Zabij mnie, tato

Co musi wydarzyć się w życiu młodej osoby, by z taką właśnie prośbą zwróciła się do własnego ojca? Odpowiedź znajdziecie w tej książce.

Zdzisław Mokryna, emerytowany policjant przeprowadza się z dużego miasta do małych Ryków, bez specjalnych planów na przyszłość - nie szuka ani znajomości, ani miłości, praca też odbiega znacznie od wcześniejszego zajęcia. A jednak życie ma wobec niego inne zamiary. Już na samym początku, udając się na posiłek do najbliższej pizzeri, poznaje jej właścicieli - Izę i Kamila. Kamil jest osobą tak otwartą, że już od początku wciąga Zdzisława w dość osobistą rozmowę i bohater wbrew swoim zamiarom nawiązuje z małżeństwem bliską, wkrótce bardzo przyjacielską relację. Przeżywa z nimi radości i troski, uczestniczy w życiu ich dzieci, stając się dla nich ukochanym wujkiem. Gdy więc po kilku latach przyjaźni dwie młodsze dziewczynki znikają prawie spod domu, natychmiast angażuje się w poszukiwania, a następnie w śledztwo.

I choć książka opowiada o sprawie kryminalnej i prowadzonym śledztwie, to chyba nie do końca nazwała bym ją typową sensacją. Bo dla mnie prócz tego mamy opowieść o sile przyjaźni i lojalności. O tym jak ważne jest wsparcie bliskich w ciężkich chwilach.

Czytałam kilka opinii o tej książce ? niektórzy twierdzili że początek za długi i niepotrzebny, że dopiero rozkręca się po zniknięciu dzieci. Ja nie oddała bym ani jednej kartki. Nie znajdziecie tu wartkiej akcji, przepełnionej pościgami i strzelaninami, za to dostaniecie świetną opowieść poprowadzoną krok po kroku od początku do końca.

Jak najbardziej polecam i wkrótce biorę się za kolejny tom opowieści o Zdzisławie Mokrynie. Ale ponieważ podzielony jest na dwa tomy, to poczekam żeby nie musieć przerywać opowieści.

Stefan Darda, autor znany z umiejętności tworzenia trzymających w napięciu thrillerów, prezentuje kolejne dzieło, które z pewnością przyciągnie wielu miłośników gatunku. "Zabij mnie, tato" to powieść, która już od pierwszych stron wciąga czytelnika w mroczny i pełen niepewności świat małej miejscowości w centralnej Polsce. Darda po raz kolejny udowadnia, że potrafi budować napięcie i kreślić wyraziste portrety psychologiczne bohaterów, tworząc historię, której nie sposób się oprzeć. Czy jednak "Zabij mnie, tato" spełnia oczekiwania i warto po nią sięgnąć? Przyjrzyjmy się bliżej.

Rok 2015, cicha i spokojna miejscowość w centralnej Polsce. Trzynastoletnia Wiktoria wraca ze szkoły w towarzystwie dwóch młodszych sióstr, Oli i Julki. W pobliżu domu spotyka znajomych i postanawia zostawić siostry, by te same wróciły do domu. Niestety, dziewczynki nigdy nie docierają na miejsce. Ich zniknięcie staje się początkiem dramatycznego śledztwa, które wstrząsa całą lokalną społecznością.

Zdzisław Mokryna, emerytowany policjant i bliski przyjaciel rodziny, zniecierpliwiony powolnym tempem działań oficjalnych służb, postanawia na własną rękę odnaleźć dziewczynki. Jego prywatne śledztwo prowadzi go na trop niedawno zwolnionego z więzienia psychopatycznego zabójcy, który zniknął bez śladu. Ani ?ustawa o bestiach?, ani policyjna obserwacja nie były w stanie zapobiec kolejnym zbrodniom. Coraz więcej faktów wskazuje na to, że to on może być odpowiedzialny za zniknięcie Oli i Julki.

Stefan Darda w "Zabij mnie, tato" pokazuje swoje umiejętności w pełnej krasie. Powieść od samego początku trzyma w napięciu, nie pozwalając czytelnikowi na chwilę wytchnienia. Autor zręcznie prowadzi fabułę, stopniowo odsłaniając kolejne tajemnice i zwroty akcji. Darda doskonale buduje atmosferę niepokoju, sprawiając, że każda strona książki przynosi nowe, często zaskakujące informacje.

