Zadanie: nie zakochać się!

Życie bywa okrutne. Nie ma co do tego wątpliwości. Zdarzają się straszne rzeczy. Niewyobrażalne. Ale nikt nie powinien obwiniać się przez całe życie za coś, za co nie ponosi odpowiedzialności?.

?ZADANIE: NIE ZAKOCHAĆ SIĘ!? to ciekawa, ciepła, lekka, przyjemna, przepełniona emocjami historia o miłości, która rodzi się dość niespodziewanie. Otulona sporą dawką humoru, nostalgii, przemyśleń, napisana bardzo realnie. Dostajemy również wątki pełne namiętności, które są bardzo pikantne, kpiące seksem sceny, ale napisane ze smakiem. Świetnie poprowadzona fabuła, która wciąga całkowicie, angażuje czytelnika. Dialogi interesująco poprowadzone, pełne lekkości, dynamizują akcję, pokazują sposób reakcji bohaterów, ich charakter. Penelope Ward powoli buduje napięcie, podsycając naszą ciekawość, prowadząc grę słów i akcję, która stopniowo nabiera tempa, rzucając nas w wir emocjonalnej historii. Ciekawie było patrzeć, jak Aspyn poznaje na nowo Troya, przekonując się do niego coraz bardziej. Będzie intensywnie, namiętnie, emocjonalnie, będzie iskrzyć, będzie pełno spięć, pyskówek, zabawnych momentów, ale i dostaniemy momenty pełne czułości, zrozumienia, miłosnych zawirowań. Autorka porusza ważne życiowe tematy, pokazując, że każdy popełnia błędy, ale nigdy nie jest za późno, by je naprawić. Pokazuje, jak trudno jest odbudować zaufanie, ale również, że warto dać szansę miłości, choć możemy zostać zranieni, warto zaryzykować i być szczęśliwym.

Autorka ma przyjemne pióro, pełne lekkości, ciekawym zabarwieniu i z nutką humoru. Książkę przeczytałam z ogromnym zainteresowaniem i przyjemnością. Jeżeli lubicie, niebanalne romanse to ta pozycja jest dla ciebie.

Troy był jak cukierek, tyle że nie miałam nawet okazji go spróbować. Nie dopuściłam do tego, bo przeczuwałam, że wszystko właśnie do tego zmierzało: do degustacji. Czułam to każdą komórką swojego ciała. I wiedziałam, że ten smak okazałby się równie uzależniający co niebezpieczny?.

Bohaterzy świetnie wykreowani, wyraziści, wielowymiarowi, różnorodni, barwni, są dojrzali. Niosą swój bagaż doświadczeń. Bardzo dobrze autorka ukazała ich relację.
Bardzo ich polubiłam i im kibicowałam.
Książka napisana jest z perspektywy głównych bohaterów Aspyn i Troya, dzięki czemu możemy idealnie wczuć się w ich sytuację, poczuć ich emocje, poznać ich dokładniej. ? Każde z nich boryka się z wydarzeniami, które wywarły na nich duży wpływ na podejmowane decyzję, bojąc się zaufać. Życie ich nie oszczędzało, ale dzięki temu starają się okupić swoje winy i żyć jak najlepiej potrafią. Uczą się budować zaufanie na nowo.
Relacja między Aspyn i Troyem rozwija się niepospiesznie, dzięki czemu możemy idealnie zobaczyć, jak ich wzajemna niechęć przeradza się z każdą chwilą w coś więcej, zaczynają do siebie żywić inne uczucia, które przeradzają się w miłość.
Czuć pomiędzy nimi chemię i skwierczące iskry, przelatujące pomiędzy nimi.

Troy przystojny, nonszalancki mężczyzna.
Aspyn bardzo mu się podobała, czuł wobec niej wiele sprzeczności, w pokrętny sposób jej niechęć do niego sprawiała, że stawała się dla niego bardziej pociągająca. Uwielbiał się z nią spierać.

