Zaborcza bestia

"Zawsze marzyła o tym, by wyjść za mąż za jakiegoś spokojnego, miłego człowieka, z którym będzie łączyć ją przyjaźń i zrozumienie."
Melisa Bel wydając "Zaborczą Bestię" zakończyła serię "Niepokornych". Jest to 5 tom tej serii i kolejna jakże rozpalająca wyobraźnię do czerwoności historia. Już wcześniej poznaliśmy szarą myszkę, jaką jest lady Annabel Brook.
"Dziewczęta w jej wieku niejednokrotnie krytykowały jej ubiór i sposób bycia, a ona zazwyczaj nie komentowała tych przytyków. Matka zawsze ją uczyła, że przeciwności losu powinna przyjmować z pokorą i uniżeniem..."
I tak właśnie, ta szara myszka, która przy matce jest cicha i nie ma własnego zdania, tutaj postanowi się kategorycznie zbuntować! Bo kiedy matka knuje i za jej plecami uzgadnia jej zamążpójście, ona ma całkiem inne plany. Jakie? Doczytacie w książce. Podpowiem, że troszkę wykorzysta tutaj obecność Jonathana Hawkinsa, który jest dyrektorem Royal Theatre. Ten przystojny mężczyzna choć ma wobec niej całkiem inne plany, musi je szybko przeorganizować, kiedy zostanie wplątany w oszustwo młodej lady Brook. Tylko czy ta para, choć połączy ich przypadek, to czy aby będą umieli rozstać się w stosunkach czysto przyjacielskich? Jak wpłynie na każdego z nich cała ta sytuacja? No i jakie tutaj jeszcze tajemnice zostaną odkryte? Bo zostaną i to takie, że aż przyznać muszę - byłam całkowicie zaskoczona!
Kolejny raz Melisa Bel mnie oczarowuje swoją książką. Jest to romans historyczny, który nie ma w sobie ani grama wyuzdania, żadnych ostrych scen erotycznych, ale daje czytelnikowi masę emocji podczas scen z Annabel i Jonathanem. To, jak powoli, coraz bardziej coś ich przyciąga ku sobie, ten magnetyzm. A później... Później mamy sceny tak subtelnie i ze smakiem erotyczne, które autorka dosłownie dawkuje nam powolutku, jak lekarstwo przez kilkanaście stron!! Te sceny, te opisy dosłownie rozpaliły mnie do czerwoności! Ach, jak chciałam być wtedy na miejscu Annabel! Psssyt... Nie mówcie tego mojemu mężowi ;) Nie wiem jak Melisa to robi, ale w każdej z dotychczas przeczytanych jej książkach, dosłownie przenoszę się w czasie do XIX wieku do Londynu i mam okazję uczestniczyć w przyjęciach, w spotkaniach, przejażdżkach powozami. Z bliska, wręcz namacalnie czuję materiały tych pięknych sukien. Widzę tych eleganckich panów i wytworne panie. Bardzo chętnie przeniosłabym się tak na jeden dzień do tego magicznego świata, by na własne oczy, a nie tylko oczami wyobraźni, to wszystko zobaczyć i uczestniczyć w tym życiu wśród bohaterów. No cóż. To pozostaje w moich marzeniach, a wracając do książki. Świetnie ukazani bohaterowie. Największym zaskoczeniem, co tu będę kryć, jest oczywiście główna bohaterka Annabel. To jej przeistaczanie się z brzydkiego kaczątka w pięknego łabędzia z charakterkiem ;) - rewelacja.
"- Musisz zrozumieć, że nikt nie może ci dyktować, jak masz żyć. Twoja matka już przeżyła swoje życie, ty masz za zadanie jak najlepiej przeżyć swoje, a wydaje mi się, że odkąd zaczęłaś sama o sobie decydować, zaczyna robić się coraz ciekawiej..."
No i jeszcze to jej niedoświadczenie pod każdym względem, bawiło mnie nieźle momentami. Super, że ta nasza bohaterka zawsze mogła liczyć na pomoc przyjaciół. Za to jej matka zaskoczyła mnie totalnie! Co się zaś tyczy pana Hawkinsa, to ten przystojniaczek ma u mnie dużego plusa. Ot tak, za cołokształt!
Zatem - podsumowując. Jeśli lubisz romanse historyczne, to ten, tak jak i jego poprzednie części, to MUST HAVE!!! Zresztą można się tu pośmiać, przeczytać masę świetnych dialogów, no i pamiętajcie, że emocje Was tu rozpalą. Gwarantuję, że ta historia Was porwie od pierwszej strony i wciągnie na tyle, że będziecie kartka za kartką czytać aż do samiuśkiego końca! I choć " Zaborcza Bestia" to ostatni tom serii "Niepokornych", to nie martwcie się, bo autorka już jest w trakcie wydawania kolejnej książki z nowej serii "Co za para". :) Z czego cieszę się ogromnie!