Bohaterowie powieści są wyjątkowo dobrze zarysowani. Zdzisław Mokryna, jako główny protagonista, to postać pełna determinacji i wewnętrznej siły. Jego osobista więź z rodziną zaginionych dziewczynek dodaje jego działaniom głębi i emocjonalnego ładunku. Wiktoria, obarczona poczuciem winy, również jest postacią wielowymiarową, co pozwala czytelnikowi wczuć się w jej sytuację i zrozumieć jej motywacje.

Nie można też zapomnieć o społecznym wymiarze powieści. Darda porusza ważne i aktualne kwestie związane z systemem sprawiedliwości oraz bezpieczeństwem obywateli. Poprzez postać psychopatycznego zabójcy, który nie jest skutecznie nadzorowany po wyjściu z więzienia, autor skłania do refleksji nad skutecznością istniejących przepisów i działań organów ścigania.

Czy książkę polecam? "Zabij mnie, tato" to powieść, którą zdecydowanie warto polecić każdemu miłośnikowi thrillerów i kryminałów. Stefan Darda stworzył historię, która nie tylko trzyma w napięciu do ostatniej strony, ale również porusza ważne społeczne kwestie. Dynamiczna fabuła, wielowymiarowe postacie oraz mroczna atmosfera sprawiają, że od książki trudno się oderwać. Jeżeli szukasz lektury, która dostarczy mocnych wrażeń i skłoni do przemyśleń, "Zabij mnie, tato" będzie doskonałym wyborem. Stefan Darda po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych polskich autorów thrillerów, a jego najnowsza powieść to prawdziwa perła w jego dorobku.

?Każdy człowiek ma we własnej książce strony, które chciałby usunąć?.

Zdzisław Mokryna ma wiele takich stron, o których chciałby zapomnieć, przekreślić lub wyrwać ze swojej pamięci. Emerytowany policjant zaszywa się więc w małej sennej mieścinie w centralnej Polsce, gdzie próbuje zacząć wszystko od nowa. Często spędza czas w niewielkiej pizzerii, stopniowo zaprzyjaźniając się z właścicielem Kamilem i jego rodziną. Ich niespodziewana bliskość pogłębia się podczas długich rozmów o życiu, bolesnych doświadczeniach i marzeniach. Sytuacja zmienia się, gdy znikają dwie córki Kamila. Zdzisław, wyczując rozpacz rodziców, postanawia pomóc i angażuje się w śledztwo.

?Bo w niektórych książkach wśród czekających na zapisanie białych kartek zupełnie niespodziewanie czają się potwory.?.

Początek toczy się niespiesznie, wprowadzając nas w niewielką społeczność Rykowa. Obserwujemy rodzącą się przyjaźń, wsłuchujemy w historie, które mimo upływu czasu nadal uwierają. Można pomyśleć, że autor z premedytacją usypia naszą czujność, by po chwili rozpalić wszystkie zmysły.
Nie spodziewałam się, że ta książka wywoła we mnie tak wiele emocji. Tragedia, która dotyka rodzinę Kamila porusza, a rozpacz i emocje są wręcz namacalne. W napięciu pochłaniałam kolejne rozdziały, próbując rozwiązać zagadkę porwania, świadoma, że z każdym dniem szansa na pomyślne wieści gaśnie. Warstwa obyczajowa jest mocno rozbudowana, ale nie przykrywa tej kryminalnej. Darda zwraca uwagę na działania panstwa w obliczu podobnych tragedii, trafnie punktując obecny system. Postacie nakreślone realistycznie, ze wszystkimi niedoskonałościami i słabościami. Nie brakuje trudnych tematów, które poruszają i skłaniają do przemyśleń. Pierwsze spotkanie z twórczością autora uważam za bardzo udane, a Wam serdecznie polecam.