Aspyn ma trudne przejścia za sobą, ale to mądra, pozytywna, dobra, pracowita i uśmiechnięta kobieta, która boi się zaufać. Razem z rodzicami opiekuje się swoją siostrzenicą Kiki.

?Coś drgnęło mi w piersi. Mięsień? Serce? Nie wiedziałem, co to było, a poza tym za nic bym nie przyznał, że miało to coś wspólnego z kobietą, która zdawała się być ostatnio non stop obecna w moich myślach?.

Aspyn Dumont pracuje jako animatorka w ośrodku opieki Horyzont. Dostaje za zadanie rolę niańki wnuka pana Serrano, ma dopilnować, bezpiecznego i punktualnego powrotu mężczyzny. Wnukiem okazuje się Troy, chłopak, z czasów szkolnych, do którego nie pałała sympatią, wręcz był jej wrogiem. Właśnie po jedenastu lat przewrotny los, łączy ich drogi i będą musieli spędzać ze sobą po kilka godzin wspólnie. Początkowo dziewczyna trzyma Troya na dystans, nie mogąc zapomnieć wydarzeń z przeszłości, lecz z czasem zaczyna rozumieć jego postępowanie. Sytuacja między nimi robi się coraz bardziej skomplikowana i niebezpieczna dla ich serc.
Wszystko zmienia, pewnego wieczoru, gdy niespodziewanie wpadają na siebie w barze.

-Czy zawalczą o swoje szczęście?
-Czy Aspyn odwzajemni uczucia Troya i zaufa mu?
-Czy Troy przekona Aspyn, że zmienił się od czasów szkoły średniej?
-Czy Aspyn i Troy mają szansę stworzyć coś pięknego i trwałego?

Polecam.

Aspyn wraz z Troyem mają za zadanie opiekować się jego dziadkiem. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że ona traktuje go jak wroga... Troy zdradził kiedyś jej przyjaciółkę, przez co ona nie ma do niego zaufania. Troy również początkowo nie pała do niej miłością, ale po bliższym poznaniu, uczucie ulega zmianie. Tylko kobieta jest w stanie mu zaufać? Czy mają szansę na związek?

Jestem wielką fanką jej książek! Gdy zobaczyłam zapowiedź nowej książki autorki, przebierałam nóżkami, aby móc ją przeczytać. Zabrałam się praktycznie od razu za książkę, ale hmmm podczas czytania czułam lekki niedosyt.
Czasami zadawałam sobie pytanie, gdzie jest moja Penelope Ward? Znana z uwikłanych emocjonujących , a zarazem pikantnych historii...Z drugiej strony nie mogę też powiedzieć, że ta historia była zła. Myślę, że czekając na nią, bardzo zawyżyłam swoje oczekiwania. Bo przecież to Penelope Ward, prawda? A to przyczyniło się do tego, że czułam leciutki niedosyt. Szkoda, że autorka bardziej nie rozbudowała fabuły o dodatkowe watki. Mocno skupiła się na wątku zdrady, a w zasadzie konsekwencji,jakie się ponosi. Czasami myślę, że ta powieść może być takim Katharsis dla osób zdradzonych. Zdecydowanie te osoby zrozumieją postępowanie i sposób myślenia główniej bohaterki. Bynajmniej ja rozumiem...
Bardzo fajną postacią był dziadek Troya! Uwielbiam takich dziadków i ten vibe dozgonnej miłości.
Na pochwałę zasługuje również to, w jaki sposób autorka opisała przemianę głównych bohaterów. Oboje musieli stawić czoła problemom, choć czasami woleli od nich uciec, niż się z nimi rozprawić. On dojrzał,a jego decyzje były już przemyślane. Ona musiała uporać się ze strachem i demonami przeszłości.
Zaliczam ją do udanych, jednotomowych historii, ale bez wielkiego wow. Nie będzie moją ulubioną książką Penelope, ale miło spędziłam z nią czas.
Zachęcam do lektury!

Naprawdę próbuję go nie znosić!

