Zabójcza nadzieja

Nadzieja?

Matka głupich?
Umiera ostatnia?
Morderczyni?

Jak to z nią jest?

?Zabójcza nadzieja? jest przede wszystkim powieścią obyczajową, wątek kryminalny jest istotny, interesujący, ale w moim odczuciu ? nie jest najważniejszy. Tu rządzą kobiety: prywatna detektyw, jej nastoletnia córka i? jeszcze jedna kobieta, która absolutnie do nich nie pasuje i ich wspólne mieszkanie jest absurdem, a jednak ? wbrew wszystkiemu - sprawdza się całkiem dobrze. Tarcia między nimi wywołują cały czas iskry, wzajemna irytacja osiąga górne rejestry, co przekłada się na dialogi pełne warknięć i pretensji.

Małe miasteczko z irytującym zjawiskiem ? każdy zna każdego i wie o nim więcej, niż on sam. Powie, co wie ? ale nie każdemu i nie wtedy, gdy powinien. Do tego wiecznie padający deszcz ? śnieg ? breja ? zimno ? mokro ? brrrrr... Tak nie lubię owej pogody, że ten chłód przeszył mnie do szpiku kości.

Materialne i emocjonalne problemy Franki ?urozmaicają? seryjne samobójstwa, nie do końca nieżywe trupy, duchy przeszłości i wątpliwy urok Brwinowa. Kobieta odbija się od drzwi do drzwi, szuka, choć instynkt przetrwania powinien ją ponieść jak najdalej od tej zagadki.

?- Ty go zabiłeś? ? zapytałam.
Łukasz pokręcił głową.
- Zabiła go nadzieja.

Zabójcza nadzieja to druga część tryptyku kryminalnego Trzy cnoty, ale śmiało możecie sięgać bez znajomości pierwszego tomu, jak ja.

?Co zdarzyło się miedzy swymi, pozostaje między swymi...?

?Zabójcza nadzieja? to druga część tryptyku kryminalnego o przygodach prywatnej detektyw Franki Kruk, który nosi tytuł ?Trzy Cnoty: Miłość. Nadzieja. Wiara?. Choć mroczna okładka sugeruje typowy kryminał, powieść ta skrywa znacznie więcej - pełna jest sekretów, zdrad oraz dawnych zawiści, które wciągają czytelnika od pierwszych stron.

Muszę przyznać, że Marta Guzowska zdobyła moje serce swoim przyjemnym dla oka stylem pisania. Każda jej książka to podróż, która pozwala oderwać się od rzeczywistości i z niecierpliwością śledzić losy bohaterów aż do zaskakującego finału.

Akcja ?Zabójczej nadziei? toczy się w małym miasteczku Brwinów, gdzie każdy mieszkaniec zna dosłownie wszystkich, a plotki rozprzestrzeniają się z prędkością światła. To kameralne środowisko, z ograniczoną liczbą podejrzanych, stwarza doskonały klimat do snucia intryg i prowadzenia śledztwa. Franka Kruk, wyszczekana i błyskotliwa prywatna detektywka, po raz kolejny musi stawić czoła mrocznym tajemnicom miasteczka.

Po dramatycznych wydarzeniach opisanych w ?Złej miłości? Franka powraca do rodzinnego Brwinowa, zmagając się z samotnym rodzicielstwem i problemami finansowymi. Nowe zlecenie, które przyjmuje, dotyczy rzekomego samobójstwa byłego komendanta policji. W miarę jak zagłębia się w śledztwo, odkrywa dawne, skrzętnie ukrywane tajemnice. Z pomocą Marleny, byłej kochanki jej męża, a obecnie niezawodnej asystentki, Franka zanurza się w świat intryg, które prowadzą do niespodziewanego finału.

Guzowska mistrzowsko buduje napięcie, trzymając czytelnika w niepewności do ostatniej strony. Każdy zwrot akcji jest przemyślany, a fabuła pełna jest nieoczekiwanych zwrotów i zaskoczeń. Autorka doskonale wie, jak rozpocząć swoją powieść z przytupem, by od razu wciągnąć czytelnika w wir wydarzeń.