Tytuł szokujący. Bulwersujący. Zabij mnie, tato. Jaka może być reakcja rodzica na takie mocne słowa. Nie jestem sobie w stanie nawet wyobrazić takiej sytuacji ?
Zdzisław Mokryna, emerytowany policjant, przeprowadza się do małej, sennej miejscowości, Rykowa. Na miejscu zaprzyjaźnia się z Kamilem, właścicielem pizzerii, i jego rodziną. Córeczki Kamila bardzo polubiły Zdzisława i traktują go jak członka rodziny. Niebawem, w niejasnych okolicznościach, dwie młodsze córeczki przyjaciela policjanta zostają porwane. Znikają, bez znaku życia. Robi się bardzo nieprzyjemnie i nieciekawie. Zdzisław wkracza do akcji i prowadzi własne śledztwo, współpracując jednak w tym zakresie z miejscową policją. Jednak może sobie na więcej pozwolić, stosuje niestandardowe metody zmierzające do poszukiwania sprawcy porwania. I krok po kroku, osiąga znakomite efekty, ale jednak tragiczne w skutkach dla dziewczynek. Czy rzeczywiście młode kobiety padły ofiarą tragicznego zdarzenia czy też był to wybryk niesfornych dzieci? Czy ktokolwiek mógłby chcieć skrzywdzić niewinne dziewczynki?
Zabij mnie, tato to ekscytujący, pełen emocji i trudnych odczuć thriller psychologiczny, z wyraźnie zarysowanym wątkiem kryminalnym. Autor nie oszczędza nas, prowokuje i wywołuje skrajne emocje. Fabuła jest ciekawie zarysowana, z rozbudowanym wątkiem, obfitującym w mocne zdarzenia i sytuacje. Autor spokojnie wprowadza nas w akcje, chwilami usypia nasze emocje, by w pewnym zwrotnym momencie uderzyć ze zdwojoną mocą, by nas wybudzić z chwilowego letargu.
Derda ? nie owija w bawełnę, jest szczery i dosadny w swoim przekazie. Wytyka błędy rządzących, osób stanowiących prawo, pokazuje wyraźnie, jakie konsekwencje mogą wywoływać nieprzemyślane i pochopne decyzje. Czy uchwalający prawo mogą decydować o naszym życiu? Kto im na to przyzwolił? Jeden mały błąd, jedna decyzja może zaważyć na losie ludzie, może mieć fatalne w skutkach efekty. To dzięki uchwalonym przez parlamentarzystów przepisom groźny i nieobliczalny przestępca wyszedł na wolność i dalej wrócił do swoich niecnych czynów. A bliscy poszkodowanych przez cała dalsze życie będą się zmagać z traumą, będą codziennie wspominać chwile spędzone z już nieobecnymi dziećmi.
Wykreowani przez autora bohaterowie są bardzo normalni, namacalni i rzeczywiści. Nikt nie został przerysowany czy wyidealizowany, zmagają się ze swoimi problemami i rozterkami, są pełni różnych przeżyć i wzruszeń. I ten zabieg sprawia, że są nam bliscy, rozumiemy ich emocje i za wszelką cenę chcielibyśmy im ulżyć. Ale to nie jest już takie proste. Portrety psychologiczne bohaterów są odzwierciedleniem ich głęboko skrywanych tajemnic.
Lektura skłania do głębokich refleksji, autor dotknął wielu tematów istotnych życiowo. Mamy relacje rodzinne, wewnętrzne rozterki i ból, depresję i kryzys emocjonalny, walkę z demonami przeszłości i traumą. Dużo tego, jak na jedną powieść, ale przez to jest bogata emocjonalnie. Po tej lekturze będziemy bogatsi o nowe przeżycia i wzruszenia, ale odważniejsi i potrafiący bronić swojego zdania. Finał fabuły? Odważny i nieoczekiwany, taki, które na długo zostaje w pamięci i nie pozwala szybko o sobie zapomnieć. Wystarczy zerknąć na tytuł, a od razu ożywa w nas wzburzenie i wściekłość, taka niemożliwa do opanowania spirala złości.
Czy polecam tę powieść? Nie ma takiej konieczności ? Jestem przekonana, że jak ktoś już raz usłyszał nazwisko ?? to może brać w ciemno, wie, na co autora stać i kiedy potrafi powiedzieć ?dość?.