?Zaborcza bestia? Melisy Bel to piąty i zarazem ostatni tom fascynującej serii romansów historycznych pt. ?Niepokorni?. Powiem szczerze, że jest mi żal się żegnać z bohaterami tej książki, ale jednocześnie jestem w pełni dopieszczona i usatysfakcjonowana, bo całość dostarczyła mi wielu pozytywnych emocji.

Najnowsza powieść jest kolejną świetną historią, która sprawiła, że dałam się ponieść niesamowitym wrażeniom, a kreacja postaci była równie kolorowa, co scenografie, które połączyły kochanków. Melisa Bel potrafi świetnie dopasować do siebie bohaterów, wydobywając z nich to co najlepsze. Tym razem połączyła ze sobą nieśmiałą lady Annabel Brooke, którą surową ręką wychowywała, a może raczej musztrowała, jej bogobojna matka, oraz charyzmatycznego i wybuchowego właściciela teatru Jonathana Hawkinsa. Można sobie wyobrazić (ale lepiej przeczytać) co z tej kombinacja mogło wyjść.

Esencją tej książki jest znakomite pióro, jakim posługuje się autorka, świetne, okraszone humorem dialogi, oraz chemia, która niewątpliwie łączy zakochanych. Mamy tutaj doskonałe osadzenie sytuacji w dworskich realiach, co widać zarówno w opisach architektury, garderoby, ale przede wszystkim w zachowaniu i poglądach bohaterów. Polubiłam Annabel i Jonathana od samego początku, tworzyli razem niesamowicie zgrany duet. Ich pierwsze spotkanie było doskonale przedstawione.

W swojej recenzji nie mogę oczywiście pominąć tak znaczącej postaci dla całej powieści, jaką była matka dziewczyny. Jej rozmowy z dyrektorem teatru były wisienką na torcie, sprawiały, że podczas lektury wybuchałam śmiechem. Ale jej rola okazała się kluczowa dla całej fabuły, ponieważ to ona była kreatorem, a może kuratorem życia młodej dziewczyny. Pokazała, jak destrukcyjna może być czasami rola rodzica, który przemocą psychiczną stara się narzucić swoją wolę.

Bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania i oczywiście polecam tę część, jak i pozostałe. Miłości jest tutaj ogrom i jeśli macie ochotę to możecie śmiało chwytać za którykolwiek tom, bez obaw, ponieważ są tak napisane, że nieznajomość poprzednich nie zaburzy wam odbioru.

"Rozbawiła ją myśl, że nigdy nie pozbędzie się tych bezpłciowych sukien i nijakiego uczesania. Jako żona proboszcza mogła na zawsze zapomnieć o swobodzie w ubiorze czy fryzurze. Niedaleko tej wizji było do wyglądu mniszki..."
Książki Melisy Bel odznaczają się humorem, bohaterami, którzy bardzo różnią się od siebie, ale także historycznym klimatem, który to Autorka świetnie oddaje. Etykieta panująca w czasach, których rozgrywa się akcja książka ma tu duże znaczenie.
W tego typu książkach irytuje i jednocześnie bawi naiwność młodych dziewcząt, które to o życiu nie wiedzą za wiele. Wychowywane w szanowanych rodzinach, które mają dobry status, są trzymane pod kloszem niewiedzy. Wszystkiego muszą nauczyć się i doświadczać same, ponieważ nawet jeśli ktoś im doradzi, to nijak ma się to w praktyce, jak na przykład małżeństwo. Ich naiwność nie zawsze wychodzi im na dobre, co skutkowało wielu przykrościom.
Lady Annabel Brooke, to jedna z tych naiwnych istot, która była surowo wychowywana przez matkę. Nie miała pojęcia, jaką piękną i mądrą kobietą była. Ile siły i odwagi w sobie miała. Musiała trafić na odpowiedniego człowieka, który to wyciągnie z niej te skrywające się pod szarym odzieniem walory. Obudzi odwagę i samoakceptację. Niestety, zostaje postawiona przed faktem, iż wyjdzie za mąż za dalekiego kuzyna, pastora, przy którym dziewczyna nie widzi swojej przyszłości. Podczas odwiedzin pastora pojawia się także drugi gość i wtedy Lady Annabel robi coś zaskakującego.
"Zaborcza bestia" przepełniona jest romantyzmem, który rozgrzeje niejedno czytelnicze serce. Dwie tak różne od siebie postaci, mimo wielu zaprzeczeń, przyciągają siebie jak magnes. Nie chcą dopuścić do tego, co się między nimi dzieje, ale z uczuciami nie można dyskutować, bo to one mają władzę nad człowiekiem. W dodatku nieprzychylne są im czasy, w których żyją, kiedy to rodzice mają pełną władzę nad swoimi dziećmi, nawet gdy już są w dojrzałym wieku. Nie ma mowy o samodzielnym podejmowaniu decyzji, chyba że... Wyjdzie przed szereg buntownicza iskra tkwiąca w każdym człowieku, którą trzeba rozbudzić.
Melisa Bel świetnie oddała ducha czasów XIX - wiecznej Anglii. Przyjemnie czytało się o perypetiach bohaterów, a ich przekomarzanie się, humor i intryga, którą uknuli, prowadzi całkiem w inną stronę, ku zaskoczeniu tej dwójki. Lekkie pióro pozwala na szybką lekturę, która ma za zadanie odprężać i dać czytelnikowi rozrywkę. Oczywiście to się udało! Nie taka bestia straszna, jak o niej mówią, ale cii. Sami musicie się przekonać, jaka jest tak naprawdę ???? Polecam fanom literatury obyczajowej i romansu.