Zadanie: nie zakochać się! to najnowsza powieść autorstwa Penelope Ward, która idealnie wpisuje się w mój ulubiony motyw hate-love. Książka ta jest pełna humoru, emocji i złożonych postaci, które sprawiają, że czytelnik nie może się od niej oderwać. Penelope Ward po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią w tworzeniu wciągających romansów, które potrafią poruszyć i rozbawić jednocześnie.

Główna bohaterka, Aspyn Dumont, jest animatorką w ośrodku Horyzonty. Pewnego dnia jej szefowa przydziela jej nowe zadanie ? ma towarzyszyć panu Serrano i jego wnukowi, Troyowi, podczas ich wspólnego wyjazdu z ośrodka. Aspyn początkowo nie spodziewa się niczego niezwykłego, jednak szybko okazuje się, że sprawa jest bardziej skomplikowana niż zazwyczaj. Troy Serrano to bowiem jej dawny wróg z liceum, który zdradził jej najlepszą przyjaciółkę.

Dziesięć lat później, Troy jest człowiekiem sukcesu, nonszalanckim przystojniakiem o zabójczym spojrzeniu i doskonałej sylwetce. Co gorsza, pamięta Aspyn i zauważa, że wyrosła na piękną, pracowitą i naturalną kobietę. Troy zaczyna interesować się Aspyn, jednak jej niechęć i nieufność stanowią dla niego wyzwanie. Aspyn z kolei próbuje trzymać go na dystans, nie mogąc zapomnieć o przeszłych zranieniach.

Chemia między głównymi bohaterami jest wyczuwalna od pierwszych stron. Aspyn i Troy mają skomplikowaną historię, co sprawia, że ich relacja jest pełna napięcia i emocji. Aspyn jest postacią, którą łatwo polubić ? jest pracowita, pełna pasji i humoru, ale także nosi w sobie blizny z przeszłości. Jej nieufność wobec Troya jest zrozumiała, ale także sprawia, że jej przemiana i otwarcie się na nowe uczucia są jeszcze bardziej satysfakcjonujące.

Troy, z kolei, przeszedł dużą metamorfozę od czasów liceum. Jest teraz odpowiedzialnym i zdeterminowanym mężczyzną, który pragnie udowodnić Aspyn, że się zmienił. Jego starania, by zdobyć jej zaufanie, są zarówno urocze, jak i wzruszające. Penelope Ward doskonale ukazuje rozwój ich relacji, pełen nieporozumień, tarć, ale także momentów pełnych czułości i zrozumienia.

Przełomowym momentem w ich relacji jest niespodziewane spotkanie w barze, gdzie oboje przestają gryźć się w język i konfrontują swoje uczucia. Ta scena jest pełna napięcia i emocji, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. To właśnie wtedy zaczyna się prawdziwa przemiana ich relacji, kiedy Aspyn i Troy zaczynają odkrywać swoje prawdziwe uczucia.

Zadanie: nie zakochać się!? to książka, którą gorąco polecam wszystkim miłośnikom romansów, szczególnie tym, którzy uwielbiają motyw hate-love. Penelope Ward stworzyła historię pełną humoru, napięcia i głębokich emocji, z bohaterami, których łatwo polubić i z którymi łatwo się utożsamić. To opowieść, która pozwala zapomnieć o codziennych troskach i zanurzyć się w świat pełen namiętności, śmiechu i miłosnych zawirowań.

Ward pokazuje, że nawet najbardziej zranione serca mogą się uleczyć, a miłość może znaleźć drogę nawet w najbardziej nieoczekiwanych okolicznościach. Jeśli szukasz książki, która dostarczy Ci niezapomnianych wrażeń i wywoła uśmiech na twarzy, "Zadanie: nie zakochać się!" jest właśnie dla Ciebie.

