kolejnych częściach głównymi bohaterami były inne postacie, lecz te z pierwszej części gdzieś tam w tle się pojawiały. Byłam ciekawa jaką tym razem autorka skroi zagadkę i się nie zawiodłam. Tym razem tyczyła się nie tylko przeszłości bohaterki, ale także wraz z nią podążałam za wskazówkami pozostawionymi przez nieżyjącą już przyjaciółkę. Po raz kolejny byłam ciekawa rozwiązania i autorce udało się mnie zaskoczyć. Nie udało mi się rozwiązać i odgadnąć skomplikowanej przeszłości bohaterów.
?Wzgórze Niezapominajek? to było moje trzecie spotkanie z twórczością Anny Bichalskiej i po raz trzeci jestem bardzo zadowolona z tego co dostałam. Polubiłam bohaterów, trzymałam kciuki za Lenę, chciałam, aby jej się wszystko ułożyło. Pojawiła się też dobrze opisana zagadka. Zaintrygowała mnie i z podekscytowaniem śledziłam kolejne kroki do jej rozwiązania. Lubię czytać takie książki jak ?Wzgórze Niezapominajek? i jestem już ciekawa kolejnej książki pani Bichalskiej.

?Wzgórze niezapominajek? Anny Bicholskiej to powieść obyczajowa. Akcja dzieje się nad jeziorem w Błękitnych Brzegach. Lena to kobieta z kompleksem, zostawia ją narzeczony w trakcie przygotowań do ślubu. Rozgoryczona ze złamanym sercem postanawia wyjechać do babci na wieś naładować akumulatory. Tam znajduję wiadomość zostawioną przez zmarłą przyjaciółkę Julię. Czy tajemnica, która ujrzy światło dzienne rozwali życie Laury? A może wyjdzie z tego coś dobrego?

Powieść czyta się z ciekawością. Wartka i interesująca akcja. Skrywana tajemnica to dobry bodziec do szybkiego czytania. Przeczytałam ją w jeden dzień. Książka intryguje z każdą przewracaną kartką, trzyma w napięciu do samego końca. Historia bardzo niezwykła, rodzinna tajemnica i to nie jedna. Sekret, który nie powinien ujrzeć światła dziennego. Czytało mi się ją fantastycznie, strony szybko ubywają. Książka z duszą. Ciepły klimat i miła atmosfera to atuty tej powieści. Aby więcej takich rodzin i przyjaciół, którzy stoją za sobą murem. Opowieść bardzo absorbująca i przez długi czas po skończonym czytaniu zajmowała moje myśli. Chwyta za serce i duszę. Godna przeczytania.

Życie Leny wydawało się idealne. Na co dzień zajmowała się grafiką komputerową. Praca dawała jej dużo radości i satysfakcji. Wolne chwile spędzała w towarzystwie przystojnego Mariusza. Miał być ślub, wesele, szczęśliwe zakończenie... Pewnego dnia Lena spotyka swojego narzeczonego z inną kobietą u boku. Wie, że to już koniec życiowej sielanki. Ucieka do rodzinnej miejscowości uleczyć złamane serce. W pełnym ciepła i miłości domu babci próbuje odnaleźć spokój i ukojenie bólu. To właśnie tam natrafia na szkatułkę, która pamięta z dzieciństwa. W środku znajduje się list od dawnej przyjaciółki. Czy Lenie uda się uleczyć serce? Czy list pomoże jej rozwikłać zagadki przeszłości? Przekonajcie się sami!
Anna Bichalska stworzyła powieść obyczajową, której fabuła skupia się na rodzinnych tajemnicach. Czasem warto pogrzebać w przeszłości, chociaż prawda byłaby bolesna. Lena znalazła w sobie odwagę, aby zajrzeć w karty swojej rodziny i zrozumieć sens przeszłych wydarzeń. Wydają się one zawiłe, nowe pytania i wątpliwości pojawiają się cały czas, jednak kobieta nie cofa się i prze w poszukiwaniu prawy. Skrywanych sekretów, szokujących prawda z każdą stroną pojawią się coraz więcej, a nawet autorka wprowadza wątek kryminalny!
Autorka w rodzinny dramat subtelnie wplotła wątek romantyczny. Główna bohaterka poznaje Marcina i jego córkę, w najtrudniejszym momencie życia. Lena znalazła się na rozstaju dróg, a Marcin i Ada stają się dla niej swojego rodzaju ostoją. Uczucie pomiędzy bohaterami pojawią się stopniowo, nie dominuje całej powieści. Nie znajdziecie tu cukierkowej historii, a związek stanowiący jeden z elementów tła powieści.
Sięgając po "Wzgórze niezapominajek" spodziewałam się lekkiej historii obyczajowej. Nie zawiodłam się pod tym względem. Historia rodzinna Leny mnie zaskoczyła, a jej tragiczne oblicze kontrastowało z sielankowym charakterem Błękitnych Brzegów. Bohaterowie zostali wykreowani z dbałością o najdrobniejsze szczegóły. Anna Bichalska poświęciła dużo uwagi każdemu z osobna. Nie ma postaci przedstawionych w sposób powierzchowny. Podsumowując, "Wzgórze niezapominajek" to ciekawa historia obyczajowe, która przypadnie do gustu każdemu miłośnikowi gatunku. Rodzinna tajemnica nie pozwoli oderwać się od lektury, a wątek romantyczny umili lekturę.