"Zaborcza bestia" jest piątym tomem cyklu Niepokorni i jak zapewnia Melisa Bel - ostatnim. Moim zdaniem jest to najbardziej dopracowa książka autorki, nie tylko pod względem  fabularnym, wyraźnie odczuwalnym klimatem wiktoriańskim, ale i każda kolejna okładka robi coraz większe wrażenie wizualne. 

Autorka jak nikt inny potrafi stworzyć takiego męskiego bohatera, który od pierwszej strony, od pierwszego wypowiedzianego przez niego zdania, porywa czytelnika w swój świat. To dżentelmeni z krwi i kości. Ach... jak ja bym chciała, aby takiego spotkać w prawdziwym życiu. Dzięki autorce mogę puścić wodze fantazji i dać się takiemu zauroczyć. Dodam iż pokochałam każdego "Niepokornego".

A kimże okazał się Jonathan? Z pewnością ma facet charakterek. Nie zawsze udaje się mu nad sobą panować. Zazdrośnik i zaborczuch (chyba stworzyłam nowe słowo ????) jakich mało! Nie można odmówić mu inteligencji, chociaż tak trudno mu połapać się w swoich uczuciach. 

Z kolei Annabel... "szara myszka", ale czy aby napewno? Oj pozory naprawdę mogą mylić. Niedoświadczona rudowłosa niejednokrotnie zaskoczy nie tylko Jonathana, ale i nas. Pokaże, iż mimo wieloletniego tłamszenia przez matkę, nadal ma w sobie pokłady odwagi, by zabrać głos, by spróbować zawalczyć o siebie. Bardzo podobała mi się zmiana, jaka w niej zachodziła.

Pozostałe postaci również okazują się być charakterne. Jednych polubimy, innych wręcz znienawidzimy. I sprawdzimy co słychać u tych, których mogliśmy poznać w poprzednich częściach cyklu.

Sceny miłosne tchną namiętnością, pasją, a przede wszystkim niezwykłym wyczuciem ze strony autorki. Myślę też, że są najbardziej gorące z dotychczasowych, jakie stworzyła. 

Intryga, przebiegłość, niefortunne wydarzenia, niedopowiedzenia, tajemnice z przeszłości, miłość - to i wiele więcej czeka na czytelnika. Gniew, strach, odwaga, nadzieja, zrozumienie, wsparcie, szczęście - skrajnych emocji tu co nie miara.

"Zaborcza bestia" to pełen uroku romans historyczny przenoszący nas do XIX-wiecznej Anglii, konwenansów i aranżowanych małżeństw. To powieść ubrana w romantyzm, humor, wzruszenie i lekkość. Bestia uwodzi, Bestia gryzie... Pozwolicie, by dorwała Was w swoje ręce? 

Romans historyczny to gatunek, który polubiłam dzięki Melisie Bel. Pokochałam serię ?Niepokorni?, tych bohaterów, te emocje i jedyny w swoim rodzaju humor, jakim autorka nas obsypuje. Na ?Niepokorną Bestię?, piąty tom serii, czekałam chyba najbardziej ze wszystkich. Nie wiem, czy to ze względu na fakt, że to już koniec tej fantastycznej przygody ????, czy może znaczenie ma kolor włosów Lady Annabel (uwielbiam rude włosy u kobiet i zawsze marzyłam, by takie mieć), a może to zasługa władczego i porywczego Jonathana. Być może na moje niecierpliwie wyczekiwanie miały wpływ wszystkie te rzeczy, ale jedno jest pewne, mój entuzjazm, gdy książka w pięknym złotym ubranku trafiła w moje ręce, sięgał zenitu.