Co więcej, książka ta to nie tylko wartka i emocjonująca akcja kryminalna, ale również poruszająca opowieść o nadziei i wytrwałości w obliczu przeciwności losu. Franka Kruk to postać z krwi i kości - jej osobiste zmagania z samotnym rodzicielstwem i problemami finansowymi dodają głębi jej postaci i sprawiają, że czytelnik może łatwiej się z nią utożsamić.

Czy polecam ?Zabójczą nadzieję?? Bez wątpienia tak. Marta Guzowska stworzyła delikatny, lecz wciągający kryminał, który dzięki krótkim rozdziałom tylko zwiększa apetyt na więcej. Z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu tej serii. Jeśli jeszcze nie sięgnąłeś po tę książkę, nie czekaj dłużej i pozwól się wciągnąć w świat, gdzie stare rany zostają rozdrapane na nowo.

Podsumowując, ?Zabójcza nadzieja? to świetna kontynuacja tryptyku kryminalnego z Franką Kruk, pełna tajemnic, zaskakujących zwrotów akcji i głębokich emocji. Marta Guzowska po raz kolejny udowadnia, że potrafi stworzyć nie tylko porywający kryminał, ale także poruszającą opowieść o ludzkich zmaganiach i nadziei.

Tryptyk jedno słowo, wiele znaczeń. W 2022 roku w moje ręce trafiła książka "Zła miłość" Marty Guzowskiej. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to napis na okładce Tryptyk kryminalny. Pierwszy raz spotkałam się z takim określeniem. Trochę poszperałam i wiedziałam, że na tej jednej książce historia się nie skończy. "Trzy cnoty" tak zatytułowała swój tryptyk Marta Guzowska. Pamiętam, że zakończenie pierwszej części wprawiło mnie w osłupienie. Autorka długo kazała czekać na ciąg dalszy.

"Jesteśmy przerażająco naiwni, jeśli chodzi o styl naszych bliskich".

Prywatna detektywka Franka rok temu pochowała męża, samotnie wychowuje córkę i mieszka u ojca. Ze względu na problemy finansowe musiała schować swoją dumę i wrócić do tego małego i nudnego miasteczka, z którego kiedyś tak chętnie uciekła. Żona byłego komendanta policji w Brwinowie chce, żeby Franka zajęła się sprawą jego rzekomego samobójstwa. Kobieta nie wierzy w samobójstwo męża i próbuje przekonać Frankę, że jej mąż też został zamordowany. Detektywka z początku dość sceptycznie podchodzi do tej sprawy, wcześniej nie zajmowała się morderstwami i wypadkami, a raczej zdradami małżeńskimi. Ale wizja zarobienia niezłych pieniędzy przemawia na jej korzyść. Giną kolejne osoby, a życie Franki i jej rodziny jest zagrożone. Śledztwo, którego się podejmuje, doprowadza ją do afery sprzed dwudziestu lat. Teraz okazuje się, że po kolei giną w tajemniczych okolicznościach osoby, które były w jakiś sposób związane z tymi wydarzeniami. Wszystkie popełniają samobójstwo przez powieszenie. Przypadek czy może mieszkańców Brwinowa opanował Efekt Wertera? Przy okazji odkrycia sekretów miasteczka Franka odkrywa również tajemnice swojego męża i teraz robi się dopiero ciekawie...

"Podobno jest przysłowie, które mówi, że nie potrzebujemy wrogów, sami sobie w zupełności wystarczamy. Sami ściągamy na siebie kłopoty. Gdybyśmy tylko potrafili tego nie robić..."

Pierwszą częścią tryptyku byłam zachwycona, a jeżeli chodzi o drugą, to autorka przeszła samą siebie. Dynamiczna akcja, kapitalnie wykreowani bohaterowi, interesująca fabuła i do tego małomiasteczkowa mentalność. Wszystko świetnie zagrało. Tym razem autorka znowu postawiła na zakończenie, które tylko podsyca ciekawość, co będzie dalej i kiedy.