"Wzgórze niezapominajek" to najnowsza książka Autorstwa Anny Bichalskiej. To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autorki, niemniej jednak bardzo lubię odkrywać nowych Autorów. Czy to odkrycie było pozytywne? Oczywiście TAK! Bardzo ciekawy prolog zabiera czytelników w podróż po Błękitnych Brzegach, a także rodzinnych tajemnicach i sekretach, które zaskoczą, nie tylko główną bohaterką, ale także czytelnika.

?Zawsze zadziwiało mnie, jak wiele w życiu może zmienić przypadek, jedno pozornie nic nieznaczące wydarzenie. Zupełnie jakby nieświadomie chwytało się wystającą krótką nitkę w swetrze, a po chwili trzymało w ręku cały kłębek. Czasami, kiedy coś się spruje, okazuje się, że pod spodem nie ma tego, na co się czekało. Że pod wierzchnią warstwą było ukryte coś, o istnieniu czego nie mieliśmy pojęcia. To bywa bolesne, ale też krzepiące. Bo zawsze z tego kłębka można zrobić nowy sweter. Taki, który będzie idealnie pasował. Można spruć swoje dotychczasowe życie i zacząć od początku.?

Lena - główna bohaterka powieści Wzgórze Niezapominajek, to młoda kobieta na co dzień zajmująca się grafiką komputerową. Wiedzie szczęśliwe życie u boku przystojnego Mariusz, ale... do czasu. Miał być ślub, wesele, szczęśliwe życie we dwoje, jednak plany rozmyły się... Kiedy Lena przez przypadek spotyka swojego narzeczonego z inną kobietą wie, że to już koniec. Zdruzgotana kobieta, początkowo miota się i nie wie co dalej. Pragnie uleczyć swoje złamane serce, w rezultacie decydując się na wyjazd do babci Florentyny, która mieszka w uroczym domku w Błękitnych Brzegach. Lena jest przekonana, iż miejscowość, w której spędzała dużo czasu w dzieciństwie, jak i jej swoisty urok, aura i klimat pozwolą na nowo poukładać roztrzaskane myśli.

Kiedy pewnego dnia całkiem przez przypadek znajduje w swoim pokoju z dzieciństwa szkatułkę w niezapominajki. Lena nie zdaje sobie jednak sprawy z tego jaki zalążek będzie miała informacja, którą w sobie skrywa owa szkatułka. Jak się później okazuje szkatułka pozostawiona została przez przyjaciółkę Leny z dzieciństwa ? Julię. List, a także drobne wskazówki, mają na celu pomóc Lenie odkryć tajemnice sprzed wielu lat. Nie tylko o niej samej, o samej Juli, ale także o jej bracie ? Olku i rodzinie. Czy Lena zdecyduje się podążyć tropem przyjaciółki i rozpocznie ?prywatne śledztwo?? Krok po kroku, sukcesywnie i klarownie odkrywa wszystkie sekrety, a prawda szokuje, zbija z tropu i powoduje jeszcze większe zamieszanie...


?Czasami lepiej znać nawet najboleśniejszą prawdę, bo tylko ona daje w końcu ukojenie i spokój. Nawet wtedy, kiedy na początku sprawia ból. Kłamstwo, choćby nie wiem jak piękne, zatruwa i niszczy.?


Pierwsze co rzuca się w oczy, to niebanalny pomysł na fabułę. Czasami grzebanie w przeszłości może być bolesnym doświadczeniem. Mimo to, Lena zdecydowała się dowiedzieć, co kryją w sobie tajemnicze wskazówki. Zdecydowała, iż chce poznać prawdę, nawet jakby miała okazać się bolesna. Cóż to były za emocje, kiedy Lena odkryła szkatułkę, a w niej list i wskazówki, które były tylko zalążkiem do tego co znalazła później. Julia przygotowała naprawdę szokujące informacje dla swojej przyjaciółki. Nie spodziewałam się, że w taki sposób potoczy się ta historia. Oczywiście, to nie było tak, ze Lena znalazła szkatułkę przeczytała wskazówki i później szukała następnych. Och nie! Proces odkrywania, zaznajomienia się z każdą informacją trwał znacznie dłużej niż wydawać by się mogło. Dzięki temu, czytelnik żył w niepewności, jednocześnie zastanawiają się, co będzie dalej, czego będzie dotyczyć następna wskazówka, co takiego przygotowała Julia, dla Leny i dlaczego jej tego nie wyjawiła za życia, tylko zdecydowała się ?bawić z nią w podchody??