Wychowana pod surowym okiem apodyktycznej matki Lady Annabel stała się ucieleśnieniem cnotliwości i pokory. Nigdy nie śmiała przeciwstawić się woli matki, to też ubierała się i czesała bardzo skromnie, przypominając raczej mniszkę niż pannę na wydaniu.
Jej cierpliwość i samokontrola zostały wyczerpane w momencie, gdy rodzicielka za jej plecami zaplanowała jej przyszłość przy boku zapatrzonego w siebie, konserwatywnego pastora.
Kiedy niespodziewanie w drzwiach rezydencji stanął dyrektor teatru, Jonathan Hawkins, dziewczyna postanowiła improwizować...
Nieco zdezorientowany Jonathan, który przybył do posiadłości Lady Brooke w interesach, domyślił się, że rudowłosa piękność potrzebuje pomocy. Bez problemu wcielił się w rolę narzeczonego panny Annabel, bynajmniej nie bezinteresownie, ale o tym powiadomi dziewczynę później...

?Zaborcza Bestia? to kolejna znakomita historia, którą my czytelnicy dzięki Melisie Bel możemy się delektować. Wiedziałam, nie, ja byłam pewna tego, że się nie zawiodę, że autorka nie pozwoli, by jej fani czuli się w jakikolwiek, nawet minimalny sposób rozczarowani.

Tego, że jestem pod absolutnym wrażeniem stylu Melisy, już zapewne wiecie, ponieważ powtarzam to za każdym razem, kiedy piszę o kolejnej jej powieści. Uwielbiam zatapiać się w jej historiach i chłonąć emocje, jakie w nie powkładała.

Pokochałam Lady Annabel. Cudownie było obserwować jak z nieśmiałej, niewinnej i niedoświadczonej dziewczyny staje się pewną siebie diablicą. W końcu, co się dziwić, jak za nauczyciela miała Bestię w ludzkiej skórze.
Annabel i Jonathan to zupełne przeciwieństwa, a jednak tworzą parę idealną. Ich spotkania za każdym razem sprawiały, że serce zaczynało mi mocniej bić. Powiedzieć, że między nimi wyczuwalna była chemia to mało. Kiedy tych dwoje przebywało w pobliżu siebie, czuć było takie napięcie, że dziwię się, jakim cudem książka nie zapaliła mi się w dłoniach. ????
A co do scen intymnych...no cóż. Melisa Bel maluje słowem, a tworzone przez nią obrazy pojawiają się w głowie czytelnika w wyniku czego, nie ukrywam, robiło mi się gorąco, a twarz ozdabiał rumieniec. Sceny te są opisane z tak wysublimowanym smakiem, że czytanie ich to czysta przyjemność.

Przykro mi, że ?Zaborcza Bestia? kończy tę cudowną podróż. Będę wracać do tej serii jeszcze nie raz, a tymczasem myśli kieruję ku nowej przygodzie, w którą z chęcią wyruszę wraz z Melisą Bel.

Polecam gorąco.

?Bez trudu sięgał do jej serca, rozbierał ją z człowieczeństwa, obnażając wszystkie uczucia i oglądając je niczym odkryte nerwy, drżące i delikatne pod jego wzrokiem?.

Romanse historyczne stały się gatunkiem, po który sięgam coraz częściej. Przyciąga mnie do siebie barwnością ubioru, wysoką kulturą i panującymi zasadami. To możliwość przeniesienia się w czasy, gdzie każdy kolorowy ptak odnalazłby się pośród barwnych bali.

Zaborcza bestia jest piątym tomem serii Niepokorni i jak zapowiedziała autorka ostatnim.

W tej części poznajemy lekko wycofana przez przytyki własnej matki dziewczynę, która jest jak łabędź, ukryty w piórach brzydkiego kaczątka. Jednak wszystko, co wierzyła w życiu, zostanie wywrócone, odrywając karty, o jakich nie miała pojęcia. Nie za wszystkim będzie stał nasz przystojny lord.

Autora wprowadziła w świat bohaterów ogromną liczbę zawirowań, sprawiając, że fabuła leci do przodu, nadaje bieg wydarzeniom i rozwija uczucie, które niepewnie kiełkuje w nich, aby w odpowiednim momencie moc ukazać jego siłę i zawziętość.

Kolejnym plusem książki są dialogi, które w pewnych momentach rozbawią nad jak dobry żart, czy sprawia, że poczujemy delikatne rumieńce na policzkach. Cięte docinki, niewybredne słowa obrazy czy miłosne podchody, wszystkie te czynniki splatają się w całość, która z każdą kolejną stroną wciąga nas w szpony tej historii, sprawiając, iż nie chcemy nawet na drobny moment odłożyć książki i poznać bliżej sytuację, w jakich postawieni zostaną bohaterowie.

Nie dajcie się zwieść delikatnej okładce książki, bo to, co czeka na Was w środku, będzie tym, co w jesienną pogodę rozgrzeje Wasze policzki, a serce momentami zabije mocniej.

Książkę można czytać bez znajomości poprzednich części ? więc nic nie stoi na przeszkodzie do jej sięgnięcia.