Nie bez powodu utarło się powiedzenie, że ludzie się nie zmieniają. Trudno jest pozbyć się całkowicie swoich charakterystycznych cech i zbudować od podstaw zupełnie nowego człowieka, wręcz można śmiało uznać, że jest to niemożliwe. Jednak nie można zapominać o tym, że ludzie dojrzewają, wyciągają wnioski z przeszłości, uczą się na kolejnych doświadczeniach i co jakiś czas pewne ich cechy ewoluują i ulegają zmianie. I choć może te zmiany nie są wysoce spektakularne, to często dotyczą newralgicznych cech i mocno wpływają na całokształt. Nie warto, więc oceniać kogoś na podstawie dawnych przewinień, gdy los rozdzielił nas na długie lata.

Aspyn pracuje jako animatorka w ośrodku dla starszych osób. Choć z początku nie pałała zachwytem w stosunku do swojej pracy, to z czasem przywiązała się do niej i swoich podopiecznych. Kobieta nie prowadzi bujnego życia towarzyskiego, starając się jak najwięcej wolnego czasu poświęcać siostrzenicy. Nie miała też dobrych doświadczeń w związkach, a w obawie przed zranieniem nie tylko siebie, ale i dziecka, woli unikać zobowiązań. Wiedzie spokojne życie w rodzinnej miejscowości, w której nie czekają na nią większe perspektywy, czy niespodzianki. Jednak do czasu, gdy jej zaciekły licealny wróg, pojawia się w mieście.

Troy wyjechał do Seattle przy pierwszej lepszej okazji i nie oglądał się za siebie. Ciężko pracował na swój sukces i w ogóle nie tęsknił za rodzinnymi stronami. Mężczyzna unika wszelkich zobowiązań, uznając, że nie leży to w jego charakterze czy sposobie życia. Niegdyś był trudny do zniesienia, nie baczył na uczucia innych, sprawiał wiele problemów ojcu. Obecnie zmężniał i dojrzał, ale to przecież zbyt mało, by twierdzić, że zrozumiał inne swoje błędy i więcej ich nie popełni. Zwłaszcza że Aspyn pomimo lat nadal mu nie wybaczyła skrzywdzenia przyjaciółki.

?Zadanie: nie zakochać się!? to historia z szalonymi nekrologami, wyniosłym kotem, który wbrew pozorom potrafi słuchać i nieocenioną mądrością starszych ludzi w tle, co zapewnia jej dużą dozę oryginalności. I choć nadal w mojej ocenie nie jest to najlepsza książka Penelope i coraz mocniej czuję, że niemożliwym będzie detronizacja ?Gdy skończy się sierpień?, to i tak Autorka zapewniła mi wspaniale spędzony czas. Ward nie tworzy banalnych romansów i nijakich postaci, kreuje charaktery trudne, z bagażem doświadczeń i problemami, co sprawia, że są realistyczni, ale też ich opowieść jest wielowymiarowa. W tej pozycji decyduje się na poruszenie wątku wychowywania się w niepełnej rodzinie, co może nieść spore skutki na przyszłość, jeśli ta kwestia nigdy do końca nie zostanie przepracowana. Wplata też tematykę dotyczącą tego, jak trudno jest odbudować raz utracone zaufanie, jak obserwacje z dzieciństwa kształtują dorosłych ludzi, jak trudnym jest życie z żalem za popełnione błędy. Przypomina też, że warto ryzykować, warto działać i warto wystawiać się na zranienie, bo wszystko to jest lepsze niż strach i prawdopodobne tracenie życiowych okazji, a nikt nigdy nie wie, ile czasu jest mu dane. To opowieść momentami pikantna, momentami humorystyczna, momentami wzruszająca. Czasem irytująca postawą bohaterów, lecz gdy poznajemy ich bliżej wraz z obawami, które się w nich kłębią, to i postępowanie postaci jest o wiele bardziej zrozumiałe, a nawet uzasadnione. Napisaną z typową dla pióra Ward lekkością i słodyczą skłania do refleksji i otwiera oczy na pewne kwestie i z pewnością jest warta przeczytania. Polecam!