Prócz skrywanych sekretów, intrygujących tajemnic i szokującej prawdy, spotykamy się również z wątkiem uczuciowym, który świetnie została wkomponowany w tę historię. Lena po powrocie do Błękitnych Brzegów, poznaje Marcina i jego córeczkę ? Adę. Jak się później okazuje Marcin również znał Julię. Mężczyzna jest wdowcem, jego żona Karolina zginęła w tragicznym wypadku samochodowym. Uczucie, które pojawia się pomiędzy Leną a Marcinem, jest subtelnie, nie nachalne i kiełkuje stopniowo, powoli i rozważnie. Autorka zdecydowanie w swojej historii postawiła na tajemnice sprzed lat, aniżeli na romans. Dzięki temu, historia ta nie należy do tych z pogranicza słodkich i cukierkowych, ale pełnych ciekawych, frapujących czytelnika zagadek.

Szczególną zaletą lektury jest prosty, plastyczny język, pozbawiony rozbudowanych i męczących opisów. Autorka posługuje się bardzo lekkim, barwnym i przyjemnym w odbiorze językiem. Dzięki temu całość czyta się niesamowicie szybko. Na domiar tego, narracja toczy się dwutorowo. Raz widzimy wydarzenia oczami Leny, które dzieją się w teraźniejszości, by za chwilę spojrzeć na sytuację, które miały miejsce w przeszłość, i tutaj zostaje zastosowana perspektywa trzeciej osoby, dzięki czemu bliżej poznajemy Julię. W skutek takowego zabiegu, równolegle poznajemy myśli, uczucia, intencje i rozterki, obu kobiet, a także wraz z nimi przeżywamy wzloty, upadki, radość i smutek. Zarówno Lena jak i Julia dzięki dwutorowej narracji mogą stać się czytelnikowi znacznie bliższe.

Biorąc pod uwagę bohaterów, to trzeba przyznać, iż są to postacie bardzo wyraziste i bardzo dobrze wykreowane. Autorka każdej postaci poświęciła sporo uwagi, i o każdym z bohaterów można sporo opowiedzieć. W tej historii, poznajemy bardzo dużo osobowości. Znaczącą postacią jest oczywiście Lena, przed która stanęła bardzo trudna decyzja, dotyczącą przeszłości i odkrywania tajemnic, które dla jej przygotowała Julia. Lena należy do bardzo ciepłych, empatycznych i przyjacielskich osób z wielkim sercem. Dowodzi temu to, iż bez chwili zastanowienia zaopiekowała się znalezionych przez przypadek psem, którego początkowo wzięła tylko ?na chwilę?, a w rezultacie Driada, pozostała z Leną do ostatnich stron historii. Lena, również wzbudza zaufanie i sympatie. Córka Marcina ? Ada, raczej małomówna i skryta dziewczyna, momentalnie polubiła Lenę i otworzyła się przed nią, gdzie na co dzień raczej pozostaje w cieniu. Bardzo polubiłam babcię Leny ? Panią Florentynę. To bardzo ciepła, rodzinna osoba, która dąży wszystkich niebywała sympatią. Marcin, również zyskał moją sympatię, oddany ojciec, czule opiekujący się córeczką. Natomiast Julia, którą mamy możliwość poznać dzięki przeskokowi w czasie, również jest tą bohaterką, która zyskuje sympatię, mimo iż wodzi Lenę za nos i nie daje jej od razu odpowiedzi na nurtujące ją pytania dotyczące przeszłości.

To co się jeszcze rzuca w oczy to wątek silne przyjaźni pomiędzy Leną, a Ewą. Kobiety poznały się przypadkiem, a to przypadkowe spotkanie stałą się zalążkiem do pięknej, szczerej i prawdziwej sympatii.

Niesamowicie ciekawa intrygująca historia, która angażuje czytelnika już od pierwszych stron. Porusza, nie pozwala odłożyć książki, bo czytelnik pragnie poznać prawdę. Wskazówki pozostawione przez Julię dla Leny, nie były banalne, klarowne i jasne. Zdecydowanie należały do tych skomplikowanych, pobudzających wyobraźnie, skłaniające do silnego pobudzenia szarych komórek Leny. W moim przypadku, nie zabrakło ?WOW!?, ciarek na plecach, niedowierzania. Jeśli pragniesz poznać tę historię i wraz z Leną układać kolejne elementy zawiłej i dygresyjnej układanki koniecznie przeczytaj "Wzgórze Niezapominajek". Serdecznie polecam!