Zaczarowana pani bibliotekarka

,, Jeśli możliwa jest przyjaźń między dzieckiem a dorosłym, to tę relację można tak właśnie nazwać. Dwie kobietki: mała i duża lubiły się nawzajem i spędzały ze sobą całkiem sporo czasu".

,, Jeśli robisz coś, co lubisz, to nie jest to pracą, tylko przyjemnością, za którą dostajesz pieniądze ".

To naprawdę przemiła książka! Ma bardzo duży druk, jest cienka i czyta się ją bardzo szybko. Pozycja niby dla starszego czytelnika, ale jest tak ciepło mi miło napisana jakby autorka zwracała się do dziecka. Taki przemiły babciny ton z którego bije ciepło, cierpliwość i miłość. Tytułowa pani bibliotekarka jest bardzo tajemniczą osobą. Nie jest stara ani młoda, podobno oprócz niej samej, tylko jedna osoba wie jak się nazywa. Ma chłodne spojrzenie i każdy się jej boi. Jej oczy czasami zmieniają kolor i dzieje się to w określonych okolicznościach. W bibliotece pracuje bardzo dużo lat, gdyż kocha swoją pracę. Pewnego dnia dzieje się coś niespodziewanego. Pierwszy raz ktoś ją przytulił i była to mała dziewczynka. W następstwie późniejszych wydarzeń wszyscy dowiedzieli się na co choruje. Nadal jednak omijali ją, gdyż uważali, że mogą się tym zarazić. Tylko mała Ola postanowiła jej pomóc. W zamian dostała coś, czego w najpiękniejszych snach się nie spodziewała. Jak sądzicie, czy można pomóc spełnić czyjeś marzenia?
Naprawdę prześliczna książka! Pełna magii i dobroci. Kiedy ją czytałam często na mojej twarzy pojawiało się niedowierzanie, a później uśmiech. Koniec jest nie tylko piękny ale i prawdziwy, takie przesłanie o którym ludzie zapominają, a jest bardzo potrzebne i wartościowe. Polecam tą książkę każdemu, kto jest samotny, by zobaczył, że w każdym wieku można zdobyć przyjaciół i nigdzie nie jest napisane, że mają to być nasi rówieśnicy. Jest dla osób, które wierzą w magię i często fantazjują. Jest dla tych co kochają książki i zwierzęta. Dla tych, którzy z jakiś powodów nie mogą być ze swoimi rodzicami, bądź już ich nie mają. Dla tych, którzy są zagniewani i nie potrafią przebaczyć. Dla tych, którzy nigdy nikogo nie przytulali oraz dla tych, których z pewnych względów nie wymieniłam. Po prostu przeczytajcie, wnioski nasuną się same:-)

Z założenia jest książką dla dzieci, ale ja po przeczytaniu bardzo zachęcam ,aby sięgnęli po nią również dorośli. Jest to cudowna historia o przyjaźni i relacjach międzyludzkich.

Pani bibliotekarka to kobieta o zimnym dotyku, lodowobłękitnych oczach i krwistoczerwonych paznokciach. Nigdy się nie uśmiecha, nie ma nikogo bliskiego, jest jak nie z tego świata, z dala od wszystkich. I pewnie tak by nadal wyglądało jej życie, gdyby pewnego dnia nie pojawiła się w bibliotece Ola. Spotkanie z nią na zawsze odmieniło nie tylko życie, ale i serce kobiety. Lód, którym skuta była codzienność bibliotekarki zaczął z dnia na dzień topnieć odsłaniając coraz piękniejsze widoki na przyszłość pani Ani. Życie Oli również nabrało całkiem innych barw. Przyjaźń tego dziecka z dorosłą osobą pokazuje jak wiele wzajemnie mogą od siebie czerpać. Każdy dzień przynosi im nowe powody do uśmiechu, a gdy jeszcze do tej dwójki dołączy starsza pani i pewien mężczyzna.. więcej nie zdradzę..

Książkę przeczytałam w ciągu jednego dnia, nie tylko dlatego, że dzięki dużej czcionce dobrze się czytało, ale głównie przez to, że wciągnęła mnie magia tej historii. Autorka pokazuje poprzez nią dzieciom, a przypomina nam dorosłym, jak nie wiele potrzeba żeby dać radość drugiej osobie. Jak zwykłą ludzką życzliwością przegonić koszmary przeszłości, samotność, pustkę. Uśmiech, zainteresowanie, obecność w życiu człowieka, który żyje obok nas, nic nie kosztuje a może zdziałać największe cuda.

Prężnie działający marketing wokół nas już przypomina, że.. coraz bliżej święta więc tym bardziej zachęcam was do tej książki bo będzie to piękny, wartościowy prezent.

Dziś przyszła pora opowiedzieć o kolejnej fascynującej lekturze dla młodszych czytelników. Ostatnio na u pojawia się wiele ciekawych pozycji i "Zaczarowana Pani bibliotekarka" nie jest wyjątkiem.
Bardzo się cieszę, że mogłam objąć patronatem medialnym i poznać kolejną wartościową historię, która pokaże młodemu czytelnikowi, co tak naprawdę jest wartością w dzisiejszych czasach.
Wprawdzie książka jest dedykowana młodszemu czytelnikowi, ale po tę historię powinien sięgnąć również dorosły czytelnik, bo może ona stać się doskonałym pretekstem do wielu cennych rozmów z naszymi pociechami. Pozwoli ona poruszyć w rozmowie takie tematy jak: akceptacja, zrozumienie, otwartość na "inność", samotność (także ta w przysłowiowym tłumie), empatia i współczucie.
Pokazuje, jak ważna w naszym życiu jest przyjaźń i miłość.
Udowadnia, że przyjaźń między dzieckiem a dorosłym jest możliwa... tylko musimy dać jej szansę, by się rozwinęła, a wtedy pokona wszystkie najtrudniejsze przeszkody rzucone przez los.
Autorka pokazuje, jak proste akty życzliwości mogą wiele zdziałać. Pokazuje też, że nie wolno oceniać nikogo po wyglądzie, a "inność" nie jest gorsza.
Historia Oli i pani Ani podnosi na duchu i daje nadzieję. Napisana w pogodnym tonie, otulająca czytelnika magią... czaruje i wciąga, nie pozwala, by odłożyć ją na bok bez poznani całej historii. Potrafi wzruszyć i rozśmieszyć.

Na początku i końcu każdego rozdziału, znajduje się czarno biała ilustracja przedstawiająca kota i stosik książek. Powiększona czcionka, a zmniejszony format daje duży komfort czytania, małym rączkom będzie łatwiej trzymać książkę. Kolorowa, przyciągająca wzrok okładka stanie się atrakcyjną ozdobą każdej dziecięcej biblioteczki.
Autorce gratuluję fantastycznego pomysłu i życzę wielu kolejnych tak udanych i wartościowych opowieści, nie tylko dla młodszego czytelnika.

Czy polecam?
Oczywiście, że tak. Pogodna, radosna i przede wszystkim wartościowa książka.
Język jest prosty, jednak przekazuje ogromne wartości. Ta książka pozwala to dostrzec i docenić.

POLECAM...